Gisteren zag ik van regisseur Nick Grinde
The Man They Could Not Hang (1939), eveneens met Karloff in de rol van wetenschapper die de levenscyclus met dood op het einde niet wenst te accepteren. Gezien de gelijkende titels en zelfde regisseur en ster had ik half verwacht dat het een sequel zou zijn, maar dat blijkt niet het geval, en ook Karloffs rol is hier heel anders; denk Jeremy Irons als bejaarde Esteban in The House of the Spirits, daar deed het me iets aan denken. Alleen dan geen politieke grootgrondbezitter, maar een met levensserum geobsedeerde wetenschapper.
Die gelijkenis met old man make-up Irons verdwijnt overigens enigszins, wanneer de wetenschapper het serum op zichzelf test. Dit is geen klassieke mad scientist, Karloffs karakter zit op death row vanwege een mercy killing, met zijn kalme teneur tezamen 2 zaken waardoor ik als kijker eigenlijk direct sympathie voor de man had, ondanks zijn merkwaardige obsessie; eeuwig moeten leven lijkt me een absolute nachtmerrie. Ook dat duurt niet lang, want de aimabele man krijgt ook qua karakter met een transformatie te maken.
Net als die vorige film een smakelijk tussendoortje, of in dit geval een film om rustig mee wakker te worden tijdens de ochtendkoffie, op de vrije dag. Niet bijzonder, maar aardig om gezien te hebben. Stephen Jacobs schreef een geautoriseerde biografie,
Boris Karloff: More Than a Monster, en dat die titel niet uit de lucht is gegrepen realiseer ik me bij iedere film meer.
3*