The Lighthouse (2019)

Aardig

Een film die ik had gezien toen ik net begon met een interesse krijgen in cinema. Ik vond hem toen best goed maar nu vind ik hem toch wat minder. Het is een van die films die super indrukwekkend is als je alleen A24 rotzooi kijkt. Voor een A24 film is het beter dan meeste troep die ze produceren maar het is alsnog een beetje te typisch.

Het acteerwerk is goed, Dafoe steekt vooral uit. Hij laat toch zien dat hij veel aan kan en dat hij een gevarieerde acteur is. Cinematografie is ook redelijk, het maakt deze film en geeft het veel atmosfeer. Eggers had goed ingezien waar de film uniek in kon zijn en de script is dat ook zeker. De film bevat veel humor, was het niet voor Dafoe was deze film niet zo grappig eerlijk gezegd. Het is gewoon een beetje te basic arthouse voor mijn smaak. Alle materiaal is er voor een sterke film maar een betere regisseur was nodig. Zoals het nu is komt het niet in zijn geheel tot iets speciaals. Goede concept en sterke inzicht maar de uitwerking is gewoon oninteressant.

Afgelopen week dan eindelijk helemaal gekeken. Meesterwerk!

Ik had de film eerder opgezet, maar zat er toen niet helemaal voor.

Deze week wel! En ik vind dat dit toch wel behoort tot één van de beste films van de afgelopen jaren voor mij.

4:3 aspect ratio met black/white color grading en de weergaloze soundtrack/sound effects, de audio was vooral echt heel ziek, de storm effecten en die zeegolven etc. kwam gewoon echt op je af. Die druk…, … Echt top!

4K van Arrow Video heb ik dan gezien.

Ik had eerder al The Northman gezien die ik wel goed vond, maar deze film was wel echt een niveau hoger voor mij hoor.

Van het begin kon ik wel al merken dat er wat lichte irritaties waren voor Robert Pattinsons character naar Willem Dafoe's character (dat ruften en gerochel, je merkt al in combinatie met de afgezonderde locatie, dat fysiek zware werk), dat eist op een gegeven moment een tol.

Maar die hele opbouw was echt heel gaaf uitgewerkt! Hele gave film dit!

Ik val een beetje uit de toon hier, maar voor mij was dit de zoveelste A24-miskleun. De 1.19:1 aspect ratio benadrukt misschien de verticaliteit van de vuurtoren, maar is verder spuuglelijk. Het personage van Willem Dafoe wekt met z'n hysterisch koeterwaals algauw irritatie op en ook zijn tegenspeler kon op weinig empathie rekenen. Zwart-wit is soms oké, maar tegelijk slaapverwekkend en dat is net wat deze film niet nodig heeft. Enfin, niet m'n meug, maar sfeervol was het wel.

Pattinson en Dafoe als toneelacteurs in een film. Mooie oneliners en epistels van dramatiek doordrenkte woorden. Gaslighting en psychotrauma gekoppeld aan alcohol creëren waanzin in deze film met een ode aan de legendes van zeevarenden en vuurtorenwachters. Het zien van een zeemeermin leidt tot de ondergang zo spraken vroegere zeelieden, waarbij dit hier duidelijk aan seksualiteit wordt gekoppeld en het ontbreken ervan, mooi vormgegeven door Karaman. Het einde zoals Dafoe voorspelde...

Het leek wel een 'Drank maakt meer kapot dan je lief is' reclame van bijna 2 uur.

Herzien op 4k

Echt fantastische film. Wat een helletocht!

Deze rukfilm plaatst de fallische vuurtoren centraal. Het symboliseert macht, kennis, verlangen, en isolatie, maar ook de destructieve gevolgen van obsessie en het najagen van verboden mysteries. De masturbatiescenes symboliseren de eenzame daad die samenvalt met schuldgevoel (Thomas Howard) of goddelijke extase ( Thomas Wake)

Thomas Howard, gespeeld door Robert Pattinson, begint zijn nieuwe baan als een volgzame en zwijgzame ondergeschikte die gefrustreerd raakt door Wake's, (gespeeld door Willem Dafoe) controle en alleenheerschappij over het vuurtorenlicht. Het licht van de vuurtoren wordt een symbool van macht en mysterie. Wake bewaakt het obsessief en weigert Howard toegang tot het licht, wat de spanning tussen hen verder opdrijft.

Hun relatie culmineert in een explosie van geweld en waanzin. Wake's tirannie en Howard's obsessie leiden hen beiden naar de afgrond. Uiteindelijk vernietigen ze elkaar, direct en indirect.

Robert Eggers modelleert dit menselijke drama naar de mythe van Prometheus, de titaan die het vuur stal van de Goden waarmee verlichting kwam in de duisternis van onwetendheid. Als straf liet Zeus Prometheus vastketenen aan een rots. Elke dag daalde een adelaar neer om Prometheus' lever op te eten, die 's nachts weer opnieuw aangroeide. Zo leed Prometheus elke dag opnieuw extreme pijnen.

Eggers weet een Tarkovskiaanse sfeer te creeeren binnen een claustrofobisch vierkant kader. De grenzen tussen tussen dromerige wanen en realiteit vallen weg door het gebruik van stemmige grijstinten en kunstzinnige composities.

Volgende keer maar weer the fast and furious deel 83 kijken dan, misschien kun je dat wel volgen.

Misschien moet je daar dan maar eens mee beginnen, past wel in jouw straatje vermoed ik zo.