The Englishman Who Went Up a Hill but Came Down a Mountain (1995)

Leuke film he, Emdee?

1 van de mooiste filmtitels ooit

Ja, zeker leuke film. alleen jammer dat ze Hugh Grant hebben gecast. Die heeft in elke film dezelfde trekjes. Hand door zijn haar, verlegen uit zijn woorden komen. Maar vooral Colm Meany maakt veel goed.
En als je denkt dat de film is afgelopen, komt er nog een verrassend eind achteraan.

dat dacht ik nou net hetzelfde

Grappig: ben ik net wakker, zet de tv aan, zie ik dit staan in de gids- net begonnen.
De titel sprak me gelijk aan, en het verhaaltje nog meer.

Grappig verhaal: in Wales zijn ze trots op hun eerste berg, maar een mijnheer uit Engeland komt doodleuk zeggen dat dit een paar voet te kort is voor een berg, dus een heuvel genoemd moet worden. Wat doen ze dus: precies, eventjes de heuvel verhogen. Grappig!

Een mooi verhaaltje dus, zonder opsmuk (heerlijk!), een mooie sfeer en sterk tijdsbeeld (net na de Eerste W.O., jaren '20) en prachtige beelden van Wales.
Dit verhaaltje ontroerde mij zelfs regelmatig. Het meest ontroerende was de jongen die net teruggekeerd was van de Eerste W.O., en nog met trauma's zit. Mooi!

Dus: een heerlijk, charmant klein filmpje, waar m.i. weinig op aan te merken is.
Een 3,5 dus.

Hij had nog zo'n lelijke tanden.

Bizar verhaal, maar toch wel leuk. Wat anders dan we meestal te zien kregen bij school-uitstapjes.

Daarom: 3*

I soooooooo love the accents! Vooral van de rosse herbergier. Geweldig!!! En Hugh Grant, heeft een beetje zijn eigen zelfde stijl qua acteren, maar blijft de max!

Hele mooie film, simpel maar orgineel...
Leuk om's n avondje voor te zitten..

Aangename film, feelgood!
Het gegeven gehucht-met-snood-plan deed me denken aan Waking Ned. Ook de sfeer had er wel wat van weg.
Hugh Grant is hier erg goed op z'n plek. Garrad, de andere landmeter vond ik ook erg goed. Daarnaast ook mooi uitgewerkte dorpskarakters.
Leuk plot, maar het romantische subplotje kwam op mij erg geforceerd over. Zal ook wel uit commercieel oogpunt gekozen zijn, aan de poster te zien.

Wel een aardige wegkijkfilm. Af en toe leuke grappen en de karakters vond ik ook erg leuk passen in de film. Het romantische aspect hing er een beetje te dik bovenop, dat had wel anders uitgewerkt kunnen worden.

2.5*

De titel is wel lekker "Catchy" zeg.

The Englishman Who Went Up a Hill but Came Down a Mountain.. De titel maakte me eigenlijk al gelijk nieuwsgierig. Over de acteerprestaties is eigenlijk niks aan te merken, Hugh Grant was perfect in zijn rol (en ik moet zeggen dat hij een ''appart'' kapsel had ). Ook viel me op dat Ian Hart in de film speelde (''Prof. Krinkel'' uit Harry Potter) ik had hem nog nooit eerder in een andere film gezien als in Harry Potter, maar hij deed het ook wel leuk. Het verhaal is opzicht wel grappig ingedacht, en ook de uitvoering was zeker niet slecht. Ik heb me prima vermaakt dus..

3,5*

Prachtige titel! Het was zeker een leuke film en ik hou van die mannetjes met dezelfde naam Het romantische gedeelte hadden ze weg mogen laten, ik vond dat miss Elisabeth vreselijk acteerde (heel irritant). Maar het is een erg leuk verhaal!

Helemaal mee eens

Top film.
Eén van de beste titels...
Droge Engelse humor...
Verrassend en origineel einde...
Ik kreeg op het eind zin om die "hill" of is het nou toch een berg, op te gaan zoeken in Wales!

Onverwacht mooie en sfeervolle film met erg leuke muziek en een prima cast. Alleen de dominee kon mij niet echt overtuigen maar het was schitterend hoe dit verhaal naar een mooie climax werkt die zelfs een beetje deed denken aan de oude films van Bergman.

Goed

Beetje saai, maar het is wel beetje leuk

best een saaie film, het eind en sommige gesprekken met dat geweldige accent maken het nog enigzins te pruimen.

Leuke film. Er zit geen bijster spannend of interigerent verhaal in maar de sfeer in de film, de karakters uit het dorp en de manier waarop het verhaal verteld word door de voice over maakt het een hele grappige en prettige film om naar te kijken.

Het verhaallijn van Johnny die in het begin niet meer kan praten door zijn oorlogstrauma en door het project "Berg" toch weer opbloeide vond ik wel een mooi verhaallijn. Het einde vond ik ook heel erg leuk bedacht. Dat uiteindelijk de berg toch iets te kort was en weer een heuvel werd waardoor de kinderen van de betrokkenen toch weer met aarde moesten sjouwen om het weer een berg te maken.

Een minpuntje vond ik dat de film af en toe wat te langdradig werd maar voor de rest is het eigenlijk gewoon een hele leuke film om naar te kijken.

Eerste helft wel aardig. Daarna had ik meer het idee dat ik naar een typisch Engelse 70-er jaren (James Herriot, Onedin line, Upstairs Downstairs) serie zat te kijken. De tweeling vond ik wel erg amusant.

Wat een fijne film zeg. Het verhaal vind ik schattig, er hangt een fijne sfeer en er zitten tal van komische momentjes in de film. Het duo Garrad, de norse man, en Anson, het sympathieke hulpje, werkt goed en de dorpelingen zelf zijn ook prima karakters. De pastoor en de barman die elkaar niet kunnen luchten of zien, Johnny uit de oorlog, de tweeling etc. Uiteindelijk bloeit iedereen op door het project en krijg je een mooi 'feel-good' einde. 4*

Schoolvoorbeeld van hoe je een miniem verhaal zo leuk mogelijk kunt aankleden met karakteristieke personages en een flinke dosis humor. Een film heeft niet veel nodig soms.

The Englishman Who Went Up a Hill but Came Down a Mountain is één van de leukste filmtitels ooit. Dat is overigens wel meteen één van de sterkste punten van de hele film, die ik zeker niet één van de leukste ooit zou willen noemen.

Slecht is The Englishman Who Went Up a Hill but Came Down a Mountain nou ook weer niet. Ik zie zelden films die zich afspelen in Wales, en na het zien van deze film vraag ik me af waarom. Wales ziet er heel erg mooi uit. Het wat bekrompen dorpsleven, Welshe eigenaardigheden, misverstanden tussen Engelsen en Welshmen (is er ook een Nederlandse variant van dat woord?) en de invloed van de oorlog op afstand worden alle goed in beeld gebracht in deze film. Het plot zelf is vrij belachelijk eigenlijk, hoewel dat op zich nog niet eens een minpunt is. Ik zie altijd graag hoe een film met een idioot uitgangspunt zijn tijd zinvol ziet te vullen.

Toch mis ik hier een beetje het verhaal. We zien van iedereen wat maar krijgen nauwelijks de kans om met iemand mee te leven. Hugh Grant doet precies wat hij altijd doet, eigenlijk. Zijn personage ontwikkelt zich nauwelijks en de veranderingen in zijn karakter lijken niet echt logisch. Tara Fitzgerald vind ik nogal intimiderend, op een of andere manier. Ze is gewoon te veel aanwezig op het moment dat ze in beeld is. Haar romance met Hugh Grant vond ik dan ook niet heel waarschijnlijk. Overigens vind ik het einde dan wél weer heel leuk. Ik begon me toen echt af te vragen of het verhaal misschien toch waargebeurd was.

The Englishman Who Went Up a Hill but Came Down a Mountain is best aardig als een soort zedenschets, maar maakt niet veel indruk. Ik heb zo het idee dat het verhaal als boek veel meer geslaagd zou zijn.

Heerlijke film!

Aardige film waarin twee landmeters de hoogte van een berg opmeten in een klein dorpje in Wales. Een charmante film waarvan de titel het plot al omschrijft. De gemeenschap bestaat uit kleurrijke en leuke personages en de film bevat een aantal mooie plaatjes van het landschap. Verhaaltechnisch gezien wel wat aan de langdradige kant.

Leuke film!
Tijdens het kijken zag ik steeds meer parallellen met "onze" Nederlandse film "Fanfare"uit 1958 van Bert Haanstra.
* Een film die het gebied mooi in beeld brengt en het hart van een toerist sneller laat kloppen.
* Nederland - Overijssel - De kop van Overeijssel - omgeving Steenwijk
UK - Wales - Zuid Wales - omgeving Cardif.
* De geografische gegevens: noch Lagerwiede, noch Ffynnon Garw vind je op de kaart, terwijl je wel weet waar je het zou moeten zoeken.
* Het centrum van alles wat gebeurt is 't plaatselijke café.
* Uit de dorpsbevolking komen nog enkele mensen "boven drijven", dat kunnen de dominee en de meester zijn, maar ook de dirigent en de kruidenier.
* De hele bevolking maakt zich eensgezind druk en zet zich ontzettend in om iets waarvan je als buitenstaander met een glimlach denkt denkt: "waar maak je je druk om?"
* Door het verhaal loopt op een subtiele manier een romance.

Wanneer je de Fanfare met plezier bekeken hebt, is deze film m.i. een aanrader.
* De goede afloop die verrast.

Ontzettend fijne feel good film.
Voor de liefhebber van goudeerlijke Britse cinema. Zonder irriterende Hollywood zaken.

Ik verwachtte een film die nergens over ging en kreeg een film die nergens over ging. Wel een hele leuke film die nergens over ging. Het acteerwerk is zo sympathiek en de knullige gebeurtenissen zijn allemaal zo ongelooflijk Brits, dat ik alle eventuele foutjes met alle plezier met de mantel der liefde bedek. Mijn aversie tegen Hugh Grant is in de tussentijd eigenlijk ook wel gematigd, de beste man functioneert prima als sympathieke sul. Het is echter vooral Colm Meany die de show speelt, wat een fantastische kop en stem heeft die gast!

Misschien dat het voor een rasechte stedeling allemaal een hele grote ver-van-mijn-bed-show is, maar als getogen dorpeling herkende ik de typetjes en knulligheden allemaal met groot gemak. Niet dat wij in Zuid-Beijerland heuvels of bergen hadden, de dijken waren al hoog genoeg. Leuke cast, grappige situaties en mooie cinematografie en soundtrack: The Englishman Who Went Up a Hill but Came Down a Mountain is een heerlijke feel-good film met een van de meest vermakelijke dominees die ik sinds tijden heb gezien.

Een kleine en vriendelijke film die misschien wel een klassieker was geweest als hij in de vijftiger jaren onder het Ealing-logo was gemaakt, hoewel ik betwijfel of er in die tijd zo'n donkere noot als het traumatische oorlogsverleden van Ian Hart (en Hugh Grant) zou zijn gekraakt. Hoe dan ook, in 1995 kreeg deze film vooral aandacht omdat Hugh Grant toen net dankzij Four weddings and a funeral een ster was geworden; twintig jaar later is het vooral een lieve maar niet bijzonder memorabele film over an England (of ik moet natuurlijk zeggen:) a Wales that never was.

Deze film heb ik ooit al eens gezien in de tijd van de VHS tapes nog.
Toen heeft de film wel indruk op me gemaakt, nieuwsgierig als ik was door de bijzonder rare en lange titel.
Maar net die titel vertelt het ganse verhaal in een notendop, en de film zelf, wel die is bijzonder mooi.
Hugh Grant, niet een van mijn favoriete acteurs, doet het hier voortreffelijk, ik persoonlijk vind het een van zijn beste rollen.
Maar de ganse cast is goed.
En nu heeft de film opnieuw indruk op me gemaakt.
Het is een leuke familiefilm die ik warm aanbeveel !!

Mooie film, origineel verhaal