• 13.085 nieuwsartikelen
  • 169.681 films
  • 11.133 series
  • 31.878 seizoenen
  • 630.510 acteurs
  • 196.365 gebruikers
  • 9.179.913 stemmen
Avatar
 
banner banner

I Blame Society (2020)

Komedie | 84 minuten
2,71 7 stemmen

Genre: Komedie

Speelduur: 84 minuten

Oorsprong: Verenigde Staten

Geregisseerd door: Gillian Wallace Horvat

Met onder meer: Gillian Wallace Horvat, Kerry Barker en Macon Blair

IMDb beoordeling: 5,4 (1.101)

Gesproken taal: Engels

  • On Demand:

  • Netflix Niet beschikbaar op Netflix
  • Pathé thuis Niet beschikbaar op Pathé Thuis
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Amazon Prime Niet beschikbaar op Amazon Prime
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • meJane Niet beschikbaar op meJane

Plot I Blame Society

"Filmmaking needs some new blood."

Regisseuse Gillian Horvat, die een fictieve versie van zichzelf speelt, bewandelt de eindeloze weg om een eerste film van de grond te krijgen. Van een onschuldig eerste idee – een film over de perfecte moord op de onuitstaanbare partner van een van haar beste vrienden – richting de totale waanzin. Was ze altijd al gek of maakt dit project haar gek, is de vraag.

logo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimage

Externe links

Social Media

Video's en trailers

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van niethie

niethie

  • 7315 berichten
  • 6897 stemmen

Mede door de hilarische tweede helft vol zwarte, messcherpe meta humor en prettig gestoorde ontwikkelingen geniet dit eigenzinnige werkje stiekem de status als mijn huidige favoriet van het festival die, als een welverdiende snack smaakte na al die zware kost van eerdere dagen. De zaal die, met alle respect, voornamelijk gevuld was met overjarige boomers leek het allemaal niet of nauwelijks te snappen, waardoor ik me een paar keer lichtjes beschaamt en alleen voelde toen er weer een niet te onderdrukken bulderlach opkwam. Al snap ik het “waarom” van die situatie ook wel, want het was niet altijd allemaal heel gepast en tactvol. Soms ronduit banaal, en dat van een all female crew. Het lijkt in eerste instantie nergens origineel of onderscheidend van de low budget Indie wave revival van de afgelopen jaren, maar gaanderweg krijg je pas door hoe intelligent het alemaal in elkaar zit. Met name de huidige generatie vloggers en het found footage genre worden hier genadeloos op de hak genomen door schaamteloos te onderzoeken hoe ver het moreel is toegestaan te gaan voor je eigen kunst. De aanstekelijk enthousiaste Horvat, van wie ik eerder al wat shorts had gezien, is overduidelijk een liefhebber van cultfilms als Heathers en Repo Man en lijkt me een waar aanstormend talent dat dit genre nog heel wat te bieden heeft. Ik wil dan ook oproepen haar te steunen zoveel je kan, sympathiekere filmmakers vind je immers bijna niet! (4*)


avatar van Mr Thee

Mr Thee

  • 1584 berichten
  • 1163 stemmen

De jaarlijkse zoektocht
Ieder festival zwoeg ik al enkele maanden om de mogelijke films te vinden voor het IFFR. Zwoegen om schijnbaar interessante films - die ik misschien nooit zal zien- toe te voegen op moviemeter. Soms heb ik gelijk, soms niet: in die gevallen blijven de films op een eindeloze to see lijst staan. Dit jaar was alles anders. Alles was bekend, bij aanvang. Althans, bijna alles. Want ja er zijn altijd van die films waarvan geen poster of plot te vinden is en of die dan toch aan je aandacht ontspringen vanwege de vage omschrijving op de IFFR website of de Volkskrant bijlage. In dit geval wist ik niet wat ik moest met het plot...en was mij tijdens het toevoegen nog niet duidelijk dat dit de IFFR "snack" zou worden.

De vondst
Dan betaalt al dat gemoviemeter zich uit en brengt in dit geval niethie me op het juiste spoor en dus zag ik last minute deze film. De film houdt mooi het gebruik van het IFFR in ere houdt een zwarte komedie uit de Amerikaanse indie hoek te programmeren (ik denk aan Harpoon en Super Dark Times in eerdere jaren en de door mij gemiste Lost Highway die tenminste één acteur gemeen heeft met deze film).

De snack, de taart, de kers
Regisseur Gillian kondigde al zachtjes aan dat het publiek in KINO 1@IFFR 2020 haar naar het zien van de film misschien een gek wijf zou vinden. Charming en gek vanaf het eerste moment één dus. Dat was ze zelf ook als acteur en hoofdpersoon in de als docu beginnende film. Het was even afwachten want mijn allergie voor Amerikaanse grappigheid is vrij groot. Maar de Amerikaanse indie in dit genre voldoet al snel voor mij. Ook nu was het weer een feest. Temeer omdat het feit dat ze debuteert als feauturefilmmaker en acteur in een dergelijke film eigenlijk doorklinkt in de film zelf. Superleuk en vermakelijk werd het dus. En ja koren op de molen van het IFFR met het doel de vrouwelijke filmmakers een kans te geven. De film is natuurlijk lekker voorspelbaar qua plot zeker na de docu-achtige intro waar ook mams en oma aan het word komen maar de manier hoe de zwarte komedie uitgewerkt is, is wel echt heel grappig. Met als kers op de smeuïge kersentaart het slot. Yummie.

De Q&A moest ik missen, ik moest bijtijds op bed liggen, vond ik. Dan maar op zoek naar een leuk interview, voilá:

[Interview] Director Gillian Wallace Horvat for I BLAME SOCIETY - nightmarishconjurings.com


avatar van Rickyman

Rickyman

  • 1281 berichten
  • 2607 stemmen

Best geinig soms, want wat kan die Horvat doorratelen zeg, iets te veel naar Allen gekeken..?

Maar dit soort Low budget/Indie filmpjes zijn mij vaak te flauw en ééntonig, niet echt mijn humor.

She Dies Tomorrow, beetje vergelijkbaar, vond ik toch wel vermakelijker.