The Biggest Little Farm (2018)

Vanaf 13 juni in de bioscoop (Cinemien)

Docu The Biggest Little Farm is een lesje idealisme | Het Parool

Een geweldige, doch wat zoet aangezette docu waar vanaf de eerste seconde een geweldige sfeer wordt geschept. De natuurbeelden zijn soms adembenemend en een aantal dieren zullen je hart laten doen smelten. Een absolute aanrader voor kinderen én volwassenen.

Molly Chester was tien jaar geleden een enthousiaste kookblogger met een grote droom: ooit een boerderij te hebben waar dieren in harmonie leven en waarin de mens niet hoeft in te grijpen in de natuur. Haar echtgenoot John was een gerespecteerde cameraman en de twee woonden samen in een flatje in Los Angeles. Wanneer John een reportage maakt over een vrouw die 200 honden in huis had, besluit hij één van de honden (Todd) op te vangen. John en Molly zijn meteen verknocht en beloven Todd dat ze hem nooit weg zullen doen. Die belofte komt onder druk te staat wanneer blijkt dat Todd continu blaft wanneer zijn baasjes er niet zijn en dat geen enkel middel en geen enkele training dat probleem weet verhelpen! Onvermijdelijk stelt de huisbaas de Chesters voor een keuze: de hond eruit, of het huis uit. En dat is het moment waarop Molly en John besluiten te proberen Molly's waanzinnige droom tot werkelijkheid te maken. Met een ondernemingsplan en de hulp van vrienden en kennissen weten ze investeerders te vinden die het geld voorschieten waarmee ze een boerderijtje en het bijbehorende, sterk verwaarloosde land - op een uurtje van LA - weten te kopen. Na een uitgebreide zoektocht stuiten ze op Alan York, een idealistische expert op het gebied van biologische landbouw, die ze helpt een unieke boerderij op te zetten waarmee een volledig eco-systeem tot leven komt.

John Chesters ervaring als cameraman bij natuurdocumentaires is duidelijk zichtbaar, want deze film zit vol oogverblindend mooie beelden. Hij weet bovendien het ongelofelijke verhaal van deze boerderij te vertellen met een perfecte combinatie van humor, warmte en spanning waardoor dit relaas afwisselend hilarisch, spannend, ontroerend en hartverwarmend is. Het is werkelijk een fantastisch verhaal dat inspireert, mede omdat de Chesters elk probleem uiteindelijk met weinig meer dan een scherp oog en boerenverstand weten op te lossen. Het feit dat elke oplossing onvermijdelijk leidt tot een nieuw probleem doet daar niets aan af. Een genot van begin tot einde, vooral (maar zeker niet uitsluitend) voor liefhebbers van flora en fauna.

Deze film geeft hoop.

De film is een lesje over ecologie en duurzaam boeren dat leuk wordt verteld en mooi is gefilmd.

De film lijkt aanvankelijk vooral een romantisch ‘terug naar de natuur’-ideaal à la Rousseau te ademen, waarbij – zoals altijd bij romantiek – een idyllisch verleden (in dit geval ‘traditionele landbouw’) wordt nagestreefd die in werkelijkheid nooit bestaan heeft: een boerderij heeft nooit een ‘harmonie met de natuur’ als oogmerk gehad maar vanaf het begin exploitatie van de natuur waarbij de mens aldoor heeft ingegrepen in natuurlijke processen. Ook deze nieuwe ‘traditionele’ boeren zien we voortdurend bezig met het ingrijpen in de natuur: irrigeren als het droog is, roofdieren op afstand houden, plagen bestrijden, zieke dieren genezen, etc. Dat levert een tegenstrijdigheid op die men zich wel bewust is en waarbij men zoekt naar een evenwicht: men wil een stukje ‘authentieke’ natuur terugbrengen met maximale biodiversiteit (al schuilt daarin al de paradox à la de Oostvaarderse plassen want ook een aangelegde jungle is in wezen een tuin) maar tegelijkertijd wil men controle houden om de opbrengsten van de boerderij niet in gevaar te brengen.

Het leuke van het project is dat men gaandeweg leert die controle los te laten om de natuur z’n gang te laten gaan omdat de oplossingen van de natuur altijd duurzamer blijken dan de oplossingen van de mens; uiteindelijk geeft dit – in de woorden van de goeroe Alan – een vorm van boeren bij wijze van surfen omdat men zich nog slechts op de golf (de natuur) hoeft mee te laten voeren zonder in te grijpen. Uiteraard is dat surfen op zo'n grote golf wel gevaarlijk want het kan altijd zomaar misgaan maar ook dat is de natuur: de natuur is niet alleen maar harmonie maar ook strijd waarbij je soms verliest. Maar uit elke mislukking komt een nieuwe kans voort zoals uit elke dood nieuw leven komt. Hoe meer men de ecologie – hoe alles met alles samenhangt – begrijpt hoe succesvoller deze nieuwe vorm van ‘traditioneel’ boeren wordt en wat nog belangrijker blijkt: hoe dichter het romantisch ideaal van een mystieke eenheid met de natuur wordt benaderd en dus hoe minder de mens raakt vervreemd van het geheel waarin ook hij een onderdeel is.

Mooie ode aan de kracht van de natuur en hoe wij daarvan kunnen profiteren als we met haar mee gaan werken. Ons huidige landbouwsysteem moet totaal op de schop en the Biggest Little Farm geeft ons een hoopvolle blik naar die toekomst.

Oef.. zelden zo van een koude kermis thuisgekomen na een bios-bezoek – onder meer door (nu nog) hoge score op zowel MovieMeter als IMDB.

Dit was mierzoete gutmensch pulp. Illustratief, bv;

“The Biggest Little Farm brushes aside the financial burden of starting and sustaining a small biodynamic farm with the quick mention of mystery investors “who saw this old way of farming as the future.” Little attention is paid to Apricot Lane’s business realities, especially during the period when pests were decimating 70% of their fruit yield, or how the Chesters’ ideological experiment fares in a competitive marketplace.”

(https://film.avclub.com/the-biggest-little-farm-is-a-simplified-pr-friendly-lo-1834586942)

Deze kritiek kwam ook van Nederlandse kranten en nu heb ik zeker geen verstand van de financiële kant van boeren, maar van deze kritiek begrijp ik nog minder. Immers, het staat vast dat enorm veel mensen geobsedeerd zijn door gezond voedsel, waardoor bv. suikervrije producten een miljardenindustrie zijn, en die duurzaamheid hoog in het vaandel dragen, zodat ik er niet aan kan twijfelen dat vele miljoenen mensen dolgraag van deze boerderij willen kopen. De documentaire vertelt dat er dagelijks mensen uit de hele wereld een bezoekje brengen, hetgeen ik dan ook graag geloof. En gezien de enorme vraag geloof ik ook dat de boerderij geen moeite zal hebben vele investeerders aan te trekken die de boerderij laten overleven bij misoogsten. Juist omdat dit waarschijnlijk de enige boerderij ter wereld in deze soort is heeft de boerderij geen enkele concurrentie van andere boerderijen en zal het z'n producten ook voor hoge prijzen kunnen verkopen.

De grootschalige landbouw en veeteelt bestaat omdat niet iedereen investeerders om zich heen heeft die zo'n project willen voorfinancieren.

Neemt niet weg dat ik het project een prachtige ode aan de natuur vind en erg fraai in beeld gebracht.

4*

Prachtig. Een natuurgenot en een filmgenot. Natuurlijk kan ik kanttekeningen plaatsen bij van alles en nog wat. Maar als positieve stimulans om "the circle of life" te herkennen en je bewust te zijn van de waarde daarvan en je eigen aandeel daarin, kan ik een overgedramatiseerde, beeldschoon gefilmde docu als dit erg waarderen. Scheelt mss dat ik een natuur- en dierenliefhebber ben en emokikker (zeker vermoeid als vandaag) dus dit kwam allemaal lekker binnen

Zelden zo oprecht meegeleefd met een product dat zo op en top Amerikaans aandoet: van de american dreamachtige allures over de kitscherige muziek en dito cameravoering tot de verteltrant. Toch is John Chesters documentaire aandoenlijk en meeslepend. De worsteling met krachten groter en ongrijpbaarder dan de menselijke ratio kan bevatten, de cirkel der seizoenen, de bedevaart van vallen en opstaan, de kleine overwinningen en vooral de verwondering over wat mogelijk is binnen de context van permacultuur: hartroerend, niet?

Er valt veel op af te dingen, maar het enthousiasme van de makers is verdomd charmant. Heerlijk voer voor een zaterdagavond, of wat dacht je?

3*

Dit is hoe de landbouw er over pakweg 100-200 jaar er uit zal zien in grote delen van de wereld??

Het zal niet zonder slag of stoot gaan, maar de snel stijgende temperatuur op aarde , de immense vervuiling van de aarde en het verdwijnen van de natuur geeft verplichtingen waar vrijwel elke wereldburger mee te maken krijgt, in catastrofale zin maar ook in opbouwende zin.

In deze prachtige documentaire word het begin geschetst van een andere kijk op landbouw, het verbouwen van planten, gewassen en de omgang met dieren. Het is helemaal niet zo ingewikkeld

Dit is een echte feel good film, heerlijk , als het kon zou ik ook boer worden daar.

Leuke, sympathieke documentaire over twee dromers die vanuit Los Angeles naar het platteland trekken om een boerderij te bouwen in volledige co-existentie met de natuur. Uiteraard gaat dit gepaard met veel vallen en opstaan. Veel grappige momenten, maar ook veel treurige, waardoor de documentaire mooi in balans blijft. Hoofdrolspeler en professioneel natuurfotograaf John Chester regisseert de boel zelf, en doet dat helemaal niet onverdienstelijk. Het ziet er allemaal prachtig uit en de dieren zijn onweerstaanbaar.

Wat mij ook is bijgebleven van de film zijn de offers die de makers brengen, uit idealisme en heel veel liefde. Dat wordt niet duidelijk beschreven maar op subtiele wijze wel in beeld gebracht. Het onvoorstelbare harde werk, ze worden fysiek zichtbaar ouder in korte tijd, ze hebben misschien wel 7 jaar gewacht om zelf 1 kind te krijgen. Waarschijnlijk dag en nacht gewerkt gezien ook nog alle nevenactiviteiten zoals het filmen, een kookblog en het onderhouden van allerlei manieren om de producten onder de aandacht te brengen. Dan de pijn en teleurstellingen in het omgaan met tegenslagen, de dood. De glimlach, het luchtige, veerkrachtige en het enthousiasme dat wel in beeld wordt gebracht heeft een zware onderlaag die niet hardop wordt verzwegen. Het hoort er gewoon bij.

Wat misschien wel het meest belangrijk is, is dat het te doen is. Gortdroge plekken van deze wereld weer tot leven brengen. Het kan dus, en ik hoop dat de investeerder ook nog zijn geld terugkrijgt maar zo niet, dan ligt dat toch aan ons. Zij hebben er alles aan gedaan. Prachtige film.

Ik vond dit eigenlijk ook wel heel leuk om te zien.

Er zijn vast allerlei kanttekeningen te plaatsen en misschien worden dingen wel heel erg rooskleurig voorgesteld, maar het blijft allemaal best inspirerend. Al zou ik er niet aan moeten denken hetzelfde te doen.

Twee mensen dromen van een boerderij die helemaal in balans is met de natuur (een prestigeproject zoals alleen in Amerika kan) en gaan hun droom verwezenlijken. Er wordt aanvankelijk nog gezegd dat ze geen rooie cent hebben en zo wordt een beetje de illusie gewekt dat ze met niks zijn begonnen, maar binnen afzienbare tijd staat er een peperdure ultramoderne composteervoorziening klaar voor gebruik.

Wanneer de bouw van de boerderij eenmaal af is arriveren er van allerlei jonge dieren (die aantallen ook, die eendenkuikens in houten kisten!) en kan het grote avontuur beginnen. 'Een boerderij is pas een boerderij met dieren', wordt er gezegd, alsof die dieren daar alleen voor het plaatje zijn. Later zie je dat de schattige biggetjes, volwasssen varkens inmiddels, meegenomen worden in een aanhangwagen. En die gaan niet een dagje naar het strand.

Niets zo vervelend als kijken naar hardwerkende mensen. Mensen die denken de natuur naar hun hand te kunnen zetten. Wat deze prachtige planeet nodig heeft zijn luie mensen die alles in de grond laten staan om te kunnen groeien en bloeien voor haar. 'Ze planten 10.000 bomen' staat er in de plotomschrijving, daarvoor moeten wel heel veel andere bomen wijken.

Dan, plotseling, worden er overal dode legkippen gevonden en blijkt er een hongerige coyote rond te sluipen. Die moet natuurlijk dood; 'De coyote onder controle houden betekent dat we hem moeten doden.' En vanzelfsprekend is daar meteen een geweer.

Ook steeds die enorme SUV's op dat terrein, ik kan dat eenvoudigweg niet rijmen met een zekere liefde voor de natuur. De bedoelingen zullen vast goed zijn, maar daarmee worden ook heel andere dingen geplaveid natuurlijk.

Deze film beviel mij beter dan verwacht. Ik vind het ontzettend goed in beeld gebracht, heel helder en met veel gevoel voor schoonheid. Heel mooi. De droom om een boerderij te beginnen, is één die ik goed kan begrijpen. Het is een levenswijze die mij ook aanspreekt en dat maakte deze film interessanter. Mijn hart smolt bij het zien van sommige dieren, zoals de hond Todd, en het verhaal is ondanks het beeld in mijn ogen perfect is, niet te ideaal. Het laat ook de tegenslagen zien. Toch voelde het soms wat zoetsappig of mooier gemaakt voor de film, maar het was in ieder geval niet saai en ik kwam er makkelijk in. Fijn om gezien te hebben! 3,5*

(Gezien in 2019)

Er zijn dus nog positieve verhalen mogelijk. Ik heb zeer genoten van deze documentaire. Wat John en Molly Chester verwezenlijkten geeft een boost. Met een goed plan en doorzettingsvermogen valt veel te bereiekn.

Ze zijn de herhaalde tegenslagen (droogte, een coyote die dieren dood, verlies) niet uit de weg gegaan.

Prachtig.

Begrijp niet dat iemand deze film slechts anderhalve ster geeft. Mierzoet lijkt een van de afknappers te zijn. Dit vond ik niet. En dat het bijwijlen een beetje mooier werd voorgesteld dan het was (is) vond ik niet erg. Moeten we dan zure mensen worden? Denk aan de vernietigende inbraak van de coyote.

Dat hebben ze toch goed opgelost; Of niet soms? Nou ja, ieder zijn mening.

Aan de realisatie van John en Molly (met veel hulp) valt een puntje te zuigen!

Waar ( welk kanaal) heb je deze docu bekeken?

Wel wat kort door de bocht dit. John wil die coyote helemaal niet dood schieten, maar ziet op dat moment geen andere keus. Hij zit na de dood van York in een fase waarin hij en zijn vrouw ook niet weten hoe ze met alle tegenslagen om moeten gaan. Gelukkig komen ze er al snel achter dat ook de coyotes een nuttige functie hebben. Zeer knap dat ze zo'n mooie natuurlijke cirkel hebben weten te creëren. Tuurlijk doet het soms wat rooskleurig en Amerikaans aan, maar persoonlijk vond ik het erg mooi om te zien.

Wat die SUV's betreft; die zijn praktisch onmisbaar als je ziet wat ze heen en weer moeten verslepen naar en van de boerderij. Ik snap je punt, maar niks en niemand is perfect. Deze mensen hebben in ieder geval op bijna onmogelijke manier de kapotgedroogde grond daar in CA omgetoverd tot een prachtig, begroeid stukje groen vol leven. Ze zijn een voorbeeld voor het gros van de mensen op deze planeet. Dat je dan valt over dit soort zaken, vind ik persoonlijk nogal zuur.

Maar ik ben ook best wel een zuur persoon.

Maar is jouw naam nou veranderd?

(O, ik zie het al, excuses)

Haha, akkoord.

Ja klopt, heb dit kort toegelicht in het opmerkingen / feedback topic; Het grote opmerkingen / feedback topic #2 - MovieMeter.nl

als moestuinier prima en inspirerende film hoe alles samen kan komen.

te zien op cinetree. Ergens had ik constant het idee dat deze mensen hele commerciële rukkers zijn. Fantastisch stukje marketing. Ik las op hun website dat een tourtje op de boerderij 150 dollar kost. Tours – Apricot Lane Farms - apricotlanefarms.com

Deze mensen kunnen dit heel wat beter dan de gemiddelde deelnemer uit Ik Vertrek.

Een soort goed gefilmde XL-editie van Ik Vertrek, maar dan met de nadruk op wat er allemaal wél lukt. Hoewel ik zeer groot tegenstander van de bio-industrie ben en mij in principe meer kan vinden in deze manier van boeren, was dit wat mij betreft een vrij simplistische propagandafilm waarin het voor tegenstanders eenvoudig gaten schieten is. Misschien dat ze zieltjes hebben gewonnen, dat zou mooi zijn, maar persoonlijk zie ik liever dat alle feiten op tafel worden gelegd. Het werkt vast om kwaad met kwaad vergelden, omdat je anders nooit op kunt boksen tegen de machtige lobby van de gevestigde landbouw, maar het levert geen fraaie film op.

Hoewel er niets kwaads in die mensen school, vond ik ze bovendien strontvervelend. Maar het was wel prachtig gefilmd allemaal en dat is ook wat waard.

Deze docu eens bekeken en vond het een hele mooie en toch wel boeiende docu. Het zag er goed uit en toont de mindere en ook de mooiere kanten van het boerenbestaan.

De speelduur was goed, niet te lang en niet te kort.

Toch wel aangenaam verrast door deze docu, vond hem zeker het bekijken waard!

Een van mooiste en leukste docu's die ik heb gezien. En een prachtig eerbetoon aan hoe onze wereld (gemaakt ) is. Stevige aanrader!

Bioboerenfeelgood.

Wel wat simplistisch hier en daar, en ongeveer even wetenschappelijk onderbouwd als Clarkson's Farm. En narratief zit het ook niet heel sterk in elkaar, en de rode draad van de brave hond is wat al te sentimenteel voor mij. Maar er zijn leuke mooi groene plaatjes, er krioelt van alles, en het varken is heel schattig.

Gelukkig wordt het bioboeren hier ook steeds populairder. Want, sentimenteel en Amerikaans drammerig als deze film dan is, de problemen die er aangekaart worden zijn wel heel reeel, en dat zijn ze ook hier. De landbouwgrond is uitgeput en dood, en de schamele lapjes natuur worden overweldigd door de stikstofuitstoot. Dat moet anders, en de boodschap dat dat eigenlijk vrij simpel kan is wel heel terecht.

Uitstekende documentaire over een koppel uit de grote stad die besluiten een biologische boerderij te beginnen. Wat vrij idyllisch begint, blijkt al vrij snel een utopie waarbij de vele problemen, tegenslagen en leed elkaar opvolgen. Maar er zijn ook veel mooie momenten. Prachtige en vaak ook ontroerende beelden van de flora en fauna.

The Biggest Little Farm: The Return. Korte update die niet veel toevoegt.