Elvis (2022)

Hoezo is het ‘dus’ een baggerfilm? Mijn argumenten gaan toch echt in een andere richting.

Niet echt fan van Elvis, maar kan hem wel waarderen en heeft een paar leuke songs. Een biografie van meer dan 2 en half uur kan dan ook een lange zit zijn. Toch weet de film voldoende te boeien omdat er toch heel wat informatie over het leven van Elvis passeert. Het eerste half uur is redelijk hectisch qua uitwerking want de beelden vliegen razendsnel voorbij. Er wordt te weinig naar het personage Elvis gekeken van hoe de man nu eigenlijk is. De focus ligt vooral op zijn carrière, de familie en natuurlijk kolonel Tom Parker die het leven van Elvis toch wel ondermijnd heeft door zijn egoïsme en gelddrang. Nooit bij stil gestaan dat Elvis volledig vast gekluisterd werd door de macht van Parker waardoor hij altijd in de V.S. zijn optredens deed en niet in bv. Europa of Azië. Ook zijn levensstijl en gezin moest eraan geloven waardoor hij constant door een dokter van de kolonel opgevolgd werd die hem bepaalde ongezonde middelen gaf om toch maar te kunnen op te treden. Zijn filmcarrière komt ook even langs en in deze biografie wordt duidelijk gemaakt dat hij buiten de muzikale films ook in andere films wou acteren. Hij zou zo graag een filmklassieker hebben. Helaas is dat laatste niet echt gelukt. De rol van Elvis wordt goed gespeeld door Austin Butler. 6/10

Rare Elvis verfilming , veel visuele trucjes en een jonge elvis die met lippestift op er als een vrouw uit lijkt te willen zien ,sorry dat gaat er bij mij niet in .

Maar uiteindelijk is het een nogal warrige rommelige film geworden die alles in een sneltreinvaart over de kijker uitstort en te druk is om de aandacht erbij te houden , tegenvaller .

Eindelijk word er afgerekend met de figuur "Tom Parker",storend is wel de hedendaagse rap-versies van Elvis songs,jammer....

Genoten van deze aparte verfilming van Elvis zijn verhaal, maar dan meer door de ogen van zijn manager Tom Parker. Deze insteek komt zeer goed uit de verf. Ook op audiovisueel gebied is het een ervaring te noemen. De soms kitscherige insteek van Luhrmann kon mij zeer bekoren.

Verder oogden de sets en aankleding ook fantastisch. Austin Butler en Tom Hanks wisten mij in te pakken met hun acteerwerk, en dat had ik niet verwacht. Was er op voorhand wat sceptisch over.

Minpuntje dat ik kan noemen is dat het verhaal bij vlagen wat dreigt onder te sneeuwen door de visuele overdaad. Mij heeft het persoonlijk nergens gestoord, ben vrij bekend met de levensloop van Presley. Maar kan me voorstellen dat het menig kijker wat kan hekelen.

Wat mij betreft is dit een fantastisch opgezette biopic rondom de legendarische Elvis.

4,5 Ster.

Elvis is qua film m.b.t. het leven van de king of rock and roll weinig bijzonder. Het geeft wat aspecten blood en het was voor mij minder interessant dan ik had gehoopt. Wat bij mij hierin een belangrijke rol speelde was Elvis vertolkt door Austin. Ik kon er heel de film geen vergelijking mee trekken en dat deed afbraak aan mijn kijkervaring. Ook Tom Hanks kon ik op de een of andere manier maar niet aan wennen. Het kwam voor mij als een geheel niet overtuigend over en dat samen met de aspecten van de inhoud maakt het dat ik het gewoon geen geweldige film vond.

Prachtig voorbeeld van hoe het succes groter en groter wordt ten koste van de artiest zelve. Gelgraaiende managers die vnl. aan zichzelf denken gekoppeld aan hun eigen sores. Het is van alle tijden... Elton John bijv. Artiesten die instorten en het net of in het geval van Elvis niet overleven. De twee Hoofdrolspelers zetten een goed stuk acteerwerk neer. Film is boeiend, doch schiet door sommige delen van zijn leven te snel heen. Vanuit een blanco perspectief, lees jongeren geboren na 1990, geeft het een interessante kadering van de 50's 60's, poltieke moorden en 70's, ik miste watergateschandaal Nixon, en wat het artiestenleven voor impact kan hebben. Janis Joplin, Jimmy Hendricks, Mama Cash, etc. etc. Zo ook films als Rocketman en Boh. Rhapsody. Wellicht in de verre toekomst film over Robbie Williams? Overall goede film goed acteerwerk, mooi tijdsbeeld 4*

Zowel de verfilming als de muziek van Elvis wordt in een modern, eigenwijs jasje gestoken. Fan van de muziek, maar niet van de uitwerking; het verhaal van Elvis hoefde niet uit de mond van zijn manager te komen...

Ik vond dit een tegenvallende film. Ik was vroeger in m'n jonge jaren groot fan van Elvis en heb destijds elke documentaire die er over zijn leven gemaakt is wel gezien.

Qua acteren is er weinig te klagen. Ook de duur - het is een lange zit - is niet te lang: de film verveelt niet. En natuurlijk passeert de nodige muziek van 'the King'. Het meest interessant vond ik het gekozen perspectief vanuit Colonel Tom Parker. De rol die hij speelde was voor mij niet niet zo duidelijk tot nu toe. Toch kon de film me overall niet overtuigen.

Het grootste bezwaar was de drukke / onconventionele filmstijl waardoor het een mix werd tussen een documentaire en een film. Met name het de eerste 45 minuten vond ik dit zo storend dat ik overwoog de film stop te zetten. Elvis wordt ook niet heel authentiek neergezet: het was geen jongen die lippenstift droeg en als een soort David Bowie door het leven ging. De moves zijn uitvergroot, de reacties zijn uitgevergroot. Eigenlijk is - zeker in het begin - bijna alles in de film uitvergroot zodat het aanvoelt als een parodie (wat volgens mij niet de bedoeling is van de filmmaker). Verder geef het een wat éénzijdig beeld en zijn een aantal belangrijke events en momenten weggehalten (bv. het moment dat z'n eerste plaatje op de radio is te horen en hoe het gezin hierop reageert: een prachtig moment dat in bijna alle docu's een plekje heeft gekregen). Wellicht gedaan om de toch al lange duur te beperken. Ook vind ik dat Elvis iets te veel als slachtoffer wordt neergezet. Zijn drugsgebruik wordt volledig in de schoenen geschoven van Parker en en blijft wat onderbelicht gedurende de eerste 2 uur van de film. Ik heb ook twijfels bij de keuze van Butler in de rol van Elvis. Ik kon in hem geen moment Elvis herkennen. Waar was dat zo typerende lachje van de King.

Ik heb de film afgekeken, genoten van de mooie muziek en een nieuwe perspectief gekregen op Tom Parker. Als film vond ik het niet goed genoeg: de film doet erg z'n best (je ziet dat er veel aandacht aan alles is besteed), maar het is toch de filmstijl die me niet past: het blijft allemaal wat te fragmentarisch en daarmee te veel op afstand. Het grijpt me niet bij de keel en kan ik er totaal geen emotie bij voelen. Daar toch niet meer dan 2,5 sterren.