• 13.085 nieuwsartikelen
  • 169.681 films
  • 11.133 series
  • 31.879 seizoenen
  • 630.524 acteurs
  • 196.364 gebruikers
  • 9.179.954 stemmen
Avatar
 
banner banner

The Meyerowitz Stories (New and Selected) (2017)

Komedie / Drama | 110 minuten
3,04 276 stemmen

Genre: Komedie / Drama

Speelduur: 110 minuten

Alternatieve titel: The Meyerowitz Stories

Oorsprong: Verenigde Staten

Geregisseerd door: Noah Baumbach

Met onder meer: Adam Sandler, Ben Stiller en Dustin Hoffman

IMDb beoordeling: 6,9 (55.142)

Gesproken taal: Engels

  • On Demand:

  • Netflix Bekijk via Netflix
  • Pathé thuis Niet beschikbaar op Pathé Thuis
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Amazon Prime Niet beschikbaar op Amazon Prime
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • meJane Niet beschikbaar op meJane

Plot The Meyerowitz Stories (New and Selected)

Een van elkaar vervreemde familie komt samen in New York. Daar vieren ze het werk van hun artistieke vader dat tentoongesteld wordt in een retrospectief. Diens kinderen proberen om te gaan met hun bejaarde vader en met de invloed die hij op hen heeft.

logo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimage

Externe links

Volledige cast

Acteurs en actrices

Danny Meyerowitz

Matthew Meyerowitz

Harold Meyerowitz

Maureen Meyerowitz

Jean Meyerowitz

Eliza Meyerowitz

Julia Meyerowitz

L.J. Shapiro

Loretta Shapiro

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van kos

kos

  • 46430 berichten
  • 8643 stemmen

Best wel goed. Baumbach heeft het Woody Allenism goed onder de knie.


avatar van BBarbie

BBarbie

  • 12893 berichten
  • 7675 stemmen

Adam Sandler en Ben Stiller, samen in één film van Noah Baumbach!? Omdat ik vooraf al het ergste vreesde, kan ik achteraf niet zeggen dat ik teleurgesteld ben.

Het is een nagenoeg humorloze komedie over een kunstenaar, die tegen het einde van zijn leven verbitterd om zich heen kijkt, hunkerend naar het verleden toen Hollywood-sterren hun rollen nog in jacquet vertolkten; over zijn onzekere kinderen met wie hij nooit echt een band heeft gehad; en als klap op de vuurpijl over zijn vroegwijze kleindochter, die tot laaiend enthousiasme van de familie op jeugdige leeftijd “artistieke” pornofilmpjes maakt.

Kortom, een allegaartje van wat een greep uit het leven van alledag had kunnen zijn. Had kunnen zijn, want verder dan wat geneuzel komt Baumbach niet.


avatar van missl

missl

  • 3866 berichten
  • 5518 stemmen

Ik kreeg het idee dat ik naar een Woody film zat te kijken en deze film doet ook precies met me wat een Woody film doet. Prima en redelijk grappig maar als de aftiteling komt heb ik geen idee waar ik nou naar gekeken heb.


avatar van Rancid

Rancid

  • 589 berichten
  • 828 stemmen

Onderhond schreef:

Typische Baumbach.

Een hoop neuzelende, wat saaie personages. Voeg getormenteerde familiebanden toe, wat aparte typetjes en je hebt een nieuwe Baumbach. Het tempo ligt doorgaans erg laag, de nadruk ligt op de dialogen en de humor zit voornamelijk in de tragiek.

Het omschrijft deze film tot op de letter. In theorie verschilt het niet zo heel veel van een Woody Allen film, alleen weet die af en toe toch nog enige schwung in z'n films te krijgen. Bij Baumbach blijft het allemaal nogal levensloos en doods. Ondanks enkele komieken die hun best doen.

Het voelt daarnaast ook net iets te Joods aan. Dat neurotische begint na een tijdje wat te vervelen, zo ook de personages en hun probleempjes. Het stelt bitterweinig voor, maar ze maken zich wel de hele tijd druk op vanalles en nog wat. Als het dan niet bruist, dan wordt het al snel vervelend.

Zeker naar het einde toe valt het amper nog uit te zitten. Een half uurtje korter had deze film goed gedaan. Nu sleept het maar aan en zonder enige binding met de personages wordt het een nodeloos lange zit.

1.5*

Zet je, in je derde alinea, Joods nou één-op-één gelijk met neurotisch..?


avatar van Onderhond

Onderhond

  • 87411 berichten
  • 12422 stemmen

Rancid schreef:

Zet je, in je derde alinea, Joods nou één-op-één gelijk met neurotisch..?

Neen, maar het is wel een associatie die ik maak.


avatar van Movsin

Movsin

  • 8074 berichten
  • 8295 stemmen

Een formidabele cast maar een vervelende film, met voortdurend hol gepraat en een pak namen van kunstenaars of kunstwerken, die het nu niet precies interessanter maken.

Baumbach is mijn regisseur niet.

Met hetzelfde thema iets veel inhoudelijker mee te maken, dacht ik.


avatar van mrklm

mrklm

  • 9724 berichten
  • 9006 stemmen

Ook een wat zeurderige, vreugdeloze tragikomedie van Baumbach is nog de moeite waard. Daarvoor gaat de meeste krediet overigens naar Adam Sander, die opnieuw indruk maakt in een niet-komische rol als Danny, de oudste zoon van Harold Meyerowitz [Hoffman], een egocentrische kunstenaar wiens retrospectief de directe aanleiding is voor een familiebijeenkomst waarbij oud zeer boven komt drijven. Danny’s halfbroer Matthew [Ben Stiller] heeft het gevoel dat zijn familie zijn succes als zakenman niet waardeert en zus Jean [Elizabeth Marvel] voelt zich volledig ongezien. Een hoop gejammer een chronisch gebrek aan verlichtende humor, maar de sterke vertolkingen maken veel goed. Adam Driver, Judd Hirsch en Candice Bergen behoren tot de grote namen in de ondersteunende cast en Sigourney Weaver heeft een cameo als Sigourney Weaver.


avatar van JJ_D

JJ_D

  • 3798 berichten
  • 1330 stemmen

Gezegd moet: Noah Baumbach maakt het met zijn onzinnige frivoliteiten en puberale fratsen een iets te gezellig onderonsje tussen klasbakken van. Het wordt bijwijlen een beetje klef, en ongemakkelijk.
Niettemin, er zit waarheid in het scenario.

Te beginnen bij een vader die kinderen wil naar zijn evenbeeld, maar de lat daarvoor zodanig hoog legt dat ze niet anders kunnen dan stuk voor stuk falen. De twee jongste ontwikkelen er de psychologie van een geslagen hond uit: ze ontsnappen nooit vanonder ’s vaders vleugels, hoewel ze er zich nooit knus onder hebben gevestigd. Ze verlangen immers naar wat ze nooit gehad hebben: warmte, tijd, interesse, begrip, ruimte om hetgeen te maken, te voelen, te ervaren wat er nooit was. De oudste blijft anderzijds steken in de Oedipale fase: hij is de concurrent van zijn vader, ook hij mislukt als kunstenaar maar ontpopt zich tot goeroe van het succes en het kapitaal. Alleen: wat koop je er mee? Het vermogen om een goede vader te zijn? Nee, hij lijkt veel meer op zijn vader dan hij denkt: gedreven door ambitie, duizenden mijlen van zijn gezin verwijderd een vreemde voor zijn vrouw en kind. Zo vader, zo zoon? Niet voor de jongste, die niet de vergissing begaat die z'n vader beging, en er wél is om zijn dochter groot te brengen. Alleen keren de verhoudingen zich pijnlijk om. Niet hij stut haar, maar zij hem. Wie houdt wiens handje vast? Oh ja, ook de kunstenaar heeft een zoveelste gemalin opgedist, iemand die de fles en haar geitenwollen sokken meer bemint dan haar partner. Maar wie kan per slot van rekening die partner liefhebben, die ouwe Meyerowitz die niemand naast zichzelf kan verdragen behalve…zijn evenbeeld? Welnu, zo zal blijken: een generatie studenten die dankbaar zijn voor wat hij liefst wilde zijn. Meester in plaats van gelijke, leraar in plaats van vader. Maar wie graag oreert, geeft blijk van een infantiel verlangen: gehoord worden. Nemen we het hem kwalijk dat hij een onzeker mannetje is dat liever praat dan luistert, omdat het hem nu eenmaal de zekerheid verschaft dat hij bestaat...hij die 'is' door zich actief te verwerkelijken en niet actief iemand anders werkelijkheid te katalyseren: verdient dat uiteindelijk geen mededogen?

‘The Meyerowitz Stories (New and Selected)’ is een treffende studie van een achtereenvolgens versplinterende en samenklittende familie. Allemaal anders, meer gelijk dan ze zouden vermoeden, en toch: anders. Net dat unieke haalt Baumbach er met zijn fijne casting mooi uit. Al bij al: onderhoudend, hoewel Baumbach wel eens uit de bocht gaat qua onderbroekenhumor.

Fair enough?

2,75*


avatar van Sergio Leone

Sergio Leone

  • 4224 berichten
  • 2917 stemmen

Vervelend.

Uiterst nerveuze bedoening en veruit de minste van de enkele films die ik van Noah Baumbach gezien heb. Adam Sandler is aan het einde van de rit degene aan wie ik mij het minst geïrriteerd heb en dat zegt eigenlijk alles. Er wordt veel gebabbeld, veelal over tergend slepende thema's. Ik zie wel waar men probeert komisch uit de hoek te komen, maar dat type humor is vaak niet aan mij besteed. Mensen wat zenuwachtig naast elkaar zien praten is ronduit vermoeiend.

2


avatar van Donkerwoud

Donkerwoud

  • 8328 berichten
  • 3790 stemmen

Neurotische familieverhoudingen in New York. 'The Meyerowitz Stories (New and Selected)' (2017) kabbelt lekker voort rond de sluimerende spanningen tussen verschillende generaties Meyerowitz. Centraal staat de roemruchte nalatenschap van vader Harold (Dustin Hoffman), die in de herfst van zijn carrière moet accepteren dat zijn tijd is geweest. Tegelijkertijd worstelen zoons Danny (Adam Sandler) en Matthew (Ben Stiller) ermee dat ze niet konden voldoen aan de hooggespannen verwachtingen van hun dominante pater familias. Meer een losse verzameling grappige, dialoogrijke situaties dan dat er één directe spanningsboog wordt vastgehouden. Al komt er richting het einde wel iets meer een sentimentele draai waardoor er duidelijkere thema's aan de oppervlakte komen als sterfelijkheid en overwerkte trauma's. Toch werkt de film 't best wanneer de sterrenacteurs weinig meer doen dan de gefrustreerde zoektocht naar een parkeerplek of ruziën in een te duur hipster restaurant. Op een subtiele manier komt de humor in 'The Meyerowitz Stories (New and Selected)' (2017) meer van de imperfecte persoonlijkheden dan de opzichtige dijenkletsers.


avatar van stefan dias

stefan dias

  • 2403 berichten
  • 1394 stemmen

Ik moest even doorbijten. Mensen die (heel de tijd) door elkaar praten en geen seconde stilte… dat kan niet echt zijn. Maar gaandeweg gaan de gesprekken toch wel over iets en betrap ik mezelf erop dat ik warempel geïnteresseerd ben. Hofmann speelt een tragische figuur. Een mislukkeling eigenlijk, toch naar de normen die hij zelf hanteert. Emma Thompson, bijna onherkenbaar valt een beetje buiten de boot, maar Stiller en Sandler doen het goed, wat bij mij neerkomt op 'niet irriteren' en dus blijkt deze film een aardige meevaller, zonder echt hoog te vliegen weliswaar.


avatar van Capablanca

Capablanca

  • 1128 berichten
  • 1540 stemmen

Woody Allen, maar dan wél grappig.


avatar van Collins

Collins

  • 6740 berichten
  • 4017 stemmen

De film herinnert aan vele klassieke Amerikaanse ensemblefilms met intelligente en gevatte dialogen en neurotische typen. Denk hierbij bijvoorbeels aan films van Woody Allen maar denk hierbij ook aan ander werk van Noah Baumbach. Alles dat de film presenteert is wel eens eerder gedaan en is derhalve weinig verrassend. Toch blijven dergelijke films leuk om naar te kijken. Ik vermaak me er altijd goed mee. Bijzonder aan deze film is trouwens de medewerking van twee komieken, die de laatste jaren wat minder succesvol zijn. Adam Sandler en Ben Stiller.

The Meyerowitz Stories heeft gekke, neurotische personages, absurde momenten en leuke en snelle dialogen die zijn geladen met een prettige portie ironie. Het gesproken woord flitst vaak zo snel heen en weer dat je als kijker moeite moet doen om bij de les te blijven. Dat geldt trouwens niet alleen voor de kijker. De personages begrijpen elkaar ook maar zelden. Dat heeft minder te maken met de snelheid maar des te meer met de neiging om zelf te willen praten en niet naar een ander te willen luisteren.

Regisseur en schrijver Noah Baumbach doet in deze film wat hij goed kan en in andere films ook laat zien. Met behulp van een klein aantal personages ontwikkelt hij een specifieke familiedynamiek die hij vervolgens onder de meetlat legt en uitdiept. De leden van de familie zijn zwalkende zielen die er vanwege een bepaalde gebeurtenis uiteindelijk in slagen enige vorm van gehoor en stabiliteit te vinden. Een geijkt patroon uit andere films van Baumbach dat ook in deze film weer goed werkt.

De personages intrigeren. Ze worden verpersoonlijkt door goede acteurs. Dustin Hofmann is het familiehoofd en is daarnaast een egocentrische kunstenaar die zijn hoogtijdagen allang achter zich heeft liggen, maar dat niet wil weten. Zijn vierde vrouw wordt gespeeld door Emma Thompson. Ze heeft een fijne rol als esoterische alcoholiste die graag exotisch kookt maar die kunst niet beheerst. Elizabeth Marvel speelt de dochter. Altijd aanwezig maar als het grijze muurbloempje dat zij is wordt ze steeds genegeerd door de anderen. Ze is het gewend. Stiller en Sandler tenslotte spelen de rollen van de zoons met vaderissues zeer verdienstelijk. Ze hebben laag. Opmerkelijk voor twee acteurs die zich vooral in banale komedies hebben onderscheiden. En dat laatste bedoel ik niet per se negatief.

The Meyerowitz Stories is een vermakelijke film. De film is geen opvallend of verrassend werk binnen de filmografie van Baumbach. Baumbach speelt op zeker en speelt zoals altijd met vertrouwde elementen als een neurotisch ensemble en met focus op de dialoog. Het is vertrouwde kost, maar wel weer goede kost.