Taste of Fear (1961)

Uitstekende film, zeer onderschat.

Ik ga die beschrijving eens even aanpassen

Deze zwart-wit film eens bekeken en hij is beter meegevallen dan gedacht. Het verhaal was gelukkig minder voorspelbaar dan gedacht. Je blijft ook geboeid kijken en de film verveeld niet, mede door de relatief korte speelduur (ongeveer 80min) en de cast was oké.

De film is me zeker niet tegengevallen en 'k ben wel eens blij dat 'k hem heb gezien, alleen de titel vind 'k niet zo geslaagd, alsof ze niets anders doen dan tieren (wat dus niet het geval was ).

"The best film I was ever in that Hammer made" aldus Christopher Lee. En het zou zomaar kunnen dat hij gelijk had - ook al zat hij er in talloze. Strakke film, nog geen 80 minuten: puntig, mysterieus met de nodige nogal strakke schokmomenten. Absoluut stijlvast en bepaald niet subtiel en een beetke koude grond-probelmatiek, maar wat geeft het. Ann Todd komt op d'r ouwe dag nog eens even flink Strasberg op stang jagen. Heerlijke film.

Leuk! Maar helaas vol plotholes.

Leuke film maar ik heb er toch al betere gezien. Zoals Ramon K al aanhaalde zitten er toch een aantal plotholes in. Het meisje ziet het lijk van haar vader enkele keren. En achteraf weten we dat het geen geest is maar echt een lichaam en dat verdwijnt zo heel snel. En als het meisje achteraf geen rolstoel nodig had om in paniek weg te lopen dan is dat ongeluk waarbij ze in die vijver sukkelt wel heel dom. Vermakelijk maar bijzonder vond ik hem zeker niet.

Aardige film met een paar scenes erin die ik persoonlijk liever anders had gezien, zoals het stomzinnige in de vijver rijden met de rolstoel. Misschien gemakkelijker voor het verhaal maar toch....
"The best film I was ever in that Hammer made" aldus Christopher Lee.
Dat ben ik niet met Lee eens, persoonlijk heb ik er beter van Lee gezien, de man heeft zoveel films gemaakt en ik betwijfel of hij daar echt een volledig zicht op had. Maar ja, ik ben de afnemer en hij is de producent van het product.

Zeer zeker niet de beste Hammer film, ondanks de plotwendingen op het einde, daarvoor zijn het script niet goed genoeg in elkaar. Er zijn inderdaad nog wat plotgaten betreffende het verschijnen en verdwijnen an Penny’s vader. En ik denk dat we dat op het conto van scenariste en regisseur Patricia Rozema kunnen schrijven.

[quote]lezertje schreef:

Zeer zeker niet de beste Hammer film, ondanks de plotwendingen op het einde, daarvoor zijn het script niet goed genoeg in elkaar. Er zijn inderdaad nog wat plotgaten betreffende het verschijnen en verdwijnen an Penny’s vader. En ik denk dat we dat op het conto van scenarioschrijver Jeff Pearce kunnen schrijven.

Sfeervol horror filmpje die je vandaag de dag (helaas) maar zelden tegenkomt in dit genre. Een film die je meermaals op het verkeerde been weet te zetten en die op een mooie bijna Hitchcocky manier de spanning weet op te bouwen.

Ook een film die lekker kort is en daardoor ook nog eens ontzettend makkelijk weg kijkt, leuk en spannend tussendoortje die niet te voorspelbaar is.

Ik twijfel tussen een 3,5 en een 4 maar ik geef deze film toch maar het voordeel van de twijfel.

Eerste film van 2017, een goed begin!

Een thriller/horrorfilm, maar zoals wel meer van dit soort genrefilms uit die tijdsperiode vind ik dit helemaal niks van horror bevatten. Het deed me meer denken aan een misdaad/thriller welke ik totaal niet spannend vond en het verhaal maar vrij matig is. De film bevat voor mij eigenlijk niet echt een sterke scene waardoor de film ondanks de korte speelduur vrij langdradig is. Het einde was behoorlijk onverwachts, maar weet de film zeker niet te redden.

Sfeervol en fraai gefilmd mysteryfilmpje uit de Hammer-stal, maar helaas af en toe ook wat langdradig. De lichamelijk gehandicapte Penny gaat op bezoek bij haar vader en stiefmoeder die ze al jaren niet gezien heeft, maar vader blijkt er niet te zijn. Totdat zij in de loop van de tijd een aantal malen zijn lichaam ziet. Wordt ze gek of, tenminste, ziet ze dingen? Is het vader echt? En wat doet die doctor Gerard (Christopher Lee met een niet zo overtuigend Frans accent) daar nu eigenlijk? Op zich zijn er best nog wel wat verrassende ontwikkelingen in het verhaal met zeker op het einde een serie behoorlijke twists, maar ondanks de beperkte speelduur en het stijlvolle filmwerk was het zeker in het begin nog wel wat saai op momenten. Desalniettemin, ondanks dat het niet helemaal de juiste film op het juiste moment was, alsnog was Taste of Fear interessant en goed genoeg voor een ruime voldoende.

Hele spannende thriller met horror-elementen, Hammer productie en met een bijrol van Christopher Lee. Niet de gebruikelijke gothic horror die je dan zou verwachten, we zitten gewoon in de tegenwoordige tijd ... 1961 that is. Stijlvol, goed uitgevoerd en toch wel zeer verrassend plot ondanks het feit dat bepaalde elementen wel eens vaker zijn gebruikt. Puntje-van-de-stoel-liefhebbers: aanrader!

Tijd voor een horrorfilmpje uit de oude doos. En wat voor één.

De film neigt meer naar een thriller met een knipoog naar Hitchcock want gezien het verhaal, de opbouw en de sfeer is het gevoel van deze regisseur aanwezig. Het verhaal is bijzonder leuk om te volgen en heeft naar het einde een paar verrassende wendingen voor de kijker. De opbouw naar de climax is sterk. De cast speelt goed waarbij vooral ( voor mij de onbekende ) Susan Strasberg in de positieve zin opvalt. Een mysterieuze, charmante dame die de al of niet ingebeelde enge momenten goed weet te uiten. Scream of Fear Ook een bijrol voor Christopher Lee en gezien het verhaal niet onbelangrijk zou ik zeggen.

Het is niet echt griezelig, maar wel spannend. Als kijker ben je echt benieuwd wat er telkens gaat volgen. En de climax mag er zijn. Stijlvol gefilmd met heel veel aandacht voor sfeerschepping. Een horrorfilm uit 1961 die op sommige momenten wat oubollig overkomt, maar als je nu na 57 jaar de kijker weet te entertainen, dan mag je toch wel spreken van een knappe film. 8/10

Sfeervolle psychologische thriller speelt vrij nadrukkelijk leentjebuur bij Psycho (1960), maar voegt daar voldoende originele elementen aan toe - inclusief een puik scenario met een paar goed bedachte en zeer verrassende twists - om zijn status als cultklassieker te verdienen. Dit hoogtepunt uit het oeuvre van de Hammer-studio's begint wanneer de invalide Penny [Susan Strasberg] na de tragische verdrinking van haar beste vriendin op verzoek van haar stiefmoeder Jane [Ann Todd] voor het eerst in tien jaar het huis van haar vader bezoekt. Wanneer ze aankomt blijkt haar vader op zakenreis te zijn, maar wanneer Penny 's avonds licht ziet in een schuurtje vindt ze daar het lichaam van haar vader! Jane en familiechauffeur Robert [Ronald Lewis] gaan op onderzoek uit maar vinden niets en ook dokter en familievriend Pierre Gerard [Christopher Lee] vermoedt dat Penny last heeft van dezelfde hysterische buien waar ze als kind ook aan leed.

Seth Holt bouwt, met hulp van de kippenvel opwekkende score van Clifton Parker, de suspense op en de schokeffecten zijn zeer effectief, mede door de knappe cinematografie van Douglas Slocombe en de montage van Eric Boyd-Perkins. Strasberg is in topvorm en de ondersteunende cast draagt een sterk steentje bij aan een fraai en zeer geslaagd mysterie met een mooie ironische finale.

Het geheel hangt hier en daar met touwtjes aan elkaar, maar ik bleef toch geconcentreerd kijken naar deze sfeervolle thriller. Het voor mij verrassende einde maakte uiteindelijk alles weer goed. In veel opzichten vergelijkbaar met het sterkere Les Diaboliques.

In zijn geheel best wel een aanrader, ondanks enkele onwaarschijnlijke scènes.

Vrij matige thriller. Het komt misschien omdat ik m 60 jaar na dato zie, maar dit soort films zijn er gewoon al zo veel van. Het weet daardoor nauwelijks spannend te worden of te verrassen.

3

Goeie film over een jonge vrouw die in een rolstoel zit en na jaren terugkeert naar haar vader. Een simpele opzet (de film speelt zich nagenoeg op één locatie af met een handjevol acteurs). Het verhaal is ook wat simpel maar tijdens het laatste gedeelte zijn er toch aardig wat wendingen. De mysterieuze sfeer wordt de hele lengte goed vast gehouden (het zwart-wit camerawerk draagt hier aan bij). Een kleine 3.5 sterren.

was al een tijd geleden dat ik deze had gezien dacht van niet maar toen ik in begin van de film die vrouw zag in die rolstoel wist ik het weer. er zit wel redelijk wat spanning in maar de kijker wat op de verkeerde benen gezet lijkt wat op de oud hitchcock films maar wel goed om een uurtje wat kijkplezier te hebben. lee sir christopher nu geen boeman knappe vrouw iets wat onbekend voor mij dus 3 steren waard

Redelijk standaard verhaal die je tijd wel waard is.