Bonnie and Clyde (1967)

Knappe film die uiteindelijk als een voorloper van de latere misdaadfilm mag worden aanzien.

De speelse toon doorheen de terreur maakt dat het publiek zich instinctiefmatig achter het misdaadkoppel schaart. Zoek zelf maar uit in welke toppers dit fenomeen nog zal opduiken...

Werkelijk uitstekend acteerwerk en vakvol regiewerk van Arthur Penn.

Tegenvallende herziening.

Indien Bonnie en Clyde elkaar nooit hadden ontmoet, dan wachtte hen misschien een lang en normaal burgerleven. Hun koppel was een explosieve cocktail van liefde en gevaar ... de verfilming begint als een romantische onderneming van ongebreidelde vrijheid, maar die stilaan omslaat in grimmigheid wanneer ze alsmaar strakker in de greep raken van de ordediensten. Echter valt de film meermaals stil met dialogen tussen hen waarvoor ik weinig interesse had en waarbij ik me begon te vervelen. Ik vond B&C soms een tempo-probleem hebben. De broer (Hackman) en vooral de schreeuwerige schoonzus van Clyde maakten de film er niet beter op. Wat een onuitstaanbare figuur en onrealistische weergave.

Het is nog steeds een klassieker die een kijkbeurt verdient, maar de tand des tijds begint toch serieus te knagen.

mooie misdaadfilm, sympathieke gangsters die laf verraden werden

Klassiekertje nog even voor het sluiten van de markt, en hoewel ik weinig voorkennis had wat de film betrof, verwachtte ik hier toch wel het één en ander van al was het alleen maar vanwege het acteurs duo en het nog bekendere duo dat ze spelen.

Veel introductie komt er niet, want zo abrupt je in de karakters valt die ongrijpbaar overkomen, zo plotseling hebben de twee elkaar ook gevonden met een vreemd soort aantrekkingskracht tot gevolg. Waar de twee in werkelijkheid begin twintig waren komt vooral Beatty over als ouder en voor het gemak wordt een fase waarin ze elkaar al kenden en beide afwisselend in de bak zaten overgeslagen. Het is begrijpelijk en het moet gezegd dat Dunnaway en Beatty een aparte chemie voor de dag leggen. Vooral Dunnaway valt daarna op als wispelturig en mogelijk labiel in omgang en situaties.

Fraai is toch het tijdperk van hun bestaan. Namelijk een land in rep en roer vanwege de grote depressie. Het beeld zoals we dat zagen in de The Grapes Of Wrath komt hier ook voorbij, en de aanklacht tegen het systeem is er en mag er zijn. Daarnaast heeft de film toch een aantal erg sterke scènes zoals de ruzie in de bioscoop, de eerder genoemde chemie tussen het stel levert een aantal interessante situaties op en de schietscenes, door sommigen als overdreven bevonden, vind ik nog niet zo erg.

Het is na het benoemen van al die aardige punten toch jammer te noemen dat de film ook heel wat minpuntjes levert. Zo is film regelmatig te betrappen op een erg matige slapstick achtige sfeer qua achtervolging en muziek. Sowieso dat getokkel op die banjo is op een gegeven erg vervelend. Dan de wisselwerking met broer Buck die rond uit vervelend is om nog maar te zwijgen van zijn hysterische vrouw, bah. Dan het gedeelte met Frank Hamer, de man die ze uiteindelijk pakte, toch wat we hier zien met gevangenname, een foto en bespotten is nergens iets van terug te vinden. Is dat echt gebeurt?

Dit alles maakt van Bonnie And Clyde een lastig te beoordelen film met voors en tegens die waarschijnlijk heel erg vanuit het perspectief van '67 gezien moet worden. En eigenlijk is de film dan nog niet zo gek te noemen met veel iconische momenten die nagekopieerd worden en de spanningen tussen het stel. De film voelt desondanks gedateerd maar is uiteindelijk best te doen.

Het begin is inderdaad verzonnen, want ze kende elkaar al veel langer. Dit heeft puur te maken met de tijdsduur van de film. Een miniserie was misschien beter geweest. In de vele extra's komt dan ook duidelijk naar voren toe dat ze hem al kende ten tijde dat hij in de bak zat.

Iedereen kent zowat Bonnie and Clyde, maar de film zelf misschien niet. Dit was in ieder geval de eerste en misschien wel de beste film over Bonnie and Clyde. Ik had 'm zelf ook nog nooit gezien, dus werd het onderhand wel eens tijd voor een goede kijkbeurt. De extra's op deze mooie steelbook zijn legio dus ik heb me goed kunnen verdiepen in de echte Bonnie and Clyde. Een miniserie was misschien beter geweest, want de twee kende elkaar al veel langer, dan de film laat zien. Maar wegens tijdgebrek of geldgebrek werden het slechts 111 minuten terwijl hij wel uitgerekt had kunnen worden tot 2.5 uur. Vooral het begin is te snel in elkaar geflanst. Goed voor het tempo, maar feitelijk onjuist. De film kijkt verder prettig en ziet er vooral luchtig uit. Muziek pas perfect uit die tijd. Minpuntje is misschien wel dat hij hier en daar iets te luchtig is gemaakt. Waarbij plezier belangrijker was dan hun doel. Al moet gezegd worden dat ook in werkelijkheid nooit een echt plan was bij die twee. Opvallend is dat ze in maar liefst 5 staten hun daden konden doen. Zover ik kan beoordelen is de film redelijk goed neergezet al miste ik nog wel wat belangrijke facetten. Het doodschieten van 2 agenten op hun motor werd niet verfilmd terwijl dat hun ondergang was geweest. Nu lijkt het alsof de ontmoeting van C.W. Moss en vooral zijn vader de ondergang lijden. Maar misschien is het wel beiden zo gegaan. Opvallend was trouwens dat ze mateloos populair waren bij het gewone volk omdat ze net als bij Robin Hood geen onschuldige burgers neerschoten. Hun begrafenis was abnormaal druk. Sensatie alom!

Het beeld op blu ray is geen topper helaas en dat geldt ook voor het geluid. Het geluid is sowieso maar magertjes maar krijgt nog net een voldoende. Het beeld is acceptabel met een gekke jump ergens midden in de film. Er is lichte ruis maar niet storend. Meest slechte beeld is de eerste picknick ontmoeting. Nu heb ik begrepen op een andere site dat dit expres is gedaan door de filmmakers. Met een soort gaasje wilde ze zo een bepaalde sfeer creëren. Niet echt geslaagd vind ik. Had dan een sepia lens genomen. Even later komen ze daar weer terug en hebben ze het maar weggelaten.

Concluderend vind ik Bonnie and Clyde zeer geslaagd en is het leuk om naar al die extra's te kijken.

Film 4,0

Beeld 3.5

Geluid 3.0

Extra's 5.0

They kidnapped another police officer. The screenwriters made it Frank Hamer to set him up as a vengeful, cowardly villain.

In fact, Hamer was probably the finest American policeman ever to pin on a badge, and had Bonnie gotten that close that many months before their final encounter, the only way she would’ve gotten within kissing distance would’ve been to’ve surrendered.