Genre: Drama / Mystery
Speelduur: 124 minuten
Alternatieve titels: The Hourglass Sanatorium / The Sandglass
Oorsprong:
Polen
Geregisseerd door: Wojciech Has
Met onder meer: Jan Nowicki, Tadeusz Kondrat en Irena Orska
IMDb beoordeling: 7,5 (4.930)
Gesproken taal: Pools
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Sanatorium pod Klepsydra
Jozéf arriveert met een mysterieuze trein in het sanatorium waar zijn vader lang geleden gestorven is. Via dromen komen zijn herinneringen weer boven en wordt hij belegerd door soldaten uit het verleden, koloniale zwarte huursoldaten, vriendinnen van vroeger en zijn ouders. Wanneer hij later nogmaals probeert terug te keren in de tijd, blijkt het stadje ontvolkt te zijn en de Joodse cultuur vernietigd door de Holocaust.
Externe links
Acteurs en actrices
Józef
Jakub
Józef's Mother
Adela
Dr. Gotard
Blind Conductor
Bianka
Szloma
Fireman
Teodor
Video's en trailers
Reviews & comments
Purmerend
-
- 2776 berichten
- 3256 stemmen
Deze bewerking van een roman van Bruno Schulz, wordt beschouwd als één van Woijzieck Has’ meesterwerken. Een sleutelfiguur uit de Poolse filmgeschiedenis, levert Has met The Hour Glass Sanatorium een verbluffend mooie en originele film af, een poëtische reflectie over verleden tijd en het onomkeerbare karakter van de dood. De film kreeg in 1973 de Speciale Prijs van de Jury op het Festival van Cannes.
stephan73
-
- 6202 berichten
- 13912 stemmen
Het verstrijken van de tijd, het verwerken van het verleden en het accepteren van de dood. Zware onderwerpen die Has aansnijdt in The Hour-Glass Sanitorium. Maar in plaats van een zwaar drama doet hij dit op een dromerige, haast Kafkaiaanse, wijze.
De hoofdpersoon arriveert in een sanatorium om zijn stervende vader te bezoeken, maar raakt verstrikt in herinneringen en visioenen van het verleden.
De film toont de ene na de andere surrealistische beelden, in scenes die wel erg in de buurt komen van wat Terry Gilliam later zal doen (hij moet deze film gezien hebben!)
Dansende Joodse koopmannen, levensgrote mechanische poppen, mensen met vogelmaskers op en soldaten uit het leger van Napoleon.
Na The Saragossa Manuscript is dit mijn tweede Has en ook deze is werkelijk fantastisch. Nou maar hopen dat er meer werk van hem op DVD verschijnt!
4,5*
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
Na The Saragossa Manuscript is dit mijn tweede Has en ook deze is werkelijk fantastisch. Nou maar hopen dat er meer werk van hem op DVD verschijnt!
Al het andere werk dat ik van Has zag (naast de twee titels die je noemt zijn dat er nog vijf) lijken geen van allen op de twee titels die je noemt. Afgezien van de Tribulations of Balthazar Kober (die ik ook nog niet zag) denk ik dat je dan teleurgesteld raakt.
Al zijn ook die films over het algemeen zeer de moeite waard, maar traditioneler Oost-Europeaans in beeld- en vertelstijl. Vergelijkbaar met het werk van Wajda, Mikhalkov en/of Shepitko. Zo is er een heel praterig Kammerspiel drama, dat niet bijzonder is: An Uneventful Story (what's in a name?).
Je beschrijving van de film komt in elk geval overeen met mijn herinneringen. Ik vind dit zijn beste werk. Het hoort bij mijn Top 50 aller tijden (als die zou bestaan) wat mij betreft.
wendyvortex
-
- 4980 berichten
- 7109 stemmen
Vertelstijl doet wat denken aan Russian Ark.
Een wereld bevolkt met mechanische historische figuren, joden, vogels...
Vergelijkbaar met het donkerste van Jeunet en Caro, Jos Stelling en alsof de ontwerper van de Droomwereld in De Efteling net in diepe rouw gewikkeld was.
pippo il buffone
-
- 2745 berichten
- 0 stemmen
Surrealisme is een vaak misbruikte term,maar hier kun je er niet omheen.Maar dan een surrealisme à la Cocteau waar de personages zonder probleem overstappen van de ene ruimte-tijd dimensie op de andere.Hier is dat voornamelijk een dimensie die veel weg heeft van het Polen van voor WO2 met zijn rijke joodse leven,gebaseerd ook op de ervaringen van Bruno Schulz die met zijn verhalen de inspiratiebron leverde voor deze film.
Vanwege de nachtmerrie-achtige sfeer en de verwijzingen naar jodendom en het oude testament(de film had ook Jozef Jakobson in dromenland kunnen heten) valt vaak de naam Kafka in kritieken op deze film,daarmee Schulz wat onrecht aandoend.
Sanatorium was naar het schijnt de duurste Poolse film ooit,en is dat gecorrigeerd voor inflatie nog steeds.Dat is er aan af te zien:een visueel spektakel met grandioze decors,vooral het vervallen sanatorium en het wassenbeeldenkabinet zien er prachtig uit.Filmisch is vooral de openingssequentie in de doodstrein een hoogtepunt.
Deze film is er overigens een die meer genot verschaft in herinnering dan tijdens het kijken,dat zeer veel inspanning vergt door de a-logische verteltrant en de hermetische beelden.
Uiteraard zeer goede muziek van Penderecki.
Lord Flashheart
-
- 6454 berichten
- 2368 stemmen
Helaas, hier begreep ik geen ene hol van. En ik vond er daarom ook geen hol aan.
Vanaf de eerste seconde word je als kijker overspoeld met surrealistische beeldtaal: dansende joden, neger soldaten, mechanische poppen en vogel mensen. Het kon allemaal niet op; hoe gekker, hoe beter moet de regisseur gedacht hebben. Maar het leidde helemaal nergens toe en hoe ik ook m'n best deed er iets in te ontdekken, ik slaagde er niet in.
Echt onprettig werd de film verder nergens, maar hier kan ik gewoon helemaal niks mee. 2**
VanRippestein
-
- 1178 berichten
- 1052 stemmen
Wow! dat was een trip!
Ik ben er redelijk blind ingegaan. en de film spookt nu nog helemaal in mijn hoofd. Ik heb er eigenlijk bar weinig van meegregen, iets met een vader, de tijd, een dokter, en uhm lijpe shit.
Goed, tijd voor een formele herstructurering. De film speelt met tijd en ruimte: verschillende ruimtes worden ingezet als achtergronden van een bepaalde tijd. Dus, eigenlijk is het een tijdreis, maar dan in meta-vorm. De hoofdpersoon lijkt net zo weinig te weten als wij, en toch raakt hij op een bepaalde manier bekend met alle visioenen, tijden, en plekken.
De film is denk ik qua stijl het beste te zien als Tarkovsky meets Gilliam meets Jodorowsky. Zware thema's worden naadloos afgewisseld met bizarre humor, eroktiek, verveling, net als jet echt leven, maar dan visueel beter. In die zin dus redelijk genreloos en eigenlijk ook niet in te delen in een filmstijl. De film lijkt een eigen filmtaal te hebben ontwikkeld waarin elke emotie ook meteen reflectie op die emotie is. Sommige props zagen er nep uit, maar dat kan dus ook iets te maken hebben met de indexicaliteit van de prop. Karakters zijn overduidelijk theatraal in hun handelen en gaan daar vervolgens dan weer zelf op reflecteren. Zo werd op een gegeven moment een enorm onmogelijke dialoog afgestoken. Opeens komt er iemand aan die zegt: "Now, let's get on with the narrative", en hop hij staat ergens anders qua plek, tijd, sfeer, en emotie.
Ja, nu ik hierop reflecteer, bedenk ik me dat de film eigenlijk wel op deze "recensie" lijkt qua helderheid.
The One Ring
-
- 29974 berichten
- 4109 stemmen
Soms heb ik de onzinnige neiging om met overdreven superlatieven te strooien, zoals "Deze film behoort op het visuele vlak tot de absolute top van alle films". Het is een manier om aan te geven dat ik een film op dat gebied heel goed vind natuurlijk, maar als ik zo'n argument te vaak gebruik wordt het na een tijdje een beetje een loze kreet. Dus hoe moet ik The Hour-Glass Sanatorium nu prijzen, zonder de opmerking "Deze film behoort op het visuele vlak tot de absolute top van alle films" echt een loze kreet te laten worden? In ieder geval is het waar. The Night of the Hunter heb ik hier en daar wel eens de mooist geschoten film aller tijden genoemd. Zo'n statement is vrij onzinnig, aangezien het lastig of misschien zelfs onmogelijk is om verschillende vormen van schoonheid die een film kan hebben goed met elkaar te vergelijken. Na zoveel onzin, durf ik nog wel zo'n groots statement te maken: The Hour-Glass Sanatorium is visueel minstens zo goed als The Night of the Hunter (zei het op een andere manier). Die met deze opmerking wat je wilt.
Feit is in ieder geval dat op het visuele vlak er ontzettend veel te beleven is in Hour-Glass. Vanaf de eerste seconde werd ik gehypnotiseerd door de vreemde beelden. De camera probeert alles vanaf een vreemde hoek te vangen en met een wide angle lens wordt er telkens enorme diepte gecreëerd. Diepte die vaak optimaal benut wordt. De sets zijn altijd even bizar, zitten vol met details, zijn bijzonder kleurrijk en hebben veel gekke attributen (in zekere zin kun je de acteurs daartoe rekenen). De muziek is al even bevreemdend. Het is bizar dat VanRippestein hier voor mij tekst kan gebruiken als "net als het echte leven", want aan het echte leven deed The Hour-Glass Sanatorium mij bepaald niet denken (als weet ik niet in wat voor een omgeving VanRippestein woont). Wojciech Has lijkt bewust te kiezen voor een zo dromerig mogelijke aanpak, op een manier die verder gaat dan bijvoorbeeld Terry Gilliam, Tim Burton of David Lynch, al is die laatste misschien niet helemaal een goede vergelijking. Als je in dezelfde stemming komt als de film is het gewoon een unieke, schitterende ervaring, waarin iedere scène ook werkelijk een nieuwe verrassing en een nieuw hoogtepunt brengt. Van het openingsshot van de vogel gezien door een treinraam, via het bezoek aan het sanatorium (een mix tussen Tarkovsky en Charles Dickens), tot aan de onbeschrijfbare reis die daarna volgt: er is nooit een saaie minuut.
Tenzij je niet in zijn stemming kunt komen. Wordt je niet gehypnotiseerd door de sfeer dan blijft er een bizarre, onbegrijpelijke vertelling over. In alle eerlijkheid, persoonlijk begreep ik er geen zak van. Het lijkt erop dat de hoofdpersoon dingen uit zijn verleden ziet en ook uit zijn vaders verleden, maar niet alleen zoals het was, maar ook zoals het als kunnen zijn. Vervolgens wordt ook het verleden van de wereld (of alleen Polen?) erbij gehaald. Dat is wat ik er van kan maken en eerlijk gezegd snap ik zelf nauwelijks wat ik bedoel met wat ik hier schrijf. Wellicht is The Hour-Glass Sanatorium de artistieke, Poolse variant op Groundhog Day. Misschien betekend het allemaal stiekem niets en is het gewoon een gekke film. Of misschien begrijp ik het gewoon niet. Ik vermoed het laatste.
In alle eerlijkheid heeft mijn onbegrip er ook voor gezorgd dat ik bijna een week gewacht heb met het schrijven van een recensie. Ik wou wat opzoeken over mogelijke symboliek, maar ik ben daar niet aan toe gekomen. Ergens heb ik het gevoel dat de film misschien iets teveel in een eigen vacuüm zit, afgesloten van de rest van de wereld, waardoor het wellicht niet zo'n hoog cijfer verdient als ik hem geef. Anderzijds maakt dat het nu ook weer zo facinerend. Er is geen film zoals The Hour-Glass Sanatorium en alleen dat al maakt het tot verplichte kost. En wellicht tref ik later iemand die het allemaal wel vat. Of is het misschien beter om er niet teveel over te weten? De mysterie is immers een grote kracht van The Hour-Glass Sanatorium.
4,5*
VanRippestein
-
- 1178 berichten
- 1052 stemmen
Het is bizar dat VanRippestein hier voor mij tekst kan gebruiken als "net als het echte leven", want aan het echte leven deed The Hour-Glass Sanatorium mij bepaald niet denken (als weet ik niet in wat voor een omgeving VanRippestein woont).
Laat mij dat nuanceren door te zeggen dat ik enkel over de themathiek praat. Visueel gezien woon ik helaas niet in zo'n omgeving. De overgangen van emoties zijn abrupt, maar voelen nergens geforceerd of onlogisch. Zal wel iets te maken hebben met mijn staat ten tijde van het schrijven van mijn recensie.
jan66
-
- 231 berichten
- 5965 stemmen
Peter Greenaway in de wereld van Andrei Tarkovsky had ik gehoord voordat ik ging kijken...
Een mooie visuele bizarre wulpse trip door Transilvania was het eerste dat in mij opkwam bij het aanzetten van de film. De sfeer van Drowning by Numbers in een andere aparte surrealistische wereld zoals Stalker, twee van mijn lievelingsfilms, dus dat moet goedkomen hield ik mezelf nog steeds voor 1 uur verder. Ik ga deze film niet doorgronden werd mij langzamerhand duidelijk...
Maar het is geen Peter Greenaway, Het is geen Tarkovsky, het is een visuele mindtrip opzichzelf en wat voor één. Na de eerste keer kijken voelde ik me net als de eerste keer Easy Rider met een vette blow. Totaal de kluts kwijt, erg moe maar zeer voldaan...
Na de 2e keer kijken (dezelfde dag) snap ik de film nog minder dan ik dacht, maar mooi, apart, krachtig (en vermoeiend) blijft. Hoe meer ik aan deze film denk hoe mooier die wordt. Een derde keer kijken hoeft van mij niet meer, dat trek ik ook niet... Ook niet over een paar weken... Ik blijf bij de mooie herinnering van deze film aan de binnenkant van mijn ogen. En ga volgend weekend weer eens Drowning by Numbers kijken en wie weet daarna voor de zoveelste keer Stalker...
Montorsi
-
- 9620 berichten
- 2272 stemmen
Geweldig.
Enorm bijzondere film. Vooral de decors vond ik echt subliem. Tel daarbij op de dromerige sfeer en de passende cinematografie. Net als het hoofdpersonage zit je eigenlijk een hele film lang je ogen uit te kijken vanwege de surrealistische scenes en prachtige omgevingen.
Heeft qua tracking shots wat weg van Kalatozov vond ik, met name Soy Cuba, en ergens deed het me ook wel denken aan Russian Ark. Ook daar volgen de verschillende settings elkaar op, maar dit is natuurlijk een stuk aparter en mooier vormgegeven.
4.5*
wibro
-
- 11590 berichten
- 4098 stemmen
Op visueel vlak een zeer mooie film die ik voor een groot gedeelte eerst zonder ondertiteling heb bekeken. Later herzien maar dan wel met ondertiteling maar of ik daar wijzer ben door geworden? Neen, het verhaal was onnavolgbaar. Heeft deze film trouwens überhaupt wel een verhaal? Deze film oogde voor mij ook echt als een droom waar alle logica zoek was en chaos troef. Wel een mooie chaos trouwens. Die koloniale zwarte huursoldaten met bajonet begeleid door die nep honden was echt lachen geblazen. Ik heb gelijk maar even een mailtje gestuurd naar mensenrechtenonderzoeker Prof. Verene Shepherd van de VN, want dit kan natuurlijk echt niet. Onze donkergekleurde medemens zo belachelijk maken.
3,5*
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5499 stemmen
The Hour-Glass Sanatorium is erg mooi en fijn om eindelijk weer eens een film te zien, waar het verhaal ietwat ondergeschikt is aan de visuele ervaring en die mij ook wist op te zuigen.
Het is even wennen, maar al snel keek ik mijn ogen uit naar de bizarre, kleurrijke, licht erotische en bijzonder originele decors, waar iedere keer weer van alles op gebeurde. Het zorgt voor een surrealistische sfeer, die op zijn beurt voor zorgt voor een zeer aangename kijkervaring. Ik vond het vooral op het werk van Jodorowsky lijken, maar dit wist mij veel meer te pakken.
Verhaaltechnisch is er niet zo heel veel uit te halen. Ik was de draad in ieder geval al snel kwijt, maar gelukkig is dat hier van ondergeschikt belang. Has is een zeer interessante regisseur, waarvan ik na deze mooie kennismaking, zeker nog wel meer van zou willen zien.
4,0*
Baggerman
-
- 10577 berichten
- 7977 stemmen
Het verhaal is inderdaad niet te volgen. Ik heb het bij een andere film van een soortgelijk psychotische regisseurs al eens gezegd dat ik vermoed dat hun voornaamste drijfveer van het maken van dit soort films is om hun hallucinaties of dromen te verfilmen met de hoop dat de recensenten deze voor hen duiden. Bespaart ze dan ook weer een aantal sessies bij de psychiater.
Daarentegen biedt de film wel een machtige visuele ervaring met fantastische decors en rekwisieten. Gaf me een avontuurlijk gevoel en wilde dat Jozéf gauw weer een gat doorkroop of een trap opliep om te kijken wat daar nu weer allemaal te zien zou zijn!
De stijl van Has deed me denken aan Jakubisko, Greenaway en Arrabal, waarvan ik de strekking van de films doorgaans ook totaal niet begrijp. Maar waarvan ik toch iedere film wel eens wil zien.
John Milton
-
- 21558 berichten
- 11722 stemmen
Zeker ruimte voor ophoging bij herziening, maar voor nu houd ik het op 4*.
Onderhond
-
- 87215 berichten
- 11971 stemmen
Eerste uur best leuk en guitig, tweede uur toch duidelijk minder. Qua setting en cinematografie zit het wel goed, kostuums, props en acteerwerk jammer genoeg over de gehele lijn minder, waardoor het geheel toch net wat te wankel was om er echt vol van te kunnen genieten.
Woland
-
- 4165 berichten
- 3405 stemmen
Een bijzondere filmervaring, en ééntje die zeker nog een keer in de herkijk gaat. Om meerdere redenen, want om maar eens met wat superlatieven te beginnen: wat is dit een visueel fantastische film. Enorm sfeervol, en een film lang prachtige gedetailleerde sets die de Gotische, dromerige sfeer geweldig ondersteunen. Die dromerige sfeer is een volgende reden voor een herkijk, want dit is een bizarre, fantastische en surreële trip waarin er heel veel gebeurde, maar waar het hoe en waarom bij mij nogal regelmatig ondergesneeuwd raakte.
Er wordt volop gesprongen in de tijd, met sowieso een centrale rol voor een sanatorium waar de tijd niet bestaat, of in ieder geval niet op de gebruikelijke manier. Er komen koloniale scenes voorbij, maar ook heel veel Joodse geschiedenis. Zonder uitzondering ziet dit er bijzonder fraai uit met fraaie en hallucinante shots, maar de logica van de film was op momenten ver te zoeken. Maar ik merk dat ik niet de enige ben die dat gevoel had. Desondanks visueel overdonderend en alleen daarom al de moeite waard.
Het laatste nieuws
Kijkers ontdekken 'Too Old to Die Young' met Miles Teller op Prime Video: 'De beste serie van dat jaar'
Reboot van WOII-film 'Das Boot' binnenkort te zien in Nederland: 'Spat de klasse vanaf'
Nieuw 'Euphoria'-seizoen: problemen rondom de ontwikkeling blijken stukken groter dan gedacht
De tien best beoordeelde films van de jarige Brendan Gleeson (69)
Bekijk ook
Idi i Smotri
Drama / Oorlog, 1985
735 reacties
Ai no Mukidashi
Drama / Komedie, 2008
93 reacties
Marketa Lazarová
Drama / Romantiek, 1967
35 reacties
Un Homme Qui Dort
Drama, 1974
38 reacties
The Look of Silence
Documentaire, 2014
21 reacties
Rekopis Znaleziony w Saragossie
Drama / Fantasy, 1965
23 reacties
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.