Tarzan and the Leopard Woman (1946)

Vergeleken met de vorige delen, is dit tiende deel toch wel een stuk minder en de eerste die een onvoldoende scoort. Er is weinig avontuur (meer intrige), het verhaal is oninteressant, de dialogen zijn slap en de decors zijn matig (vooral de grot van de luipaardenvolk). De humor valt ook tegen en bestaat vooral uit Cheeta die aan het fluiten is. Verder erg simplistisch en dom en biedt het weinig vermaak. Ik blijf het dom vinden als je zogenaamd jarenlang in de jungle woont en dan gewoon gedraagt als een klein dom onnozel kind (vooral Jane). Ook de muziek is ondermaats en sommige scènes (aanval met de overduidelijk neppe luipaarden) komen te amateuristisch over. Gelukkig wel weer met echte dieren, waaronder Cheeta die weer een nest met leeuwenwelpjes pest. Een mooi moment was toen Jane er bijna aanging door toedoen het jongetje. Mooi gedaan en een echt spannend moment. Verder bijzonder slap. En ik moet zeggen dat ik die negerstammen uit de eerdere delen best mis.

Weissmuller's Tarzan carrière liep langzaamaan ten einde.

Van film tot film nam zijn lichamelijk verval toe.

Zijn atletische lichaamsbouw ging meer en meer schuil onder een te duidelijk aanwezige vetlaag.

Dat was in feite al te zien tijdens de laatste films die hij voor MGM maakte, en ook Weissmullers eigen schuld.

De man hield nogal van de geneugten des levens (drank en vrouwen vooral) en hield zich niet bezig met zijn conditie (afgezien van regelmatige zwempartijen dan)

Helaas zag hij dat zelf niet in, en dacht dat hij eeuwig de rol van Tarzan zou kunnen blijven spelen.

Dat dat niet zo was zou al spoedig blijken.

'Tarzan and the leopard woman' is een fletse bijdrage aan de Weissmuller Tarzan reeks.

Het enige bezienswaardige was de prachtige Aquanetta, in de rol van luipaard koningin., en Brenda Joyce als Jane.

Dat Weissmuller's broer de rol van een van de luipaardmannen speelde is niet meer dan een aardigheidje, dat onopgemerkt aan iedereen voorbij gegaan zal zijn.

De gebruikelijk fratsen van chimpansee Cheetah hadden hun werking ook al lang verloren en droegen ook niet bij aan het beter maken van deze flauwe film.

De zoveelste Tarzan film . Bij andere vervolg films kan ik dat niet altijd waarderen maar ik moet zeggen dat het mij bij Tarzan niet helemaal irriteert. Ondanks dat hij dikker en minder gespierd werd. Misschien omdat het eigenlijk ook wel realistisch is. In het echte leven zou hij er ook niet meer zo geweldig uitzien als in het begin en neemt zijn zoon die taak meer over.

Ik vraag mij ook ernstig af of de eerste Cheetah en de laatste ook dezelfde waren ?

Ik vond deze film eigenlijk wel goed. Niets is wat het eerst lijkt is altijd een goed CREDO.

Voor mij toch een 3.5 waard.

@ movie acteurs:

Je ziet het, ik volg je op de voet

Maar alleen omdat dit onderwerp helemaal op mijn interesse terrein ligt.

Bovendien zijn er weinigen die iets te melden hebben over de Tarzan films hier.

Leuk dat jij het wél doet.

Ik ga even in op je opmerkingen betreffende Tarzan's uiterlijk en de chimpansee Cheeta.

Wanneer je de oorspronkelijke Tarzan boeken van schrijver E.R. Burroughs erbij neemt, dan is er met het uiterlijk van Weissmuller iets helemaal mis.

De originele Tarzan ziet er nooit ouder uit dan "ergens in de twintig".

dat is te lezen in zijn laatste (en 26e) Tarzan roman, uit 1947.

De jungleheld heeft een 'behandeling' door een Afrikaanse toverdokter ondergaan, in zijn jonge jaren, en slikte bovendien regelmatig een soort van pillen die ervoor zorgden dat hij uiterlijk niet verouderde.

Maar verder heeft de Weissmuller versie van de aapmens ook weinig gemeen met die uit de boeken.

Dus laten we dit maar voor wat het is.

De chimpansee Cheeta werd gespeeld door een hele reeks van chimps.

Voor iedere film kwamen er wel een stuk of vier aan bod.

De ene kende dit truukje, en de andere weer dat.

Misschien nog aardig om te weten dat Weissmuller buitengewoon goed overweg kon met de chimpansees, maar Maureen O'Sullivan (die in de eerste 6 Tarzan films met Weissmuller voor 'Jane 'speelde)absoluut niet.

Die werd keer op keer gebeten door de apen.

Een van de redenen waarom zij een hekel aan de rol van Jane had.

@Brix.

Ik vind het wel raar eigenlijk dat deze oude Tarzan films zo weinig aandacht genereren. Het zijn oude klassieke films en Weismuller is toch wel de Tarzan die iedereen kent.

Bij TCM zijn ze toch wel een paar maal uitgezonden.

Het is ook leuk dat je zoveel wetenswaardigheden schrijft dus dat zou nog eens extra aandacht kunnen geven.

Maar voorlopig ben ik dan maar de enige. Het zij zo.

Bedankt voor je info. Erg leuk.

@ movie acteurs:

Dank je, ik vind het leuk om de kennis die ik opgedaan heb over het onderwerp Tarzan te delen met geïnteresseerden.

Dit jaar is het exact 50 jaar geleden dat ik begon met alles te verzamelen dat met Tarzan te maken heeft (zie ook het topic 'wat verzamelen MM gebruikers?')

Ik sta dagelijks in contact met mede Tarzan (en Burroughs) fans in de USA, en elders.

Daar leeft het allemaal veel meer dan hier.

Onlangs nog een grote Tarzan expositie in Parijs, die druk bezocht werd.

Om een voorbeeld van Nederlandse desinteresse te noemen voor het onderwerp:

In de meeste andere landen zijn de laatse 6 Tarzan films met Weissmuller op dvd verschenen, behalve in Nederland en België.

Navraag bij Warner leverde ook een keihard "nee"op.

Jammer.

Eens zien wat de op stapel staande nieuwe Tarzan plannen teweeg gaan brengen.

Er gaat binnen afzienbare tijd een enorme wereldwijde Tarzan campagne van start, met nieuwe boeken, strips, merchandize- en films.

Dat ter gelegenheid van 100 jaar Tarzan.

Een nieuwe film, met een ge-update versie van de jungleheld, staat op touw, met als regisseur Stephen Sommers (The Mummy) en de scenarioschrijver van 'Pirates of the Caribbean'.

Er langs kijken is dan geen optie, haha.

Wat mij zelf verbaast is dat ik, ondanks mijn jonge leeftijd, de gouwe ouwe films (ofwel klassiekers) toch wel heel aantrekkelijk vind.

Ik heb natuurlijk geen oude nostalgie gevoelens hieromtrent maar de charme van die films verbaast mij.

Natuurlijk vind ik recente films ook wel gaaf maar ik vind zelfs films uit de jaren 20 en 30 interessant.

De oude James Bond films vind ik ook geweldig. Hoe ouder hoe beter.

Bij die films hebben ze wel van acteurs gewisseld en met redelijk succes. Hadden ze dat maar met Weismuller gedaan ?

Na Weissmuller (komt ook dat hij een van de eerste was) is mijn held de veel mooier Lex Barker die Tarzan ook goed speelde.

Lex Barker is voor mij meer Old Shatterhand en geen Tarzan.

Misschien moet ik daar ook maar weer eens naar gaan kijken.

Die Duitse Winnetou

Ik begrijp wat je hiermee wil zeggen.

Maar Weissmuller was, ondanks zijn latere 'aftakeling', enorm populair.

Aan zijn populariteit kan geen andere Tarzan acteur tot op de dag van vandaag tippen.

Daarmee wil ik niet zeggen dat hij voor mij de beste was.

Voor de fans van Burroughs' Tarzan (die uit de boeken dus) zijn Herman Brix (aka Bruce Bennett)en Gordon Scott (diens laatste 2 films zijn prachtig) de toppers.

En, puur om zijn uiterlijk, Miles O'Keeffe, die verder geen indruk maakte in een film waarin Bo Derek eigenlijk de hoofdrol speelde.

Barker, inderdaad een goed uitziende Tarzan, zoals Stinissen al zei, was niet erg geliefd (hij had meer succes als Old Shatterhand, in de Karl May verfilmingen)

Hij geloofde niet echt in de rol, had er zelfs na twee films al een hekel aan, en dat is toch wel te merken.

Maar toch wel aardige films, wanneer je 't niet te nauw neemt.

In Nederland verdwenen zijn Tarzan films al heel gauw uit de bioscopen, en dat in een periode waarin dat soort van films zelfs hier heel populair waren.

De Weissmuller en Gordon Scott films beleven maar draaien in de bioscopen, tot ze tot op de draad versleten waren.

En sommigen werden dan weer opnieuw uitgebracht, zelfs nog in de jaren zeventig.

Dat gebeurde met 'Tarzan and his mate'- en 'Tarzan Escapes' van Weissmuller.

Weissmuller was overigens de 6e acteur op rij die Tarzan vertolkte.

Inmiddels hebben zo'n kleine 50 acteurs de rol gespeeld in films (waaronder ook veel illegale producties) en op TV.

En het eind is nog niet in zicht.

Het blijft wel een vreemde zaak dat er nog geen enkel filmversie is die de boeken écht recht doet.

Maar tot niet zó lang geleden waren die ook niet echt verfilmbaar.

En het geweld en rauwheid dat erin voorkomt schrikt filmmakers misschien ook wel af.

Dergelijke verhalen zijn in ieder geval niks voor een te jeugdig publiek.

Maar ik vermaak mij ook best met de mindere producties.

Alleen even 'omschakelen'.

Ik moet wel toegeven dat Tarzan een personage is die eventueel opgevolgd kon/kan worden. Of hij nou wel of niet op Weissmuller lijkt maakt mij persoonlijk niet veel uit. Hij moet wel gespierd zijn, geen dikke kont hebben en er goed/stoer uitzien.

Als je bijvoorbeeld een personage als Swarzeneggers "Terminator", Martin Brody (uit Jaws) of Dirty Harry e.a opvolgt, tja dat zou echt niet kunnen. Ook Harry potter is zo'n typische personage die je niet kan opvolgen met een andere acteur.

Aardige klassieker, al is deze ietsje minder dan zijn voorgangers.

Hoewel het boek: Tarzan en de luipaardmannen spannender is, dan deze film, vond ik deze niet zo slecht. Goed verhaal, Goed geacteerd. En dan die Cheeta. Ik wist niet dat ze zo goed kon fluiten met één vinger op één gaatje.

De tiende Tarzan-film en vierde van RKO met Johnny Weissmüller in de hoofdrol. Tarzan woont nu blijkbaar dichtbij een handelsstad waar hij en Jane gaan winkelen... Slik...heer van de jungle gaat shoppen? Enfin een luipaardcultus terroriseert de jungle, dus Tarzan gaat achter hen aan, nadat hij de douche thuis heeft gerepareerd, om ze tegen te houden. De film blijft lang hangen bij het speurwerk van Tarzan en Boy en het wordt dus duidelijk dat de ideeën en het beschikbare budget aan het slinken waren! Tja voor men gaat een rechttoe rechtaan verhaal dat de luipaardmannen-aanvallen gebruikt om het een beetje interessant te houden. Aan de positieve kant moet de film worden geprezen voor de keuze van een ander scenario met een dreiging van het occulte. Helaas zijn er simpelweg genoeg clichématige details die de film terugbrengen naar middelmatigheid, echter was er dit keer wel een meer avontuurlijk gevoel dan in het vorige deel.