The Apartment (1960)

En het een volslagen andere film oplevert. Leuk weetje in elk geval.

Ik vond het zéker goed. Maar het scenario is naar mijn smaak te luchtig geschreven voor het onderwerp.

Persoonlijk vind ik het jammer dat Billy Wilder er geen drama of thriller van heeft gesmeden.

De meer donkere films vind ik Wilder het best passen. Hierin excelleert zijn regie, getuige zijn absolute klassefilms: Double Indemnity en The Lost Weekend.

Sprankelende komedie met een drama randje onder de vakkundige leiding van regisseur Wilder.De dialogen zijn erg leuk en ook het acteren van zowel Lemmon,MacLaine en toch ook wel MacMurray is van hoog niveau.In de bijrollen stelen de buren van Lemmon (zowel de dokter als zijn vrouw) de show.Net als bij veel films van Wilder sprak ook hier het verhaal mij op voorhand niet zo aan en bijna net zo vaak kreeg ik hier weer ongelijk.The Apartment is een genot om te zien.

The Apartment na ruim 4 jaar weer opnieuw bekeken en dit keer op de haar scherpe blu-ray versie, de film heeft echt een mooie op schoon beurt gehad!

Jack Lemmon stelt mij eigenlijk nooit teleur en geeft ook dit personage extra emotionele bagage mee, het is weliswaar een comedy maar naar mate de film vordert krijgt het geheel steeds meer inhoud wat ook zeker in het voordeel van The Apartment werkt.

Alhoewel ik Lemmon erg goed vond, vind ik Shirley MacLaine misschien nog wel een tikkeltje beter. Het is geen cliché vrouw en je leert er als kijker om te geven en zelfs verliefd op te worden.

Dit is zeker niet de laatste keer geweest dat ik deze mooie klassieker heb bekeken, normaal vind ik films van 2 uur een lange zit maar in dit geval keek het als nog erg plezierig weg!

4 blijft 4!

Why do people have to love people anyway?

De beste komedies hebben altjd een ernstige ondertoon. The Apartment toont hoe de mens zichzelf kan verliezen in de grootstad. Het is het conflict tussen het individu en het systeem. Volstaat het te fungeren als een radertje in het geheel, of is er meer nodig om een Mensch te zijn?

Waar je woont en waar je werkt, zijn een deel van je identiteit. Bij C. C. Baxter (Jack Lemmon) zijn dat een vrijgezellenflat en een wolkenkrabber. Zijn flat zou een oord van rust kunnen zijn, maar helaas... De meest gezellige plaats lijkt nog de lift met bedienster Fran Kubelik (Shirley MacLaine), maar die ritjes zijn kort.

Het script van Billy Wilder en I. A. L. Diamond combineert verfijnde humor met bitterzoete wendingen. Alles verwijst naar alles. Je krijgt sympathie voor Baxter wanneer hij de scheermesjes uit hun houdertje verwijdert. Wanneer hij zich even later met dat lege houdertje probeert te scheren, brengen diezelfde mesjes je aan het lachen. Met dat soort subtiele vondsten zit het vol. Denk ook aan de herkenning van het gebroken spiegeltje.

C. C. Baxter en Fran Kubelik zijn niet de typische held en het typische liefdesobject, maar een jan-met-de-pet en een leuk maar enigszins verknipt meisje. Ook de nevenpersonages zijn leuk: de buren, de bemoeizuchtige secretaresse, en natuurlijk Sheldrake (Fred MacMurray) als het archetype van de macho die zijn vrouw bedriegt, zijn liefjes aan het lijntje houdt met valse beloften en postjes uitdeelt op basis van nepotisme.

Voor de beginscène op kantoor heeft Wilder vals perspectief gecreëerd door achteraan kleinere bureaus met kinderen te zetten en kartonnen poppen.

Kortom, The Apartment verdient zijn status van een van de beste komedies aller tijden.

Vond het uitgangspunt eigenlijk al meteen niet leuk. Je zal maar niet vrijelijk over je eigen huis kunnen beschikken en worden weggestuurd als je net in bed ligt, brr. Natuurlijk neem ik het dan te serieus maar het is wel het gevoel dat ik erbij kreeg, en dan duren 2 uur nog lang.

Ik zag al een hele hoop vermoeiende misverstand-komedie aankomen, maar gelukkig viel de eerste helft wat dat betreft nog mee. Het kijkt luchtig en vermakelijk weg. Echter, daarna met Fran die een overdosis nam werd het inderdaad nogal vervelend allemaal.

Misschien was het het verkeerde moment en had ik het een andere kijkbeurt wel leuk gevonden, want echt slecht of heel stom is het niet, maar het wist me gewoon niet te pakken. Jack Lemmon is wel een leuke vent.

2,5*

Het mooie van deze film is dat bijna iedereen (ook ik) zich laat inpakken door de charme van de hoofdpersoon, terwijl hij eigenlijk gewoon een zelfzuchtig corrupt mannetje is.

Nu ook op blu-ray bij Arrow.

The Apartment Blu-ray - Jack Lemmon - dvdbeaver.com

Echt plezierige en knap ineengestoken komedie met de onvermijdelijke maar goed en aanvaardbare romantische saus er boven op.

Hoogtepunten vormen echter de fijn humoristische vondsten en wendingen. Shirley MacLaine is charmanter dan ooit en Jack Lemmon bewijst opnieuw zijn onweerlegbare klasse. Veelzijdige Billy Wilder hield er verdiend een Oscar aan over.

“That's the way it crumbles... cookie-wise.”

Meesterlijk. Dit is een romantische komedie zoals alleen Billy Wilder die kan maken, en de donkere ondertoon en maatschappijkritische boodschap zijn niet te missen. Maar door de regie van Wilder en het acteerwerk van Lemmon en MacLaine (beide fantastisch) wordt het nooit te zwaar op de maag The Apartment werkt op meerdere fronten en is gewoon een feest om naar te kijken. Van de humor, de zware onderwerpen, de scherpe dialogen, de sets, tot aan de knetterende chemie tussen Lemmon en MacLaine. Alles werkt, en dit soort films worden er jammer genoeg te weinig meer gemaakt.

Het is wel een leuke film, maar niet echt mijn genre.

Er wordt wel prima in geacteerd, door zowat de ganse cast.

Echt eentje voor de liefhebbers, maar niet voor mij, al ben ik wel blij hem nu eindelijk eens gezien te hebben.

Niet bijzonder.

Eerste Wilder, en ik ben nog niet erg onder de indruk. Het ligt er dan ook een beetje aan dat het genre me niet erg ligt, maar hij wist me niet weg te blazen. Ook vond ik het verhaal zelf nou ook niet echt bepaald nieuw en iets dat we nu al vaker hebben gezien.

Lemmon acteert leuk, een beetje klucht-achtig en druk maar hij draagt de film zeker. De film maakt weinig gebruik van veel locaties en is de humor zeker aan het begin erg leuk gedaan. Soms moest ik er ook wel lachen, maar dan.

MacLaine had een beetje een vervelend karakter naar mijn mening, typisch weer de knappe dame die niets grappigs doet en er alleen maar is voor haar uiterlijk. Cameragebruik is soms wel leuk gedaan en ben je zo door de film heen.

Nou ja, 2,5*

Na het sublieme Sunset Blvd mijn tweede Billy Wilder met deze meer dan uitstekende The apartment. The apartment doet me denken aan een bravere versie van Loft, de film van Erik Van Looy. Ook hier wordt een appartement een rendez-vous-kot voor een aantal schuinmarcherende mannen die ongestoord hun pleziertjes willen beleven.

Erg fijn uitgangspunt van de film die je meteen meeneemt in de sfeer en setting van het gebeuren. Bud Baxter is de echte hoer van dienst. Doordat hij op professioneel vlak gebonden is aan de wensen en grillen van zijn oversten heeft hij nog erg weinig in de pap te brokken om zijn appartement voor hen ter beschikking te stellen. Hij is een speelbal, een jaknikkende sukkel die gevangen zit in zijn eigen web. Ermee stoppen is niet zo eenvoudig, ermee doorgaan ook niet langer omdat het zoveel van hem vergt op privévlak. Zelfs een fatsoenlijke relatie uitbouwen is uit den boze als je om de haverklap andere oorden moet opzoeken.

De sfeer en setting trekken zich ook door op de werkvloer met een troosteloos legioen aan kantoorklerken (optisch erg knap gedaan), bevallige liftmeisjes (eveneens optisch uitstekend!), de sterk hiërarchische bedrijfscultuur enz ... De film wisselt grappige met treurige momenten af. Het houdt de vaart in de film en zorgt ervoor dat de film geen seconde verveelt. Sterk om als romantische komedie aanzien te worden midden de overspelige mannen, een zelfmoord en de demotiverende werkomgeving. De filmografie en het scenario is briljant.

Jack Lemmon levert een schittende acteerprestatie af als de goedgelovige, naïeve Bud Baxter. Hij bevindt zich in een vicieuze cirkel, walgt van zijn handeltje, maar ziet geen andere uitweg om te ontsnappen aan zijn onbeduidend bestaan zonder die ene droomvrouw. De contrasten tussen zijn appartement en op het werk zijn dan ook groot. De scène met het tennisracket was bvb leuk. Ook het gesprek met zijn buurman over zijn bedprestaties waren fijn. Wel vreemd dat de buren het komen en gaan nooit hebben vastgesteld ...

The apartment is een toppertje, een meesterwerkje, een absolute aanrader wat mij betreft! Dikke 4,5*!

Met het genre romantiek ben ik altijd wat terughoudend, maar dit was gewoon leuk. De film houdt zeker in het begin er goed de vaart in. Na het incident liep het wat minder, maar de woordspelingen en kleine grapjes bleven maar komen. Natuurlijk weet je na een half uur al hoe dit afloopt, maar dat maakt de pret er niet minder om. The Apartment was uiteindelijk grappiger dan ik dacht.

Deze eens bekeken en het was niet mis. Ondanks dat de film zo'n 2 uren duurde, kon de film me toch wel boeien. De cast deed het prima en verder was het niet mis om eens gezien te hebben.

Vanwege het hoge cijfer, de film maar eens bekeken. Maar ik vond het een teleurstelling. Het voelt meer als klucht/toneelstuk aan dan als film. Komt volgens mij door de "ouderwetse" acteerstijl en de eendimensionale karakters. Hierdoor werd ik ook niet echt gegrepen door de film. Verder vond ik het verhaal niet boeiend. Kortom; geen film voor mij.

Op luchtige en mooie manier gebrachte komedie van Wilder. Na Some Like It Hot weer Jack Lemmon in een rol die hij goed neerzet.

Prachtige film waarin een medewerker op een groot kantoor zijn appartement uitleent aan zijn baas en diens maîtresse. Een goed uitgewerkt gegeven dat op het begin voor komische situaties zorgt, waarna later het drama het overneemt (en beiden gaan hier uitstekend hand in hand). Mooie personages, en Jack Lemmon en Shirley MacLaine zetten twee bijzonder fijne rollen neer en vormen een charmant paar (hun scenes samen zijn dan ook genieten).

Heerlijke film en in wezen een volmaakte film. Het heeft leuke humor, dramatische spanning, ontroerende romantiek en geen zwakke momenten. Je zit de hele film met een grote glimlach op je gezicht en hier en daar met een traan te kijken. Zoals we gewend zijn van Wilder zit het verhaal goed in elkaar en snijdt het belangrijke thema’s aan zoals in deze film machtsmisbruik en hoever je wilt gaan om materieel succes te behalen.

Altijd balen als je denkt al heel ver bij een film te zijn, en dat dan blijkt dat je pas op de helft zit en nog een uur moet. Klassiekerstatus van de film ontgaat me echt totaal. Mooi geschoten in zwart wit, een goede rol van met name MacMurray, maar terwijl ik me in het begin nog afvroeg waarom Lemmon het in godsnaam zo moeilijk voor zichzelf maakte, zat ik me in de tweede helft alleen maar af te vragen: 'Duurt dit nog lang?'

De faam van de slotscène ontging me ook.

2,5*

Heerlijke film blijft dit toch, zelfs na inmiddels 4x gekeken te hebben. Jack Lemmon & Shirley MacLaine zijn een ultiem (acteer) duo. En bovendien blijf ik iedere keer weer als ik The Apartment zie verliefd worden op de mooie Shirley, Billy Wilder wist duidelijk wie hij moest casten. Een film die ik met gemak ieder jaar wel zou kunnen kijken, maar om de 1 of andere reden zit er nu al weer 4 en half jaar tussen.

4 sterren blijven vanzelfsprekend 4 sterren, Shut up and deal!

Wat een genot, dit komisch drama van Wilder. Ik merk dat ik het moeilijk vind te benoemen waarom ik deze film zo magnifiek vind. Het zal met authenticiteit te maken hebben. Hij raakte me.

The Apartment heeft een simpel doch geniaal script waarbij de diepgang in de uitwerking, de thematiek en in de details zit. De twee hoofdrolspelers spelen met verve hun rollen. Zij kunnen zich uitleven op de komische maar ook zeer realistische conversaties in deze film

Het is namelijk geen luchtige komedie, gezien de serieuze, herkenbare gebeurtenissen. Toch valt er veel te lachen en met name Jack Lemmon schittert hierin met een geestig nonchalant personage.

Het serieuze karakter van Shirley MacLaine vormt daarin een antithese. Het cynisme druipt er soms vanaf. Bij vlagen is dit op een heel ander niveau ook erg grappig. Zo legt ze moeiteloos de vinger op de zere plek in gecompliceerde zaken.

Komt in mijn top 10 en Billy ook!

Geweldige feelgood, met een perfect spelende Lemmon (Een van de beste acteurs allertijden), en de toen altijd zeer mooie en ook altijd goed spelende MacLaine (Oudere zus van Warren Beatty, en nu ook al 86).

Met Billy Wilder weer als regisseur is dit een pracht van een film.

1 van mijn favoriete films, samen met The Prisoner Of Second Avenue, and then some.

Joyce Jameson, de vrouw die de blonde schoonheid in de bar speelde maakte op 54 jarige leeftijd een einde aan haar leven door een overdosis pillen. Dit gegeven was voor mij eigenlijk het meest interessante aan deze film.

Jack Lemon acteert vakkundig zijn rol in een film die nergens boeiend wordt. Deze klucht is prima geschreven en goed neergezet. De opgevoerde personages worden stuk voor stuk eendimensionaal en clichematig uitgebeeld, van de egocentrische en koele manager Sheldrake tot de 'Jewish mama' Mrs. Mildred Dreyfuss.

Camerawerk en montage is strak aan banden gelegd en staan volledig in dienst van het verhaal dat Wilder wil vertellen. De film heeft onder filmliefhebbers een reputatie die ik niet kan onderschrijven, ik vind het geen slechte film maar ook niet een film die bij mij een diepe indruk achterlaat.

2,5

Natuurlijk is het goed geschreven, goed gespeeld en goed geregiseerd. Snap dat dit voor veel mensen een perfecte komedie is. Maar ik heb niet zoveel met dat genre, omdat het vaak zo inhoudsloos is en simplistisch.

Maar goed, kan deze wel waarderen om eerder genoemde redenen. Echt bijblijven zal die me niet. Maar dat is fijn, kan ik m over 10-20 jaar weer eens uit de kast trekken.

Kleine 4 blijft staan.

Weer herzien, absoluut meesterwerk. De scherpe maatschappijkritiek is nog steeds actueel 5*

Meesterwerk!

Goede film die ondanks enkele zware thema's ook wel behapbaar blijft wegens een goede balans tussen tragiek en luchtigheid. Verder een film die goed in elkaar zit en terecht de klassieke status heeft met een goed script/verhaal. Iets waar Billy Wilder blijkbaar wel een patent op heeft. Derde film die ik van hem zag, en nog niet ontgoocheld geweest.

Herkijkweek zit er na morgen op en daar nam ik vanavond vast een voorschot op met een top 250 die ik nog niet had gezien. Waar ik in eerste instantie Seppuku via een obsure site aan de praat probeerde te krijgen eindigde ik uiteindelijk met deze The Apartment op Dailymotion die op deze manier prima te volgen was. Doch echt warmlopen deed ik bij voorbaat niet met de gedachte aan een komedie met romantische elementen die ongetwijfeld aan de oubollige kant zou zijn gezien zijn leeftijd. Maar dat vooroordeel viel toch ontzettend mee.

Het verhaal is duidelijk rond C. C. Baxter die eigenlijk te goed is en zich er mooi in heeft laten tillen want zeg maar eens nee tegen deze mensen die je meerdere zijn en promotie of degradatie/ontslag in de hand hebben. Zeg maar gerust dat het een vorm van chantage betreft, vooral wat Sheldrake doet die ook nog eens die ene dame er bij betrekt waar Baxter juist een oogje op heeft. Het verhoogt de inzet om het zomaar te zeggen en is een recept voor extra spanningen, iets dat toch wel een catastrofale wending neemt die niet verkeerd is want tot daar kabbelde The Apartment aardig voorbij maar wordt vanaf daar toch een stuk interessanter en krijgt meer lading. Overigens, zoals anderen ook al zeggen in hun comments, best een zwaar onderwerp voor een komedie.

Bijzonder zijn de methodes van de dokter om iemand wakker te krijgen, mag Shirley McLean er zeker zijn, heeft Jack Lemmon vooral de tweede fase een aangename charme over zich en heeft de film richting het einde een aangename feelgood vibe over zich met een boodschap die ongetwijfeld zal gaan over dat de juiste keuze in het leven vanzelf komt en veel dingen zoals geluk en liefde een kwestie van jezelf zijn en geduld hebben nodig heeft. Uiteraard is voor jezelf opkomen ook een niet te onderschatten issue. Ondanks het licht gezapig begin weet The Apartment het tweede gedeelte toch meer dan te overtuigen als vermakelijk en degelijk materiaal waar het dan ook een prima voldoende voor krijgt. Maar top 250 materiaal is dit mijn inziens niet. Maar goed, de meerderheid spreekt.

Best leuk.

Maar dan vooral het begin. Jack Lemmon is geweldig gecast als goedaardige kantoorbediende die, zo lijkt het, nogal makkelijk over zich heen laat lopen. Ik vind hem bovendien prettig in het samenspel met Shirley MacLaine. Althans, de eerste pakweg drie kwartier. Dan is de film ook gewoon een volbloed komedie. Ergens daaromtrent neemt men een afslag zodat er ook wat drama en gedoe rond de vele affaires plaatsvindt. Een mindere keuze, want de chemie tussen Lemmon en MacLaine wordt zo een halt toegeroepen. MacLaine heeft immers weinig meer te doen dan te jammeren. Spijtig, maar het is niet dat de film door de ondergrens zakt - verre van. Het blijft secuur, maar het begin is meer dan dat.

3,5

Een van de eerste Wilder-films die ik zag, nog in de periode dat ik niet of nauwelijks nog reviews schreef. Dit weekend dan herzien en nu kan ik die leemte van de recensie ook eindelijk vullen.

Het is altijd afwachten na zoveel jaar hoe een film overkomt. Mijn smaak is zeker veranderd en oudere films wil ik tegenwoordig nogal eens gedateerd vinden, meer dan toen. Maar warempel, de film is nog steeds even goed. Dat komt eigenlijk door vier dingen: script, regie, acteurs en fotografie. Zo ongeveer alles dat een film maakt.

Script: qua opbouw lijkt de film pas helemaal op het eind op en traditionele romcom maar lange tijd is de film qat betreft plot verrassend en constant vernieuwend. Voordat Lemmon en MacLaine eigenlijk echt samenkomen ben je al een uur verder.

Regie: het tempo is goddelijk met scènes die steeds precies lang genoeg duren. Hierbij weten script en regie elkaar ook te versterken, waarbij de film ook nooit uit de toon valt. Deels drama, deels komedie, maar altijd elkaar ondersteunend. Dat is razendknap gedaan en valt ongetwijfeld dieper te analyseren maar het is ook gewoon talent, een talent dat Wilders vaker toont in zijn film.

Acteurs: Alle acteurs staan wel met plezier te acteren, geholpen ook door het script dat ze ook diepgang en emotie weet te geven. Daarnaast hebben Lemmon en MacLaine een enorm sterke overtuigende chemie. Al is het MacMurray die wat mij betreft de leukste rol heeft en met elke scène gaat lopen. Charmant en schurk en met en zekere autoriteit die bij zijn rol past.

Fotografie: Nog wel in zwart-wit maar eindelijk een Wilder in breedbeeld. En ook passend ditmaal om de enorme ruimte en het gevoel van leegte en eenzaamheid te tonen of juist op kantoor om iemand te laten verdrinken in de massa. Beeld volgt hier inhoud. En dat vooral in vooral grijstinten om de leegte nog meer te benadrukken.

Ik heb eigenlijk niets op de film aan te merken behalve dat de film me net niet genoeg greep of omver blies voor de hoogste score. Superieur vermaak met diepgang, dat wel. 4,5*.

Blijft nog steeds een erg fijne feelgood film. Jack Lemmon is hier erg goed gecast als gewillig slachtoffer om zijn appartement te laten gebruiken door zijn bazen om zo promoties te krijgen. Langs de andere kant is het heerlijk om te zien dat de buren denken dat hij de ene vrouw na de andere versiert en hij schept daar ook veel plezier in.

Het eerste deel van de film is enorm vlot en komisch. Jack Lemmon die continue moet rondbellen om de reservaties op punt te stellen, was heerlijk om te zien. Maar er zit zoveel vaart in de dialogen dat het een genot is om naar te kijken. Op sommige momenten deed het me een beetje denken aan One, Two, Three (speelt zich ook grotendeels af op kantoor), maar hier ligt het tempo iets lager.

Halverwege de film met de zelfmoordpoging van Fran zorgt Wilder voor een wending en krijgen we een romantische drama voorgeschoteld. De chemie tussen Jack Lemmon en Shirley MacLaine is geweldig om te zien, maar ook Fred MacMurray is hier geweldig op dreef als nogal toxische baas die niet vies is van wat overspel. Het einde is een erg mooie feelgood moment, maar ook niet overdreven romantisch. Fran besluit om Sheldrake te dumpen en voor Baxter te kiezen. Echt een geweldig einde als ze daar gewoon op de bank een kaartspel spelen.

Billy Wilder is ondertussen één van mijn favoriete regisseurs aan het worden en ik heb er nog een aantal te gaan.

4*

Nou. Wel een komedie maar belicht best wel wat donkere kanten van de mensheid of kapitalisme. Ik vond het een goede film maar feel good kan ik het niet noemen.