The Buddy Holly Story (1978)

Buddy Holly wat een muziekant die mischien wel groter dan Elvis was geworden!!!!

Toch vind ik Elvis beter...

Elvis presley is en blijft voor mij de grootste aller tijden, Buddy Holly had gezien zijn talent zeker ook een behoorlijk aandeel gehad in het rock & roll tijdperk,hij heeft dit helaas niet kunnen waar maken door zijn veel te vroege dood.

Of hij beter zou zijn geweest dan Elvis betwijfel ik.

Prachtige biopic over Holly met een schitterende Gary Busey!

Spijtig dat Busey toch niet meer heeft kunnen halen uit zijn carriere, hij is/was toch een goed acteur, maar de laatste 20 jaar heeft hij niet veel goede rollen gekregen. Spijtig!

Het script liet af en toe te wensen over, de regie was bij vlagen knullig, en veel nieuws kwam je niet te weten over Buddy Holly, wat toch wel de bedoeling van een biopic is.

Daar staat tegenover dat Busey Buddy goed neerzet, de muziekscènes erg lekker zijn en dat de film niet verveelt.

***

Bij herziening blijken de positieve puntjes toch minder te compenseren dan gedacht. Half puntje lager.

Film die tot het einde boeit. Geeft tijdsbeeld ook best goed weer.

Erg vermakelijke film over een muzikant waar ik nog maar weinig van wist. Het was even schrikken en wennen aan Busey als de erg sympathieke Buddy, maar al snel zat ik in de film die abrupt eindigde, gelijk het verhaal van Buddy...
Ik heb het eerste kwartier helaas gemist en geef daarom niet meteen 4 sterren, maar wie weet bij (volledige) herziening wel.

De film neemt het niet zo nauw met de waarheid. Dat is vaak het geval bij biopics, en in de meeste gevallen zelfs onvermijdelijk. Ik til daar normaal ook niet zo zwaar aan, maar in dit geval is het toch wel pijnlijk. Dat de echte Buddy Holly geen noten kon lezen en schrijven is niet zo erg, maar dat zijn begeleidingsband, the Crickets, zo'n slechte beurt krijgt is gewoon niet best. Zo waren er niet twee, maar drie Crickets, wat ronduit pijnlijk is voor de oorspronkelijke slaggitarist Nicky Sullivan, die botweg uit het verhaal is geschreven. Zo zijn er nog wel wat van dat soort vrij dramatische fouten.

En toch is dit een leuke film. Recht voor zijn raap zonder al te veel tierlantijnen en een prachtig sfeerbeeld van een bandje uit de beginperiode van de rock&roll.

Een zeer goede beslissing is om alle muziek door de acteurs zelf te laten spelen en zingen. Dat klinkt misschien niet altijd even goed (en zeker niet zo goed als Buddy Holly zelf), maar het klinkt wel heel authentiek. Bovendien spat het spelplezier er werkelijk van af.

En de muziek van Buddy Holly is en blijft natuurlijk van absolute wereldklasse.

Een van de voorwaarden voor een geslaagde 'biopic' is voor mij dat de acteur die de hoofdrol speelt je moet laten vergeten dat niet echt die persoon is.

Dat deed bijvoorbeeld Joaquin Phoenix als Johnny Cash, in 'I walk the line'uitstekend.

Maar bij Gary Busey had ik op geen enkel moment het gevoel dat ik naar Buddy Holly zat te kijken.

Afgezien van de bril was er geen enkele gelijkenis.

Met de zang had ik ook grote moeite.

Die klonk veel rauwer dan die ik (als fan) van de echte Holly ken.

Maar op dat gebied heb ik mijn mening toch wat bijgesteld achteraf...

Ik hoorde enkele jaren geleden namelijk een aantal 'live'demo-opnames van Holly zelf, en dat was schrikken!

Daarbij vergeleken klonk Busey zelfs zoetgevooisd...

Toch helpt dit laatste niet om de film in een positiever licht te zien.

Niet al te best is mijn mening.

toch wel een foutje in de beschrijving want Buddy Hoilly is nooit van Maria Elena gescheiden - in fact: zij was degene die hem op het spoor bracht dat Norman Petty geld verduisterde...

Gewoon een fijn filmpje met de heerlijke muziek van Buddy Holly. Gary Busey speelt goed, het fifties-sfeertje wordt mooi weergegeven (die auto's, dat ziekenkasbrilletje...) en ongeveer ook dezelfde elementen als in Great Balls of Fire (de conservatieve katholieken die zich woedend uitlaten over die 'junglemuziek'). Het scenario had wel wat beter gemogen en ook had ik liever wat van het vliegtuig en de crash gezien. Nu eindigt de film zo abrupt. Voor de rest niet op aan te merken.

Zeer matige biopic die er niet in slaagt iets van de magie rond Buddy Holly en zijn muziek te doen herbeleven. Blijkbaar zitten er dan ook nog serieuze fouten in. Ik draai liever nog eens een lp. Die zegt me meer over de man.

Een mooi en zeer musical in elkaar gezet van het leven van Bubby Holly

veel keren gezien de film.

Mooie film

Ik vind het toch wel weer een film van één keer gezien en dat is het weer. Was het nu 1980 geweest, stond hij nu in de toplijst, ofzo, hihi.

Heb pas veel later (halverwege jaren '90) bewondering gekregen voor Buddy Holly. Dat is meestal zo, als hedendaagse muziek niet meer boeit, ga je vanzelf wel graven.

Het lijkt me dat Gary Busey wel een aardig portret weet neer te zetten van Holly, een eenvoudige jongen die gewoon muziek wilde maken. Nou, zullen wel weer de nodige fouten op aan te merken zijn, maar dat is vaak zo met die biografische films.

Heel veel muziek in deze film en het tijdsbeeld blijft inderdaad goed, hoe mensen reageren op deze "ongewenste" muziek. Maar verder niet bijster interessant (meer).

Je kan ook gewoon, zoals men nou pleegt te doen, wat muziek downloaden en wat naslag raadplegen ben je sneller klaar. 3.0

Historisch gezien bleek deze biografie onjuist te zijn en ook de gitaren en de drums zagen er in die tijd anders uit, maar de weergave was met passie gemaakt en in de geest van de tijd (gedramatiseerd sfeerbeeld). Als rockster zag Buddy Holly er sloom uit maar wat waren zijn liedjes heerlijk. Geweldige rol van Gary Busey trouwens die alle liedjes zelf heeft gezongen. Alles bij elkaar een bijzonder prettige film, die een Oscar kreeg voor de muziek.

Het leven van Buddy Holly, een zeer grote artiest die waarschijnlijk Elvis had kunnen overtreffen als hij niet was verongelukt. De film is creatief met de feiten, zoals wel meer biopics. Belangrijk is wel dat de sfeer er wel wat inzit. Niet overal even sterk, maar Gary Busey maakt wel veel goed. Knap dat hij zelf zong. Het boeiendste is natuurlijk het opboksen tegen vooroordelen. Tegen sponsors van de radio, tegen de kerk, tegen zijn ouders, tegen zijn vriendin en zelfs tegen platenmaatschappijen, producers en promotors. Buddy Holly speelde een genre dat des duivels was en je zeker als blanke niet mocht spelen. Hij bleef wel vechten en brak gelukkig door. Deed me wat denken aan het verhaal van Ray Charles die een wereldster werd, maar in zijn eigen Georgia enkel via de achterdeur binnen mocht omdat hij zwart was...

Later in de film wordt vooral geteerd op de liedjes en is dat hoofdzakelijk interessant voor mensen die houden van zijn muziek. Wat veel kijkers wel zullen, toch nog altijd belangrijk bij een biografische film. Maar er had meer mee kunnen gedaan worden. Grootste teleurstelling is toch wel het einde waar één van de belangrijkste gebeurtenissen in de muziekgeschiedenis in 3 regeltjes op het eindscherm aan bod komt. Een gemiste kans en je blijft toch met honger zitten.

Muziekbiopic.

Het lijkt vaak alsof al die muziekanten eenzelfde levensverhaal hebben gehad. Al is dat van Holly dan aan een vroegtijdig einde gekomen. Samen met Valens trouwens, wie zin heeft kan deze film met La Bamba bekijken, ze eindigen allebei op hetzelfde punt.

Holly begint klein, wordt opgepikt, maakt het met z'n bandje, daarna de problemen etc etc ... het verloop kan je wel dromen. Rash spendeert aardig wat tijd aan de muziek zelf, met twee extended optredes die eigenlijk iets te lang duren voor een film als deze. Liefhebbers van de muziek zullen het niet erg vinden uiteraard, maar je zit uiteindelijk gewoon te kijken naar een cover van Holly.

Busey is een apart ventje maar doet het wel goed, ook de rest van de cast zorgt dat het een redelijk luchtige bedoening blijft. Er zit wel wat drama in, maar dat neemt nooit de bovenhand. Visueel redelijk karig, soundtrack is vooral de muziek van Holly zelf, dus daarvan weet je wat te verwachten.

De film wordt nergens vervelend of saai, maar voegt weinig toe aan het verhaal zelf. Eigenlijk kan je dan beter een docu van Holly opzetten, maar geen idee of er daar goeie van bestaan.

1.5*

Één en al muziek van Buddy Holly en toch nog tegenvallen? Hoe is zoiets nu mogelijk.

Redelijke film over Buddy Holly die al vroeg begon met het spelen van rock n roll. Een biopic over de helaas korte carrière van deze muzikant waarbij er wel heel veel muziek voorbij komt. Dit werkt eigenlijk een beetje in het nadeel van de film, aangezien het verhaal en de personages hierdoor wat oppervlakkig blijven. Net geen 3.5 sterren.

Film over de korte, maar baanbrekende carrière van rock-‘n-roll monument Buddy Holly, een van mijn jeugdidolen. Film moet het vooral hebben van de muziek, al klinken de liedjes een stuk rauwer dan op de cd’s die ik in bezit heb. Voor de liefhebber goed te doen, maar de film is niet zo leuk als La Bamba (1987) over de minder bekende Ritchie Valens, die bij dezelfde vliegtuigcrash om het leven kwam.

Toen ik zag dat Gary Busey, voorzien van paardengebit, de hoofdrol vertolkte van de helaas veel te vroeg overleden rock-'n-roll muzikant Buddy Holly, moest ik deze best oude film gewoon zien omdat ik Gary Busey vooral kan uit beginjaren 90 films, waarin hij vaak een slechterik speelt (o.a. in de leuke en vermakelijke actiefilm "Under Siege (1992)").

In deze soort van RTL4-achtige Drama / Muziek (de nadruk ligt vooral op Muziek, want het noodlottige einde, op 3 februari 1959, van een drietal talentvolle muzikanten waaronder dus Buddy Holly, The Big Bopper en Ritchie Valens, komt alleen als tekst in beeld op het einde) film, wordt het korte leven van Buddy Holly weergeven vanaf 1956 en dan vooral vanuit het oogpunt van zijn drie personen (Buddy Holly als zanger en gitarist, Joe Mauldin als bassist en Jerry Allison als drummer) groep "The Crickets" (vanwege een krekel/cricket in de garage van Buddy Holly), waarmee hij rock-'n-roll speelde en zeer bekend en populair (o.a. bij de zwarte bevolking van Amerika) werd. Het genre rock-'n-roll was destijds nog nieuw en was niet bepaald populair en vooral niet bij de oudere christelijke bevolking. Alle bekende liedjes van Buddy Holly passeren in deze film de revue en ze worden steeds uitstekend vertolkt (zowel beeldend als muzikaal) door Gary Busey (hij zong ook zelf alle liedjes) die de rol van Buddy Holly ook uitstekend speelt.

De grote liefde van Buddy Holly, genaamd Maria Elena Santiago (gespeeld door Maria Richwine), krijgt ook ruim de aandacht in deze film en dat gedeelte werd vooral zoetsappig weergegeven. Zoetsappig is eigenlijk ook wel van toepassing op de hele film, want de film bevat geen tragische momenten en ik vind het ook jammer dat het noodlottige einde (vliegtuigongeluk middels een klein vliegtuigje) van Buddy Holly niet in beeld werd gebracht. Het werd alleen kort via drie tekstregels weergegeven op het einde, waarbij wel mooi werd gezegd als laatste regel ".... En de rest is rock-'n-roll". De film duurt met circa 105 minuten niet al te lang, maar hier en daar vond ik het wel wat saai en langdradig. De cast doet het overigens wel goed en buiten de eerder genoemde Gary Busey als Buddy Holly was dat ook van toepassing op Charles Martin Smith (als bassist Joe Mauldin) en Don Stroud (als drummer Jerry Allison). Visueel werd overigens alles fraai weergegeven en dat geldt zeker voor het tijdsbeeld van de eind jaren 50.

Best een aardig Drama / Muziek film over het korte leven van Buddy Holly, die vooral het kijken waard is vanwege de goede Buddy Holly rol van Gary Busey en natuurlijk ook vanwege de mooie en leuke liedjes die Buddy Holly heeft gemaakt en die zeker ook belangrijk zijn geweest voor de muziekgeschiedenis. Omdat het einde een gemiste kans is en ook wel teleurstellend is, krijgt deze film wel maar een kleine voldoende omdat het nu vooral een zoetsappige film is geworden over het leven van Buddy Holly.

De film kijkt op zich best lekker weg (en dat zeg ik niet snel). Het is echter wel jammer dat de film redelijk oppervlakkig als een soort wikipedia-pagina Buddy Holly's verhaal verteld. Hij moest zich vrij worstelen uit het zuiden van de VS en dat is wel zo'n beetje de enige worsteling (die al na 30 minuten gelukt lijkt). Verder heeft hij vrij weinig complexen en wandeld hij als een alwetende superheld van de rock 'n' roll door het leven.

Denk je: op zich nog een leerzaam inkijkje in het leven van Holly (die zulk en korte carrière had dat je vanzelf niet zo'n vreselijke draak biopic krijgt over jaren en jaren), blijkt dat ook niet helemaal historisch correct. Verder ook vrij duf in elkaar gezet. Af en toe een leuk tracking shot vanuit de regie, en het tijdsbeeld ziet er ook prima uit, maar uiteindelijk is dit een zoveelste biopic die vooral een samenvatting is met weinig inlevende scènes en een wat makke Busey als Holly. Het einde is wel prima, ook niet met tig minuten aan tekst wat iedereen daarna heeft bereikt (die dan het ongeluk niet meemaakten) maar gewoon een simpele tekst. Was de rest maar zo krachtig geweest. 2,0*.

Mijn jeugd qua muziek ligt in de seventies en vooral de jaren 80 , en van Holly had ik wel eens gehoord maar wist ik verder ( uitgezonderd dat hij 1 van de grondleggers van rock en roll is ) erg weinig .

De nummers die voorbij komen daar kende ik wel enkele van dus wat dat betreft was het wel een leerzame film , vaak heb je dat toch dat je de nummers wel eens hebt gehoord maar de artiest onbekend blijft .

Ik heb toch wel groot respect voor deze pioniers die nog grotendeels zelf hun muziek schreven (tegenwoordig is de creativiteit vrijwel verdwenen ) .

Ik las hierboven dat de feiten lang niet allemaal kloppen das jammer maar blijkbaar onvermijdelijk .

Busey doet het als Holly verder meer dan goed en ik vind het wel moedig dat hij zelf de zang nog blijkt gedaan te hebben ook .

Verder gewoon een degelijk boeiend verhaal over een muziekant die helaas veel te vroeg is gestorven .

Fijne biopic over Buddy Holly. Er was niet erg veel heimwee naar de jaren 60 in de jaren 70, wel naar de periode daarvoor: de jaren 50. Veel beeldmateriaal is er ook niet, behalve dat Buddy zo slim was een kleurencamera te kopen voor z'n privéfilmpjes. Elvis had de looks en de heupen (en was eerder), maar Buddy schreef en produceerde zijn eigen songs. Werd ook niet oud genoeg om zoals Elvis te eindigen. Buddy stierf die andere beruchte muzikantendood. Kijk maar eens wie er allemaal omkwamen in ongelukken met vliegtuigen, auto's e.d. We beginnen op de roller rink in 1953 en het eindigt met het laatste optreden op 2 februari 1959. Voornamelijk aandacht voor de carrière, een beetje privéleven. Vreemd genoeg niet hoe het allemaal eindigde de nacht na het optreden.

6 jaar duurde het, daarna begonnen de jaren zestig en kregen we na The Crickets een bandje genaamd The Beatles die verder gingen waar Buddy was gebleven. Want dat is toch wel wat je het meeste afvraagt, hoe was het verder gegaan als Buddy Holly had blijven componeren en produceren? Hij zou nu 85 zijn geweest. 5 jaar ouder dan Dylan.

Vroeger van tv. 1x denk ik pindakaas. Daarna kwam ik de dvd tegen een flinke tijd geleden alweer maar ik was er blij mee omdat ik graag naar Holly's muziek luister. Ik heb hem toen nog 2 keer gekeken en de vorige keer scoorde hij enorm hoog in mijn favorieten lijst maar drama's, ze liggen me niet en ik probeer ze nu te vermijden en daardoor is hij onlangs weer flink naar beneden gekelderd.

Holly speelde van oorsprong country muziek maar koos toen voor rock and roll. Goede licht dramatische film over een eigenzinnige rock and roller. Veel muziek en in sneltreinvaart wordt de korte carrière belicht. Nog steeds beter als verwacht. Hoewel het weer een standaardverhaal is over een beroemde artiest wordt sentimenteel gedoe vermeden en laat Busey op een goede manier zien dat het leven van een artiest niet over rozen gaat. Alleen low budgetachtige film die indruk wekt dat Holly de uitvinder is van rock and roll. En zodra hij breekt met The Crickets gaat de film achteruit.