Artemis Fowl (2020)

Who do you think you are?

I'm the next criminal mastermind.

Ik vrees dat je zo begaafd moet zijn als “Artemis Fowl” om deze film te begrijpen en te kunnen volgen. Wat een enorme warboel was me dit. Ik begrijp wel dat men een soort Harry Potter opvolger zocht en al kwijlend dacht aan de recette bij elk nieuw vervolg. Maar dan hadden ze het in eerste instantie wel een beetje mogen spreiden over een aantal films, want nu was er kop noch staart aan te krijgen. Wel even vermelden dat ik de boekenreeks van schrijver Eoin Colfer, waar deze film op gebaseerd is, niet ken. Laat staan dat ik er eentje van gelezen heb. Ze hadden wel voor de oningewijde kijkers een soort introductie kunnen voorzien. Want deze Disney film is op dat gebied niet te vergelijken (en er zal hier veel mee vergeleken worden) met de Harry Potter films. Zelfs als je nog geen letter van de Harry Potter boeken had gelezen, werd je van meet af aan meegesleurd in het wonderlijke verhaal over deze mini-tovenaar. Alle voorname protagonisten werden zorgvuldig geïntroduceerd en langzaam maar zeker leerde je ze kennen, waarderen en had je al snel een favorietje. Bij “Artemis Fowl” kan je maar beter geconcentreerd blijven kijken want voor je het weet heb je een hele verhaallijn en een resem belangrijke personages gemist. De verzameling feiten en wetenswaardigheden volgen elkaar op in zo'n rotvaart dat je hoofd ervan begint te duizelen.

Het heeft ook heel wat voeten in de aarde gekost eer de film kon uitgebracht worden. De filmrechten werden in 2001 door Miramax Films (midden in het fantasy-film tijdperk met Potter en Frodo) gekocht. Vervolgens kondigde Disney in 2013 dat ze de film gingen maken in samenwerking met The Weinstein Company. Het tot stand komen van deze speelfilm liep anders dan verwacht. Allereerst had je de verdwijntruc van enkele regisseurs. Dan was er de Weinstein-affaire waarbij Harvey blijkbaar wat teveel met zijn toverstokje had liggen rondzwaaien. Vervolgens waren er de misnoegde fans en het Corona-virus. Uiteindelijk werd er geopteerd om de film op het Disney+ platform aan te bieden in plaats van in de cinemazalen. Beste keuze die ze ooit hadden kunnen nemen. Geen mens zou geneigd zijn om deze in de cinema te kijken. Spijtig genoeg zijn de inkomsten uit abonnementen op het Disney+ platform niet voldoende om het prijskaartje van een slordige $ 125 miljoen te dragen.

Wat liep er dan nog fout buiten het feit dat het een heel verwarrend verhaal is? Wel, om eerlijk te zijn was ik niet echt gecharmeerd door de personages zelf. Artemis Fowl Jr. (Ferdia Shaw) vond ik een irritant ventje zonder enig charisma en totaal ongevoelig (Een soort MIB versie van Richie Rich). Een doodserieus ettertje waar de verwaandheid zo van afdruipt. Toegegeven, het jongetje is hoogbegaafd en wist al op zeer jonge leeftijd een reeks diploma’s op zijn naam te schrijven. Plus is hij ook nog eens van gegoede afkomst en zal zijn heel leven alles als vanzelfsprekend hebben beschouwd. En de magie zit niet alleen in het magische van het verhaal maar ook hoe aimabel het hoofdpersonage overkomt. Niemand kon weerstaan aan de charmes van Harry Potter (Ik weet het. Alweer die vergelijking) : dat arm kereltje, die onder de trap leeft, met zijn guitige lach en bliksemschichtje op zijn voorhoofd. Zo innemend vond ik Artemis nu echt niet. En zelfs de bekendere namen maakten weinig indruk. Colin Farrell had een bedrukte en nukkige uitdrukking de gehele film alsof hij de bui al voelde hangen. Judi Dench was eigenlijk de enige die er bovenuitstak in haar groene lederen feeën-uitrusting. Maar dat was meer vanwege het charismatische karakter van haar personage Commandant Root. En Lara McDonell zag er schattig uit als het dappere elfje Holly Short. Verder had je ook een centaur die zo bij Milli Vanilli kon meedoen. De dwerg Mulch Diggums (Josh Gad), die tegelijkertijd ook de rol van verhaler op zich nam, die eigenlijk geen dwerg is en iets wegheeft van Rubeus Hagrid. En dan was er ook nog het grappige feit dat David Bowie blijkbaar een elf was. Maar over het algemeen waren de vertolkingen niet indrukwekkend of groots.

Ook over het visuele valt er iets te zeggen. Men heeft er veel energie in gestoken (misschien een beetje te veel) en de film zit vol met over het algemeen goed ogende CGI. Maar een film over feeën, trollen en dwergen die in een onderaards verborgen wereld leven, moet voor mij toch sprookjesachtig en betoverend overkomen. Hier werd er geopteerd om een futuristisch ogende feeënwereld te creëren vol flitsende voertuigen en modernistische gebouwen. En zo volgepropt met figuranten, drukke decors en oneindig aantal rekwisieten dat je ogen tekort komt. Maar geen paniek. Deze magische plek wordt al heel gauw verlaten. Het grootste gedeelte van de film speelt zich dan ook af in de residentie van de Fowl familie. En daar kan je je aan nog meer CGI verwachten (iets minder goed uitgewerkt). Misschien was het nogal overdreven als je de hoeveelheid speciale effecten bekijkt. Het enige wat indruk op me maakte waren de kaakgewrichten van Mulch Diggums.

Nee, ik ben geen fan geworden van “Artemis Fowl” en voel ook niet de drang om de boeken te gaan ontdekken. Al bij al vond ik deze filmversie verwarrend en rommelig. Ik had soms het gevoel dat ik naar een episode van “Kingsman” voor jeugdigen aan kijken was. Ik snapte het principe van de tijdsbubbel ook niet helemaal en was verbaasd hoe Artemis zo snel alles kon ontrafelen (Maar ja, hoogintelligent niet?). Waarschijnlijk zal mijn volwassenheid daar voor iets tussenzitten. Misschien dat jeugdige kijkers hier meer aan hebben. Alhoewel ik vrees dat bijvoorbeeld mijn twee rakkers, die geen echte boekenlezers zijn en nog nooit van Artemis Fowl hebben gehoord, de draad kwijt zijn na 20 minuten. Misschien dat een keertje herbekijken wel zou kunnen helpen om de gehele zaak beter te doorgronden. Ik kan me voorstellen dat fans van de boeken enorm benieuwd waren hoe de wereld van Fowl uit de boeken eruit zou zien op het witte doek. Ik zal in ieder geval niet nagelbijtend zitten wachten op het vervolg van deze vage film. Om het zacht uit te drukken: de film “Artemis Fowl” past volgens mij perfect bij de huidige zomervakantie die voor velen een ramp is geworden dankzij COVID-19.

1.5*

Jij ziet jezelfdus als achterlijk.

Nee, de makers beschouwen de kijkers als achterlijke lui die niet voor zichzelf kunnen denken. Toch wel een belangrijke nuance.

Zoals ik al zei, jij zit jezelfals achterlijk, dat is niet iets wat de makers de kijker beschouwen groot verschil, maar dat gaat er bij jou waarschijnlijknietin.

Wat bazel je allemaal man, je interpreteert mijn zinnen op de manier die jij zelf wil. En doe eens wat aan je grammatica als jij mij belachelijk wil maken. Je zet jezelf alleen maar voor lul.

Lekkere wegkijker die ik samen met mijn kleinzoon heb gekeken. Actie, avontuur, SciFi, humor en fantasy passeren de revue. Een leuke familiefilm voor het hele gezin.

Met mn dochter van 7 gekeken, in potentie goed, alleen erg warrig en snel verteld!

Niet best.

Maar op z'n beurt ook wel vermakelijk. Althans, als je de wil hebt om over de nodige rommel heen te kijken. Dat is mezelf overigens ook niet gelukt, want Branagh laat er behoorlijk wat gaten inzitten. Om dan te bedenken dat deze film meerdere keren is uitgesteld. Dan zou je denken dat ze ruim de tijd hebben om dit weer een beetje aan te passen.

Branagh vind zichzelf waarschijnlijk een stuk interessanter dan het merendeel van het publiek hem als regisseur vindt. Dat hij geen carrière heeft gemaakt kan je niet ontkennen, maar of hij ook goede films heeft gemaakt, daar valt wel over te twisten. Artemis Fowl is voor zijn doen een iets energieker uitstapje tussen de andere films die wat meer rust creëerde, maar klaarblijkelijk heeft dat behoorlijk effect gehad op de structuur van de film.

Veel interne rommel. Verhaal springt van hak op de tak, ontwikkeling tussen personages is plots en de film lijkt minstens de helft van het boek over te slaan. Niet dat ik het gelezen heb, maar het feit dat deze film als een soort snelle, filmische samenvatting aanvoelt maakt meer dan duidelijk dat het nogal een lastige opgave bleek om de papieren op het witte doek te krijgen. Branagh slaagt er dan ook niet in.

Gelukkig wordt de boel wat opgeleukt door aardige effecten waarvan er genoeg te bekennen zijn. Fantasierijk is het allemaal wel, in de verte ook wel creatief met wat redelijke camerabewegingen en een film die altijd in beweging is. Het ongenoegen over het verhaal begrijp ik volledig, maar op het visuele aspect ziet de film er meer dan redelijk uit. Samen met een korte spelduur (alhoewel dit eigenlijk niet had gemoeten) kom je er dan ook vlot doorheen.

Ik vond het voor zo'n kolossaal de grond ingestampte film nog best te doen, maar rommelig is het zeker. Ik vind het vooral een beetje zielig voor de kinderen die hierin meespelen. Ze doen het aardig, maar deze film kan voor hen een slecht startpunt betekenen. Ik wens ze in ieder geval succes. Branagh trouwens ook, want die lijkt na het falen van deze film weer terug te zijn gestapt naar materiaal waar hij meer voeling mee heeft.

Het is een verfilming van boeken die ik niet gelezen heb. Maar aan alles in deze film kan je zien dat het afgeraffeld en gehaast is. Dat komt de kwaliteit absoluut niet ten goede.

Het gaat zo snel dat het ongeloofwaardig en niet meer te volgen is.

Artemis Fowl [Ferdia Shaw] is de nieuwste telg in een familie van topcriminelen. Met zijn kennis van illegale zaken vindt hij onomstotelijk bewijs dat elven bestaan en met behulp van software weet hij zelfs een boek met belangrijke elfenspreuken te vertalen. Ondertussen is elf Holly Short opgedragen om een voortvluchtige trol op te sporen. Uiteraard kruizen de verhaallijnen elkaar op den duur in deze ‘Lord of the Rings’ voor jongeren met een beperkte aandachtsspanne. Dench ziet er minstens zo belachelijk uit als in Cats in deze derderangs fantasyfilm met Robert Downey Jr. als Artemis Fowl Sr.