John Q (2002)

Behoorlijk voorspelbaar, net iets te sentimenteel en overdreven drama/thriller dat verder wel erg lekker wegkijkt. En er wordt wat betreft de gezondheidszorg in Amerika absoluut een punt gemaakt. Robert Duvall als onderhandelaar is wel het meest afgezaagde en gebruikte typetje dat je in Hollywood kunt tegenkomen trouwens. En zoals veel Hollywoodfilms wordt er weer een journalist die wil doorbreken bij het verhaal betrokken. Dit soort clichétjes maken dit gewoon geen perfecte film.

Het was al lang geleden dat ik John Q had gezien. En de herziening is best wel meegevallen. Het verhaal is pure Hollywood met de nodige emoties en drama volgens het boekje. Regisseur Nick Cassavetes is dan ook niet bepaald een creatieveling. Zijn film The Notebook is ook een melige film en verder draait de man ook maar romcomfilms. John Q mist dus de juiste insteek, maar slaat de bal ook mis bij de casting. Denzel Washington is nog wel goed in dit soort rollen. Het wordt wat typecasting misschien, maar kom... het gaat de man nog wel af. Anne Heche is ook goed als ijzige directrice. Die gijzelaars zijn ook maar bijrolletjes natuurlijk. Maar dan krijgen we enkele grote namen die hier totaal miscast zijn. Wat ze hier spelen komt amper in de buurt van wat ze ooit beter gepresteerd hebben: James Woods, Robert Duvall, Ray Liotta. Dan ben je als regisseur toch slecht bezig, als je niet meer uit deze acteurs kan halen. En naast het onderhouden verhaal krijgen we te maken met een hoop clichés, zoals de journalist die buiten de lijntjes kleurt en zo de politie tegenwerkt, het publiek dat massaal staat te supporteren, de ouwe onderhandelaar van de politie, het hart dat net op tijd aankomt, ...

John Q is nog aangenaam geworden door het onderwerp van de film van een vader die alles doet om z'n kind te redden. En met een acteur als Washington is dit best wel een goeie popcornfilm. Een topfilm wordt het nooit, daarvoor is dit te zoet.

Geweldige fillm, zet je aan het nadenken.

ja waar ik de afstandsbediening had liggen.

als je al zon poging tot sentimentele film maakt, zorg dan in ieder geval dat je je karakters dusdanig uitwerkt dat je je in kan leven. Daarbij opgeteld dat elk cliche trucje weer uit de kast getrokken word om zoveel mogelijk symphatie voor de hoofdrolspeler te kweken ergert me enorm.

bv op het moment dat de "good guy" een imorele daad begaat , het gijzelen van mensen, is natuurlijk de enige die zich verzet de egoistische oppervlakkige vrouwenmishandelaar zodat die dan min of meer de bad guy wordt. De zgn symphatieke karakters vonden het allemaal wel heel snel geweldig van Q, want het is allemaal voor een goede zaak

het sentimentele verhaaltje is allemaal weer veel te makkelijk scoren, jammer want er had wel wat ingezeten

Dat mensen buiten het pand alleen aan zichzelf denken, daar zit nog wat in. Maar de relaties met de mensen binnen het pand zijn wel heel grappig. Maar 1 persoon heeft iets tegen Q geprobeerd. De rest leeft allemaal zogenaamd zo met hem mee en vind hem zo nobel omdat hij hun ook helpt dat ze alles voor hem doen. Het zou opzich wel mooi zijn als het zo kon, maar zo werkt de wereld niet. Ook dat moment dat ze zijn schouderwond geduldig oplapten en rustig met hem zaten te discusseren over maatschappelijke dilemma's vond ik wel grappig. Discusseren doe ik ook graag. Maar met een gijzelnemer? No way. Daar heb je echt een andere situatie voor nodig.
Hadden ze overigens geen spuit voor euthenasie binnen het ziekenhuis? Moest dat zo grof met een pistool?

Verder keek hij toch wel lekker weg.

En dan wordt er in de banner hierboven reclame gemaakt voor een zorgverzekering!

Ik vond die rol van Eddie Griffin echt vreselijk misplaatst.

Toch wel de slechtste film van Washington die ik heb gezien. Het ligt echter niet aan Denzel, hij speelt naar behoren, het verhaal staat me gewoon niet aan net als de personages in de film. De sfeer vind ik niet goed, het is een beetje gezapig en het ligt er allemaal te dik bovenop. Het lijkt wel een klucht met een misselijkmakend script, domme dialogen en z'n vrouw en zoontje werken me op de zenuwen. De rol van het kleine ventje vond ik trouwens ook niet goed, ik vond het eerder vervelend dan aandoenlijk om naar het knaapje te kijken. En dan nog de muziek. Zelfs daar stoorde ik me aan, wederom gezapig. Nee, geen beste film, alles komt heel erg nep over. Snel vergeten deze miskleun.

Een ijzersterke Denzel Washington die toch ook in John Q laat zien dat alleen hij zo kan acteren!

Film heeft een goede afwisseling van drama tot thriller dat alle twee zeer knap gemonteerd zijn.

Cast zit boordevol bekende mensen die het allemaal goed deden (vooral Duvall)

Blij dat ik deze nog eens gezien heb.

4,0

Typisch Amerikaanse drama, goed voor één keer, af en toe doorspoelen anders werd het te langdradig.

Vreselijke film vol met goedkoop en zwaar aangezet sentiment. De boodschap van de film is meer dan duidelijk, maar je kunt het ook iets minder geforceerd en flauw brengen. Ongeveer alle personages zijn karikaturen en het einde is enorm voorspelbaar, zeker na de openingsscène. Meevoelen met de personages zit er daarom geen moment in. De cast is op papier zeker niet slecht, maar brengt niets.

Denzel Washington op zijn best in deze simpele film. Daar blijft het echter bij; de gijzeling is te simplistisch en te sentimenteel naar Denzel toe.

Zowat de minste met Denzel erin. Film is slecht verouderd en enorm onrealistisch, vooral hoe de gegijzelden met zoveel zijn en niemand hem kan overmeesteren. Zelf krikt Denzel het niveau nog wel wat op. Maar dat is het dan ook. Alles véél te voorspelbaar, onrealistisch en zwak

Vroeger gezien toen vond ik hem heel goed, maar nu toch wat minder. Denk dat het komt dat ik het niet meer zo realistisch vind doordat het "geromantiseerd" word

3,5* toch wel door het pakkende verhaal

Zeer lang geleden al eens gezien, maar na zovele jaren viel hij me toch wat tegen. Een film die het sentiment niet uit de weg gaat en deze zelfs extra in de verf zet. Een film ook die de Amerikaanse gezondheidszorg op de mangel neemt waar de kloof tussen de have and the have nots tot uiting komt. Ook de vele juridische en administratieve achterpoortjes van verzekeringsmaatschappijen passeren de revue, maar maken eigenlijk niet zoveel indruk.

De gijzeling zelf - ondanks een prima Washington - maakt eigenlijk bitter weinig indruk en mist spanning en overtuiging. Wraakroepend ook dat de overige sterrencast met Duvall, Liotta, Heche en Woods weinig in hun spel kunnen komen.

Film doordrenkt met Hollywood drama waardoor ik weinig kon meeleven met de personages hoe unfair het systeem in elkaar zit. Iets te cliché opgebouwd met een bad cop, een mediageile journalist, een teddybeer vader, een ijskoude ziekenhuisdirecteur en een happy end. De subplot met de donor had men beter ook achterwege gelaten.

“My son is dying, and I'm broke. If I don't qualify for Medicare, WHO THE HELL DOES?”

Één van de grotere problemen in Amerika: ‘health care’. Het o zó veelbelovende land heeft al jarenlang een wankelt beleid omtrent zorgverzekeringen en dat is eigenlijk algemeen wel bekend, dat je in Nederland je er wellicht scheel om betaald is het in Amerika gepaard met andere zorgen, niet iedereen kan het uiteindelijk betalen en veel Amerikanen nemen geen verzekering door het slechte beleid, iets wat deze film graag aankaart en duidelijk een boodschap moet geven.

‘John Q.’ biedt daarom de gelegenheid een gevoelige dramafilm te worden, echter is het uiteraard niet héél boeiend om het alleen maar over verzekeringen te hebben en daarom is daar een krom script omheen gewikkeld, waarvan ‘Cassavetes’ duidelijk veel potentie in zag maar de uitwerking vrij saai was. En begrijp me niet verkeerd, het ontroerende verhaal is zeker een pluspuntje van de film, mede dankzij de acteerwerken maar, er worden te veel clichés op gegooid om het nog geloofwaardig, interessant en spannend te houden. Echter raast de film door zijn verhaal en kakte het niet ergens volledig in omdat er constant wel iets gebeurt, al was het niet veel.

‘Denzel Washington’ speelt zijn rol als ‘John Q.’ heel mooi, het blijft een fantastische acteur en moet de film wel wat omhoogbeuren, aangezien de rest van cast wat stijfjes blijven rond neuzelen, en eigenlijk maar weinig schot in de zaak brengen. ‘Robert Duvall’ vult bijvoorbeeld de rol van ‘Frank Grimes’ mooi in, echter leunt de film niet zo erg op zijn schouders. Ook prima dat die ‘Ray Liotta’ langs kwam, niet echt een boeiende rol en laat zien dat de rest van deze cast gewoon moeilijk op dreef leken, het leek ‘Washington’ die hier in ieder geval het meeste zijn best voor deed.

Alleen is dat wel één van de weinige dingen die deze film goed bezit. De rest ligt er allemaal erg dik bovenop. Dan noem ik vooral het feit dat het moreel heel hoog ligt, en ‘John Q.’ meer een held begon te worden dan een slechterik, en dat was nogal tegenstrijdig gezien hetgeen wat hij deed. Maar, ook heel veel dialogen hebben een sterk cliché gehalte en vallen saai weg, vooral met bepaalde keuzes die werden gemaakt in de film en dat zorgt toch wel voor de meeste minpunten vanaf mijn kant. Het is erg Amerikaans en dat valt soms toch wat tegen.

De gijzeling viel in mijn ogen ook toch wel wat tegen, het is boeiender op papier dan wat je krijgt. Totaal geen spanning in te beleven en na een tijdje vrij saai. De bom barste wanneer de transplantatie werd uitgevoerd, alsof het een makkie is en zo is gedaan, tikt hij ook nog een keer op het hart waardoor het begon te kloppen tja, dan ben je mij kwijt en dat was echt een enorme tegenvaller van deze film, het had zoveel mooier en zelfs ontroerender gekund.

Enfin, toch op het laatste moment een reten goed feel-good moment maar, het mocht allemaal niet echt meer baten. De film was over, en stiekem was ik er ook wel een beetje klaar mee. Mooi overigens dat ze een keer een andere sport dan de doorsnee sporten aanbod laten komen, en dat is dan wel ook mijn favoriete sport (wat ik zelf ook beoefen) ‘bodybuilden’. En ook hier kwamen veel legendes voorbij waaronder mijn favoriet ‘Ronnie Coleman’. Het zorgde ervoor dat ik er toch een half puntje voor bij moest doen maar, ik vond de film verder niet héél boeiend.

Prima meeslepende film.

De film van 2 uur was ook zo voorbij..

3 kwart van de film en mn ogen waren glazig.

4 sterretjes waard.

Aangrijpend thema dat je tot nadenken stemt in een genietbare film gegoten. Wel wat overgedramatiseerd, zeker bij het einde, maar zeker ok.

Goede dramafilm met een prima opbouw en een duidelijke boodschap. In veel scènes heel duidelijk een filmverhaal, wat vaak net iets "te" is, maar genoeg spanning en pakkend genoeg om je in de film te zuigen.

Naast Denzel Washington een behoorlijke cast met Duvall, Woods en Liotta, maar ondanks dat wordt je niet omver geblazen door de acteerprestaties van dat trio, gewoon normaal niets bijzonders.

Wanneer de hoofdrol zou worden gespeeld door welke acteur dan ook, zou dit een prima film zijn zo rond de 3/3,5*, maar waarschijnlijk ook in de vergetelheid zal geraken.

Maar wanneer je Denzel Washington ziet spelen is dat echt wat anders.... Wat een geweldig acteerwerk om te zien!

Wat kan deze man vreselijk goed emoties overbrengen! Wanhoop, verdriet, boos, blijdschap, het maakt niet uit wat hij neerzet, het is zo enorm geloofwaardig dat het je soms echt bij de strot pakt (en niet alleen in deze film).

Denzel maakt (voor mij) deze "prima" film tot een topfilm!

8

4*

Leuke film. Echt thriller, niet echt. Maar het verveelde niet. Mike in het begin van de film vond ik eigenlijk niet zo'n mooie jongen, maar op het einde in de rechtbank? Vond ik hem wel mooi. Maar de volledige uitspraak? Hebben we nooit helemaal geweten hé? Jammer.

Alhoewel ik alvast wat gelezen had in jullie berichten en meningen, voordat ik besloot deze film te kijken, was het nog niet tot mij doorgedrongen dat het hier gaat om een gijzeldrama op de emergency room van een ziekenhuis, temidden van allemaal spoedeisende gevallen, waar de hulpverlening gehinderd wordt en iedereen wordt bedreigd. Een idiote situatie, waarbij de gijzelnemer in de film als een held wordt gevierd. Totaal ongeloofwaardig dat de gegijzelden grote bewondering krijgen voor de gijzelnemer en met elkaar gaan discussiëren over het zorgvergoedingsysteem in de VS.

Wat ik vooral had meegekregen bij het doorlezen van meningen: klachten over vals sentiment, dat Denzel op zich wel goed speelt, en een misplaatst happy end.

Ik zie in deze film geen vals sentiment, maar idioot sentiment. De hoofdpersoon slaat door in geweld, het is volkomen irrationeel. Ik kan daarin absoluut niet meeleven. Denzel speelt naar mijn idee een gek.

Prima dat men eens een punt wil maken in een film over het zorgsysteem in de VS, maar de manier waarop, daar kon ik niet van genieten.

Regisseur Nick Cassavetes probeert wanhopig de nuance op te zoeken in deze inhoudelijk gecompliceerde dramathriller, maar lost alles op door middel van clichématige beslissingen en toevalligheden. Wanneer John Q dan eindelijk een originele insteek presenteert, wordt ook dit vervolgens op een zoetsappige manier uit de wereld geholpen. Gelukkig staat daartegenover Denzel Washington, die een zeer verdienstelijke hoofdrol speelt. De bijrollen van Robert Duvall, Kimberly Elise, Anne Heche en Ray Liotta vervallen spijtig genoeg hopeloos in karikaturale verschijningen. Allen moeten ze een bepaalde "kant" toegereikt krijgen, waarmee de film de discussie vanuit meerdere perspectieven kan openen. Het scenario van James Kearns zet ze alleen zo voorspelbaar neer dat een conversatie hierover voor mij persoonlijk niet serieus te nemen is. James Woods daartegenover speelt erg sterk en ontwijkt met enige behendigheid de trekjes van eerdergenoemde rollen. De tweede helft wordt voorzien van diverse spannende scenario's en het tempo ligt hoog, maar toen Washington na zijn "zelfmoord" als dokter opdook had ik persoonlijk genoeg gezien. Verder was er inderdaad opvallend veel en snel sympathie voor een gijzelaar vanuit de daadwerkelijke gijzelaars, ook nadat ze letterlijk met de dood werden bedreigd.

John Q is mij iets te veel van het goede om vooral te laten zien dat het thema zo zwaar beladen is. Dit haalt de kracht uit de film. Neemt niet weg dat deze toch prima te zien is. Keertje kijken en weer vergeten.