Bringing Out the Dead (1999)

Ik ben niet graag echt negatief over een film... maar ondanks dat ik een Nicolas Cage fan gaat deze film voor mij de boeken in als een ontzettende B film maar waar je ook nog eens een depri gevoel van krijgt.

Echt niet mijn smaak en ook hoe de film in elkaar steekt en het plot.... snap nog niet waarom Nicolas zijn naam eraan gaf.... sorry voor degene die hem wél waarderen... 1 ster

Flitsende film.

Scorcese heeft met deze naargeestige film inclusief een vleugje donkere humor, uitstekend werk afgeleverd. Mooi geschoten en voorzien van een aantal leuke en flitsende visuele foefjes in een kitscherige gloed, die sfeerverhogend werkt.

Cage is een paramedicus die vecht met zijn demonen terwijl reggae-legende Burning Spear uit de speakers schalt. Sowieso is de soundtrack fenomenaal, maar vreemdgenoeg hebben niet alle tracks het album gehaald. Ook de bijrollen zijn bijzonder sterk.

Zeer goed.

Trailer doet me inderdaad denken aan Taxi Driver. Groot voordeel, want dat is voor mij de beste film ooit gemaakt. Snel maar eens zien deze film.

Ik vind dit toch juist wel een goede acteerprestatie van hem. Tenminste niet zo op de automatische piloot als bijna alles films waarin hij speelde de afgelopen jaren. Ik zou als fan eerder trots zijn geweest .

Verder trouwens nergens zo goed als Taxi Driver, maar wel een sterk onderwerp. Overige acteerprestaties zijn trouwens ook erg goed. Ving Rhames en Tom Sizemore bijvoorbeeld. Op het gebied van sfeer weer top, maar ik ben ook niet anders gewend van Scorsese.

3,5

Onbegrijpelijk, die gematigde reacties hier. Vond het errug sterk. Net als in Taxi Driver speelt deze film zich af in een donker New York. Verwrongen van moraal, uitgekotst door God. Het is inderdaad een bijzondere ellendige film, maar op een gegeven moment, krijgt de humor wat de overhand zelfs. Dat relativeert wat mij betreft wel een en ander.

Ik vind de gebeurtenissen die misschien wat los overkomen, maar dat uiteindelijk niet zijn en die Cage van binnenuit slopen, amusant en indrukwekkend. Af en toe leeft Scorsese zich ook uit op visueel gebied en de nadrukkelijk aanwezige muziek was meestal erg goed gekozen.

Was aangenaam verrast. Scorsese is toch wel erg goed. Niet dat ik dat niet al wist, maar ook zijn wat minder gelauwerde films zijn gewoonweg erg goed. 4 dikke sterren.

deze film word vaak vergleken met taxi driver.waarchijnlijk doot de regiseur.

ook een klasieker maar niet geheel terecht.

vooral de waanzin de humor de muziek naar mijn mening subliem.

een wereld waarin krankzinnigheid aan de orde van de dag is.

naar mijn mening een film die je moet zien en die je ook meerdere keren kan zien.

mischien zelfs wel beter dan taxi.

topfilm

'Don't make me take off my sunglasses!'

Heerlijk absurd, hallucinerend werkje van Scorsese met Cage in een rol die hem zeer goed ligt en een goede bezetting van de bijrollen, vaak personages die niet 100% zijn in hun bovenkamertje.

Rhames is goed als prekende, Godvrezende partner, Sizemore als razendstrakke, onvoorspelbare maniak en Goodman is meer het degelijke, down to earth-type. Verder vind ik Arquette altijd fijn om naar te kijken, ik word altijd een beetje verliefd op haar.

Ook Noel en Griss zijn characters om van te smullen.

Verder is de soundtrack dik in orde en is het algehele sfeertje een genot om te ondergaan.

Beter dan Taxi Driver trouwens......

Ik vond het wel een leuke film.

Als je het verhaal vooraf leest, denk je te maken te krijgen met een zwaarmoedig drama. Dat was in ieder geval mijn gedachte. Dat blijkt in de praktijk echter mee te vallen. Ondanks dat er een hoop zaken gebeuren, die zeker zwaar zouden kunnen geworden, gebeurt dat door de humor in feite nooit. Vooral de bijrollen zijn erg grappig en zorgen voor een hoop afleiding.

Cage speelt in ieder geval behoorlijk goed. Zijn depressiviteit komt goed over en Scorsese maakt van New York ook geen vrolijke plaats. Erg donker, veel armoede en het ziet er allemaal zwaarmoedig uit. Logisch dat je er op ten duur bijna gek van wordt. Maar ook de collega’s van Cage zijn vrij opvallend te noemen. Zo hebben Goodman, Sizemore en Rhames allemaal wel iets aparts, wat voor de nodige humor zorgt. Ook de rol van Marc Anthony, die verslaafd is aan water en telkens voor irritatie bij de ambulance broeders zorgt, is best grappig. Het leukst vond ik echter de agent, die de boel allemaal bewaakt.

Dat soort zaken zorgt ervoor, dat Bringing Out the Dead nooit echt zwaar gaat aanvoelen. Scorsese gooit er tussendoor nog een paar kunstzinnige tripjes tussendoor, waarbij hij flink speelt met de camera. Hierdoor krijg je uiteindelijk toch wel een bovengemiddelde film. Soms ontbreekt de samenhang een beetje en ook zakt het soms ietwat in, maar verder is het in ieder geval boeiend, leuk en goed gebracht.

3,5*

Wederom een man met psychologische problemen die 's nachts door slechte buurten van New York rijdt en op zoek is naar verlossing. Sommigen vinden dat de vergelijking met Taxi Driver onterecht is. Ik niet. Natuurlijk is het geen kopie en heeft de hoofdpersoon andere problemen dan Travis Bickle, maar het gevoel bleef hangen dat op zijn minst de twee personages elkaar zomaar zouden kunnen tegen komen. Ze zitten allebei vast in een nachtmerrievisie van New York. Ik zie een mogelijk vervolg, waarin de twee elkaar ontmoeten bij eenzelfde therapiegroep.

Dat terzijde. Bringing Out the Dead is kwalitatief geen Taxi Driver, maar buiten dat om gewoon een zeer sterke film. Scorsese is hier vooral weer heel goed om de geestelijke toestand van Cage's Frank goed weer te geven, vooral op visueel gebied, waarop hij uitpakt. De glanzende straten waarop de neonlichten reflecteren doen samen met vaak ruwe montage denken aan een hallucinatie en New York wordt bijna een modern-mythologische locatie. Het ademt sfeer uit en het past uitstekend bij een personage die last heeft van een burn-out.

Dit is één van Cage's beste rollen. In alles wat hij doet krijg je het gevoel dat hij werkelijk uitgeblust is en die paar keer dat hij door het lint gaat is het zeer overtuigend, in plaats van Cage die weer eens over-the-top speelt zoals gewoonlijk. Cage is eigenlijk het soort acteur die een totaal eigen stijl heeft en waarvan je moet weten hoe je hem moet gebruiken. Bringing Out the Dead is daar een goed voorbeeld van. Zo'n scène als waarin hij woedend een zelfmoordenaar bekritiseerd op diens onhandige zelfmoordpoging had enorm flauw kunnen zijn, maar nu is het hoogstens lachwekkend op een bedoelde manier (er zit meer zwarte humor in deze film) en het past binnen de film.

Verder is het natuurlijk Scorsese die ervoor zorgt dat alles in orde is, dus ook de soundtrack is weer geweldig (het moment waarop R.E.M.'s What's the Frequency Kanneth ingezet werd was met name sterk) en alle acteurs presteren goed. 100% geslaagd is het niet. Zo schiet de film hier en daar qua toon de bocht uit en vond ik het constante terug laten keren van Noel in verschillende situaties wat te gekunsteld. De emotionele en ook thematische diepgang van Taxi Driver wordt nooit bereikt. Desondanks is Bringing Out the Dead een bijzondere lugubere trip die een veel betere status in Scorsese's oeuvre verdient.
4*

Mooie review, volledig mee eens.

Ik ook. Deze Scorsese is me meer lief dan de beroemdere films die hij hierna maakte (degene die ik zag dan toch).

Ik misschien ook wel, maar ik twijfel nog over Hugo en George Harrison: Living In the Material World. Die laatste is zelfs nog meer onderbelicht dan Bringing Out the Dead.

beetje vreemde,rommelige film over een ambulancechauffeur/paramedicus (Nicolas Cage)

die helemaal de weg kwijt is,overspannen,uitgeblust..etc...

film loopt niet lekker.

hoewel ik graag naar films kijk met Nicolas Cage,paste deze niet in mijn straatje...helaas

Sterke film met een goede rol van Nicolas Cage! Voor mij een acteur die het niet zo snel fout kan doen. Goed verhaal, film verveelde mij nergens.. Toch vind ik een 3.5* voldoende omdat een het een film is voor een een keer gezien te hebben en daarna een behoorlijke tijd niet meer..

Het is wel duidelijk dat Martin Scorsese met Bringing Out The Dead terugvalt op een oude, geslaagde formule. Het is zijn goed recht en persoonlijk zie ik liever dit dan halfbakken drama’s als The Gangs of New York, The Aviator en The Departed. Taxi Driver 2 heeft een andere toon, maar Nicholas Cage doet met zijn ambulance niet veel anders dan bekende klanten door Manhattan rondrijden. Ditmaal geen politiek verhaal, maar een man die met zichzelf worstelt en simpelweg zijn werk niet meer aan kan. Wat we wel kennen zijn de nachtelijke beelden in de (achteraf)straten van New York. Diezelfde rotte samenleving. Het is interessant om te zien hoe de hoofdpersoon zijn eigen leven reflecteert en het moment erop meneer Oh weer op moet halen. Bringing Out The Dead heeft geen legendarische scenes en mist een (duidelijke) boodschap, maar biedt daarvoor in de plaats af en toe sterke humor en interessante personages.

Meesterwerk.

Ja het heeft sterke overeenkomsten met Taxi Driver, maar ik vond deze film toch wat lastiger te beoordelen. Sterke fases en goede elementen worden afgewisseld met momenten waar het allemaal nogal uit de bocht vliegt. Scorsese drukt regelmatig iets te veel het gas in.

Wel geslaagd vond ik de humor. Lollige bijpersonages zonder dat het er nou heel erg bovenop ligt. Verder was het surrealistische element op een gegeven moment wel een fijne afwisseling, maar dat was na verloop van tijd weer té absurd. Visueel ook erg fijn en traditiegetrouw energiek, en de muziek hielp ook wel. Desondanks niet over de hele lijn even sterk. 3*

Film trekt tergend langzaam voorbij. Zonder plot zo lijkt het, doodsaaie opservaties, keilange hallicinaties. Sommige mensen kunnen het allemaal wel waarderen.

Vreselijk vond ik die Cage..

Wat een ontzettend zuigende film..

Voor mij een van de mindere films uit de beginperiode van Cage. Een film om snel te vergeten, kan er eigenlijk weinig positiefs over zeggen met uitzondering van de muziek misschien. Matige en sombere weinig opwekkende film, nipt 3 sterren omwille van Cage, die een van mijn favoriete acteurs blijft. Begrijp niet dat er mensen zijn die deze film op dezelfde hoogte plaatsen als Taxi Driver, maar ieder zijn smaak natuurlijk.

De laatste film die ik zag van Scorsese - 'Age of Innocence', viel tegen. Maar van deze grootheid wil ik natuurlijk alles zien. Ik ben bijna zover, gisteravond was het tijd voor deze 'Bringing Out the Dead'. En wat een geweldige verassing was dit zeg. Had nieteens zoveel verwacht n.a.v. de commentaren hier.

Maar ik heb genoten. Wat een sfeer, wat een shots en wat een heerlijk duister-komische trip door de smerige straten van New York. Bizarre tafareren, veel humor, Cage op de top van z'n kunnen en een heerlijke soundtrack maken dit een fantastische kijkervaring. Flitsende ellende. Uitstekende Scorsese.

Onderhoudende Scorsese film, die op een sterke manier een deprimerend New York in beeld weet te brengen. De film bevat een naargeestige sfeer. De cast, waaronder Cage, acteert overtuigend. Prima Dramafilm. 3,5 Ster.

Drie nachten uit het leven van een ambulancebroeder. Dat betekent dus een vrij deprimerende film. Er wordt goed in beeld gebracht wat het met een mens doet, zulk werk. Helemaal documentairestijl wordt het niet, want halverwege gaan we een bijna hallucinerend stukje in. Dat is ook nodig, want het werd gaandeweg te slepend. Een gek gevoel krijg je er wel van, maar dat precies zijn wat Scorsese bedoeld heeft. Het is echt gekkenwerk. Met meelijwekkende gezicht van Cage helpt dan prima.

Om het Hollywood compleet te maken, moet er wel een kleine (opzet tot) romance inzitten en dat voelt erg geforceerd. Net als het geval Rose, dat tot irritatie toe terug blijft komen.

Al met al een redelijk onderhoudend drama, met hier en daar een vleugje zwarte humor.

Beginperiode? Hij was toen al een jaartje of 17 bezig al acteur onzin grote doorbraak was in 86/87 (13 jaar voord deze prent.) Zou eerder willens tellen dat het zijn laatste goede film was, want het werd over de hele lijn flink minder daarna.

Scorseses favoriete thema - over zwervende, aftakelende zielen op zoek naar verlossing - wordt hier weer eens aangesneden, maar ditmaal vind ik het te expliciet. Te vaak wordt man en paard genoemd, terwijl je naar mijn gratuite mening zoiets moet showen in plaats van tellen (ik weet het, een Nederlandse grammaticale vervoeging van een Engels woord is erg lelijk). De thematiek wordt in deze vergeten Scorsese dus niet bijzonder stijlvol en subtiel te berde gebracht, hetgeen tot gevolg heeft dat de film het voorts zou moeten hebben van de absurdistische situaties die de ambulancebroeders meemaken. Ook op dat vlak is de afzet magertjes te noemen, het geniale is bij geen van die scenes benaderd, laat staan vervuld. Al mocht die hospitaaluitbater er met zijn geblaat wel wezen en is ook Ving Rhames in vorm wanneer hij een godsdienstig strijdlied aanheft.

Ook de cinematografie kende een paar missers. Bekend is Scorsese om zijn fotografische spielerei, maar in deze fil zat ik me herhaaldelijk af te vragen waar deze of gene kunstgreep dan nu weer voor diende. Ieder individu dat op de hoogte is van Scorceses oeuvre weet waarom de cameraman op een verlaten gang inblikt wanneer Travis aan de telefoon staat te stuntelen tegenover een stukgelopen liefde. Shots van dergelijke betekenisvolle omvang heb ik in dit tussendoortje niet kunnen ontwaren.

Waarom is iedereen in deze film ontspoord of aan het ontsporen? Bij de patiënten en mensen op straat in deze buurten valt het nog wel te rechtvaardigen, maar dat ziekenhuispersooneel, Cage in het bijzonder? Ik vind dat aspect onovertuigend, evenals het vrouwengezicht dat steeds voor Cage's ogen verschijnt. Verder: aardige, sfeervolle, wat richtingloze en lange maar ook fraai gemaakte film.

Ik heb echt genoten van deze film.

Bijna alle mannelijke personages zijn behoorlijk "van het padje".

Wat mij betreft zou humor bij genre omschrijving niet misstaan....

My God, Frank, what the hell is that?

It's three legs.

That's too many!!!

Ronduit bizarre trip die bijzonder sterke punten heeft maar ook een redelijk groot manco. Hoewel geen top wel verbaasd over de lauwe reacties en lage stemgemiddelde.

De parallel met Taxi Driver is bijzonder snel gemaakt. Een getraumatiseerd karakter, veelal in het donker op pad, opzoek naar een goede daad of genoeg doening, New York in haar laagheid, vuiligheid en kleurrijkheid, Scorsese als regisseur en de scriptschrijver die mee werkte aan Raging Bull en, je raadt het vast wel, juist ja...Taxi Driver. De kleuren, de ellende, en de duistere sfeer doet mij meteen aan Taxi Driver denken.

Het sterke aan de film is ontegenzeggelijke de roes van de EMS lieden waar je in mee getrokken wordt. Een surrealistische toestand van automatismen en een soort schemerwereld van heen gang of terug komen, trekt aan je voorbij. Cage als berouwvol en uitgeblust karakter die zichzelf te veel oplegt, Rhames als geloof fanatici, Goodman op het neurotische af en Sizemore als gewelddadige psychopaat. Het is duidelijk dat dergelijke werk je redelijk in de bovenkamer gaat zitten en je een manier moet vinden er mee om te gaan of uiteindelijk gewoon kapot gaat. Waanzinnige, en soms op het hilarische af, scenes trekken voorbij wanneer Frank met zijn collega's er weer wat van proberen te maken. Praktisch altijd een bijna ongelijke of ondankbare strijd en voor Frank altijd met een duister randje. Hilarisch is de toestand met Mr. Oh, bizar de toestand met IB Banging, maar ook de trippie scene met Cage achter het stuur samen met Sizemore. De trip na het pilletje bij Cy is ook ronduit geweldig. Het is een bizarre kijk in een duistere en lelijke wereld met een voor Frank psychologische en traumatisch randje. Het mindere deel aan de film is helaas toch Frank's beslommeringen met Mary. Gedurende die scenes en dialogen lijkt de film nogal stil te vallen en niet te boeien. Ik zelf zie ook totaal geen chemie tussen de twee wat jammer is want de poging wat diepte en verhaal, met een cirkel die rond komt op het einde, mislukt daarmee danig in deze wereld vol krankzinnigheid. Wel aardig is dat zijn schuldgevoel niet op te lossen is met een nieuwe redding maar een verlossing.

Bringing out the dead had best een fantastische film kunnen worden maar mislukt toch enigszins op het verhaal gedeelte rond de familie Burke waardoor de nadruk ligt op de waanzinnige situaties rond de EMS mannen. Een topfilm is het dan ook niet maar een hilarische, kostelijke en tevens schokkende trip is het wel en daarom wat mij betreft nog een aardig hoog cijfer.

Drie dagen uit het leven van de overwerkte en uitgebluste ambulancebroeder/chauffeur, Frank Pierce (Nicolas Cage) en met het New York van voor de grote schoonmaak van burgemeester Rudolf Giuliani als decor. Tja er gebeurde niet zo veel, in dat opzicht had wel wat weg van die televisieprogramma als Big Brother. De film bevat weinig tot geen actie en een climax is er in deze film ook niet terug te vinden. En tja een duidelijke richting is er ook niet....De enige vaste waarde zijn de relatie tussen de verschillende partners (acteurs John Goodman, Tom Sizemore en Ving Rhames) die zich met humor, geweld of gospel bedienen en geforceerd liefdesperikelen met Mary Burke (Patricia Arquette, toentertijd getrouwd met Nicolas Cage) Ook verschijnt er regelmatig een geest van één vrouw, afgezien van het schuldgevoel, voegt het niet veel toe. De film wil ook meer zijn en zoals je van Scorsese kan verwachten, verwijst het symbolische naar religieuze zaken. Deze zijn ook niet echt heel subtiel, drie dagen (jaja jaja die!) of de scene van de geboorte waarvan de moeder en vader meerdere malen herhalen dat ze nog maagd is (oh anyone wie-o-wie?) Scorsese-fans zullen met film misschien iets meer kunnen maar voor mij was het niet de meest geslaagde filmervaring!