
The Englishman Who Went Up a Hill but Came Down a Mountain (1995)
Verenigd Koninkrijk
Komedie / Drama
99 minuten
geregisseerd door Christopher Monger
met Hugh Grant, Tara Fitzgerald en Colm Meany
Ffynnon Garw, een idyllisch dorpje in Wales, tijdens de Eerste Wereldoorlog. Reginald Anson en George Garrad, twee landmeters van de Britse topografische dienst, arriveren in het dorp om te controleren of de plaatselijke berg wel aan de eisen voldoet om als zodanig in kaart te kunnen worden gebracht. Duizend voet hoog moet hij zijn om als berg te kunnen worden opgetekend. Hij meet echter slechts 984 voet en is derhalve niet meer dan een heuvel. De dorpsbevolking beslist om de heuvel op te hogen met de vereiste twintig voet.
En als je denkt dat de film is afgelopen, komt er nog een verrassend eind achteraan.
En als je denkt dat de film is afgelopen, komt er nog een verrassend eind achteraan.

De titel sprak me gelijk aan, en het verhaaltje nog meer.
Grappig verhaal: in Wales zijn ze trots op hun eerste berg, maar een mijnheer uit Engeland komt doodleuk zeggen dat dit een paar voet te kort is voor een berg, dus een heuvel genoemd moet worden. Wat doen ze dus: precies, eventjes de heuvel verhogen. Grappig!
Een mooi verhaaltje dus, zonder opsmuk (heerlijk!), een mooie sfeer en sterk tijdsbeeld (net na de Eerste W.O., jaren '20) en prachtige beelden van Wales.
Dit verhaaltje ontroerde mij zelfs regelmatig. Het meest ontroerende was de jongen die net teruggekeerd was van de Eerste W.O., en nog met trauma's zit. Mooi!
Dus: een heerlijk, charmant klein filmpje, waar m.i. weinig op aan te merken is.
Een 3,5 dus.
Bizar verhaal, maar toch wel leuk. Wat anders dan we meestal te zien kregen bij school-uitstapjes.
Daarom: 3*
Leuk om's n avondje voor te zitten..
Het gegeven gehucht-met-snood-plan deed me denken aan Waking Ned. Ook de sfeer had er wel wat van weg.
Hugh Grant is hier erg goed op z'n plek. Garrad, de andere landmeter vond ik ook erg goed. Daarnaast ook mooi uitgewerkte dorpskarakters.
Leuk plot, maar het romantische subplotje kwam op mij erg geforceerd over. Zal ook wel uit commercieel oogpunt gekozen zijn, aan de poster te zien.
2.5*

3,5*

Wel een aardige wegkijkfilm. Af en toe leuke grappen en de karakters vond ik ook erg leuk passen in de film. Het romantische aspect hing er een beetje te dik bovenop, dat had wel anders uitgewerkt kunnen worden.
2.5*
Helemaal mee eens

Eén van de beste titels...
Droge Engelse humor...
Verrassend en origineel einde...
Ik kreeg op het eind zin om die "hill" of is het nou toch een berg, op te gaan zoeken in Wales!
Goed
Het verhaallijn van Johnny die in het begin niet meer kan praten door zijn oorlogstrauma en door het project "Berg" toch weer opbloeide vond ik wel een mooi verhaallijn. Het einde vond ik ook heel erg leuk bedacht. Dat uiteindelijk de berg toch iets te kort was en weer een heuvel werd waardoor de kinderen van de betrokkenen toch weer met aarde moesten sjouwen om het weer een berg te maken.
Een minpuntje vond ik dat de film af en toe wat te langdradig werd maar voor de rest is het eigenlijk gewoon een hele leuke film om naar te kijken.
Slecht is The Englishman Who Went Up a Hill but Came Down a Mountain nou ook weer niet. Ik zie zelden films die zich afspelen in Wales, en na het zien van deze film vraag ik me af waarom. Wales ziet er heel erg mooi uit. Het wat bekrompen dorpsleven, Welshe eigenaardigheden, misverstanden tussen Engelsen en Welshmen (is er ook een Nederlandse variant van dat woord?) en de invloed van de oorlog op afstand worden alle goed in beeld gebracht in deze film. Het plot zelf is vrij belachelijk eigenlijk, hoewel dat op zich nog niet eens een minpunt is. Ik zie altijd graag hoe een film met een idioot uitgangspunt zijn tijd zinvol ziet te vullen.
Toch mis ik hier een beetje het verhaal. We zien van iedereen wat maar krijgen nauwelijks de kans om met iemand mee te leven. Hugh Grant doet precies wat hij altijd doet, eigenlijk. Zijn personage ontwikkelt zich nauwelijks en de veranderingen in zijn karakter lijken niet echt logisch. Tara Fitzgerald vind ik nogal intimiderend, op een of andere manier. Ze is gewoon te veel aanwezig op het moment dat ze in beeld is. Haar romance met Hugh Grant vond ik dan ook niet heel waarschijnlijk. Overigens vind ik het einde dan wél weer heel leuk. Ik begon me toen echt af te vragen of het verhaal misschien toch waargebeurd was.
The Englishman Who Went Up a Hill but Came Down a Mountain is best aardig als een soort zedenschets, maar maakt niet veel indruk. Ik heb zo het idee dat het verhaal als boek veel meer geslaagd zou zijn.
Tijdens het kijken zag ik steeds meer parallellen met "onze" Nederlandse film "Fanfare"uit 1958 van Bert Haanstra.
* Een film die het gebied mooi in beeld brengt en het hart van een toerist sneller laat kloppen.
* Nederland - Overijssel - De kop van Overeijssel - omgeving Steenwijk
UK - Wales - Zuid Wales - omgeving Cardif.
* De geografische gegevens: noch Lagerwiede, noch Ffynnon Garw vind je op de kaart, terwijl je wel weet waar je het zou moeten zoeken.
* Het centrum van alles wat gebeurt is 't plaatselijke café.
* Uit de dorpsbevolking komen nog enkele mensen "boven drijven", dat kunnen de dominee en de meester zijn, maar ook de dirigent en de kruidenier.
* De hele bevolking maakt zich eensgezind druk en zet zich ontzettend in om iets waarvan je als buitenstaander met een glimlach denkt denkt: "waar maak je je druk om?"
* Door het verhaal loopt op een subtiele manier een romance.
Wanneer je de Fanfare met plezier bekeken hebt, is deze film m.i. een aanrader.
* De goede afloop die verrast.
Voor de liefhebber van goudeerlijke Britse cinema. Zonder irriterende Hollywood zaken.
Misschien dat het voor een rasechte stedeling allemaal een hele grote ver-van-mijn-bed-show is, maar als getogen dorpeling herkende ik de typetjes en knulligheden allemaal met groot gemak. Niet dat wij in Zuid-Beijerland heuvels of bergen hadden, de dijken waren al hoog genoeg. Leuke cast, grappige situaties en mooie cinematografie en soundtrack: The Englishman Who Went Up a Hill but Came Down a Mountain is een heerlijke feel-good film met een van de meest vermakelijke dominees die ik sinds tijden heb gezien.
Toen heeft de film wel indruk op me gemaakt, nieuwsgierig als ik was door de bijzonder rare en lange titel.
Maar net die titel vertelt het ganse verhaal in een notendop, en de film zelf, wel die is bijzonder mooi.
Hugh Grant, niet een van mijn favoriete acteurs, doet het hier voortreffelijk, ik persoonlijk vind het een van zijn beste rollen.
Maar de ganse cast is goed.
En nu heeft de film opnieuw indruk op me gemaakt.
Het is een leuke familiefilm die ik warm aanbeveel !!