Lone Star (1996)

Het mooi vertelde misdaadverhaal lijkt meer een uitvlucht in dit complexe mengsel van (melo)drama, romantiek, mysterie, vermengd met sociale tendenzen en geheimen, en het volgen vereist enige concentratie. Het script is intelligent en de acteerprestaties zijn solide. De regisseur maakt er een issue van hoe verschillende culturen en leeftijden, met sterke personages en diepe emoties, matchen. Rest als enige kanttekening dat de film veel te lang of uitgerekt is.

Inderdaad, haar personage heet Bunny... zoals er ook een frivole en wat leeghoofdige Bunny rondhuppelt in TBL van haar man Joel Coen. Nou ja, detail...
Die werknemers waren stuk voor stuk Mexicanen, vers van over de grens; die worden daar aan het werk gezet en krijgen zeer waarschijnlijk geen ruimte om te integreren (lees 'bemoeien met persoonlijke aangelegenheden van de bazin'). Daarbij is de moeder - dochter relatie nu niet bepaald een warme en kan ik me voorstellen dat ze elkaar niet of nauwelijks zien, dus wie moet dat verder weten?
Dat wist ik dan weer niet, maar 'houterig' past wel qua het gevoel dat ik er soms bij had (qua verhaal). Ook de aanvankelijke 'probleemstelling' (De vader moet wel schuldig zijn. Alles wijst in die richting, al blijft twijfel mogelijk.) wordt op het einde makkelijk even omgedraaid/verlegd en klaar.

Toch had het sfeertje wel wat en zag het er zeer verzorgd uit. Acteerwerk ook dik in orde. -edit- En omdat ik deze toch net even beter vond dan Honeydripper van dezelfde regisseur (Limbo moet ik nog eens herzien), gooi ik hier een halfje bij.

Geweldige film, waarin rassenkwesties, familiedrama's (vooral moeizame vader-zoon relaties) en oude liefde schijnbaar achteloos opgaan in een moderne detective western. Het detective verhaal wordt op een slimme manier gebruikt om de personages en het verleden bloot te geven en vooral diepgang mee te geven. En zo werkt de film op beide punten.

Een ontzettend strak scenario dat verdraaid goed in elkaar steekt. De naturele manier van spelen maakt het af. Erg sterk. Dikke 4 sterren.

Te veel verhaallijnen, te veel personages, te langdradig om het boeiend te houden. De tijdssprongen maken het ook niet eenvoudiger.

Ik sluit me geheel bij mister blonde hierboven aan, met de vermelding dat er echt geweldig geakteerd wordt, vooral Chris Cooper (wiens gezicht al het hele verhaal vertelt) en Kris Kristofferson als tamelijk onsmakelijke schurk (zó strak gespeeld dat je de acteur er bijna om zou gaan haten – grappig citaat van Chrissie van 22 januari 2003: "Volgens een stukje in Humo beweert [Kris Kristofferson] in deze film gewoon zichzelf te hebben gespeeld."). Een film die nog lang bij mij zal blijven broeien; nota bene mijn eerste Sayles, maar hopelijk nog lang niet mijn laatste.

 

"It's not like there's a line between the good people and the bad people. It is not like you're one or the other."

Soms heb je van die films, waarvan je in de eerste paar minuten al weet dat het goed zit. Lone Star is er voor mij ook zo eentje. Het begint lekker loom en traag en dat trage tempo verdwijnt nooit. Maar het past hier prima bij.

Naast dat lekkere tempo is het verhaal en de personages interessant en wordt er bijzonder goed geacteerd. Cooper en Peña spelen sterk en daarnaast krijgen de personages de nodige diepgang mee. Naarmate het mysterie langzaam maar zeker onthuld wordt, worden de diverse verhaallijntjes ook langzaam met elkaar verbonden. Het knappe is dat er ondertussen ook nog een raciale kwestie doorheen verweven wordt, waarin zowel de blanken, de zwarten als de Mexicanen voorkomen, zonder dat het op een geforceerde manier gebracht wordt.

Naast de eerder genoemde punten, is vooral de sfeer ook heel sterk. Bij een verhaal als deze verwacht je vooraf misschien een soort van spanning, maar dat is niet echt aanwezig. Daar staat echter tegenover dat er wel een heerlijk relaxte toon inzit, die lekker ontspant, en ervoor zorgt dat je soms rustig kunt nadenken over de diepere lagen, die door het verhaal heen verweven zit.

Bij vlagen echt behoorlijk genoten van deze prima film, die ondanks de traagheid werkelijk in sneltreinvaart voorbijvliegt. Een aanrader voor de mensen, die houden van een goed verhaal, met prima acteerwerk over de gehele linie.

4,0*

Mooi verhaal over een zoon die in het verleden van zijn vader duikt. Er had wel iets meer tempo in de film gekund maar verder een goed verhaal.

Een verborgen parel, dat is deze Lone Star. Vernoemd naar de bijnaam van Texas, met die ene ster op haar vlag, maar ook naar de sheriff, die trots een gouden ster op zijn borst torst. Want het hoofdpersonage van deze film is een sheriff, één die voor altijd vergeleken zal worden met zijn vader zaliger, een ware legende die de streek van zijn corrupte voorganger verloste en zijn volk het woord 'gerechtigheid' leerde kennen. Tot er een vondst wordt gedaan die deze legende wel eens een deuk zou kunnen geven. Dat mysterie vormt de rode draad doorheen de film, maar wat eigenlijk telt zijn de zorgvuldig verweven relaties in het dorp. Als kijker voel je je een inwijkeling die moet leren wie wie is, wat voor de inboorlingen natuurlijk vanzelfsprekend is. Allen hebben zij hun dromen, zorgen en geheimen, en allen worden ze bijzonder sterk vertolkt. Je ziet geen acteurs, je ziet rednecks en chicano's, mensensmokkelaars en gerechtsdienaars. Het scenario, opgebouwd uit schitterende dialogen, speelt daar een niet te onderschatten rol in. De muziek is een geweldige toevoeging, want hij past perfect bij de sfeer die John Sayles neerzet in deze film. Hoedje af voor de manier waarop hij flashbacks naadloos verweeft in de vertelling. Lone Star is een verhaal als Twin Peaks en True Detective, alleen zonder bizarre dromen en occulte ondertonen.

Start digging holes in this county, no telling what'll come up. Sleutelzin van een film, die zich voorstelt als een moordmysterie, maar al vrij snel blijkt dat het vooral te doen is om een reis door het heden en verleden van een geplaagd TexMex stadje, een broeinest van culturele spanningen door de jaren heen. Een vracht aan verhaallijnen die langs en door elkaar kronkelen en allerlei mensen bij elkaar brengt in een film die gekenmerkt wordt door een beheerste ambiance en een rustig verhaaltempo.

Jeff Nichols schoot bij mij te binnen, Sayles neemt in ieder geval de tijd om zijn relaas uit de doeken te doen. Je zou zweren dat het een boekverfilming is, maar niet dus. Dialogen, muziek en zelfs flashbacks, alles staat als een huis. Ondanks dat er van alles aan de hand is, heeft Sayles het sfeertje altijd onder controle. Berustend, zeg maar, met een volkomen natuurlijk verloop en als het nog een sleutelzinnetje heeft, dan is het All that other stuff, the history, the hell with it, right? Een film met een ziel.

Bij herziening is deze film er alleen maar beter op geworden. Het moordmysterie houdt de drie plotlijnen (van Sam, Otis en Pilar) eerst losjes en daarna steeds strakker bij elkaar, maar ook apart hebben de personages hun eigen interessante verhalen die samen het grotere geheel vormen van een grensstadje waar blanken, zwarten en Mexicanen samen (moeten) proberen te leven. Een onnadrukkelijk meesterwerk.

Eén van de beste films van regisseur John Sayles, dit als een mozaïek opgezette moordmysterie rond de verdwijning van een corrupte sheriff (Kris Kristofferson) veertig jaar eerder. Verleden en heden lopen kunstig in elkaar over en de verschillende plotlijnen komen uiteindelijk op bevredigende wijze samen. Wellicht wordt er aan bepaalde plotlijnen die niet echt ter zake doen iets teveel aandacht besteed, maar vooruit. De eersteklas cast, met een voortreffelijke Chris Cooper in de hoofdrol en een nog jonge Matthew McConaughey in een belangrijke bijrol, maakt deze sfeervolle film extra de moeite waard.

Door het steeds weer toevoegen van personages lijkt van lieverlee een haast onontwarbare kluwen van verhaallijnen te ontstaan. Het knap geschreven scenario houdt de boel echter goed onder controle, al vind ik de ontknoping een wat goedkoop gevonden dooddoener. Bovendien had de film een stuk compacter kunnen zijn door het achterwege laten van een paar overbodige subplotjes, zoals de slechte verhouding van de bareigenaar Otis met zijn militaire zoon. Ondanks deze minpuntjes een onderhoudende film met prima acteerwerk, in het bijzonder van Chris Cooper.

Fijn dat deze film zo gewaardeerd wordt. Is nochtans niet zo vanzelfsprekend.

Krachtig small-towndrama, zich afspelend in het soms afschuwelijk mooie Texas, daar waar in multicultureel het woord cultuur nog weinig aan betekenis verloren heeft. Lone Star vertelt een bijzonder verhaal waarbij een oude bekende wordt opgegraven en de plaatselijke sheriff met diverse county-inwoners terugkijkt in het verleden. De vraag die daarbij gedurende gehele film centraal staat blijft lang onbeantwoord en verschillende opties worden opengehouden middels de diverse verhaallijnen die ontstaan. Hier en daar wordt er een beetje verder uitgeweid dan nodig is, maar nergens wordt de hoofdlijn van het verhaal vergeten en de centraal staande kwestie wordt op een mooie manier uitgewerkt.

Beetje langdradig.......verder een kluwen van personages, zeker niet slecht maar had meer in gezeten........3,0

Ja, dat vind ik dus ook wel. Maar sfeervol is het zeker. En het scenario zit wel strak in elkaar. Maar die vele zijlijntjes en tijdssprongen maken het er niet gemakkelijker op. Een paar onderdeeltjes heb ik ook niet helemaal opgepakt (dat 'incest'-motief is me ontgaan). Er zit van alles in: moord, vluchtelingen, immigranten, illegalen, liefde, verraad, ouder-kindrelaties en niet te vergeten corruptie. Tikje teveel, amigo?

Goeie film waarin een sheriff onderzoek doet als er een skelet in de woestijn gevonden wordt. De hele gemeenschap (stadje in Texas) waarin de film zich afspeelt is uitstekend neergezet, maar de film heeft wellicht wat te veel personages. Het moordmysterie is op een natuurlijke manier verworven in het geheel. De flashbacks zijn mooi gemonteerd.

You gotta be careful where you go pokin' . Who knows what you'll find .

Volgens JLG is deze film : ' la pépite que personne ne connaît. ' franceculture.fr