Alcarràs (2022)

Vanaf 18 augustus 2022 in de bioscoop (September Film)

Is er al iets bekend over een Belgische releasedatum? Op de site van september film wordt deze vooralsnog niet vermeld bij de komende films.

28 augustus is de releasedatum voor Nederland.

Niet bijster bijzonder en de afwikkeling liet aan kracht te wensen over, desalniettemin een fijn realistisch familiedrama, soms heerlijk warmhartig

Familieleven met drie generaties werd fraai weergegeven. Miste diepgang en interactie. Einde was mager.

De film begint meteen met de ontdekking dat nergens op papier staat dat de Spaanse familie in kwestie het grond bezit waarop ze perzikken telen zodat ze weerloos staan tegen de wil van de landeigenaar om de perzikbomen te vervangen door zonnepanelen. Daarna kijken we twee uur naar de worsteling, strijd en wanhoop van de familie die moet verwerken dat hun leven als boer voorbij is. De film past aldus wonderbaarlijk bij de huidige boerenprotestenbeweging in Nederland, al wisselen de specifieke problemen voor de boeren wellicht per land en lijkt alleen in Nederland stikstof de directe aanleiding: bv. de mooie Franse film Au Nom de la Terre (Film, 2019) liet al het leed van de Franse boer, die ook niet kan overleven, zien. Deze film vind ik echter niet zo aangrijpend: we kijken vooral naar een familiedrama waarin de een zich wel en de ander zich niet kan aanpassen aan de nieuwe situatie zodat ze ruzie krijgen, puberende kinderen die lijden aan de spanningen en kleine kinderen die vrolijk doorspelen totdat hun speelgoed er niet meer is. Net als Estiu 1993 (Film, 2017) is de film realistisch maar het familiedrama wordt nergens bijzonder en anders dan Estiu 1993 wist de film – misschien omdat we de laatste tijd al zoveel hebben gehoord over het leed van de boeren – me niet te raken.

Realistisch familieleven, weinig diepgang, geen valse romantiek, geen dramatische plottwist, maar daardoor allemaal des te pijnlijker. Het afscheid van een tijdperk. Hulde voor de hele cast, die heel naturel en herkenbaar spel laat zien. Ik had oprecht medelijden met en sympathie voor de oude man. In goed vertrouwen met de oude eigenaar en diens voorvaders je vruchtbare werk mogen voortzetten, en dan vervolgens met de keiharde realiteit van 2022 te maken krijgen. Alcarras wordt nooit meer wat het was. Warm aanbevolen dit prachtige familieportret.

Onder de druk van projectontwikkelaars moet een boerenfamilie aan het eind van de zomer hun boerderij en het bijbehorende land verlaten. Drie generaties proberen er het beste van te maken maar door de lage inkoopprijzen nemen en de financiële zorgen nemen de onderlinge spanningen in de familie toe. Sfeervol drama zet een authentiek beeld neer van een Spaans boerenfamiliebedrijf met sterk werk van Josep Abad als de grootvader en nestor van de familie en Ainet Jounou (als kleindochter Iris), wiens spel net als dat van haar leeftijdsgenootjes volstrekt naturel is. Ik had graag wat meer verhaal gezien, maar als sfeerportret is dit zeker geslaagd.

Drama over een boerenfamilie die door een nalatigheid in het verleden op het punt staat zijn boomgaard en daarmee zijn inkomstenbron te verliezen. Dat leidt uiteraard tot spanningen binnen de familie. Gelukkig hebben de kleine kinderen daar weinig last van.

Een sfeervol familieportret, dat rijkelijk profiteert van het naturel acteerwerk van de hele cast.

Liefhebbers van deze film kan ik van harte L'Albero degli Zoccoli [a.k.a. De Klompenboom] van Ermanno Olmi (1978) aanbevelen.

meer info...https://en.wikipedia.org/wiki/Alcarr%C3%A0s_(film)

Op zich is het een raar gegeven dat mensen gronden claimen en besluiten dat het hun eigendom is. Het is vervolgens een pluspunt dat dit verzegeld wordt op papier. De waarde ervan wordt bepaald door de legitimiteit van het document dat door iedereen gedragen wordt. De familie Solé bevindt zich in een situatie waar er géén papier is, waardoor ze hun broodwinning dreigen te verliezen.

Erg sfeervol portret van een kleine boerenfamilie die een boomgaard met perziken onderhoudt. De idyllische boomgaarden steken in schril contrast af tegenover de multinational die er zonnepanelen willen plaatsen. David versus Goliath. De natuur tegenover het kapitalistische geld.

De film focust zich voornamelijk op de intermenselijke relaties van de familie onderling. Spanningen, verwijten, onzekerheden stapelen zich op. Daarnaast ook lieflijke taferelen van spelende kinderen tussen de bomen en natuur. Fijne cast en degelijke film!

Degelijk drama - maar ik mis hier pit, schwung, charisma, en een portie originaliteit om echt in mee te kunnen gaan in het verhaal.

En dan te weten dat het verhaal op dezelfde lijn zit als dat van m'n all time favourite.

Het acteerwerk van de kinderen is geweldig.

Een fijne film, dat wel, maar het biedt uiteindelijk te weinig om de volle 2 uur te blijven boeien. De thematiek van landbouwers die geconfronteerd worden met voortschrijdende moderniteit is alvast niet bepaald nieuw, zoals blijkt uit de suggesties van anderen hier. De familierelaties worden met veel gevoel afgeschilderd en met minder grote halen dan in veel van zijn soortgenoten, en dit vergroot nog wel de sympathie, zeker richting het einde. Ik zou dit echter niet per se aanraden in het genre, daarvoor gebeurt er simpelweg te weinig en zijn de karakters niet interessant genoeg. Een mooi portret dus, maar niet één die beklijft.

Warme maar drukke familie: prachtig weergegeven

En zo ziet ge maar weer dat 'groene zaken' niet zo groen zijn als ze lijken! Zonnepanelen moeten bij het restafval als ze stuk zijn... Het draait allemaal om geld...

Een portret van een familie wiens toekomst dramatisch bedreigd wordt door oneerlijke prijsvorming maar vooral door de industrialisering en de niets ontziende commercialisering van de samenleving.

Uiteenlopende personages, uiteenlopend reacties op het nakend onheil en niet te versmaden in de film een kijk in de levenswijze van deze mensen die hunkeren naar samenhorigheid en vertier maar dit alles bedreigd zien.

Mooie film.