
Le Corniaud (1965)
Alternatieve titels: De Eend en de Cadillac | The Sucker
Frankrijk / Italië
Komedie
111 minuten
geregisseerd door Gérard Oury
met Bourvil, Louis de Funès en Venantino Venantini
Een vrijgezel van middelbare leeftijd, Antoine Maréchal, wil op vakantie met zijn eendje (2CV) naar Italië. Hij wordt echter aangereden door de stinkend rijke Léopold Saroyan, waardoor er niets van zijn auto heel blijft. Als goedmakertje biedt Saroyan Antoine een vakantie aan en mag hij een luxieuze Cadillac van Italië naar Frankrijk brengen. Verguld begint Antoine aan zijn reis, niet wetende dat de cadillac zit volgepropt met goud, drugs en een dure diamant.
Deze verdient `t echt om 5 sterren te krijgen.
Schitterende komedie....................voor mij,de beste van De Funès èn Bourvil.
maar ze zijn ook op Blu-ray verkrijgbaar allebij maar weet misschien iemand of er nederlandse ondertiteling aanwezig is?
ze zijn verkrijgbaar bij Cosmox maar de informatie wat ondertiteling betreft word verder geen mededeling over gedaan.
misschien dat er mensen hier op MM iets meer weten.

Beste komedie van Frankrijk's grootste lolbroeken. De openingsscene doet me nog steeds schaterlachen, Bourvil tussen de wrakstukken van zijn wagentje. Mais enfin! De Funes hypernerveus en Bourvil steeds met zo'n gezicht van "ik ben grappig met tegenzin." Blijft voor mij het beste ooit. Staat bij mij in mijn top 20.

Inderdaad, ook de beste voor mij (gekke toestanden met die Cadillac) met De Funès en Bourvil. Dinsdagavond spelen ze hem op RTL-TVI voor de Belgen.

De Funes op zijn best.
Ook wel een leuk verhaal,
echt een zondags film. Heerlijk lachen.
Van begin tot einde.


De film duurt 111 minuten maar voor je het weet is de film al weer voorbij.
Het is wel humor waar je van moet houden, soms wat platvloers en onnozel maar ik mag ondanks dat de film inmiddels al weer 58 jaar oud is, hier graag naar kijken.
Het is net als de Donald Duck verhalen, volwassen mannen krijgen er nooit genoeg van!
En nog iets, voor De Funès is er nooit meer iemand in de plaats gekomen en dat is toch jammer?

Ondanks de aanwezigheid van Louis de Funès en Bourvil valt er heden ten dage nog maar weinig te lachen om de 'doldwaze' avonturen van het tweetal. Dit was toentertijd wellicht een gigantische hit maar de tand des tijds heeft een en ander hard gebeten. Zo doet de belegen, soms slapstickachtige humor, tegenwoordig een glimlach om de mond toveren maar niet zo heel veel meer. Toch is het verhaal rondom een nietsvermoedende drugskoerier op zijn minst onderhoudend.
Redelijk.
Vreemd eigenlijk. Ik heb ondertussen zo'n 40 titels met Louis de Funès gezien en Le Corniaud, toch één van zijn meest bekende en gelauwerde werken, was daar niet bij. Ik had de film altijd wat opzij gehouden tot wanneer ik echt nog eens zin had in een hoofdrol van de komiek (in films als, het overigens vermakelijke, Nous Irons à Deauville heeft hij meer een bijrol) en gisteren was dat moment er gekomen. Vol verwachting de DVD opgezet en me kostelijk geamuseerd.
Al vind ik dit niet het beste wat de Franse komiek heeft te bieden, maar het komt toch wel serieus in de buurt. Valt vooral op dat dit eigenlijk wat een atypische de Funès film is. In zijn meeste rollen speelt hij nooit echt de meest aimabele personages, maar als Saroyan is hij gewoon een ronduit gangster. Le Corniaud heeft dan af en toe ook wat weg van een misdaadfilm, maar wel één met een leuke komische twist. Maréchal die onwetend met ettelijke miljoenen in zijn auto rondrijdt en ondertussen het ene na het andere ongeval voorheeft.. Heerlijk! Zeker als je dan nog de stuntelige Saroyan en zijn kompanen hem ziet achtervolgen. Soms ietwat fragmentarisch, iets wat vooral is te wijten aan de passagiers van Maréchal waardoor je telkens het gevoel hebt dat er een nieuw hoofdstuk wordt gestart, maar het is echter maar een kleine smet op een voor de rest uitstekend geheel. Toch ook wel een film met een legendarische openingsscène. Bourvil en de Funès die met hun respectievelijke auto tegen elkaar botsen waarna het autootje van Bourvil echt helemaal uiteen valt.. Het zet meteen de toon.
Ik had wel iets meer interactie tussen beide heren verwacht. Bourvil neemt de hoofdrol op zich als de naïeve Maréchal en de Funès volgt hem eigenlijk meer in de schaduw. Dat resulteert dus in weinig scènes waar ze echt met elkaar praten (wat jammer is, want de openingsscène waar ik daarjuist al naar refereerde beloofde al veel goeds) maar beide komieken weten gelukkig perfect op hun eigen poten te staan. Bourvil die niet doorheeft in wat voor wespennest hij weer beland is terwijl de Funès meer en meer zijn geduld verliest. Het is geweldig om naar te kijken. Let vooral ook nog op bijrollen voor onder andere mede-gendarmes Michel Modo en Guy Grosso als douaniers.
Het verhaal hangt soms met haken en ogen aan elkaar (zo spreekt de Duitse Ursula de ene moment vloeiend Frans en de andere moment kent ze bij wijze het verschil tussen bonjour en au revoir niet) maar er straalt zoveel plezier af dat ik hier gewoon niets minder dan 4* aan kwijt kan. Ik ga La Grande Vadrouille ook nog eens een kans geven, viel me indertijd lelijk tegen.
4*
Dit is toch wel mijn favoriete De Funes film!
Het samenspel (of beter gezegd: het vooral proberen te vermijden hiervan) tussen hem en Bourvil is grandioos.
Regisseur Oury laat na drie niet al te succesvolle pogingen om meer serieuzere films te maken, met deze vierde film zien, dat zijn hart ligt bij comedy, dit feitelijk op aanraden van kameraad De Funes.
Oury zet met deze film ook een flinke stap qua ontwikkeling van de Franse comedy. Hiervoor werden deze eigenlijk altijd lo budget en in zo weinig mogelijk weken gedraaid.
Oury wilde echter perse in kleur draaien en voor een groot gedeelte echt op locatie in Italië. Het budget werd met maar liefst 50% overschreden en de draaitijd van 10 weken (wat al veel meer was dan gewoonlijk) werd uiteindelijk maar liefst 21 weken.
Dit is echter wel merkbaar, want de film ziet er beslist fantastisch uit en lijkt wel op één grote lange prentenbriefkaart.
De rollen zijn zeer goed gecast, maar het zijn uiteraard De Funes en Bourvil die de absolute show stelen. De wisselwerking tussen de kleine, smiechtige driftkikker en de trage, schlemielige sul is dan ook grandioos en kent eigenlijk geen gelijke.
Bourvil was al een hele grote in Frankrijk toen men met het filmen begon, maar De Funes was eigenlijk niet meer dan een bijrol speler, echter tijdens de opname bleek de eerste Saint Tropez film een gigantisch succes en werd hij in één klap een ster. In rap tempo werden er speciaal voor hem een aantal extra scènes aan de film toegevoegd zodat zijn rol groter werd.
Bourvil en De Funes konden het zeer goed met elkaar vinden en het is dan ook jammer dat ze nog maar één andere film samen hebben gemaakt.
Alles klopt aan deze film en is voor mij één van de leukste films uit de jaren '60, die het van daag de dag nog steeds goed doet. Ideale familie film!
Ik heb net de Franse blu ray zitten kijken (met Duitse ondertiteling), volledig gerestaureerd en opgepoetst ziet het er allemaal fantastisch uit! Aanrader!
Het verhaal is gebruikelijk simpel. Een roadtrip met achtervolgingen door Italië met veel aandacht voor de bezienswaardigheden. De zon schijnt. Vakantiegevoel gegarandeerd. Een prettige en solide basis voor een komedie. Laat dus maar komen.
En toen kwam het niet echt. De Funès had een paar sterke momenten. De Funès en slapstick is altijd een grandioze combinatie. Ook hier, zeer geslaagd. Verder vooral veel humor, die bij mij niet erg viel. Te voorspelbaar. Uitgekauwd. Goedbedoeld, maar niet leuk.
De gebrekkige humor verdwijnt in alle drukdoenerij, die maskerend werkt. Pas als een komisch moment een spontane lach uitlokt, valt op dat die momenten eigenlijk wel bijzonder schaars zijn.
De vaart van de film houdt de moed erin en zorgt blijvend voor een onderhoudende kijkbeleving.
Maar het is niet geweldig.
Een echte feelgoodfilm uit de 'trente glorieuses', de gouden jaren van Frankrijk waar men zo veel naar terug verlangt tegenwoordig. Vol met knappe liftsters en dommige crimineeltjes. Zoals hierboven beschreven ziet de film er ook prachtig uit. De kwaliteit is echter wisselvallig: een aantal fantastische komische scènes wordt afgewisseld met gedeeltes waarbij de regisseur de weg kwijt leek te zijn.
Louis de Funès mag trouwens best eens uit de sfeer van oubolligheid gehaald worden. Die timing en gezichtsuitdrukkingen van hem zijn geweldig. Er is vast een BN-ambassadeur te vinden voor een item bij DWDD

Alleen de eerste scene al dat de Funes de 2CV van Bourvil aan de gort rijd geweldig!!
De reis daarna met de Cadillac is hylarisch, echt een grappige topper!