The Ten Commandments (1956)

Met afstand de beste film over de bijbel ooit gemaakt een waar meesterwerk.

Ten eerste: Pluim voor het fantastische éen dat ons zo veel mooie klassiekers geeft.

Ten tweede ga ik deze kijken.

Eerste punt helemaal mee eens! Maar ik weet niet of ik zin heb in 4 uur bijbelverhaal...

De Bijbel is een verzameling fascinerende verhalen. Deze film laat mooi de overgang zien van Mozes als klassieke held naar Mozes de betwetende vrijheidsheld. Ik vond de jonge, nietwetende, Mozes sympathieker. Het geeft ondanks de simplificeringen een redelijk genunanceerd beeld van die (mythische) tijden. De verhalen zijn niet alleen op De Bijbel gebasseerd, maar ook op Joodse, Romeinse en Griekse geschiedschrijvers.

Trouwens ik heb de Bijbel, de oude Staten Bijbel, van kaft tot kaft gelezen. Het geloof in God heeft me niet overtuigd, maar ik heb wel respect gekregen voor verhalende en poëtische kracht. Het is begrijpelijk dat mensen in dit boek steun vinden. Maar de verhalende traditie heeft zoveel meer te bieden: De Griekse mythen. Homerus, Shakespaere, Cervantes, Sprookjes van Grimm, Kafka etc. En dit is nog maar een greep uit de Westerse cultuur.... Maar als je te gefixeerd bent geraakt in die ene dan wordt je blind voor het vele.

Trouwens, belangrijke aspecten van de verhalen van Genesis zijn in de nog oudere Soemerisch mythen terug te vinden: Gilgamesj is daarvan een prachtig voorbeeld. Het rieten mandje is gbeasseerd op oudere verhalen. Net als zondvloed trouwens...

Gewoon kijken naar deze film en geniet van het spectakel. Ik vind het juist ontroerend dat Cecil B. DeMill, als 'eminence grise' zijn laatste produktionele meesterproef zelf introduceert. Hij drukt, bijna als verontschuldiging, zijn respekt uit voor de oude traditie....

inderdaad ik sla hem over

Blijft een prachtige spektakelfilm. Een film die zich met gemak kan meten met ander spektakel als Lord of the Rings en Gladiator. Je moet alleen niet op het te dik aangezette acteerwerk letten.

De special effects zijn natuurlijk hilarisch maar dat is te verwachten van zo'n oude film. Verder groots opgezette film met genoeg spanning om ruim 4 uur te blijven boeien. Vooral de kostuums en grote aantallen figuranten maakten het tot en waar spektakel. Absoluut een film die je gezien moet hebben.

Het scheen een prachtige film te zijn, maar mijn zin stond er niet zo naar aangezien het lange speelduur. Toch maar eens geprobeerd en ik moet nageven : wat een prachtige film is dit! Zeker voor zijn tijd, als je de effecten gaat vergelijken met de films van tegenwoordig stelt het allemaal niet zo veel voor, maar zeker voor '56 is dit erg knap. Ook goed acteerwerk, en het verveelde me helemaal niet. Ook een compliment voor de kleding.

4,0*

"The Ten Commandments", nou het verhaal kende ik al. Heb namelijk "The Prince of Egypt" al een keer of 10 moeten bekijken met school. Aangezien dit bijbelverhaal toch wel aardig wat gebeurtenissen heeft, dacht ik mij niet te vervelen. Te vergeefs. Alle gebeurtenissen zijn aanwezig, maar de sfeer & tempo blijven steeds over dezelfde lijn waardoor weinig interesse loskwam bij mij. Vooral het middenstuk valt erg saai te noemen. Neemt nog niet weg dat dit een goede film kan zijn.

Doordat deze film uit '56 al kleur heeft denk ik dat de regisseur Cecil B. DeMille een hoog budget had. In Zwart-Wit zou deze film toch wat minder geslaagd zijn denk ik, want de mooie kostuums zijn allemaal erg kleurrijk. Verder, wisselen de special effects vaak van kwaliteit zoals hier eerder gezegd. Toch aardig wat digitale effecten zijn eerder humoristisch dan een nabootsing van de werkelijkheid. Zo is het precies dat achter brandende/lichtgevende struik gewoon een licht met een divergerende lichtbundel staat. Gelukkig, als ik de film in zijn tijd plaats, verzwakt de film daardoor niet in waarde.

Verder heeft "The Ten Commandments" een theatrale opstelling. Dat merk je aan de Poëtische dialogen- en voice-overs. De voice-overs die het verhaal op een nogal neutrale wijze vertellen vind ik echter overbodig. Diegene die (echte?) verzen vertellen vind ik wel een kleine toegevoegde waarde geven. De dialogen, echter, leken vrij opgezet.

Het acteerwerk is al bij al wel geslaagd, de muziek vind ik op één of andere wijze erg standaard. De uiteindelijke conclusie is dat de film mijn spanningsboog niet echt heeft kunnen strak houden, en verder aardig wat goeds, en aardig wat slechts aanwezig is.

Zeer bijzonder. Het verhaal kende ik al van de bijbel en natuurlijk de andere Mozes films, zoals Prince of Egypt. Dit is, vind ik, een veel betere verfilming dan Prince of Egypt.

Natuurlijk zijn de special effects natuurlijk achterhaald, maar het blijf prachtig om te zien, dat zij in 1956(!) zulk soort SE konden gebruiken. Intressant.

Verder vond ik Charlton Heston natuurlijk een wonderbaarlijke Mozes. Met kracht speelt hij een zeer belangrijke personage uit de Joodse en Christense geschiedenis.

Hoe ik tot mijn cijfer ben gekomen is als volgt:

Halve ster ervanaf door de SE, toch wel. Ik ergerde me eraan en vooral aan de achtergronden!

Halve ster, omdat de overgangen irritant waren. Zwarte fade-away beelden en natuurlijk ook de irritante pauze beeldje een uur voor het eind....

En de laatste halve ster voor die dame, die zo slecht haar lijn uitsprak, ik heb het natuurlijk om de dame op het einde van de film, waarneer Mozes wordt achtervolgd door Ramses en wanneer de chariots de slaven achtervolgen. Op dat moment kraamt dat rare mens een idiote zin uit! Ik lachte me rot, een regisseur had dat gelijk verwijdert!!!

Deze klassieker staat na 54 jaar nog als een huis.

Een betere film over Mozes zal er niet meer gemaakt worden.

Dit is een film die meer dan een halve eeuw later nog steeds zo stevig staat als een piramide. Het is al lang geleden dat ik nog een film zag met een bijbels verhaal, en in de toekomst wil ik er graag nog meer (her)zien, maar het zal moeilijk worden om dit te overtreffen.

Ondanks de redelijk lange speelduur zakt de film niet in en wordt het geen moment saai. Er gebeurt zoveel dat je als kijker wel gedwongen wordt om voor het scherm te blijven zitten. Het verhaal is dan ook erg meeslepend en je leeft hoe langer hoe meer mee met Mozes die in deze film vertolkt wordt door een fantastische Charlton Heston. Ook de andere acteurs doen het allemaal wel goed, maar het zijn toch vooral Charlton Heston, Yul Brynner en John Derek die opvallen.

Met de special effects is helemaal niets mis. Erg mooi gemaakt en het past perfect in de sfeer van de film. Ook de muziek vond ik op een positieve manier opvallen, past erg goed bij de beelden. De dialogen vind ik uitstekend en er zitten zelfs enkele mooie oneliners tussen zoals: Let my people go!

De film bevat heel wat mooie scènes zoals de oude vrouw die verpletterd dreigt te worden, het opensplijten van de zee en Mozes die zijn echte moeder ontmoet. Maar er is dus nog veel meer te beleven, teveel om op te noemen. Het hoogtepunt van de film vond ik wanneer Mozes de berg opgaat. Dat waren echt magische momenten. Wanneer hij na zijn eerste beklimming afdaalt met zijn grijze haren en zegt dat hij met God heeft gesproken is één van de mooiste momenten die ik ooit in een film heb gezien.

The Ten Commandments is een prachtige en vooral ook een grootse film die je gerust een meesterwerk mag noemen. Dit is dan uiteraard ook een absolute aanrader.

Heb hem niet gekeken. 4 Uur is te lang.

Of niet, soms heb je geen zin om dat risico te nemen, kheb belangrijkere dingen te doen.

Misschien een andere keer heh

Niemand verplicht je om een film te kijken.

Maar zeggen dat 4 uur te lang is zonder dat je de film hebt gezien slaat natuurlijk nergens op. Vooral als je dan ook nog eens films in je top 10 hebt staan die zelfs langer duren dan deze. Dat bewijst toch dat je een film van ± 4 uur weldegelijk kan appreciëren.

Als je niet geïnteresseerd bent in die bijbellariekoek raad ik je ten zeerste af deze film te bekijken.

Heeft inderdaad niks te maken met interesse voor de bijbel. Daarbij is het een verhaal die een bepaalde bedoeling naar de mensen wilt geven...een boodschap bv. moed, hoop en niet altijd de werkelijke context zien. Maar ja ....dat is een andere discussie.

Dus in zijn genre een mooi opgebouwd verhaal , mooie locaties of bordkartonnen settings , legendarische rollen, leuke actiescènes... .

Ook de vele mensen die er aan mee doen is prachtig om te zien.

Dat is tegenwoordig al bijna niet meer aan de orde en rekening houden dat er toen ook geen computer bestond.

Ondertussen al meermaals gezien en nog nooit beu gezien.

Maar dat is mijn mening.

Hilarische special-effects, dat zeker. Maar verder... 4 uur lang kijken naar een hoop stoere mannen dat wat lopen te zeiken over Mozes, niets voor mij!

Deze film heb ik vroeger in de bioscoop gezien toen ik nog een jongetje van 12 was. De film had toen een enorme indruk op me gemaakt, hij was spectaculair en mooi tegelijk.

Jaren heb ik me voorgenomen om deze film te huren maar het kwam er niet van.

Nu pas uitgezonden op EEN en maar eens opgenomen op mijn harddiskrecorder (lekker geen reclames ertussen door!).

Ik heb de film in twee etappes gekeken en ik moet zeggen dat ik nog steeds onder de indruk ben. Gezien het feit dat de film in 1956 is gemaakt zonder de huidige technologieen, maar wel met heel veel dollars, is dit een meesterwerk. In zijn niveau en omvangrijkheid te vergelijken met een ander epos: Lord of the rings.

Mij heeft de film wel in ieder geval geboeid. En ja, in die tijd moesten de mannen stoer, gebruind en heroisch zijn (zie Spartacus en Ben Hur).

Een 4.5*

Er zijn weinig films die zo episch zijn als deze. Wat een enorme productie toch. DeMille heeft duidelijk kosten noch moeite gespaard om en dat is toch wel bijzonder. Acteerwerk is sterk, ook al is het allemaal (expres) heel theatraal. Verder is het verhaal van Mozes natuurlijk welbekend maar toch blijft de film continue boeiend. Epische film.

Mensen kijk de film of niet, maar ga niet eindeloos zeuren over de speelduur. Sinds wanneer heeft een goede film een tijdslimiet? En zoals Nomak al zei hebben jullie beiden (jipt en Planet of death) ook zulke lange films in jullie top 10 staan. Dus ik snap jullie kritiek punt niet.

Sommige van die films zitten tegen de grens (3 en een half uur) aan. Dan kan ik mijn aandacht er nog net bijhouden. Maar je hebt wel gelijk: een goede film heeft geen tijdslimiet. Ik zal het er ooit op wagen.

Het was al weer een tijdje terug (wellicht zelfs 10 jaar) dat ik deze zag en ik had zin in een epos op tweede paasdag. Was het verstandig om The Ten Commandments te herkansen?

Ja en nee. Ik zal vooropstellen dat ik me best vermaakt heb, maar tegelijkertijd kan ik me heel moeilijk voorstellen dat iemand dit werkelijk een goede film vind. Nee, dit zeg ik niet omdat ik een hekel heb aan de Bijbel, maar omdat het een belachelijke film is. Met uitzondering van Jesus Christ Superstar is dit wellicht de meest onzinnige Bijbelverfilming. Misschien is het persoonlijk dat ik het gevoel heb dat een nederige toon beter past bij een onderwerp als deze, maar zelfs dan nog is de bombast waarmee DeMille dit geheel op het scherm tovert compleet absurd. Ik betwijfel of deze regisseur werkelijk moeite heeft genomen om het verhaal te begrijpen, want dit contrasteerd rijk met wat we zien. Het is dan ook tekenend dat uitgerekend een film over Mozes het meest los gaat tijdens een orgiescène.

Alles wijst erop dat dit een grote vergissing was, van de felle kleuren tot aan de idioot groteske optredens van Charlton Heston en Yul Brynner die iets te hard proberen elkaar af te klassen in Goddelijke gebaren. Ik weet dat meer menselijke performances niet helemaal passen bij de Bijbel, maar dit is het andere uiterste. Het meest belachelijke aan de film zijn echter de dialogen, die geen acteur fatsoenlijk zou kunnen uitspreken. Helaas staat mijn favoriete tekst, die waarin Mozes toekomstige vrouw spreekt over trouwen niet op IMDB, anders zou ik hem hier quoten. Vergeet ook niet de vele soapelementen in de film. Nefretiri (prachtige naam overigens) zit bijvoorbeeld al helemaal niet in de Bijbel.

De vraag die dit allemaal bij me oproept is waarom nog niemand deze film hier camp heeft genoemd. Wat mij betrefd is dit pure camp. Alles is zo dik aangezet, zo belachelijk, dat het stiekem toch weer leuk wordt. Ondanks de Goddeloze speelduur had ik geen moeite om de film uit te zitten. Ik heb ook enige bewondering voor Cecil B. DeMille, want op de een of andere manier heeft hij uit deze waanzin een coherente film willen maken. Geen goede, maar wel een coherente. En toegegeven, het spektakel bij de Rode Zee kreeg zelfs mij mee. Het enige wat me echt op de zenuwe werkte was Debra Paget, die niet alleen zeer slecht acteerd, maar dat niet eens op een leuke manier deed. Anne Baxter stal overigens de show, zij acteerde samen met Edward G. Robinson goed en ze leek ook nog eens als enige te weten dat ze in een vreemde film zat, want ze acteerde verrassend grappig. Toevallig ook de derde film die ik met haar zie in één week, altijd in een compleet andere rol, met afwisselend succes.

2,5* Geestige nonsens, maar ik denk niet dat ik hem ooit nog eens zal aanzetten.

10 Things I Hate About Commandments blijf ik overigens leuker vinden.

dit is een film uit 1956 en zal je een ding vertellen zoiets zal nooit meer gemaakt worden.

bij mij verveelt hij nooit,ja het is een hele zit 220minuten maar er zit toch een intermission in.

Who will get the girl and who will rule the school?

Overigens vind ik deze film wel een toppertje. Ik herinner me nog goed hoe elk jaar rond de paasperiode m'n lagere school deze film weer eens toonde. Na 6x verveelde hij nog altijd niet. Ach, katholiek onderwijs!

Is dit op mij gericht? De leeftijd van de film is voor mij in ieder geval geen probleem. Ik heb oudere films in mijn top 10 staan.

Dat zoiets als dit nooit meer gemaakt zal worden lijkt me vrij duidelijk. Het is echt een product van zijn tijd, wat niet altijd een probleem hoeft te zijn, al vind ik The Ten Commandments zelf wel veroudert.

Maar die oudere films in jouw top 10 hebben geen / nauwelijks `special effects`. The Ten Commandments heeft dat wel. Daar hebben `jouw` films, met betrekking tot veroudering, dus een voorsprong op The Ten Commandments. Toegegeven: vergeleken met de effecten van tegenwoordig, zien de effecten in deze prent er zeer verouderd uit, maar in 1956 was het allemaal heel spectaculair. Ik denk dat je dat in gedachten moet houden bij het bekijken en beoordelen van deze film.