The Lodge (2019)

Slow burner doe zijn inspiratie zeker geeft gehaald uit de Heavens Gate Cult uit de jaren 90 aan die paarse satijnen lakens te zien. Zoek het verhaal maar eens op.

Best een aardige thriller. Het is eigenlijk geen horror. Je ziet vaak ruimtes, alsof je door een kijkdoos kijkt. Dat is leuk gedaan. Verder spelen de kids goed en hangt er een 'creepy' sfeertje, maar niet heel intens. Het gaat ook allemaal soms iets te traag. De twist naar het einde toe is leuk gedaan. De kids hebben dit geniaal bedacht, maar het wordt niet helemaal goed uitgewerkt. Het einde vind ik te makkelijk te open. Niet bevredigend. De kinderen zijn de hele tijd best slim bezig en laten zich dan wel makkelijk overhalen, zo lijkt het althans.

The Lodge is een fijne sfeervolle film die goed profiteert van een goede setting en een fijne cast die goed om weet te gaan met het bronmateriaal. Bij vlagen zit er spanning in de film en wordt het net even wat anders gebracht. Hierdoor komt het niet als een alledaagse horrorfilm over qua sfeer. Jammer genoeg is het vertrekpunt van de film wat ongeloofwaardig. wie laat zijn twee kinderen nou dagenlang alleen met een door het verleden gewelde vrouw, terwijl ze elkaar nog nooit hebben gezien. Daarnaast lag het er iets te dik bovenop dat die kinderen met haar zouden gaan fucken, omdat ze dat krantenartikel hadden gevonden. Echter doen zij dit wel heel professioneel, dat had wel een tikkeltje minder gemogen, bijvoorbeeld met die perfect nagemaakte krantenkoppen en het fake ophangen Gelukkig herstelt het einde zich enigszins en wordt het ietwat gebrekkige plot daarmee goed gecompenseerd.

3,0*

Gegarandeerd griezelen.

Voor wie zin heeft in een sterke griezelfilm biedt The Lodge prima verpozing. Geen gedoe met onrustige handycams, maar statig geschoten scènes die bijdragen aan het kalme verteltempo. De film is niet alleen mooi geschoten, maar het scenario mag er eveneens zijn.

Als filmliefhebber schieten diverse titels door het hoofd, de invalshoek blijkt echter net iets anders te zijn. Gelukkig maar, want als kijker word je graag verrast, helemaal binnen het genre waar de paden regelmatig platgetreden zijn. Het is fijn dus dat de spanning juist oploopt in plaats van af.

De vertolkingen zijn puik en de winterse setting sfeervol. Desolate vakantiehuizen doen het altijd goed, maar hier zijn de details dubbel doordacht. Behalve het keurige camerawerk is er een centrale rol weggelegd voor een angstaanjagend poppenhuis dat een extra dimensie toevoegt. Griezelen is gegarandeerd.

***½

Met dank aan The Searchers voor het recensie-exemplaar.

Een beetje ongeloofwaardig en het einde had ik ook graag wat meer afgerond gezien, maar verder is dit een prima geacteerde en spannende film. Hij zet je toch een aantal keer op het verkeerde been en wist me wel te verrassen. Wel jammer dat Alicia Silverstone zo'n kleine rol had, prima actrice en een lust voor het oog

3*

Je moet je wel even over het bijna tergende langzame tempo heen zetten .

want dat zat mij in eerste instantie best dwars . Toen ik dat eenmaal opzij had gezet en na een uur een idee kreeg welke kant dit verhaal opging was ik in de ban van het kwaadaardige einde .

je kan je wel je vraagtekens zetten bij het feit dat de vader uitgerekend deze vrouw alleen laat met zijn kinderen in dit huis . maat ach , als het resultaat is deze gruwelijke zieke originele horror , knijp ik wel een oogje dicht .

3,5*

Ik ben een groot fan van Ich Seh, Ich Seh, maar met deze film kon ik niets.

Sfeervol, dat wel maar dan houdt het op. Een slow burner is prima, mits je wel de aandacht van de kijker vast kunt houden. In Ich Seh Ich Seh is er vanaf het begin een mysterie dat je blijft boeien, maar hier miste ik een houvast. Ik hoopte nog op een sterke payoff, maar ook die bleef uit. Te vergezocht vond ik het. Ik kon me er niet mee identificeren.

Helaas 1,5 ster

Ik kon hier ook helemaal niets mee, saai, langdraderig en vervelend. Horror zat er ook totaal niet in. Gauw vergeten.

Jongens, dit is gewoon een heerlijk zieke film waarvoor veel complimenten voor de scenarioschrijvers en regisseurs. Heerlijk over de top verhaal met allerlei bizarre verhaallijnen.

Gaaf.

Duidelijk 1 van de betere horrorfilms van het afgelopen decennia. Tevens was dit mijn eerste aanraking met dit duo, dus dat levert weer motivatie op om hun andere film Ich Seh Ich Seh een keertje op te zetten. In ieder geval vond ik The Lodge een spannende en sfeervolle film die goed doorpakt.

Dat dit op voorhand niet door iedereen gewaardeerd gaat worden staat vast, maar de sfeer die Fiala en Franz hier neerzetten is toch van hoog niveau. Het hutje is geweldig ingericht en tijdens de avonduren krijgt het een angstaanjagende uitstraling. De donkere hoekjes, cinematografie en details zijn dik in orde en zorgen voor een verzorgde horrorfilm.

Daarnaast is het acteerwerk sterk en Keough weet zichzelf behoorlijk te overtreffen. Normaal krijgt ze vaak ondankbare rollen, maar The Lodge is het vrolijke visitekaartje dat laat zien dat ze ook sterke hoofdrollen kan spelen. ook Martell en McHugh doen het naar behoren en spelen geloofwaardig genoeg.

Verder hangt er een aardig kil sfeertje, en de dreiging wordt vaak goed opgebouwd. Hier en daar zitten er een aantal bijzondere regiekeuzes bij (zoals dat er harde orgelmuziek door een spannende scene wordt gemonteerd), maar in het algemeen wordt het niveau hoog gehouden. Het is jammer dat deze film uiteindelijk geen echte hand-voor-je-ogen horrorscenes bezit en iets te veel leunt op een wat ongeloofwaardige wending.

Verder is dit een behoorlijk sfeervolle horrorfilm waar ik met volle toeren van heb kunnen genieten. Goed opgebouwd, visueel sterk uitgevoerd en uitstekend acteerwerk. Het blijft ten alle tijden mysterieus, al lijkt de lijn snel duidelijk te zijn. Gelukkig vermaakt The Lodge goed en weet veel uit zijn beperkte concept te halen. Absoluut 1 van de betere horrorfilms afkomstig vanuit 2019.

Fijne slowburner! Horror die langzaam onder je huid kruipt. Origineel, sfeervol en beklemmend. Zeker een van de beter moderne horrors. Voor liefhebbers van de films van Eggers.

Dikke 4

Ja ik vind dit ook wel een aardig filmpje. Die 2 kinderen acteren helemaal zo slecht nog niet. En dit is tenminste eens een film zonder een happy end. Ik had hier tot vandaag toe nog helemaal niks van gehoord, maar ik zag dat bepaalde mensen hier op Moviemeter zeiden dat het een goed filmpje was, en die kan ik wat dat betreft wel vertrouwen, want daar kan ik meestal wel van op aan. En dat bleek ook wel, want het was weer een aangename verassing.

Deze film liet mij na afloop met enkele vraagtekens achter. Heb ik iets gemist? Blijkbaar wel omdat ik bij het lezen van de vele berichten nogal eens het woord twist hoorde vallen. Die is mij enigszins ontgaan en daar ik er niet tegen kan een film niet helemaal begrepen te hebben zat er dus voor mij niets anders op deze film nog een keer te bekijken maar nu wel met Nederlandse ondertiteling. En ja hoor, op het einde werd mij nu alles duidelijk. Prima thriller na herziening, hoewel niet direct horror of het moet die heftige scène in het begin van deze film zijn. De zelfmoord van Laura, de moeder van die kinderen . Wel een van de meest heftige zelfmoord- scènes trouwens die ik ooit in een film gezien heb. Ook het einde mocht er zonder meer zijn. Oh die arme kids . Verder uitstekend acteerwerk hoewel op visueel vlak mij de film enigszins tegenviel.

3,5* na herziening.

Deze eens bekeken en het kon me maar matig boeien. De film was nogal religieus getint en ik kon er niet veel mee.

Het was minder m'n ding.

Boetedoening

The Lodge is al net zo’n grote boetedoening voor de kijker, als dat het voor de hoofdrolspeelster is. Er is weliswaar volop sfeer aanwezig, maar dit blijkt niet genoeg. Een schokkende start hield mij aanvankelijk op het puntje van mijn stoel, totdat het verhaal steeds meer dood begon te bloeden.

Ik had het verhaal in eerste instantie ook niet begrepen, omdat ik dacht dat Grace begon te hallucineren vanwege het niet kunnen nemen van haar medicijnen. En hoewel het ongetwijfeld een aandeel zal hebben gehad in haar steeds verder afbrokkelende gemoedstoestand, blijkt een belangrijke factor het duivelse spelletje te zijn wat de twee kinderen met haar speelden.

Dit spel is zo intens gemeen en geraffineerd dat het er sterk op lijkt dat de twee kinderen twee psychopaten in de dop zijn. Echter is het naast deze twee aspecten met regelmaat ook sterk ongeloofwaardig. Ik noem het nep ophangen (en hoe professioneel dit eruitzag), het overlijdensbericht en het drogeren slechts als enkele voorbeelden. Deze zaken zijn veel ongeloofwaardiger dan wanneer Grace zich deze zaken in zou beelden ten gevolge van het niet nemen van haar medicijnen en waar ik in eerste instantie ook vanuit was gegaan. Wellicht ook het doel van de regisseur dat je hier als kijker niet meteen aan denkt, maar zorg dan wel dat je je plottwist kunt verkopen aan de kijker. De kinderen hadden wel een manipulatief spel met haar kunnen spelen, maar het was realistischer geweest wanneer dit veel minder professioneel en uitgebreid was gedaan.

Naast het feit dat de plottwist ongeloofwaardig was, ging ook het trage verloop mij steeds meer tegen staan. Ik kan mij daarnaast ook goed vinden in het bericht van cantforgetyou die stelt dat het einde te gemakkelijk open gelaten is. Potentie heeft deze film zeker, maar na een vliegende start wordt deze potentie helaas niet waargemaakt. Zonde.

2,0*

had wel iets weg van hereditair, alleen deze is nog trager, en het plot / wending maakte het toch ook niet echt beter.
naar mijn mening waren die 2 kids toch ook wel voor een groot gedeelte zelf ook verantwoordelijk voor alles wat er gebeurde .

Naargeestig tegenvallend filmpje die nergens spannend eng of spannend wordt. Het is feitelijk een groot drama stuk geworden. De kinderen spelen uitstekend dat moet gezegd worden maar hij is best wel saai. Werd wel wakker geschud na ruim 1 uren en 5 minuten met een mooi orgelspel. Dan verwacht je nog een mooi eindschot, maar zelfs dat zat er niet in!

Film 2,5

Beeld 4,0

Geluid 4,5

Matige film die geen moment indruk maakte.

Behoorlijke tegenvaller!

Psychologisch horrortje in een religieus jasje.

Zeer sfeerrijk wel allemaal en ook de cast vind ik niet slecht, maar het is dermate een slowburner dat het voor mij moeilijk doorkomen was. Tot aan de (weinig verrassende) ontknoping gebeurt er nagenoeg niets en zelfs op het einde redt het de film voor mij niet meer.

2*

No matter how brightly the fireplace burns, the lodge never warms up !! Dat is een beschrijving die ik ergens las en ik kan het daar wel mee eens zijn, het is niet barslecht en ik heb mij er mee geamuseerd maar het is ook geen topper en traaaaaaaaaaaaaaaaag

Viel er van in slaap...

De Oostenrijkse Ich Sehe Ich Sehe zit nog in mijn geheugen, en deze twee vrouwen verruilden het Alpenland voor Amerika om een film als The Lodge te maken. Ik heb het lang uitgesteld om deze te zien, maar nu is het er eindelijk van gekomen. En halen de regisseuses het niveau van hun debuut?

Zeker weten. Ondanks de sfeer en het klimaatomgeving anders is, zie ik hier zelf ook de gebruikelijke overeenkomsten met het debuut. Twee verwante kinderen, een afgelegen huis en een vrouw met mentale problemen, en waar de kinderen zo hun vragen over hebben. Maar het pakt wel anders uit.

Al heel snel kruipt The Lodge onder je huid en lijken de mindfucks al snel op te duiken. We volgen een huisvader wiens ex-vrouw de zoon en dochter aflevert. Er ontstaat al meteen een ongemakkelijke sfeer. De wond van de scheiding is nog lang niet geheeld en wanneer vader over nieuwe trouwplannen begint met zijn nieuwe liefde lijkt er iets bij moeders te knappen.

Zodanig dat ze zichzelf neerschiet. De kinderen verkeren in diepe verdriet (Dochtertje Mia meer dan zoontje Aidan althans) en tijdens de begrafenis lijken alle schuine ogen op vader te zijn gericht. Dan volgt er een nieuwe drempel. De kinderen zouden wel eens een keer kennis moeten maken met zijn nieuwe geliefde; genaamd Grace, maar deze lijken het absoluut niet te zien zitten. En al helemaal niet om met haar in een vakantiehut ergens in de afgelegen besneeuwde toppen opgescheept te zitten. Je zou denken aan concurrentie, maar volgens zoon Aiden is er wel meer aan de hand. Echter dat de broer vooraf onderzoek heeft gedaan en zo te weten komt dat Grace, deze nieuwe geliefde, een voormalig sektelid was lijkt wel iets te snel te worden weggegeven. Of kan het nu juist wel degelijk spannend worden, nu ze Grace nog moeten ontmoeten.

Ze trekken naar het huis en Grace lijkt nog wel een beste sympathieke vrouw. De setting in dat blokhut in sneeuw is meer dan fantastisch en ook qua ontbreken van soundtracks weet de film onder je huid te kruipen en soms een mindfuck te worden. Op de juiste timingen weten de makers je de rillingen te bezorgen of je voor te bereiden. En laat ik hier nu ook eens een hele originele jumpscare te hebben meegemaakt. (Dat ze tijdens het slaapwandelen ineens achter een orgel staat) Misschien is het feit dat je van de afkomst van Grace weet, toch helemaal zo verkeerd nog niet... Maar waar gaat het in hemelsnaam heen?

Dat lijkt slechts voor de kijker in te vullen zijn. Het kan zijn dat Grace op de vlucht is voor de sekte, maar het zou ook niet onrealistisch zijn dat de ouders van de kinderen al tot de sekte behoorden en dat die zelfmoord van hun biologische moeder een soort ritueel is. Het einde is in ieder geval weer net zo akelig en het volgende minuut daarin zag ik niet aankomen. Heftig!

Ja, dit was horror zoals het moet zijn en dat is te danken aan het Europese bloed. Het blaast al die popcorn-horror in ieder geval frapant opzij. En onderwerpen over sektes komen altijd wel goed uit de verf. Je weet bij voorbaat dat het al absoluut niet goed zit. En dan moet de rest nog komen...

4,5*

Vreemde , grauwe, traaaaaaaaaaage naargeestige film waarbij ik het gevoel aan het einde had dat ie niet "af " was, en gedurende de film de dwingende vraag had "wanneer begint ie nou?".
Hierboven bij het plot; lees ik ; " angstaanjagende bovennatuurlijke kracht". Heb ik iets gemist? In slaap gevallen?? Een deur ging uit zichzelf open...wowww , sidderingen hoor..Hondjes in dit soort films gaan altijd de pijp uit, niet "of" maar "wanneer." (vond het toch een pokken hondje dus was blij dat ie uit beeld was- letterlijk)
Als kijker word je eigenlijk het bos in gestuurd. In het Frans is daar een uitdrukking voor als aan een verhaal of film geen touw is vast te knopen; " Tu entres tambour et sors trompete".
Een trage , slaapverwekkende cuttfilm . En niks horror. Ik had er horror van kunnen maken, ik vond alle personages..zo...ehhhh....dat ik in die Logde mijn AK 47 zou leegschieten- dat is nog eens horror. ( en eerst dat pokken hondje...)
Een welverdiende 0.5*.

Mijn recensie is vele malen boeiender dan deze film...

[quote]bjerik76 schreef:
had wel iets weg van hereditair, alleen deze is nog trager, en het plot / wending maakte het toch ook niet echt beter.

Ik moet zelden lachen om een reactie, maar de jouwe is een dijenkletser ; " naar mijn mening waren die 2 kids voor een groot gedeelte zelf ook verantwoordelijk voor wat er gebeurde"......3/4 van de film gaat daar over. .

"You're not welcome here!"

Het Oostenrijkse duo verlegd hun grenzen, en na het waanzinnig vette Ich Seh, Ich Seh komen ze met een Amerikaanse variant, verhult in eigenlijk een net iets ander jasje maar wel met dezelfde bedoeling. Wederom een vermakelijke filmavond maar, ik snap best wel dat de film moeilijk te volgen is voor sommigen, het is dan ook best een leuke slowburner horror, en verwacht dus ook gewoon geen bloedfestijn of overmatig gore. Dat staat ook gewoon niet in het woordenboek van deze twee.

De film opent overigens al direct goed. Waar *de zelfmoord van hun moeder vrij snel is, en je die eigenlijk ook wel aan zag komen door het bordeline gedrag in het begin, en het feit dat hij dus met zijn nieuwe vriendin wil trouwen, en zij duidelijk nog wel wat in hem zag is de druppel*. Tof gedaan, brengt gelijk de emotie hoog. De film gaat daarna ook door op een leuk niveau om toch de cast te leren kennen, en eigenlijk wordt je daarna ook gewoon steeds dieper naar beneden gezogen.

Het verloop van de film vond ik ook best leuk maar, het is allemaal gewoon niet net zo krachtig als Ich Seh, Ich Seh is. En dat mis je toch wel een beetje. Hoewel het leuke psychologische horror is vond ik het na een tijdje ook wel prima, mocht het misschien soms iets sneller en vond ik het einde opzich best tof maar misschien iets te afgekapt. Over het algemeen gewoon een prima film!

Nooit geweten dat Riley Keough (de hoofdrolspeelster) Elvis Presley's kleindochter is. Vond ik wel een bijzonder weetje. Ze doet het perfect in deze film, minder te spreken over de rest van de cast op Alicia Silverstone na, maar die speelt maar kort mee helaas. Vrij unieke film, die behoorlijk traag is en door de desolate locatie een onheilspellende sfeer kent. Het Oostenrijkse regisseursduo Veronika Franz en Severin Fiala verstaan hun vak goed, prima genrewerk leveren ze af met een paar geweldige en in mijn ogen niet cliché shockeffecten.

Aidan en Mia zijn twee jonge kinderen waarvan de moeder zelfmoord heeft gepleegd nadat hun vader haar verlaten had. Ze komen samen met hun toekomstige stiefmoeder Grace vast te zitten in een afgelegen vakantiehuis tijdens een hevige sneeuwstorm. Terwijl hun vader weg is, beginnen er vreemde en verontrustende dingen te gebeuren, en Grace's traumatische verleden komt langzaam naar boven. Hierbij beginnen de grenzen tussen werkelijkheid en waanzin te vervagen.

"The Lodge" is een grimmige horrorthriller met religieuze resonanties die langzaam de spanning opbouwt met een beklemmende sfeer en goede acteerprestaties. De regisseur creëert een claustrofobisch gevoel, waarbij de kijker soms op het puntje van zijn stoel zit. Ondanks de effectieve spanning en psychologische diepgang, mist de film echter de impact en originaliteit om echt een topper te zijn. Hoewel het gegeven interessant is, voelt het niet helemaal bevredigend aan. Redelijk.

Aparte horrorfilm met enkele sterke momenten, maar ook een aantal zwakkere. Wat ik zeer zwak en vergezocht vond was het complot van de kinderen om de vrouw in de war te brengen. Eigenlijk verpestte dat de film voor mij een beetje. De kinderen vielen daarmee ook wel erg uit hun karakter. Het acteer- en camerawerk was wel goed. Al met al vond ik deze film matig geslaagd.

De film deed me hard denken aan de vorige film van het regisseursduo Fiala-Franz, Ich Seh Ich Seh (Film, 2014). Er zijn wel wat gelijklopende ideeën met Ich seh ich seh. Vooreerst slaagt het duo er opnieuw in een unheimliche sfeer neer te zetten. Sommigen zullen dit ervaren als saai, maar ik ervoer een constante ongemakkelijke gevoel daar in die blokhut.

Niet in het minst door de aanwezigheid van de stiefmoeder en daar is haar verleden niet vreemd aan, hoewel ze best sympathiek overkomt en haar best probeert te doen. Je zet de kat dan ook bij de melk door je kinderen alleen met haar achter te laten. En toch is het geen rechttoe rechtaan plotlijn.

Dat laatste is naast de sfeerschepping het pluspunt van de film. Niet zo sterk als Ich seh ich seh, maar zeker de moeite voor wie houdt van arthouse horror met een link naar het religieuze en psychologische.

zeer matige thriller met een religieus tintje.

Aardige film die je op het verkeerde been zet, niet echt horror of thriller, meer drama.

Leuke verrassing op MUBI vanmorgen dit. Van het lage tempo had ik geen last, van het gebrek aan geloofwaardigheid soms wél. Gelukkig vond ik de sfeer fantastisch en was The Lodge echt een hele fijne zit. Prima acteurs ook. Een ruime 4,0*