Spider Baby, or The Maddest Story Ever Told (1967)

Spider Baby, ofwel een voyeuristisch inkijkje in het alledaagse leven van een inteeltfamilie die er nogal vreemde gewoonten op na houdt. Nadat hun ouders gestorven zijn bewonen de door een zeldzame ziekte geteisterde kinderen het ouderlijke huis, onder de hoede van chauffeur Bruno die het beste met hen voorheeft. Als enkele familieleden het huis komen opeisen en de kinderen naar een instelling willen brengen, draait het gezin door. Virginia is geobsedeerd door spinnen, Elizabeth heeft een onvoorwaardelijke haat jegens alles en iedereen en achterlijke Ralph loopt een hele dag eng te wezen met zijn kale eierkop. En die arme Bruno is niet bij machte om een slachtpartij te voorkomen...

Spider Baby is zowaar een film die grotendeels verhaalt vanuit het perspectief van de daders; de inteeltfamilie. De bizarre blik op ruraal Amerika zorgt meermaals voor een naargeestig sfeertje, vergelijkbaar met Deliverance, The Texas Chainsaw Massacre (cfr. het avondmaal) en The Hills Have Eyes. Deze was er natuurlijk eerst en verschilt verder ook danig in aanpak. Spider Baby is alles behalve een suspensefilm, eerder een zwartkomisch portret van een doorgedraaide familie die wel erg ver gaat om haar eigendom te beschermen.

Ziek, bizar en geestig. Al is dat laatste soms toch ver te zoeken, want de toon is in hoofdzaak betrekkelijk serieus. Nuja, het is weer eens wat anders dan gillende tieners die achterna gezeten worden door een psychopaat met een hockeymasker.

Redelijk gedateerd, maar bizar filmpje over een inteeltfamilie waarvan de chauffeur hen ten alle koste wil verdedigen.

Ik kan me best voorstellen dat dit 40 jaar geleden wat enige ophef veroorzaakte, maar nu kan je er eigenlijk alleen maar om glimlachen. Wel een vrij hoge waardering op Imdb.

Wat een bijzondere film! Eén van de laatste filmrollen van Lon Chaney jr., nu 'ns NIET met make-up of een grotesk (wolven)masker op!!, én één van de eerste rollen van een piepjonge, excellerende Sid Haig!

Lon Chaney is min of meer zichzelf, een in zichzelf gekeerde, sombere, melancholieke, oude man. Sid Haig is óók zichzelf,'máár dan nog véél intenser!! Wat een genot om naar de capriolen van dat uit de kluiten gewassen apie te kijken! Compleet met lichaam en mimiek geacteerd, zónder ook maar een woord dialoog! Briljant!

Een gezin, twee verkindsende zusjes Virginia en Elisabeth en hun nog verkindsendere broertje Ralph, dat door geestesziekte uiteen dreigt te vallen, wordt krampachtig door Bruno, de oude, versleten chauffeur van de familie bijeengehouden. Als hebzuchtige familieleden de erfenis alvast willen verdelen, wil Bruno de bloedjes tegen de nare lui beschermen. De 'kinderen' willen alleen maar SPELEN...

The Maddest Story Ever Told?? Misschien niet, maar vreemd is het wel zeker! En ook heel grappig, op een 'onderbuik'manier. Bizar-komische kijk in de nare kanten van familie, en de verontrustende kanten van geestesziekte. Dit keer maakt het niet uit wie het er levend vanaf brengt, en wat er van ze over is..

Spider Baby Or The Maddest Story Ever Told, een film die je laat meekijken in een familie die niet zo alle daags is. Met Lon Chaney als chauffeur en verzorger van drie kids. Waaronder een meesterlijke dialoog loze rol van Sid Haig, die zijn rol brengt met volle overgave en geweldige mimiek, een van z'n beste rollen! Ook de andere twee zusjes, Virginia en Elisabeth waarvan een verzot op spinnen zijn meesterlijk in hun onwetende sinistere rollen.

Wanneer familie leden komen om het huis en de erfenis op te strijken, moeten ze zichzelf beschermen tegen hun hebzucht, en wanneer je een slachtoffer hebt, moeten de andere hetzelfde lot hebben, because else they will tell..

Vreemde kijk in een niet zo alle daagse familie... het sfeertje is meesterlijk, en de familie weet meer sympathie op te wekken dan de slachtoffers..

Ik ben benieuwd!;)

Erg leuk bizar en sfeervol horrorfilmpje. Soort voorloper op de Texas Chainsaw familie, maar dan met twee schone dochters. Ook leuk om een jonge Sid Haig te zien opdraven als misvormd broertje. Niet te veel horror, maar wel veel sfeer. Lekker speels gedaan allemaal. Kleine 4* voor dit bijzondere en veel te onbekende werkje.

Dit was eigenlijk best wel erg geweldig!

Vanaf de briljante titelrol met het hilarische liedje weet je al dat dit een geweldige horrorkomedie gaat worden. Het verhaal is een van de meer originele die ik de laatste tijd heb gezien, en het zorgt voor een paar sterke scènes, met de introductie van Spider Baby als vroeg hoogtepunt.

De hele familie bestaat eigenlijk uit geweldige aparte personages. Spider baby is best wel een leuk meisje, en Jill Banner weet haar neer te zetten als een enthousiast klein kind met een gemene kant. Haar late scène waar ze oom Peter probeert te verleiden is op een vreemde manier extreem sexy. Echt één van de betere personages die ik ooit gezien heb. . Haar zusje is ook erg goed, maar ietsje meer aan de hysterische kant. Sid Haig speelt ook een leuk rolletje, en de koppen die hij trekt zijn fantastisch grappig.

De man die oom Peter speelt is trouwens een matig acteur maar hij trekt een paar van de raarste koppen die me in lachen deden uitbarsten. De gemene personages waren ook wel goed, en Mary Mitchell die rondrent in een weinig verhullende outfit was mooi om te zien. En dan Lon Chaney. Een absolute vakman, en hij heeft een goede rol zo laat in zijn carrière. Hij heeft een paar goede scènes, en zijn emotionele gesprek met de meisjes was verrassend emotioneel.

De film begint een beetje traag, maar dat geeft niet, want dit zijn voornamelijk dialoogscènes om het interessante plot uit te leggen en de personages te leren kennen. Hieruit kun je trouwens wel afleiden wie het gaat overleven, maar dat is niet erg, want de hele film is gewoon zo apart dat het voor mij niet uitmaakte.

De spanning die er is wordt rustig opgevoerd, en de bizarre scènes zijn fascinerend om naar te kijken. De kinderen worden steeds gekker wat allemaal leidt tot een op een vreemde manier emotionele maar steeds spannende climax, met achtervolgingen, bizarre verschijningen en een lekkere epiloog met het alom bekende vraagteken achter "the End". Rob Zombie heeft trouwens goed naar deze film gekeken, want dat vraagteken en een paar andere scènes zullen ervaren horrorkenners akelig bekend voorkomen.

Ik heb eigenlijk geen slecht woord te zeggen over deze aparte film. Bij vlagen hilarisch, af en toe eng, met fascinerende personages gespeeld door over het algemeen sympathieke acteurs. Dit is een cultklassieker die meer aandacht verdient.

Nice! Maar te zeer komedie en theatraal om echt hard toe te slaan.

Wauw wat een pracht film zeg, ik heb gelachen én gegriezeld maar bovenal genoten.

En bij deze wil ik Bladonis hartelijk danken omdat ik de film (ongevraagd) uit zijn top tien had opgepikt.

Haha! Het was graag gedaan, Mayhemblik! Mijn top-10 staat ter uwer beschikking. Ik hoop dat dat ook aondersom geldt?

Wel wis en waarachtig, en zo te zien komt onze smaak wel over één.

Voorloper van texas chainsaw en the devils rejects achtige flicks over gestoorde gezinnen in een eng huis. Toch is dit al eerder gedaan in psycho en faster pussycat kill kill. Combineert deze film die andere 2 voorgangers redelijk feilloos, zodat je deze film wel als voorloper van tcm mag beschiuwen. Die hill toch. Genoeg historisch gezwets!

Hoogst amusant alleen dat gedoe met gore spinnen staat me behoorlijk tegen. Vind het latere werk van hill beter en persoonlijker qua stijl. Die bondage scene pretty far!

Matige klucht.

Bizar is het zeker, maar ook hopeloos gedateerd. Soms heeft dat best zijn charmes, hier vond ik het vooral stierlijk vervelend. Spider Baby mag dan wel een classic (en voorloper van) zijn, het moet natuurlijk wel een beetje boeien en dat deed het mij nauwelijks. 4/10*

Erg bizar inderdaad maar ik hou er wel van. Het is ik ook wel gedateerd maar dat werd ruimschoots goedgemaakt door de knappe zwart/wit cinematografie, het sinistere sfeertje dat er in het huis waart alsook de vreemde trekjes van de "kinderen". Vooral die scène waarbij Mr Schlocker op onderzoek uitgaat is echt wel lekker creepy. Zeker nog wel een keertje zien.

Vrij ongelofelijk dat dit in 1964 op minder dan twee weken gedraaid is. De film is slim, grappig en freaky! Jack Hill is echt een pausje. Ik wil alles van hem zien. En Sid Haig, wat een rol!

Ik ken Spider Baby oorspronkelijk van de Fantomas-versie van de filmmuziek (hun album The Director's Cut is sowieso een aanrader voor wie van herrie en films houdt), maar toen ik de film een paar jaar geleden opzette was ik echt positief verrast. Een zeer toffe low-budget horror met zeer fijne zwarte humor en een geweldige sfeer, over de inteeltfamilie Merrye wiens mentale aftakeling een hoop moorden veroorzaakt. En met erg goede rollen van horrorlegendes Lon Chaney en Sid Haig. Ook bij deze herkijking staat de film nog steeds fier overeind, al zijn er een paar kleine irritaties mijnerzijds. De film is erg low-budget, en hoewel dit een schoolvoorbeeld is van hoe je met weinig geld alsnog een uitstekende film neer kan zetten, wordt er soms wel heel overduidelijk weggecut van scenes die niet filmbaar zijn op dit budget. Dat had wel iets subtieler gemogen. Maar voornamelijk gaat er verder heel veel wel goed. Heerlijk rare sfeer met fijn acteerwerk, vooral van Sid Haig, Lon Chaney en Jill Banner, al is niet iedereen even sterk. Goed gefilmd, mooie cinematografie, leuk freaky verhaaltje met best wat spanning, lekker tempo in het verhaal - ik word hier wel blij van. Nog steeds: 4.5*.

Deze film wordt beter bij elke kijkbeurt. Dit is echt wel de godmother van de geflipte families. Een stuk beter uitgewerkt dan Texas Chainsaw Massacre naar mijn mening.

Pracht film! Eigenlijk start het al met een verschrikkelijk leuke theme-song spider baby 1968 ingezongen door Lon Chaney Jr. Hierna wordt de film ingeleid en komen we meer te weten over het Merrye-syndroom. Een uitzonderlijk erfelijke ziekte waardoor de hersenen van de drie kinderen Merrye, degeneratief gedrag vertonen. En wat zijn die kinderen heerlijke bizarre gestoorde personages: Virginia (Banner) die het spelletje “spider” wil spelen, Elizabeth (Washburn) die iets heeft met "haat en die haar beste imitatie geeft van Baby Jane. En dan is er nog Ralph (een fantastische Sid Haig) waarbij de aftakeling door de ziekte ook zichtbaar is. Ze hadden zo deel kunnen uitmaken van The Adams Family of The Munsters, maar dan wel een meer volwassen variant daarvan. Alle drie worden verzorgd door familie -chauffeur Bruno (goede rol van Lon Chaney Jr). Het gaat mis als de familieleden tante Emily (Ohmart zelfs te zien in sexy ondergoed) en Oom Peter met hun advocaat Mr. Schlocker (inclusief Hitler-snor) ten tonele komen. Het mogen duidelijk zijn dat deze film een grote invloed heeft gehad op latere horrorfilms. Ook schuwt de film gruwelijkheden als moord, incest, aanranding en kannibalisme niet. Het is dan ook jammer dat er iets te weinig budget was om meer in beeld te brengen. Op sommige momenten is dit te zien doordat de camera wegdraait. Maar ach, dit is gelukkig maar een klein detail in een verder grandioze film! Want fenomenale scenes als; het nuttige van het avondmaal en het spinnenspelletje van Virginia maken van deze film een waar genot om naar te kijken.

Helaas, ik vond hier niet veel aan.

Sommigen omschrijven Spider Baby als een klucht en dat is ook precies wat me zo mateloos irriteerde. De film creëert daardoor helemaal geen spanning. Gekoppeld aan het gebrek aan gore of andere effecten (door het lage budget), bleef er weinig over. Opvallend is ook de afwezigheid van een muzikale score/soundtrack, op de opening na dus.

Eigenlijk het sterkste punt van de film is het acteerwerk. Dat is bovengemiddeld goed voor een low budget horror. Vooral de dames zetten heerlijke rollen neer. Het is vrij duidelijk dat latere films over gedegenereerde families hier hun mosterd hebben gehaald. Denk aan The Hills Have Eyes, The TCM of de films van Rob Zombie.

Spider Baby is het zoveelste voorbeeld van een ooit baanbrekende horrorfilm, die inmiddels is ingehaald door de tijd. 2**

Ik had het gevoel dat ik een film zag die ongeveer 10 jaar ouder was. Dus rond 1960 zou ik hem schatten.
Op zich is de film zeker niet verkeerd. Je krijgt een langzame opbouw waarbij sfeer, personages en locatie de pluspunten zijn. De cast is best aardig en het verhaal is lekker geheimzinnig. De scènes met de spinnen zijn akelig genoeg. Toch had ik er wat meer van verwacht. Ik mis de nodige spanningskracht en qua horrorelementen bleef het wat simpel en minimaal uitgewerkt. Het slot met het dynamiet is daar ook een voorbeeld van. Zo eenvoudig dat het komisch lijkt, anderzijds ook een gevoel van hoe flauw kan je eindigen. Gelukkig komt achteraf wel een leuk einde die je wel gezien het verhaal kan plaatsen. 6,5/10

Stop The Texas Chainsaw Massacre, 60s exploitation en Disney-komedie a la The Parent Trap in een blender en voeg een flinke dosis spinnen toe en het resultaat is Spider Baby. Een vroege film van b-regisseur Jack Hill die bekend staat om zijn zeer goedkope horrorfilms, blaxploitation en andere exploitatiewerkjes.

Spider Baby gaat over een inteeltfamilie in de VS. Door een aandoening groeien de leden van deze familie niet meer geestelijk na hun 10e levensjaar. Daarna treed zelfs fysieke misvorming op en tot slot vervallen ze in Kannibalisme. De chauffeur van de familie zorgt voor de overgebleven kinderen, twee meisjes en een (simpele) jongen. Verre familieleden komen onverwacht naar het huis omdat ze dat officieel ge-erft hebben. De twee meisjes weten daar echter wel raad mee.

Het is toch best een vreemde combinatie. Enerzijds is het echt expoitatie-horror met best suggestieve scènes (al komt er geen echte gore vol in beeld) en aan de andere kant zit er een soort Disney-element in. Met name Lon Chaney Jr.'s personage zou zo uit een film van Disney gelopen kunnen zijn en de openingcredits ook.

Al met al zo'n eigenaardige film dat het ook best vermakelijk wordt. De familie is leuk neergezet en er zaten een paar sterke scènes in.

“Screams and moans and bats and bones

Teenage monsters in haunted homes

The ghosts on the stair

The vampires bite

Better beware, there's a full moon tonight”

En zo gaat het nog even door. Met deze gezongen woorden begint deze waanzinnig leuke film. Zelfs de openingscredits zijn vanwege de titelsong al leuk om te volgen. Een vlot en grappig deuntje ingezongen door Lon Chaney die ook een van de personages in de film speelt.

Een maffe film trouwens. Een film uit 1964 (uitgebracht in 1967) die thema’s als inteelt, kannibalisme, sadomassochisme en andere waanzin toont. Ja, dat moet wel een maffe film zijn. De thematiek wordt niet hard en bloederig geserveerd, maar zit verpakt onder een laag ironie en zwartgalligheid. Subtiel en grappig dus.

Waarschijnlijk tevens de reden dat de film in die tijd (in puriteins Amerika) gewoon kon worden uitgebracht. Daarbij moet wel worden aangemerkt dat de film heel beperkt te zien was en voornamelijk als second feature in een dubbele filmvoorstelling werd verstopt.

De personages zijn krankzinnig absurd. Logisch als inteelt aan de wieg staat van de familie die verantwoordelijk is voor de gekke gebeurtenissen in deze film. In beginsel gedragen de maffe personages zich slechts wat merkwaardig en is er nog sprake van enige zelfbeheersing. Dat duurt niet lang. Het gaat al snel van kwaad tot erger als onverwacht bezoek arriveert, dat vergast wordt op een avondmaal out of hell. En als bij baby Sid Haig de volwassen hormoontjes ernstig gaan opspelen en de twee sexy zussen in een speelse bui geraken, breekt de waanzin echt door. En daarbij blijft het niet. Het huis heeft nog meer sinistere verrassingen in petto.

Het is absurd en krankzinnig theater. Een waarschijnlijke trendsetter voor latere films als The Texas Chain Saw Massacre (1974) en The Hills Have Eyes (1977). Misschien (zo las ik ergens) is het zelfs wel de film waar de overbekende frase “The black guy dies first” zijn origine vindt. En of dat nu wel of niet klopt, het is in ieder geval een grappige uitspraak.

Waanzinnige film.

Oh zo leuk.

Niet verwacht, maar dit is ook wel een toppertje van een vrij oud jaartal. Ik had nooit verwacht een hoop leuke dingen tegen te komen en toch blijven ze iedere keer weer komen. Ook deze film was daarin een erg positieve verrassing.

De film is volledig gedragen door de kinderen, die gewoon de show stelen. Vooral Banner en Haig steken er gewoon ver bovenuit en spelen met hun lol en uitstraling iedereen er helemaal uit. De film is knotsgek, grappig, droevig en creepy in 1 pakket.

Dit is gewoon erg leuk om te volgen allemaal. Vooral de scenes met spinnen zelf zijn creepy, de humor is best prima en heb wel een aantal keer leuk moeten lachen, maar ook aan het einde weet het ook wel mooi te zijn.

Ik vind dit erg geslaagd, jammer dat dit niet meer aandacht heeft gekregen, want dat verdient hij zeker. Ik zal hier een remake op nog wel leuk hebben gevonden.

Leuke en interessante extra's op mijn dvd... cracker ass en bubble butt...

En er wordt beweerd dat Jill Banner Marlon Brando's laatste en misschien wel enige echte liefde was, totdat ze in een tragisch auto-ongeluk om het leven kwam... R.i.p. spider baby.

Ik vond het maar een zeer matig filmpje. Oubollig en eigenlijk niet eens leuk. Wel leuk om Sid Haig zo te zien op jonge leeftijd.

Echt té oubollig en rete saai, ondanks de korte speelduur...pure slaappil.

Heerlijke retro gothic met niemand minder dan Lon Chaney Jr in de hoofdrol. De lange b&w expressionistische schaduwen zijn een hommage aan de jaren ‘30 Universal horror wiens iconen (Frankenstein, Dracula, Wolfman) niet 1 maar zelfs 2 keer benoemd worden in de film. The Wolfman wordt benoemd door het secretaresse personage onmiddellijk gevolgd door een close-up van Chaney. Een open doekje voor de man die begin jaren ‘40 dit monster neerzette voor Universal.

Bakken sfeer al valt het met de horror ook wel weer mee. Het is meer tongue in cheek opgevat en werkt heel goed. Er zijn zelfs enkele sexy momenten waaraan je toch de veranderende tijdgeest van de jaren ‘60 herkent. Met een stevig korrel zout genomen is dit prima vermaak. Een film met een unieke toon.

Een levendige vertelling uit het boek der zeldzame en bijzondere aandoeningen. In dit geval veroorzaakt door inteelt. Het lijdt onder meer tot psychopathische trekjes en bij de één althans een bijzondere voorliefde voor spinnen. Er passeren wel wat spinnen de revue, maar dat is zeker niet het engste. Wanneer er gasten arriveren beseffen ze niet dat ze als insecten gezien worden als middagmaal voor de spin.

De film voelt oubollig aan, maar blijft onderhoudend en sterk. Je kan er een creepy kid horror in zien, maar staat ook gecatalogeerd onder exploitation horror. Ik kan er me iets bij voorstellen in de sixties waarbij het huisje-tuintje-boompje principe het nieuwe streven was in de suburbs.

Een aantal scènes springen er toch uit. Zoals die aan de dineertafel eigenlijk. De meiden doen het erg goed, lekker creepy en koud. Ze kunnen elk moment hun controle verliezen, wachtend op hun prooi. Als een spelletje, maar ook de ironische ondertoon zit mooi in de film vervat.

Beetje ingehaald door de tand des tijds, maar al bij al heeft het vandaag zeker nog zijn plaats. Leuk!

Teleurstellend. Grootse minpunt is dat er niks gebeurd behalve 3 moorden. Tijdens de horror challenge kreeg ik het verwijt dat ik een link had gelegd tussen aantal moorden en de kwaliteit van de film (maw hoe meer moorden, hoe beter de film). Dit was niet de bedoeling en ik hoop dat ik deze dwaling heb rechtgezet. Feit is wel dat ik Spiderbaby inhoudelijk zeer mager vond. Ik zag geen thema, geen drama, geen maatschappelijke context voer de inteelt. Dat dan stijl en opbouw als tegenwicht dient, is juist maar bij Spiderbaby vind ik dit flauw uitgewerkt. Behalve een soort comic griezel sfeertje dat niet serieus genomen wordt en waarin toegewerkt wordt naar … tja, die 2 moorden, het is toch niet anders ? Gans de film is een introductie van de familie en hun huis. Beste van de film is het Adams Family comic sfeertje (ook door Joolstein reeds opgemerkt) met de tegenstellingen tussen de weirdo's en de klassieke personages (vooral in de scene met het eten was dit wel leuk). Ook door het begin met de song kreeg ik het gevoel dat het hier weinig serieus genomen wordt. Ten slotte : Dat Spiderbaby de voorloper is van The Texas chainsaw massacre in het bijzonder qua set up wil ik gerust geloven. Dat Spiderbaby zijn klassieker status heeft gemist door omstandigheden, is jammer. Maar dat gegeven op zich is voor mij geen reden om een hoge beoordeling te geven.