Truth (2015)

1 uitglijder, of wellicht slechts onduidelijkheden in het bewijs, of misschien een valstrik, maakt een einde aan de lange carriere van gerespecteerde journalisten van 60 minutes.

Deze film is er zelf een voorbeeld van dat nieuws steeds meer entertainment moet worden (net als The Big Short). Uit het onderliggend verhaal wordt duidelijk dat Dan Rather tegen deze ontwikkeling is.

Een intense thriller, die het bovenal van de cast moest hebben, met een combinatie van een lof- en zwanenzang op de grondigheid van de journalistiek. Helaas boeide de uiterst gedetailleerde wijze (ik zag menigmaal door de bomen het bos niet) waarop het verhaal verteld werd niet echt en de dialogen leken daarbij eerder te hinderen dan dat ze effectief bijdroegen. Vooral de verkiezingsdebatten klonken als mosterd na de maaltijd.

Verhaal over een groep journalisten die het nieuws als eerste willen brengen met alle gevolgen van dien. Omdat het niet mijn vakgebied is, is het toch wel interessant om te zien hoe men aan bronnen en verhalen komt. En wat de nasleep hiervan kan zijn.

Indrukwekkende cast en t onderwerp helemaal OK, jammer wel dat deze film niet in 2005 bv is gemaakt toen George W. nog aan de top stond. Hadden Republikeinen Robert Redford en Stacy Keach dan ook meegedaan?

Even terzijde, de partijloze milieuactivist Robert Redford is altijd een uitgesproken criticaster geweest van George W. Bush. Hij leunt veel meer naar de Democraten dan naar de Republikeinen.

Films over journalisten —meer in het bijzonder over onderzoeksjournalistiek— zijn sinds All the President’s Men spekkie naar mijn bekkie. Gefascineerd heb ik dan ook zitten kijken naar deze film over de (m.i. onterechte) ondergang van de inmiddels min of meer legendarische nieuwspresentator Dan Rather. De film focust op de pijnlijke rol, die de gedreven producer Mary Mapes in dit televisieschandaal destijds gespeeld heeft aan de vooravond van de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2004. Cate Blanchett laat in die rol op overtuigende wijze opnieuw zien dat zij een van de beste, zo niet de allerbeste actrice is van het huidige tijdsgewricht. Uitstekende debuut bovendien van scenarioschrijver James Vanderbilt als regisseur.

Een mooie thriller, waarbij in het begin dacht waar ben ik aan begonnen.

Maar naarmate de film vorderde hij me pakte en volledig werd gegrepen door deze spannende film.

Cate Blanchett speelt geweldig.

Geef de film even de tijd dan is dit zeker een aanrader.

Wat mij betreft een toppertje, niet veel minder dat het veel geprezen Spotlight. Kijk op een flinke journalistieke miskleun die steeds benauwender word, en je ten slotte met kippenvel achterlaat.

Blanchett is hier weer eenzame klasse, en beheerst de film van begin tot eind. Wat een rasactrice! Redford kan niet anders dan in haar schaduw staan, maar blijft overeind op zijn Redfords. Veel bekende gezichten in de bijrollen, die het allen verdienstelijk doen. Prima, authentiek ogend entertainment, een aanrader.

Geen onaardige film over journalisten die tijdens de verkiezingen onderzoek doen naar het militaire verleden van President Bush. Je moet ff je koppie erbij houden maar ik heb me zeker niet verveeld, ik vond het best interessant zelfs terwijl politiek niet echt mijn ding is. Een leuke cast die het prima doet is daar grotendeels verantwoordelijk voor maar dat dit verhaal berust op waargebeurde feiten heeft ook wel geholpen. Niet slecht dus.

Als je de journalistieke berichtgeving van de laatste verkiezingen in amerika een beetje kritisch bekijkt

moet je toch tot de conclusie komen dat er van onafhankelijke media geen sprake meer is , het lijkt meer op een soap op tv met de nodige bangmakerij en demonisering .

In dat licht bezien is deze film heel interressant .

buiten dat word er goed geacteerd en vooral blanchet zet haar rol zeer goed neer , verder is het verhaal ook goed te volgen .

Met zoveel enthousiaste berichten voelt het wellicht als een wat koude douche als ik het mijne toevoeg. Ik vond de film langdradig, vlak en weinig interessant gebracht, en zowel de hoofdlijn van het verhaal - het onderzoek en de berichtgeving daarover - als de achtergrond, de vermeend niet-integere houding van de journalisten pakten me niet echt. Het kwam meer op me over als een typisch Amerikaanse manier van volslagen doorgedraaid focussen op een kleine bijzaak, en daardoor de hoofdzaken buiten beschouwing laten. Zelfs de link naar de tijd waarin het geheel speelt - de herverkiezing van George W. Bush - wordt maar matig gelegd, en dat zou me toch moeten pakken, want ik was toen in de VS.

Vanzelf wel te stom voor woorden, als je de documenten ziet (ze zijn eenvoudig te googlen) valt onmiddellijk op dat dat niet van een typemachine gekomen kan zijn. Maar in plaats van te argumenteren dat het om de inhoud gaat, en dat de documenten misschien een kopie zijn... zoekt men dan allerlei onwaarschijnlijke uitvluchten. En over de waarheid gaat het al helemaal niet meer.

En ja, Blanchett speelt zeker mooi, dat moet zeker gezegd, maar het kan de film niet echt redden voor mij. Redford vond ik wat minder overtuigend, doet wel verdienstelijk zijn ding maar ook niet meer dan dat. En dan Stacy Keach, wat is die man oud geworden.

Ik ben het niet helemaal met jou eens, volgens jou valt het gelijk op dat ze niet van een typemachine zijn gekomen. Dat was een argument vanwege de "th" en dat zat volgens de bloggers niet op een typemachine van 1972. Wel dat zat (bleek later in de film) er wel op sommigen, volgens de maker van (meen ik) 'Time roman" zat het er al sinds de jaren begin '30 op.
Dus konden de documenten wel van een typemachine afkomen.
En inderdaad, wat wij zagen in het verhaal waren niet de originelen, deze zullen wel ergens in archieven zijn waar niemand voorlopig bij kan en die zijn toen schijnbaar gecopieerd in 1972(?).

Waar ik het verder niet mee eens ben is dat men (filmmakers) de hoofdzaak buiten beschouwing liet en zich ging bezighouden met de bijzaken. Dat deden de tegenstanders van CBS-News, die gingen een 'rookgordijn' opwerpen om de aandacht van de hoofdzaak af te leiden. Dat wordt ook in de hoorzitting bijna aan het eind van de film door Mary Mapes aangehaald en dat vond ik mooi en duidelijk verwoord. De aandacht op de futiliteiten leggen en de hoofdzaak dat Bush de dienstplicht aan 'zijn laars lapte' omdat hij misschien niet de oorlog in wenste te gaan. Het niet melden voor keuringen en dat soort van zaken bleven zo buiten schot, tenminste dat beoogde men met de nadruk o.a op de typmachine e.d. te leggen.
Inderdaad was er weinig aandacht voor de toenmalige politiek waaronder de herverkiezing van G.W. Bush. Misschien omdat het onderspecifiek over zijn toenmalige dienstplicht en het ontlopen daarvan ging?

De film zelf, deze heb ik met veel interesse gevolgd en ik vond hem fantastisch. Het verhaal was mij enigzins bekend omdat in de 'roddels' de gebeurtenissen wel eens voorbij komen maar de details waren en zijn mij niet echt bekend. Misschien een idee om eens het neutrale verhaal op te zoeken en door te nemen.
Er werd volgens mij goed geacteerd, vooral door de hoofdrolspelers die dan ook vaker in beeld zijn.
Cate Blanchett (heeft krap aan meegespeeld in 50 films) vond ik echt geweldig spelen en ook op de rest van het team heb ik weinig aan te merken. Het was geloofwaardig zoals men het overbracht. Het verhaal was interessant, ik volg de politiek voor zover het mogelijk is en dit was deels een stukje politieke geschiedenis, waarin de slechterik won van de wereldverbeteraar?
Voor mij ruim voldoende en de waardering is daar ook op gebaseerd, een 8!

N.B. Wat ik jammer vond is dat de Cate Blanchett en Robert Redfort peronages het onderspit uiteindelijk moesten delven. En ik hoop dat ik ongelijk heb maar je ziet dat alles, dus ook het nieuws, steeds meer een amusemente ondergrond moet hebben.

Ik vond de proportionele spacing opvallender eigenlijk - zeg maar, dat een i smaller is dan een x, bijvoorbeeld. Ik heb toch nooit een typemachine gezien die dat deed - ik wil niet uitsluiten dat ze bestaan hebben, maar dat zou zeker een uitzondering geweest zijn. En al helemaal ergens in het leger.

Misschien heb je gelijk, ik heb aangehaald wat in de film werd gezegd en dat was dat ze een type hadden gevonden uit de periode waarin de memo's waren getikt. Toch aardig dat je reageert en zo te zien heb je wel inzicht hierin, kijkend naar het antwoord. De kennis van mij is nihil omtrent dit onderwerp, rond die tijd kregen we les in het typen en verder heb ik geen kunde van de machines .

Ik weet dus waar de toetsen zitten en ik ben nog steeds blij met die lessen als ik sommigen op een toetsenbord bezig zie.

Nog een vraagje; wat is jouw avatar? wat stelt het voor?

Het oog van Sauron

Prachtig journalistendrama met een ijzersterke rol van Cate Blanchett. De film toont trefzeker aan dat de waarheid vaak niet boven tafel mag komen en er alles aan gedaan wordt om de pleiters van die waarheid in het diskrediet te brengen.

Geslaagde film maar Robert Redford heeft zijn houdbaarheidsdatum nu wel echt overschreden.

Op het eerste oog wellicht vrij droge kost maar vlot gebracht waarbij er knap een spanningsopbouw in zit en je je aandacht er goed bij houdt. Het verhaal is bovendien interessant en laat knap zien welke belangen er zijn in de hoge (politieke kringen) kringen.
Redford speelt niet de hoofdrol en houdt zich op enigszins op de achtergrond, hierdoor kan Blanchett stralen. Ze speelt derhalve een magnifieke rol en geeft de film precies wat het nodig heeft met haar warme en meelevende rol. wanneer haar wereld instort weet ze dat prachtig te vertolken, geen valt sentiment maar echte tranen.

Niet het sappigste der onderwerpen (tenzij men er voor gepassioneerd is) zodat de film, zeker aanvankelijk, volle aandacht vergt.

Nadien, als de lijnen zijn uitgezet en de tegenwind opsteekt, wordt het veel boeiender, zoals in een rechtbank, al wordt het accent ook gelegd op de gevoelens bij de betrokkenen.

Hoe dan ook, de film onderlijnt de wetenschap dat, wanneer men iemand wil treffen, alle middelen worden aangewend, zelfs de meest pietluttige om toch maar het slachtoffer op een zwak punt te pakken. Geldt niet alleen in de journalistiek, maar in de ganse samenleving, politiek op kop. In dit verband is het eindpleidooi van het hoofdpersonage overduidelijk. Terloops, men kan er trouwens niet van onderuit dat het acteren van dat hoofdpersonage, bij name van Cate Blanchett, een pluspunt is voor deze film.

Uitstekende film waarin een journalist een document in handen krijgt die president Bush in diskrediet kan brengen. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Het nieuws-item wat hierom heen gebouwd wordt, is zeker boeiend. Echter draait de film juist om de werkwijze van onderzoeksjournalistiek en de mensen die het nieuws maken. Een veelbelovend regie-debuut van James Vanderbilt en wederom een sterke rol van Cate Blanchett.

Deze eens meegepikt en vond het geen misse film. Toch wel een boeiend verhaal die ondanks de iets langere speelduur wel wist te boeien.

De cast deed het erg goed en kwam wel overtuigend over. Verder zag de film er prima uit.

Een prima film.

Goede film. Het individu tegenover de macht. Recht versus onrecht. Als Groningen en de NAM.

Groningen en Shell (en EXxon), laten we het beestje bij de naam noemen. De NAM klinkt veel te lief.

Truth

Sterke journalistenfilm. Ik heb een zwak voor dit soort films, en met acteurs als Blanchett en Redford is het dubbel feest. Het verhaal gaat over een stel journalisten op zoek naar de waarheid over het militaire verleden van President Bush, en het feit dat door verschillende partijen veel andere zaken erbij worden gehaald, zodat op een gegeven moment niemand meer weet wat het oorspronkelijke verhaal nou was.

Zeer actueel ook, en het laat nogmaals zien dat de waarheid tegenwoordig door social media makkelijk verdraaid of verdoezeld kan worden. En het kan het einde van carrières betekenen, zo laat Truth zien. Onderstaande quote zegt eigenlijk alles. “Our story was about whether Bush fulfilled his service. Nobody wants to talk about that. They wanna talk about fonts and forgeries and conspiracy theories, because that's what people do these days if they don't like a story. They point and scream. They question your politics, your objectivity, hell, your basic humanity. And they hope to God the truth gets lost in the scrum. And when it is finally over and they have kicked and shouted so loud, we can't even remember what the point was.”