Marilyn Monroe was our fantasy. Norma Jean was her reality
Ikzelf ben een zeer grote fan van Marilyn Monroe en probeer ook altijd zo veel mogelijk van haar te verzamelen. Normaal gezien hou ik me alleen maar op de 'originele' stuff en niet dit soort biografieën maar voor 1€ kon ik dit gewoonweg niet laten liggen. Ach, ik had het misschien beter wel gedaan.
Fywell zorgt voor een veel te oppervlakkig portret van Marilyn. Personages komen met pure willekeur tevoorschijn en de belangrijkste mensen worden komen gewoon niet in de film voor (Ralph Greenson!) Als je ziet dat een documentaire zoals
Marilyn Monroe: The Final Days (2001) er wel in slaagt om in een dikke 80 minuten een mooi beeld van Marilyn neer te zetten dan zou Fywell dit in een dikke 2 uur toch ook moeten lukken. Niets was dus minder waar. Iets waar ik me ook ontzettend aan stoorde waren de vele fouten die de documentaire bevatten. Oké, nu is er veel van het leven van Marilyn een mysterie maar wanneer je faliekant de mist in gaat bij de meest bekende en uitvoerig beschreven stukken uit haar leven (haar dood) is er toch iets mis lijkt me. Jammer want met deze speelduur was er veel meer uit te halen.
Als je als filmmaker besluit om een documentaire over iemand te draaien dan lijkt het me dat je toch veel respect hebt voor die persoon in kwestie? Ik snap dan ook niet waarom Fywell haar als een notoire hoer neerzet. Marilyn had een zekere vrijheid betreffende haar lichaam maar niet zoals ze hier wordt neergezet. Ook heel het idee om haar schizofreen neer te zetten stoorde me vaak. Nu is het wel waar dat het vaak leek alsof ze twee personen was maar dan ook weer niet zo in het extreme dat ze Norma Jean vermoorde toen ze Marilyn Monroe werd. De negatieve kanten van haar leven worden dan ook veel te hard in het licht gezet in tegenstelling tot de positieve kanten. Hier lijkt het gewoon alsof ze één of ander labiel wijf was dat niet wist wat ze wilde (zie naar hoe haar huwelijken hier worden neergezet) en altijd maar jankte. Het is juist tegengestelde want Marilyn bezat een klasse en wist maar al te goed wat ze wou.
Het grote probleem met dit soort documentaires waar er niet met archiefbeelden wordt gewerkt maar met echte acteurs is dat je al echt goed moet zijn om je het personage eigen te maken, zeker dan als dat personage één van de grootste actrices aller tijden is. Ik vind het dan ook een beetje jammer dat er wordt gekozen om zowel een actrice te casten voor Norma Jean als voor Marilyn want het wekt de indruk van de schizofrenie des te meer. Ashley Judd neemt de rol van Norma Jean op zich en Mira Sorvino die van Marilyn en beide zijn ze redelijk. Natuurlijk heeft niemand effectief de ontwapende charme die Marilyn kenmerkte maar ze zetten bij vlagen nog een redelijke prestatie neer. Iets waar ik me wel over verbaasde was de kunde van Sorvino om Marilyns stem bij haar bekende nummers perfect weet na te bootsen. Volgens mij deed ze dit dan ook niet zelf maar is er gebruik gemaakt van nasynchronisatie. Wat ik wel vreemd vond was de rol van Eddie Jordan. Ik weet dat er een Ted Jordan was (die heeft later nog een boek geschreven over zijn 'leven' met Marilyn) maar hier in de film is er de oude man Ted Jordan, de muzikant, en zijn neef Eddie Jordan maar raar genoeg staat Ted Jordan niet op de credits bij Imdb.
Misschien is dit de moeite om eens te bekijken als je eens vluchtig iets over Marilyn wilt weten maar voor de meer geïnteresseerde kijker is dit pure bagger. Ik raad dan ook iedereen die geïnteresseerd is in Miss Monroe af om dit te bekijken maar meer op zoek te gaan naar The Final Days documentaire of gewoon naar het merendeel van haar films die niet zo moelijk zijn te vinden.
1*