Dark Star (1974)

Herzien op Blu-ray. Deze prettig gestoorde debuutfilm van John Carpenter ziet er na ruim veertig jaar nog steeds crappy uit, ook in high-definition, maar dat neemt niet weg dat er desondanks veel te genieten valt. Het is een soort stoner-versie van 2001: A Space Odyssey, en tevens één van de eerste (zo niet DE eerste) films die de zogenaamde 'used future' laat zien, later zo effectief gebruikt in de Alien-films. Alien heeft sowieso veel te danken aan deze Dark Star, net als bijvoorbeeld Star Wars. Niet geheel toevallig heeft scriptschrijver Dan O'Bannon, die hier tevens één van de hilarische hoofdrollen speelt, meegewerkt aan zowel Star Wars als Alien.

Als 'visual design consultant' dan nog wel (in Alien)! Ook als schrijver maar ik onlangs las ik dat er van zijn dialogen niet veel is overgebleven.

Deze film heeft een cult status en er zitten grappige momenten in, maar deze zijn dun gezaaid en de film ontwikkeld zich bijzonder traag.

'Traag' is gewoon een ander ritme. Elk ritme heeft z'n eigenschappen.

Het klopt op zich natuurlijk dat 'traag' een ander ritme is als bijvoorbeeld 'snel', maar wat ik probeerde te zeggen is dat de gebeurtenissen en de grappige momenten elkaar erg traag opvolgen: m.a.w. te traag naar mijn smaak.

Dat gevoel heb bij veel komische films, maar bijvoorbeeld niet bij de sketches van Monty Pyton of bij de tv serie Blackadder.

Ik zie dat je 2001 aanhaalt en dat is een nu een film (hoewel niet komisch) waarbij traagheid goed tot zijn recht komt (naast zeer flitsende beelden).

Redelijk flauwe film en ook wel echt verspilling van je tijd. Wellicht leuk om te zien dat er andere sciencefiction films hierdoor enigszins door beïnvloed zijn maar dat is dan ook het enige positieve aspect. Het acteerwerk is behoorlijk matig en de soundeffecten zijn ook echt waardeloos, al heeft dat hier en daar ook wel zijn charme en is het een beetje grappig.

Ik denk dat de film vooral grappig is omdat de film gemaakt is met serieuze ambities. Carpenter heeft zelfs de filmschool verlaten omdat hij deze film aan het maken en daar al zijn tijd aan wilde wijden en dat heeft gezien zijn oeuvre toch wel goed uitgepakt.

De film zelf heeft wel enkele leuke scenes met als hoogtepunt het existentiële/filosofische gesprek met de bom. De film heeft zo'n soort standaard aanpak waarbij je in het begin van de film een country liedje hoort dat op het einde weer terugkomt. Een van de personages op de het schip spreekt over surfen en hoe erg hij dat wel niet mist en op het einde van de film gaat hij ook daadwerkelijk surfen. De cirkel is weer rond. Dat irriteerde mij wel moet ik zeggen. Het is te opzichtig.

De meest vreselijke scenes zijn die met de alien; een strandbal met kippenpoten en dat hele avontuur in de schaft van die lift. Dat duurde ontzettend lang en is compleet onrealistisch en het slaat ook nergens op.

Voornamelijk een ontzettende tegenvaller en misschien leuk om te zien wat je kan bewerkstelligen met een klein budget.

Wat een schijtfilm. Sommige stukjes zijn leuk gedaan, maar deze film heb je na 1x wel gezien.

Matige film over een groep mannen op een ruimtemissie om onstabiele planeten te vernietigen. Het lage budget van deze sci-fi film is duidelijk zichtbaar en dit is tot op zekere hoogte wel charmant (de alien als toppunt). De humor is wel erg droog. Bijzonder dat dit regiedebuut van John Carpenter eerder is uitgebracht dan Star Wars.

Knullig, flauw en charmant. Uiteraard in de muziek, maar ook in het over de top cartooneske kun je al wel de hand van John Carpenter zien. Ook Dan O’Bannon zie je goed terug in Dark Star; in de eerste plaats omdat hij één van de hoofdrollen speelt - en dat doet hij oprecht leuk - maar ook omdat de film natuurlijk raakvlakken kent met Alien, de film die hij erna maakte. Hoewel qua toon en ongein doet de film veel meer denken aan O’Bannon’s Return of the Living Dead. Ondanks de betrokkenheid van Carpenter en O’Bannon gaat Dark Star niet de geschiedenis in als hoogstaande cinema, want het is voor een groot deel een behoorlijk geklooi. Geklooi dat prima is voor een korte film, maar hier duidelijk is gerekt tot een speelfilm van 80 minuten.

Dark Star lijkt vooral op een parodie op 2001: A Space Odyssey, over drie mannen die elkaar - en het leven - zat lijken te zijn tijdens hun missie in de ruimte. De film is een mix van best interessante ideeën en studentikoze ongein en slapstick, met name rondom een buitenaardse strandbal op pootjes. De effecten zijn enorm kneuterig, maar wel zodanig dat het grappig is. Evenals de heerlijke geluidseffecten en soundtrack. Het grootste probleem is dat deze studentenfilm van 60 minuten voelbaar gerekt is naar een langere speelduur. Ik heb die studentenversie van een uur niet gezien, maar kan me goed voorstellen dat die beter werkt. Zoals vaker bij interessante regisseurs is het leuk om zo’n filmdebuut eens te zien, maar - gelukkig - is Dark Star niet het beste werk van Carpenter of O’Bannon.

3 sterren.

De titel Dark Star verwijst naar een verkenningsschip dat wordt bemand door een kleine bemanning. Een van hun missies is het wegwerken van de planeten die instabiel zijn en een bedreiging kunnen vormen voor kolonisatie. De rest van de tijd bestaat uit extreem pure verveling van langdurige ruimtereizen. Een stel hippies cruisen eindeloos door de ruimte, luisteren naar surfrockmuziek of zitten gewoon in een grote observatiekoepel waar ze naar de passerende sterren kunnen gapen. Een goede film levert niet op! Nu was het ook oorspronkelijk de korte afstudeerfilm van 45 minuten. Waar later dan het grootste deel van het middengedeelte, waar O'Bannon op jacht gaat naar een gekke plastic strandbal met klauwen, werd toegevoegd. Na het zien kan je bijna niet geloven dat John Carpenter en Dan O'Bannon, een paar jaar later Alien en Halloween maakten. De film is oké voor een studentenfilm met aantal ideeën en Visuals, maar het mist de kracht om als film echt te overtuigen. Het slechte acteerwerk en de speciale effecten maken dat deze film uiteindelijk een hele klus was om naar te kijken.

Volgens Quentin Tarantino is Dark Star een meesterwerk. Check de Video Archives podcast.

Met verkeerde verwachtingen aan deze film begonnen. Afgaande op de intrigerende titel en de de regisseur had ik toch iets horrorachtig verwacht. Ik was dus niet voorbereid op een alien dat eruit ziet als een strandbal en geluid maakt als een muppet. Wordt blijkbaar gezien als een cultfilm maar het zal misschien helpen als je er iets bij rookt? Want om dit nuchter te bekijken, vond ik het een taaie zit. Het gaat om een soort satire maar de humor was niet altijd even goed om niet te zeggen dikwijls flauw. En bovendien erg traag van tempo. Alleen naar het einde toe werd het beter. Save the best for last. De eindscenes vormen een schitterend orgelpunt op een niet zo schitterend geheel. Surf in space: geweldig! Al met al is het wel een film die een bepaalde charme heeft dankzij enkele scènes die bijblijven. Maar het vraagt wel wat van mijn mildheid.

Eindelijk iemand die het met mij eens is!

Wat mij betreft een van de leukste komedies die ik ken. Het is zowel op visueel vlak, als conceptueel en tekstueel. De hele set up is hilarisch. Het hele idee van 4 tot op het bod verveelde astronauten is briljant. Je zou maar 20 jaar dag in dag uit naast dezelfde collega’s zitten, die je daarnaast ook nog eens negeren. Op visueel vlak ziet alles er (het budget in ogenschouw nemend) geweldig uit met de alien als absoluut hoogtepunt.

Maar de show wordt (naast Dan O’Bannon) uiteindelijk gestolen door de bom met aanleg voor filosofie.

Het mag dan een studentenfilm zijn, maar het take t druipt er van alle kanten vanaf. Daarnaast is de invloed op een hele rits sf klassiekers onmiskenbaar. Star Wars, Alien, Galaxy Quest, to name a view.

Gaat dat zien. Meesterwerk!