John Q (2002)

Behoorlijk voorspelbaar, net iets te sentimenteel en overdreven drama/thriller dat verder wel erg lekker wegkijkt. En er wordt wat betreft de gezondheidszorg in Amerika absoluut een punt gemaakt. Robert Duvall als onderhandelaar is wel het meest afgezaagde en gebruikte typetje dat je in Hollywood kunt tegenkomen trouwens. En zoals veel Hollywoodfilms wordt er weer een journalist die wil doorbreken bij het verhaal betrokken. Dit soort clichétjes maken dit gewoon geen perfecte film.

Het was al lang geleden dat ik John Q had gezien. En de herziening is best wel meegevallen. Het verhaal is pure Hollywood met de nodige emoties en drama volgens het boekje. Regisseur Nick Cassavetes is dan ook niet bepaald een creatieveling. Zijn film The Notebook is ook een melige film en verder draait de man ook maar romcomfilms. John Q mist dus de juiste insteek, maar slaat de bal ook mis bij de casting. Denzel Washington is nog wel goed in dit soort rollen. Het wordt wat typecasting misschien, maar kom... het gaat de man nog wel af. Anne Heche is ook goed als ijzige directrice. Die gijzelaars zijn ook maar bijrolletjes natuurlijk. Maar dan krijgen we enkele grote namen die hier totaal miscast zijn. Wat ze hier spelen komt amper in de buurt van wat ze ooit beter gepresteerd hebben: James Woods, Robert Duvall, Ray Liotta. Dan ben je als regisseur toch slecht bezig, als je niet meer uit deze acteurs kan halen. En naast het onderhouden verhaal krijgen we te maken met een hoop clichés, zoals de journalist die buiten de lijntjes kleurt en zo de politie tegenwerkt, het publiek dat massaal staat te supporteren, de ouwe onderhandelaar van de politie, het hart dat net op tijd aankomt, ...

John Q is nog aangenaam geworden door het onderwerp van de film van een vader die alles doet om z'n kind te redden. En met een acteur als Washington is dit best wel een goeie popcornfilm. Een topfilm wordt het nooit, daarvoor is dit te zoet.

Geweldige fillm, zet je aan het nadenken.

ja waar ik de afstandsbediening had liggen.

als je al zon poging tot sentimentele film maakt, zorg dan in ieder geval dat je je karakters dusdanig uitwerkt dat je je in kan leven. Daarbij opgeteld dat elk cliche trucje weer uit de kast getrokken word om zoveel mogelijk symphatie voor de hoofdrolspeler te kweken ergert me enorm.
bv op het moment dat de "good guy" een imorele daad begaat , het gijzelen van mensen, is natuurlijk de enige die zich verzet de egoistische oppervlakkige vrouwenmishandelaar zodat die dan min of meer de bad guy wordt. De zgn symphatieke karakters vonden het allemaal wel heel snel geweldig van Q, want het is allemaal voor een goede zaak
het sentimentele verhaaltje is allemaal weer veel te makkelijk scoren, jammer want er had wel wat ingezeten

Dat mensen buiten het pand alleen aan zichzelf denken, daar zit nog wat in. Maar de relaties met de mensen binnen het pand zijn wel heel grappig. Maar 1 persoon heeft iets tegen Q geprobeerd. De rest leeft allemaal zogenaamd zo met hem mee en vind hem zo nobel omdat hij hun ook helpt dat ze alles voor hem doen. Het zou opzich wel mooi zijn als het zo kon, maar zo werkt de wereld niet. Ook dat moment dat ze zijn schouderwond geduldig oplapten en rustig met hem zaten te discusseren over maatschappelijke dilemma's vond ik wel grappig. Discusseren doe ik ook graag. Maar met een gijzelnemer? No way. Daar heb je echt een andere situatie voor nodig.
Hadden ze overigens geen spuit voor euthenasie binnen het ziekenhuis? Moest dat zo grof met een pistool?

Verder keek hij toch wel lekker weg.

En dan wordt er in de banner hierboven reclame gemaakt voor een zorgverzekering!

Ik vond die rol van Eddie Griffin echt vreselijk misplaatst.

Toch wel de slechtste film van Washington die ik heb gezien. Het ligt echter niet aan Denzel, hij speelt naar behoren, het verhaal staat me gewoon niet aan net als de personages in de film. De sfeer vind ik niet goed, het is een beetje gezapig en het ligt er allemaal te dik bovenop. Het lijkt wel een klucht met een misselijkmakend script, domme dialogen en z'n vrouw en zoontje werken me op de zenuwen. De rol van het kleine ventje vond ik trouwens ook niet goed, ik vond het eerder vervelend dan aandoenlijk om naar het knaapje te kijken. En dan nog de muziek. Zelfs daar stoorde ik me aan, wederom gezapig. Nee, geen beste film, alles komt heel erg nep over. Snel vergeten deze miskleun.

Een ijzersterke Denzel Washington die toch ook in John Q laat zien dat alleen hij zo kan acteren!

Film heeft een goede afwisseling van drama tot thriller dat alle twee zeer knap gemonteerd zijn.

Cast zit boordevol bekende mensen die het allemaal goed deden (vooral Duvall)

Blij dat ik deze nog eens gezien heb.

4,0

Typisch Amerikaanse drama, goed voor één keer, af en toe doorspoelen anders werd het te langdradig.

Vreselijke film vol met goedkoop en zwaar aangezet sentiment. De boodschap van de film is meer dan duidelijk, maar je kunt het ook iets minder geforceerd en flauw brengen. Ongeveer alle personages zijn karikaturen en het einde is enorm voorspelbaar, zeker na de openingsscène. Meevoelen met de personages zit er daarom geen moment in. De cast is op papier zeker niet slecht, maar brengt niets.