Charulata (1964)

De tweede Satyajit Ray film die ik heb gekeken, en een must voor iedereen die geïnteresseerd is in dignity, trust and above all that: good romance. Dat romantiek en drama zich tot elkaar verhouden als dag en nacht, heeft Ray (hoe kan het ook anders wanneer een film losjes gebaseerd word op een werk van Rabindranath Tagore) goed bestudeerd en uitgewerkt.

Alle lof voor hoofdrolspeelster Soumitra Chatterjee, want haar gesnik en het verkrampte acteerwerk met de schouders vond ik prachtig!

Ook prachtige liederen, goed uitgewerkte motieven (de kapotte slofjes, de zakdoek) en idem slotscène(!). In tegenstelling tot sommige berichten is Charulata in zijn geheel niet traag voor de ervaren filmkijker.

Schitterende , en zeer sensueel geschoten, film van Satyajit Ray . Ray maakt hier dikwijls gebruik van magnifieke , zeer intieme en exotische close-ups . De deep-focusfotografie is groots .

Ik vind de films zelfs beter dan Jalsaghar (1958) , met andere woorden : dit is de beste film ( HET meesterwerk ) van Satyajit Ray !

***** / *****

De vijfde film, die ik zie van Ray en ook de vijfde die goed beviel. Ray is een fijne filmmaker, Het tempo in zijn films is vaak traag, maar toch weet hij het vaak boeiend te houden. Charulata is misschien wel zijn beste film.

Het verhaal speelt zich af in het India van eind 19e eeuw, waar hoofdrolspeelster Charulata getrouwd is met een rijke man. Hij is echter ook een erg druk man, en daardoor zien ze elkaar simpelweg te weinig. Het idee van hem, om zijn zwager te laten oppassen is best goed. Doordat ze dezelfde hobby hebben gaat Charulata haar zwager erg leuk vinden. Waar ik bij een regisseur als Ozu altijd een goede inkijk krijg in de Japanse cultuur, daar is deze film een mooie inkijk in de Indiase cultuur. Het respect voor elkaar is groot, maar er blijkt toch ook een duidelijk verschil tussen de rijke en de lagere klasse.

Het lage tempo vond ik wel fijn. Hierdoor zie je langzaam de ontwikkeling van de liefde tussen twee mensen zich openbaren. Dat gaat op een mooie en zeer natuurlijk manier, waarbij ook gezegd moet worden dat de acteurs gewoonweg erg goed spelen. Daarnaast zie je gewoon dat een relatie langzaam kan veranderen, naarmate de tijd vordert. Het oogt allemaal zo natuurlijk en echt, dat je soms vergeet dat je naar een film zit te kijken. Qua cinematografie is het ook erg verzorgd. Hoewel het verhaal zich voornamelijk binnen afspeelt, zijn vooral de close-ups en de bewegende camera, die om de mensen heen draait als ze aan het praten zijn, erg mooi gefilmd.

Ja een erg mooie film dit. Bij tijd en wijle romantisch, met gevoelens die spontaan ontstaan, en die niet altijd in de hand te houden zijn. Een mooie filmervaring dit.

4,0*

We spelen de film op 04.11 CINEMATEK - Programma - Charulata