We Summon the Darkness (2019)

Ach het was best vermakelijk deze horror-thriller die zich afspeelde tijdens de 'Satanic Panic' een fenomeen van massahysterie voor satanisch ritueel misbruik in de VS aan het einde van de jaren tachtig en begin jaren negentig. Doordat ze toen heavy metal-muziek koppelde aan hun angst voor het occulte, begon de film met drie aantrekkelijke dames (Daddario, Hasson en Forsyth) die naar een heavy metal-concert gaan van "Soldiers of Satan" en daar een paar jongens aka metalheads (flink wat metal-namen vliegen er voorbij) ontmoeten. De film probeert daarna wel te komen met een 'draai', (op zich is die best wel modern te noemen) maar zag je die zo overduidelijk aankomen. Ook Johnny Knoxville speelt in deze film (als Pastoor John Henry Butler)maar had niet veel te doen en was ook niet echt een aanwinst. Heel bloederig werd het niet en de kant-en-klare komedie werkte ook amper. En dan is er nog het einde wat minder goed gecoördineerd was. Maar ik kan niet ontkennen dat ik wel plezier heb gehad met deze film. Het is gewoon oké.

Wel oké ja. Een film die nét leuk genoeg is om aan een nipte voldoende te raken, maar ook zeker niet verder dan dat komt. Begin is een beetje saaiig, met een te lange opbouw naar een ''twist'' die ruim van te voren al te voorspellen viel. Eens de boel escaleert wordt het vermakelijker, maar echt het onderste uit de kan wordt er niet gehaald helaas. Zowel het torture/kat-en-muis aspect als het wat meer komische element komen niet 100% uit de verf. Meyers had er beter aan gedaan zich met wat meer overgave op één van die twee te storten denk ik. Het rolletje van Knoxville was bijvoorbeeld wel geinig, maar had best wat meer mee gedaan kunnen worden. Potentieel was er dus op zich wel, maar nu is het slechts een redelijk tussendoortje. 2,5*

Beetje een saaie bedoening die erg laat op gang komt (letterlijk een half uur) en vervolgens het daaropvolgende uur doorspekt is in gezeur over en weer tussen de dames onderling. Het toontje had van mij wel wat duisterder gemogen en zelfs wat meer kwaadaardig.
Wat in eerste instantie in een leuke, freaky film lijkt te gaan ontaarden, eindigt helaas in een standaard filmpje met een "happy end".

Toch jammer. Het uitgangspunt biedt genoeg soelaas voor een film die over top en kwaadaardig had kunnen zijn. Maar slechts daarvoor in de plaats volgt er een dertien in een dozijn thriller. Daar kunnen de leuke Alexandra Daddario en consorten verder niets aan veranderen.

2,5*

Hier dan toch een positief geluid.

Vond het juist een leuk en sympathiek filmpje met een heerlijke campy '80's sfeer en een lekker vlot verloop. Het is geen volbloed genre film, maar een mix van Drama, Comedy, Thriller en Horror waarmee de regisseur regelmatig van toon veranderd en daarin soepel weet af te wisselen en over te schakelen. Toegegeven, plot is hier en daar nogal voorspelbaar, maar dat deerde niet echt.

Cast doet het prima en heeft er zichtbaar plezier in, de dames voorop. De jaren '80 setting is tof en ook best gedetailleerd uitgevoerd. De passende soundtrack maakt het af. Echt origineel is het allemaal niet te noemen, maar een leuke en verzorgde ode aan de Teen Horror van weleer is het zeker wel!

Vanaf donderdag 9 juli in de bioscoop (Splendid Film)

Eerst en vooral goddamn hot Alexandra Daddario, die zag er nu echt uit als een lekkere goth chick en those eyes Haha nu ff verder nr de film, die was best vermakelijk, oké nergens echt verbluffend fzo, kills waren nu ook vrij standaard, maar leuk thriller-slasherke met 80s allures, voor tussendoor of tussenna

Staat op watchlist.

Mooie gestoorde dames

In mijn eentje in de bioscoopzaal zitten was me één keer eerder overkomen, dit was de tweede keer. Leuk, zo'n privé voorstelling.

De film, ach, best okay. Jammer dat ik door de trailer al wist welke kant het op zou gaan, maar dat had ik zo ook wel kunnen raden. joolstein zegt in de eerste post dat het niet bloederig was, dat verbaast me, er stroomt namelijk flink wat bloed in deze film.

Al met al vermakelijk aar niet memorabel.

Zwakke karakteriseringen en hopeloos acteerwerk in deze horrorthriller met een twist die wellicht verrassend is, maar het geheel er bepaald niet beter op maakt. De film verzandt al snel in wat een vermakelijk bloedbad had kunnen zijn, maar teveel leunt op clichés en te weinig op goede ideeën. Wie echter wil weten hoe een inferieure 'extremely extended 12" cover version' van Heaven Is A Place On Heart klinkt, is hier aan het juiste adres. Het zou me niet verbazen als de makers dachten dat Belinda Carlisle tevens frontzangeres was van T'Pau. Een andere verklaring voor de muziek onder de eind credits kan en wil ik niet bedenken.

“Never have I ever: drugged someone’s drink”

Het type concept waar ik eigenlijk gelijk op af stap en waar ik ook verliefd op kan raken. Ik ben zelf een zogeheten ‘metalhead’, fan van de metal en rockmuziek en dan komt een concept en verhaal zoals deze wel erg positief naar boven. Ik ging dus ook met volle moed de film in en, heb me uiteindelijk ook prima vermaakt. Ik zou persoonlijk echt wel willen leven in die tijd, helaas veranderen we daar niks aan en misschien maar beter ook zo. Er werden een paar grote artiesten genoemd, en die discussie vond ik zelfs nog leuk om te volgen. Vrij herkenbaar zulke discussies.

De film start overigens wel traag hoor. De drie dames zien er goed uit, en zijn op weg naar een concertje als ze onderweg een cadeautje krijgen van een langsrijdend busje, dat zelfde busje zien ze later bij het concert. Allemaal dus nog vrij onschuldig wat ik zelf wel leuk vond, alleen bleef je wel wachten waar nou de ‘spanning’ bleef. Na een kleine plottwist die je eigenlijk steeds verder mee nam wist de film wel wat meer te overtuigen maar is het allemaal soms net wat te knullig.

De rol van ‘Johnny Knoxville’ is eigenlijk een lachertje in deze film, wat een enorme aanfluiting was dit zeg. Zijn rol was erg kort en nietszeggend. De dames deden het nog wel leuk, de gasten ook maar het is allemaal erg houterig en soms is de acteerwerk echt niet van een hoog niveau gegrepen. Als ze beginnen te vechten is er bijvoorbeeld een keer een val wat er echt zo nep uit zag, nee toen moest ik echt even enorm hard lachen. Ik weet niet precies meer waar maar het was in ieder geval erg komisch.

De film is bloederig, dat deden ze leuk echter was de spanning nergens te vinden al werden er wel wat pogingen naar gedaan. Al om al ik heb me prima weten te vermaken, dat sowieso. De film kijkt door zijn korte tijdsduur nog redelijk fijn weg. Al had ik er wel wat meer van verwacht.

2.5*

best vermakelijk met een leuke twist. verder wel vrij standaard

3*

Niks voor mij.

En ja die 1 is een schoon madam .

Maar ook dat kon het niet redden.

Goedkoop in verhaal, script en uitvoering. Matig tot slecht acteerwerk, redelijke soundtrack met een paar lekkere golden oldies (en dan heb ik het niet ove de heavy metal/rock nummers. Film herbergt verder ook weinig originaliteit, behalve het feit dat ze de draak steken met de hysterie die omtrent de eerder genoemde muziekstijl.

Goedkoop flickje, zonde van mij tijd.

Jammer, had veel meer in gezeten. Best een matige film. Acteerwerk is an sich best OK, maar het verhaal is te dun om deze hele film te dragen. 2,5 *

Sympathieke film waarvan ik uit de grond van mijn hart zat te hopen dat er nog wat meer zou komen, iets van een twist of een leuke verrassing maar dat bleef allebei dus uit.

Prima acteurs en heel af en toe is er nog een aardige creepy soundscape op de achtergrond te horen, daar is niet zoveel mis mee. Ik had alleen gehoopt dat er iets zou gaan gebeuren waardoor de film anders dan anders zou worden. Niet dus, waarmee die ellenlange intro met dat gesprek over metal nog extra lang bleek te duren. Ik had overigens geen idee dat dit op ware gebeurtenissen gebaseerd was. Ik wist sowieso niet welke kant dit op zou gaan - het enige dat ik wist dat Johnny Knoxville hier op een gegeven moment op zou gaan duiken.

Johnny blijft leuk, ik heb altijd een zwak voor hem - misschien dat ik daarom zijn flop Action Point ook veel beter kon waarderen dan de meesten hier. Alexandra Daddario is fijn om te zien: knap meisje en gaat vol op het orgel. Ik zat me de hele tijd af te vragen waar ik haar van kende en dat bleek dus San Andreas te zijn. En Logan Miller... Wat is het toch een heerlijk a-typische acteur met lekker veel gevarieerde rollen. Het meisje dat Bev speelde was ook top, het personage van het andere meisje begon me te vervelen.

Metal-setting in jaren '80 is grappig maar komt - misschien productie-technisch - veel te kort aan bod. In plaats daarvan moeten we het doen met het zoveelste Amerikaanse mega- landhuis waar verder ook weinig inventiefs in gebeurt.

3,0* - helaas, ik had graag meer gegeven.

Matige thriller. Het verhaal kent best een verrassende twist halverwege de film maar is verder erg mager. Het begin van de film gaat nog wel, maar als eenmaal bekend wat er speelt, is de lol er helemaal af en ontpopt zich een slappe slasherachtige film. Er is weinig spanning en het vernuft ontbreekt. Daarnaast weet Daddario weinig te overtuigen en komt gewoonweg niet in haar rol. Tegenvaller. 2.0

Had heel veel meer kunnen zijn.

Het begint allemaal prima. Lekkere sfeer, harde muziek en een goede opbouw.

Maar juist wanneer je verwacht dat de film echt gaat beginnen en los komt blijft het zowat tot het eind op een nogal matig zelfde niveau hangen. Ik had veel meer satanic stuff, gore, bloed of kills verwacht. Helaas valt dit op alle vlakken wat tegen.

Alsnog een redelijke wegkijker.

2,5*

Dit klonk alsof het wel potentie had, en het is niet compleet rampzalig, maar erg matig is het allemaal wel. We Summon the Darkness probeert heel hard een jaren '80 sfeertje te creëren, maar echt veel verder dan millenials in leer en rock-shirts steken, een cliché hair metal optreden van een paar minuutjes, en obligate referenties naar Metallica komen ze niet. Maar goed, dat is nog te vergeven, als er verder wel een leuk verhaal of goed acteerwerk of zoiets voorbijkomt. De opbouw is nog wel redelijk. Maar vooral het overacteren van de dames stoort, en het is een dertien-in-een-dozijn horrorfilmpje vol onlogische keuzes en maar heel af en toe echt dreiging. Ik was blij toen het af was, in ieder geval.

Matige film waarbij de clou beter gericht was op een satanische sekte die rondtrekt en bloederige kills achter laat. Helaas heeft het verhaal een andere invalshoek om origineler uit de hoek te komen, maar het werkt niet gezien de ongeloofwaardigheid qua opzet en verloop van het verhaal. Uiteindelijk blijft het ook allemaal redelijk braafjes op gebied van gore want de kills zien er heel simpel uit.
Een 13 in dozijn filmpje zonder enige spanning. 5/10

Aardig.

Gekeken omdat een horrorfilm met Knoxville een kijkbeurt verdient. Ik ken hem doorgaans bijna alleen maar van zijn rollen in Jackass en een aantal bijrollen in actiefilms. Om hem nu in een wat serieuze rol te zien in notabene een horrorfilm was dan ook bijzonder. Jammer dat hij vooral promotiemateriaal blijkt.

Knoxville heeft namelijk maar weinig screentime in deze film. Toch kent de film nog een hoop andere crewleden die ook zeker niet onbekend zijn en de nodige acteerervaring hebben. Het acteerwerk is dan ook een sterk pluspunt in We Summon the Darkness. Zeker Hasson en Forsyth doen het naar behoren. Daddario viel me echter tegen omdat ze net te hard probeert gek te zijn.

Visueel ziet het er allemaal kleurrijk uit, maar het blijft ten alle tijden veilig binnen de lijntjes. De cinematografie is degelijk en de beelden zijn scherp, maar daar houdt het vervolgens ook weer op. Qua gore en bloedvergieten valt het allemaal tegen en het camerawerk had ook wat intensiever mogen zijn. Als geheel ontbreekt het ook aan wat tempo. Geen groot gebrek, maar het tempo ligt zeker in de tweede helft net niet hoog genoeg om echt lekker te kunnen lopen.

We Summon the Darkness creëert in de tweede helft genoeg kansen om een echt gave genremix te worden, maar kiest er vervolgens voor om zo veilig en voorspelbaar mogelijk te handelen. Hierdoor weet de film maar weinig van diens potentie daadwerkelijk te benutten en blijft het toch een resultaat die je vanaf het begin al helemaal uit kan tekenen.

Het kijkt gelukkig erg aardig weg en het acteerwerk is prima, al viel Daddario me tegen. De rest doet het wel naar behoren en hebben duidelijk genoeg acteerervaring om diens rollen te kunnen spelen. Een echt wilde film wordt het nergens, en hard evenmin, maar het kijkt aardig weg voor wat het nu is. Degelijke wegkijker, maar tevens een film die een hoop kansen niet weet te benutten.