The Apartment (1960)

En het een volslagen andere film oplevert. Leuk weetje in elk geval.

Ik vond het zéker goed. Maar het scenario is naar mijn smaak te luchtig geschreven voor het onderwerp.

Persoonlijk vind ik het jammer dat Billy Wilder er geen drama of thriller van heeft gesmeden.

De meer donkere films vind ik Wilder het best passen. Hierin excelleert zijn regie, getuige zijn absolute klassefilms: Double Indemnity en The Lost Weekend.

Sprankelende komedie met een drama randje onder de vakkundige leiding van regisseur Wilder.De dialogen zijn erg leuk en ook het acteren van zowel Lemmon,MacLaine en toch ook wel MacMurray is van hoog niveau.In de bijrollen stelen de buren van Lemmon (zowel de dokter als zijn vrouw) de show.Net als bij veel films van Wilder sprak ook hier het verhaal mij op voorhand niet zo aan en bijna net zo vaak kreeg ik hier weer ongelijk.The Apartment is een genot om te zien.

The Apartment na ruim 4 jaar weer opnieuw bekeken en dit keer op de haar scherpe blu-ray versie, de film heeft echt een mooie op schoon beurt gehad!
Jack Lemmon stelt mij eigenlijk nooit teleur en geeft ook dit personage extra emotionele bagage mee, het is weliswaar een comedy maar naar mate de film vordert krijgt het geheel steeds meer inhoud wat ook zeker in het voordeel van The Apartment werkt.
Alhoewel ik Lemmon erg goed vond, vind ik Shirley MacLaine misschien nog wel een tikkeltje beter. Het is geen cliché vrouw en je leert er als kijker om te geven en zelfs verliefd op te worden.

Dit is zeker niet de laatste keer geweest dat ik deze mooie klassieker heb bekeken, normaal vind ik films van 2 uur een lange zit maar in dit geval keek het als nog erg plezierig weg!
4 blijft 4!

Why do people have to love people anyway?

De beste komedies hebben altjd een ernstige ondertoon. The Apartment toont hoe de mens zichzelf kan verliezen in de grootstad. Het is het conflict tussen het individu en het systeem. Volstaat het te fungeren als een radertje in het geheel, of is er meer nodig om een Mensch te zijn?

Waar je woont en waar je werkt, zijn een deel van je identiteit. Bij C. C. Baxter (Jack Lemmon) zijn dat een vrijgezellenflat en een wolkenkrabber. Zijn flat zou een oord van rust kunnen zijn, maar helaas... De meest gezellige plaats lijkt nog de lift met bedienster Fran Kubelik (Shirley MacLaine), maar die ritjes zijn kort.

Het script van Billy Wilder en I. A. L. Diamond combineert verfijnde humor met bitterzoete wendingen. Alles verwijst naar alles. Je krijgt sympathie voor Baxter wanneer hij de scheermesjes uit hun houdertje verwijdert. Wanneer hij zich even later met dat lege houdertje probeert te scheren, brengen diezelfde mesjes je aan het lachen. Met dat soort subtiele vondsten zit het vol. Denk ook aan de herkenning van het gebroken spiegeltje.

C. C. Baxter en Fran Kubelik zijn niet de typische held en het typische liefdesobject, maar een jan-met-de-pet en een leuk maar enigszins verknipt meisje. Ook de nevenpersonages zijn leuk: de buren, de bemoeizuchtige secretaresse, en natuurlijk Sheldrake (Fred MacMurray) als het archetype van de macho die zijn vrouw bedriegt, zijn liefjes aan het lijntje houdt met valse beloften en postjes uitdeelt op basis van nepotisme.

Voor de beginscène op kantoor heeft Wilder vals perspectief gecreëerd door achteraan kleinere bureaus met kinderen te zetten en kartonnen poppen.

Kortom, The Apartment verdient zijn status van een van de beste komedies aller tijden.

Vond het uitgangspunt eigenlijk al meteen niet leuk. Je zal maar niet vrijelijk over je eigen huis kunnen beschikken en worden weggestuurd als je net in bed ligt, brr. Natuurlijk neem ik het dan te serieus maar het is wel het gevoel dat ik erbij kreeg, en dan duren 2 uur nog lang.

Ik zag al een hele hoop vermoeiende misverstand-komedie aankomen, maar gelukkig viel de eerste helft wat dat betreft nog mee. Het kijkt luchtig en vermakelijk weg. Echter, daarna met Fran die een overdosis nam werd het inderdaad nogal vervelend allemaal.

Misschien was het het verkeerde moment en had ik het een andere kijkbeurt wel leuk gevonden, want echt slecht of heel stom is het niet, maar het wist me gewoon niet te pakken. Jack Lemmon is wel een leuke vent.

2,5*

Het mooie van deze film is dat bijna iedereen (ook ik) zich laat inpakken door de charme van de hoofdpersoon, terwijl hij eigenlijk gewoon een zelfzuchtig corrupt mannetje is.

Nu ook op blu-ray bij Arrow.
The Apartment Blu-ray - Jack Lemmon - dvdbeaver.com

Echt plezierige en knap ineengestoken komedie met de onvermijdelijke maar goed en aanvaardbare romantische saus er boven op.
Hoogtepunten vormen echter de fijn humoristische vondsten en wendingen. Shirley MacLaine is charmanter dan ooit en Jack Lemmon bewijst opnieuw zijn onweerlegbare klasse. Veelzijdige Billy Wilder hield er verdiend een Oscar aan over.

“That's the way it crumbles... cookie-wise.”

Meesterlijk. Dit is een romantische komedie zoals alleen Billy Wilder die kan maken, en de donkere ondertoon en maatschappijkritische boodschap zijn niet te missen. Maar door de regie van Wilder en het acteerwerk van Lemmon en MacLaine (beide fantastisch) wordt het nooit te zwaar op de maag The Apartment werkt op meerdere fronten en is gewoon een feest om naar te kijken. Van de humor, de zware onderwerpen, de scherpe dialogen, de sets, tot aan de knetterende chemie tussen Lemmon en MacLaine. Alles werkt, en dit soort films worden er jammer genoeg te weinig meer gemaakt.

Het is wel een leuke film, maar niet echt mijn genre.
Er wordt wel prima in geacteerd, door zowat de ganse cast.
Echt eentje voor de liefhebbers, maar niet voor mij, al ben ik wel blij hem nu eindelijk eens gezien te hebben.

Niet bijzonder.

Eerste Wilder, en ik ben nog niet erg onder de indruk. Het ligt er dan ook een beetje aan dat het genre me niet erg ligt, maar hij wist me niet weg te blazen. Ook vond ik het verhaal zelf nou ook niet echt bepaald nieuw en iets dat we nu al vaker hebben gezien.

Lemmon acteert leuk, een beetje klucht-achtig en druk maar hij draagt de film zeker. De film maakt weinig gebruik van veel locaties en is de humor zeker aan het begin erg leuk gedaan. Soms moest ik er ook wel lachen, maar dan.

MacLaine had een beetje een vervelend karakter naar mijn mening, typisch weer de knappe dame die niets grappigs doet en er alleen maar is voor haar uiterlijk. Cameragebruik is soms wel leuk gedaan en ben je zo door de film heen.

Nou ja, 2,5*

Na het sublieme Sunset Blvd mijn tweede Billy Wilder met deze meer dan uitstekende The apartment. The apartment doet me denken aan een bravere versie van Loft, de film van Erik Van Looy. Ook hier wordt een appartement een rendez-vous-kot voor een aantal schuinmarcherende mannen die ongestoord hun pleziertjes willen beleven.

Erg fijn uitgangspunt van de film die je meteen meeneemt in de sfeer en setting van het gebeuren. Bud Baxter is de echte hoer van dienst. Doordat hij op professioneel vlak gebonden is aan de wensen en grillen van zijn oversten heeft hij nog erg weinig in de pap te brokken om zijn appartement voor hen ter beschikking te stellen. Hij is een speelbal, een jaknikkende sukkel die gevangen zit in zijn eigen web. Ermee stoppen is niet zo eenvoudig, ermee doorgaan ook niet langer omdat het zoveel van hem vergt op privévlak. Zelfs een fatsoenlijke relatie uitbouwen is uit den boze als je om de haverklap andere oorden moet opzoeken.

De sfeer en setting trekken zich ook door op de werkvloer met een troosteloos legioen aan kantoorklerken (optisch erg knap gedaan), bevallige liftmeisjes (eveneens optisch uitstekend!), de sterk hiërarchische bedrijfscultuur enz ... De film wisselt grappige met treurige momenten af. Het houdt de vaart in de film en zorgt ervoor dat de film geen seconde verveelt. Sterk om als romantische komedie aanzien te worden midden de overspelige mannen, een zelfmoord en de demotiverende werkomgeving. De filmografie en het scenario is briljant.

Jack Lemmon levert een schittende acteerprestatie af als de goedgelovige, naïeve Bud Baxter. Hij bevindt zich in een vicieuze cirkel, walgt van zijn handeltje, maar ziet geen andere uitweg om te ontsnappen aan zijn onbeduidend bestaan zonder die ene droomvrouw. De contrasten tussen zijn appartement en op het werk zijn dan ook groot. De scène met het tennisracket was bvb leuk. Ook het gesprek met zijn buurman over zijn bedprestaties waren fijn. Wel vreemd dat de buren het komen en gaan nooit hebben vastgesteld ...

The apartment is een toppertje, een meesterwerkje, een absolute aanrader wat mij betreft! Dikke 4,5*!

Met het genre romantiek ben ik altijd wat terughoudend, maar dit was gewoon leuk. De film houdt zeker in het begin er goed de vaart in. Na het incident liep het wat minder, maar de woordspelingen en kleine grapjes bleven maar komen. Natuurlijk weet je na een half uur al hoe dit afloopt, maar dat maakt de pret er niet minder om. The Apartment was uiteindelijk grappiger dan ik dacht.

Deze eens bekeken en het was niet mis. Ondanks dat de film zo'n 2 uren duurde, kon de film me toch wel boeien. De cast deed het prima en verder was het niet mis om eens gezien te hebben.

Vanwege het hoge cijfer, de film maar eens bekeken. Maar ik vond het een teleurstelling. Het voelt meer als klucht/toneelstuk aan dan als film. Komt volgens mij door de "ouderwetse" acteerstijl en de eendimensionale karakters. Hierdoor werd ik ook niet echt gegrepen door de film. Verder vond ik het verhaal niet boeiend. Kortom; geen film voor mij.

Op luchtige en mooie manier gebrachte komedie van Wilder. Na Some Like It Hot weer Jack Lemmon in een rol die hij goed neerzet.

Prachtige film waarin een medewerker op een groot kantoor zijn appartement uitleent aan zijn baas en diens maîtresse. Een goed uitgewerkt gegeven dat op het begin voor komische situaties zorgt, waarna later het drama het overneemt (en beiden gaan hier uitstekend hand in hand). Mooie personages, en Jack Lemmon en Shirley MacLaine zetten twee bijzonder fijne rollen neer en vormen een charmant paar (hun scenes samen zijn dan ook genieten).

Heerlijke film en in wezen een volmaakte film. Het heeft leuke humor, dramatische spanning, ontroerende romantiek en geen zwakke momenten. Je zit de hele film met een grote glimlach op je gezicht en hier en daar met een traan te kijken. Zoals we gewend zijn van Wilder zit het verhaal goed in elkaar en snijdt het belangrijke thema’s aan zoals in deze film machtsmisbruik en hoever je wilt gaan om materieel succes te behalen.

Altijd balen als je denkt al heel ver bij een film te zijn, en dat dan blijkt dat je pas op de helft zit en nog een uur moet. Klassiekerstatus van de film ontgaat me echt totaal. Mooi geschoten in zwart wit, een goede rol van met name MacMurray, maar terwijl ik me in het begin nog afvroeg waarom Lemmon het in godsnaam zo moeilijk voor zichzelf maakte, zat ik me in de tweede helft alleen maar af te vragen: 'Duurt dit nog lang?'

De faam van de slotscène ontging me ook.

2,5*