Marriage Story (2019)

Lawyers suck huh?

Een film over twee acteurs in scheiding die, in ieder geval voor een gedeelte, wordt vertaald naar een toneelstuk. Dan loop je het risico her en der tegen het stempel pretentieus aan te lopen. De godsgruwelijke soundtrack helpt daar ook niet aan mee.

Het valt te begrijpen dat deze film hoge ogen gooit bij de Oscars, daar het een karakter gedreven film betreft waar de main leads (maar niet alleen zij) naar hartenlust hun talent tentoon kunnen spreiden. Beide doen dat heel aardig en vooral Driver laat zien over een behoorlijk bereik te beschikken. Ook complimenten aan Dern, die wel heel overtuigend een afschuwelijk kutwijf speelt.

Over de gehele linie is het wat mij betreft toch allemaal wat te netjes binnen de lijntjes, wat vlak. Lang vraag je je af wanneer de bom nu gaat barsten en hoe het toch kan dat er niet iemand eerder een gat in de muur slaat. Of Laura Dern door het raam naar buiten drop kickt. Wanneer de hoofdpersonages zich dan eindelijk wat meer als mensen gaan gedragen, voelt 't echter vrijwel meteen anticlimactisch aan. Zeker met dat gezapig einde.

Typische film die misschien een paar Oscarnominaties kan verzilveren. Maar is de film nu echt goed? Neen, voor mij gewoon een gemiddelde film die een simpel scheidingsverhaal traag naar de kijker brengt. Gelukkig valt het goede acteerwerk wel echt op waardoor je toch wel bij het verhaal blijft. Toch denk ik niet dat de hoofdpersonages het beeldje voor beste acteur of actrice in de wacht gaan slepen. Een film die voor mij geen tweede kijkbeurt waard is. 6/10

Sterk drama dat door het acteerwerk van de cast continu boeiend blijft. Marriage Story weet subtiel de pijn en het verdriet te vangen en hoe twee mensen te midden van alle formaliteiten van een (v)echtscheiding omgaan met elkaar. Een ode aan de menselijkheid en redelijkheid in een kille, zakelijke wereld van berekenende scheidingsadvocaten.
Het verzandt niet in een kluchtig War of the Roses, of een all-guns-blazing rechtbankdrama (al was de woordenwisseling in de rechtbank tussen de advocaten Nora (Laura Dern) en Jay (Ray Liotta) geweldig om te zien, die geslepen tactieken en steken heen en weer).
Het blijft klein en intiem (op een knallende ruzie na) zonder heel sentimenteel aangezet te zijn, met een redelijk bevredigend, ietwat anticlimactisch, bitterzoet einde.

Mooi was de scène waarin Nora en Bert in bijzijn van Charlie en Nicole een deal probeerden te sluiten. De blikken tussen Charlie en Nicole van plaatsvervangende schaamte en ongemakkelijke terughoudendheid was de perfecte weergave van hoe gestoord het kan worden als het gaat om wie wat krijgt, met voornamelijk het kind als inzet van het gevecht. De enige winnaars in dit soort drama's zijn de dure advocaten.

Laatste tijd helemaal in de ban van deze film. Soundtrack album gedownload op iTunes. Pakt me elke keer weer. Voor mij persoonlijk niet alleen de beste film van het jaar maar de beste film van de afgelopen tien jaar. Wat een ultieme belevenis.

Interstellar op nummer twee en Manchester by the Sea op drie.

Mooie film met geweldig acteerwerk van Adam Driver en Scarlett Johansson. Ook hun zoontje vond ik overtuigend en gelukkig niet irritant (wat vaak voorkomt bij 'kind acteurs'). Jammer dat nagenoeg alle bijpersonages een soort karikaturen zijn. De moeder, de zus, de advocaten, de inspectrice, allemaal dik aangezette typetjes die in schril contrast stonden met het centrale duo. Dit vond ik soms lichtelijk storend, maar ik heb het gevoel dat de regisseur dit bewust zo wilde laten zien.

Verder een mooi, pijnlijk en ontroerend inkijkje in een vechtscheiding.

Bijzonder mooi geacteerd drama. Het verhaal is eenvoudig, maar er wordt uitgebreid de tijd genomen om alle fasen van een echtscheiding te doorlopen. Van enige naïviteit rondom de hele situatie, tot de cynische en kwetsende momenten die erop kunnen volgen. Met beide acteurs leef je erg mee, hoewel Driver wat meer op mijn sympathie kon rekenen.

Erg mooi vond ik de lange shots, die soms een halve scene beslaan. Het toont de talenten van de acteurs, en het houdt de spanning en emotie goed vast. Dat past goed bij dit verhaal waarin onder de oppervlakte minstens zoveel gebeurd als erboven.

De film oogt heel herkenbaar. Hoewel ik zelf niet gescheiden ben, en het ook nooit hoop mee te maken, leef je gemakkelijk mee met de hoofdpersonen. Dit vanwege de sterke introductie tijdens de opening, die voor iedereen in een relatie enige herkenbaarheid zal oproepen. Iedereen kan in zijn hoofd een lijstje maken van zijn partner met soortgelijke eigenschappen namelijk. Ook de kleine huishoudelijke irritaties en ongemakken die we door de hele film zien zorgen ervoor dat deze film een bijzonder herkenbaar en dus menselijk gevoel geeft. Naast de onvermijdelijke pijn die er soms bij hoort in de liefde.

4*

Helemaal mee eens. En, het tempo had ook wel een tandje hoger gemogen. Er zat ook best veel “opvulling” in de film die ‘m onnodig lang doet duren. 3,5*; Verder kom ik niet.

I don't want this...

The Last Five Years, maar dan zonder alle letterlijk, hartverscheurende liedjes.

Ik heb nog nooit in een relatie of huwelijk gezeten, maar toch kan ik me heel goed voorstellen hoeveel pijn het kan doen om te scheiden.

Één of andere blonde zangeres, uit een popgroep uit de jaren '80, illustreert die gevoelens voor mij het beste. Hoewel haar mede-collega niet voor haar onderdoet.

Ik zag ooit Squid and the Whale en daar haalde ik heel veel bitterheid uit. Scherp en rauw.

Dit is veel en veel rustiger. Meer berustend, met kleine randjes verdriet.

Maar die luttele kringetjes van wat de personages meemaken, is wat Marriage Story zo krachtig maakt.

Dat je achterblijft met een gevoel dat je knockout geslagen wordt, volkomen onverwacht.

Sterke film met een prima verhaallijn, een verhaal waarin het echtpaar Charlie en Nicole (Adam Driver en Scarlett Johansson) uiteen zullen gaan en het in eerste instantie zullen doen zonder advocaten omdat ze zo goed met elkaar overweg kunnen, totdat........

Totdat de vrouwelijke helft het advies krijgt om in zee te gaan met advocaat Nora Fanshaw (Laura Dern), een advocate die weet wat de "winsten en verliezen" zijn tijdens een scheiding. Charlie ziet het ook niet meer zitten zonder een advocaat en roept in eerste instantie de hulp in van Bert Spitz, een rustige gepensioneerde familieadvocaat die geen 'vuurwerk' wil en het liefst een rechtszaak vermijdt omdat deze mogelijk voor de man in het nadeel kan zijn.

Helaas voor Charlie verteld Bert meer de negatieve kant van zijn verhaal en wordt hij steeds wanhopiger over de afloop van de voogdij over hun zoontje Henry (een "etterbakje" ) gespeeld door Azhy Robertson.

Charlie besluit tot een noodgreep en vanaf dat moment zijn 'de poppen aan het dansen'.

Zoals gezegd een uitstekende film die ondanks de ruim twee-en een-half uur lengte, niet het gevoel geeft dat het te lang is, aan het einde kregen wij eerder het idee dat het te kort was.

Een ruime 8+!

Wat een enorm vervelende film is dit. De actrice doet nog het meest denken aan een druppelende kraan die je vanuit de woonkamer, in de keuken Voortdurend hoort druppelen. Je ergert je groen en geel, probeert het te negeren, maar het lukt niet.

Schurkt op sommige momenten tegen Woody Allen aan, maar haalt dat niveau bij lange na niet.

Onappetijtelijke mensen die een tergend saai bestaan leven.

Zeker geen aanrader. Vlug vergeten dit

Toch maar aan gezet vanwege de oscarnominaties, ookal zijn dit soort films niet echt mijn ding. De film gaat over een actrice en een regisseur die in scheiding liggen, en ook nog een kind hebben waar ze om vechten. Het klinkt simpel op papier, maar de film laat goed zien hoe complex echtscheidingen zijn. Charlie en Nicole zijn beiden goed uitgewerkte karakters, Driver en Johansson spelen ontzettend goed en hoe beter je ze leert kennen hoe beter je snapt waar de irritaties vandaan komen, en het is onmogelijk om echt een kant te kiezen. Alle karakters daaromheen zijn nogal karikaturistisch, wat op zich de film wel wat luchtiger maakt, maar in sommige stukjes komt het een beetje misplaatst over. De stukjes met de advocaten zijn goed gedaan, het laat goed zien wat een naar zakenwereldje het is. De scene in de rechtzaal waar beide advocaten zich als bitches gedroegen leek mij iets overdreven, maar goed dat kan ook iets Amerikaans zijn. De film is goed geregisseerd en speelt zich ook een beetje af als een toneelstukje, wat wel leuk geintegreerd is. De score is dan ook wel een pluspunt, gemaakt door de man achter Toy Story, dat wetende viel het me ook wel op dat beide muziek wat van elkaar weg hadden. Ondanks dat de film goed gemaakt is zal ik hem niet zo gauw nog een keer aan zetten.

Geen leuke film om naar te kijken, maar door de mooie muziek en het goede acteerwerk van Driver en Johansson wel erg meeslepend, 3,5!

Als ik eerlijk mag zijn had ik toch wel gehoopt dat Alan Alda (mijn favoriete acteur) voor deze film een oscarnominatie had gekregen. Verder is het een goed geacteerde meeslepende film en had ik niet gedacht dat Adam Driver zo goed zou kunnen acteren.

Niets vernieuwend gezien in deze film. Een verhaal waarvan er 13 in een dozijn passen. Een Oscar is inderdaad veel beter besteed aan andere films en acteurs. Dus helaas: niet mijn ding.

Marriage Story is een film die me totaal niet aansprak. Ik houd niet zo van dit soort drama's.

Toen zag ik ook nog dat Baumbach de regisseur was. Die mafklapper heeft me al 2 uur van mijn leven gekost met het vreselijke The Meyerowitz Stories en zo mogelijk het nog ergere Greenberg. Vier uur van mijn leven die ik nooit meer terugkrijg.

Het helpt ook niet echt dat de hoofdpersonen acteurs zijn, dat maakt het lastig om je in hen te verplaatsen. Toch vormt hun achtergrond slechts een decor. De hele film, verhaal incluis, is niet meer dan een kapstok om enkele geweldig geacteerde scènes aan op te hangen. Een lange monoloog van Johansson, of het moment dat Adam Driver de wanhoop nabij is en een gat in de muur mept, echt ongekende klasse.

Maar als geheel heeft de film niet veel om het lijf. Hooguit een moraal dat twee mensen in scheiding, van goede wil om er samen uit te komen, tegen elkaar worden opgezet door twee überfanatieke advocaten.

Leuk om Ray Liotta weer eens te zien, al viel zijn karikaturale rol nogal uit de toon. Ook Laura Dern (tegenwoordig een doodeng uitgehongerd graatmager skelet) was een potje aan het overacteren wat notabene beloond werd met een oscar voor beste bijrol? Schiet mij maar lek. Waarom?

De hoofdrolspelers daarentegen (beide ook genomineerd) waren buitengewoon verfrissend. Adam Driver is bepaald geen klassieke hunk, het zou gewoon je pukkelige klasgenoot van de middelbare school kunnen zijn. Maar acteren kan hij. Ook Johansson draagt geen enkele make-up en kiest voor een welhaast slonzige huismoeder-look. Het is weer eens wat anders dan het gelikte, geschminkte, gemaakte. Fijn.

Ook het prima acterende zoontje wil ik hier niet onbenoemd laten.

Niet mijn ding, er gebeurt weinig, maar het perfecte acteerwerk sleept je er doorheen.

3,5 sterren

Qua acteerwerk en dialogen is dit een erg knappe film. De lof die de film heeft gekregen is dan ook zeer begrijpelijk. De individuele prestaties van de hoofdrolspelers en de belangrijkste bijrollen maken zeker indruk maar de grote vraag is natuurlijk: Is het ook een goede film?

Om eerlijk te zijn vond ik het allemaal een beetje tegen vallen. Alles leunt erg op de stijl van Woody Allen maar net als bij de meeste van zijn films duurt ook deze net wat te lang en voelt alles nogal geforceerd aan. Natuurlijk kent de film bijzonder knappe momenten maar die worden vakkundig de nek omgedraaid door laat ik eens wat noemen een zingende Adam Driver. Er zal vast een fantastisch idee achter hebben gezeten maar wat mij betreft komt dit totaal niet uit de verf.

Qua evenwichtigheid en ook vertelling vond ik Baumbach zijn vorige film The Meyerowitz Stories (New and Selected) (2017) een stuk sterker.

Kortom, knap acteerwerk en bij vlagen indrukwekkende dialogen maar in zijn geheel te lang en ook wel vermoeiend.

Boven gemiddeld.

Marriage story is om vele redenen 'n indrukwekkende film.

Allereerst door het fenomenale acteerwerk van de veelzijdige Driver en Johansson, maar tevens ook door de manier waarop hij geschoten is, de benadering van het onderwerp en de wijze waarop de worsteling van twee mensen die zielsveel van elkaar houden, maar op den duur ook niet meer met elkaar kunnen samenleven, gestalte wordt gegeven.

iedereen die in deze situatie heeft gezeten zal bovendien veel herkennen van de pijn, de onmacht en frustraties die 'n scheiding met zich meebrengt, naast alle financiele en andere problemen.

Tevens krijgen we 'n ontluisterend kijkje in de keuken van echtscheidingsadvocaten voor wie het allemaal gewoon business as usual is en uiteindelijk op 'n uitzondering na niet meer dan 'n machtsspelletje over de ruggen van hun clienten.

Adam Driver laat weer eens zien waarom iedereen hem in zijn film wil hebben en Scarlet Johansson is 'n natuurtalent, en zet hier in Baumbach's beste tot nu toe, 'n oscarwaardige rol neer.

Ook de bijrollen worden sterk ingevuld, met name Laura Dern en Alan Alda doen het geweldig.

Gelukkig valt er naast alle ellende ook nog wat te lachen, al is het wel bitterzoete humor.

Instantklassieker. Dikke 4 sterren.

Daar ben ik het nou mee eens. De ruzies kwamen wat gekunsteld over binnen de verder juist geloofwaardige huwelijkssetting. En dat in een film over een Broadway-toneelschrijver. Wat dat betreft was Kramer vs Kramer geloofwaardiger, waar Streep duidelijk echt helemaal klaar was met Hoffman.

Niettemin een knappe film door het sterke acteerwerk, zoals hier door veel users wordt onderschreven. De casting van Ray Liotta vind ik erg sterk. Precies de juiste acteur om zo'n agressieve geldwolf/advocaat neer te zetten.

3,5*

Goed.

Om met de deur in huis te vallen: het sterkste punt is sowieso de casting van Adam Driver. Die speelt Scarlett Johansson in elke gezamenlijke scène gewoon naar huis. Ik vind het spijtig dat zo'n beperkte actrice niet gewoon in haar Marvelpakje blijft rondhuppelen. Ze probeert wel, maar valt m.i. simpelweg door de mand. Niet alleen in tegenspel met Driver, maar ook Laura Dern - die met verve een trut van een wijf neerzet. Ook Ray Liotta is uitstekend gecast, zeker nu hij er wat fake uitziet met z'n rooie kop en haarstukje.

Marriage Story zoekt het echter wat te ver en lijkt daarom niet altijd logisch. Een scheiding (of een huwelijk, zo je wil) is ook niet altijd logisch en dat heeft Naoh Baumbach er redelijk dik opgelegd. Het geheel an sich voelt dus niet altijd vloeiend aan. De balans tussen typisch Hollywooddrama en een wat meer absurde tragikomedie is kennelijk niet gemakkelijk te vinden. Niettemin bevat deze film genoeg sterke elementen en scènes die het allemaal boven het gemiddelde uitduwen.

3,5

Nou, dit was geen film die hoog op mijn prioriteitenlijst stond. Van de regisseur van het tergend irritante Greenberg (1*) en met Adam Driver die ik over het algemeen nauwelijks uit kan staan, plus de normaal zo sexy Scarlett Johansson nu met een onaantrekkelijk kortpittig koppie en dan ook nog eens met een onderwerp dat niet al te boeiend klinkt. Nouja, verrassing, ik vond er ook geen reet aan. Enorm langdradig, weinig pakkend en ook zonder interessant slot. Dat dit een Oscarnominatie had geeft weer eens opnieuw het failliet van die prijzen aan. Alleen de intro vond ik wel geestig, als beiden elkaars positieve punten beschrijven. Maar daarna volgt een lange vechtscheiding vol egoïstisch gedrag van personages die weinig sympathiek waren en ook nauwelijks leuker werden. Ze spelen hun rollen overigens wel vrij goed, maar dat is wat anders dan dat het een goede film genoemd kan worden. Ik wil het geen draak van een film noemen, daarvoor zijn teveel dingen gewoon goed uitgevoerd, maar het pakte me alleen totaal niet. En dus is het onvoldoende.

2*

iets te langdradig echtscheidingsdrama maar wel geweldig genoten van de brilliante bijrol van Ray Liotta.

Ooit wel eens geprobeerd dit echtscheidingsdrama af te kijken maar dat mislukte helaas. Wellicht waren echtscheidingsdrama's voor mij niet interessant genoeg. Gisteravond een nieuwe poging ondernomen. Nu lukte het me wel. Ach ja, het is coronatijd en er is daarom verder toch niks te doen op zo'n lange winteravond.

Tja, wat valt er over deze film te zeggen; niet veel eigenlijk, het duurde allemaal veel te lang en het is me daarom ook niet gelukt deze film zonder onderbreking af te kijken. Echtscheidingsdrama's zijn dus duidelijk niet aan mij besteed, dat moge duidelijk zijn.

Waardering; een kleine 3 sterren en dat hoofdzakelijk voor de verder toch wel uitstekende acteerprestaties - dat moet gezegd worden - van de hoofdrolspelers.

3,0*

Lang niet zo goed als ik had verwacht.

pietpuk: het idee van een filmtopic is dat je toelicht waarom dat zo is.

De vrouw die haar leven en carrière heeft opgegeven voor haar man tjonge wat zijn hier veel films van tegenwoordig. Ook altijd woman's POV, bizarre film.

Eigenlijk zou er een bus in beeld moeten verschijnen als zij zijn veters strikt.

In de herziening stem verhoogd naar 4.0 sterren.

God keristus, wat een ontzettend tergend traag nietszeggend negatief dramatisch gezeur is deze film zeg. Kon hem niet verteren.

Bovengemiddelde film over een scheiding die vanuit twee perspectieven moet worden bekeken. Wel jammer is dat één van die perspectieven, Johansson, wat matigjes wordt uitgewerkt waardoor de sympathie maar naar een enkele persoon ging terwijl het voor beide personen zwaar is. Goed uitgewerkt, realistisch wanneer het realistisch moet zijn en mooi vertelt verder. Zeker een terechte nominee voor prijzen.

Goede film met een goed verhaal!

Mij te Amerikaans plat. Ik herken totaal niet het soort afstotelijke mensen, behalve aspecten van de hoofdrolspelers.

We waren bijna al voor de helft gestopt, maar lazen andere recensies en keken door.

Ik was door het reclame filmpje op Netflix volkomen op het verkeerde been gezet.

Ik dacht het wordt een relatie drama. Het is een hysterisch rechtbank drama.

De hoofdrol spelers maakte het nog enigszins hapbaar.

Schitterend. Omdat het een goede notering in de top 1000 kreeg, wou ik de film zien maar had wat enige reserves omdat ik een smartlap verwachtte. Toen ik echter de naam van de regisseur zag Noah Baumbach was ik direct hoopvol. Baumbach is immers de maker van het mooie The squid and the whale die volgens mijn mening een beetje onderschat is. Marriage story krijgt een betere waardering en terecht. Knap geschreven hoe een scheiding op een mens kan wegen. Opbouw is zeer goed, begint met een opsomming van hun huwelijk tot plots blijkt dat het therapie is voor hun nakende echtscheiding. Als achtergrond neemt Baumbach Hollywood (met leuke spottende scenes zoals de opnames van haar tv serie) en theater omdat zijn personages graag vertoeven in die kunstzinnige intellectueel universum. Geen steen onberoerd laten, is het credo van het scenario. Ruzies, verwijten, het passeert allemaal de revue, misschien dat het personage van Driver in de eerste deel wat naïef is. Financiële perikelen van scheiding, de 2 typekes van advokaten (Laura Dern is zo goed door haar personage een aantrekkelijk en moederlijke ingesteldheid te bezorgen), schitterende scene van het mes (tragi komedie op zijn best). Jammer dat het einde niet meer diep gaat op de gevolgen van die inspectie.

Het einde impliceert (wanneer Driver de tekst leest van hun brief bij de therapeut aan het begin) dat als ze hun tekst in het begin hadden voorgelezen dat het misschien nog ging goed komen. Ironie is dan nooit ver weg bij Marriage story.

Eigenlijk wilde ik er na een halfuur of driekwartier mee stoppen omdat ik geen zin had in heftige echtscheidingsellende.... Ik wou iets anders gaan doen maar liet de film lopen.... Geen spijt van.... Mooi verhaal over hoe fatsoen het uiteindelijk toch wint van de geldzucht.... En aan het eind, als zij eindelijk ook op eigen benen staat, is er eigenlijk ruimte voor een herstart.... Liefde is oneindig.

Het blijkt toch mogelijk te zijn om zonder teveel gezwets en plat gezeik een Amerikaanse gevoelsfilm te maken....