The House with a Clock in Its Walls (2018)

Zag zojuist de première in LA. Leuke film voor de Halloween periode. Het is zeker geen horror, maar meer een griezelfilm met veel Fantasy en een hoog familiegehalte. Casting is prima, visueel is het schitterend en er zit ook humor in. 4****

Al met al een redelijke 'kinderfilm' die wel te pruimen is als de verwachtingen laag gehouden worden. Cate Blanchett is natuurlijk super om naar te kijken en draagt de film dan ook voor mij. Jack Black is okay, maar komt in zijn rol niet heel erg uit de verf. Owen Vaccaro wordt wel iets beter naarmate de film vordert. Dit geldt hetzelfde voor de film zelf die tegen het einde meer vuurwerk en pit begint te tonen. De film speelt het heel safe, maar zo nu en dan is bij dit soort films safe niet altijd een onaangename ervaring.

"He left a hidden clock in the walls."

Het is opmerkelijk te noemen dat Eli Roth een familiefilm heeft gemaakt, maar het is hem verrassend genoeg best aardig afgegaan.

Er wordt een prima uitgangspunt gecreëerd van een wees die bij zijn rare snuiter van een oom gaat wonen in een spookachtig huis dat vele geheimen herbergt. Met daarbij nog eens de altijd in het paars geklede buurvrouw die om de haverklap over de vloer is. Het heeft iets weg van een 'Harry Potter' meets 'Goosebumps'.

Met het Victoriaans ogende huis wordt de sfeer gelijk goed neergezet; deze bevat namelijk veel details en komt altijd verrassend uit de hoek. Het is slechts een voorbode van wat gaat komen, want zodra het - magere - plot uit de doeken is gedaan, vliegt er enorm veel op je af. Roth zoekt hierbij veelal de grenzen op van het toelaatbare in een familiefilm, wat een aantal heerlijk duistere momenten oplevert.

De chemie tussen Jack Black en Cate Blanchett is duidelijk te zien, mede dankzij de vele plaagstoten die hun personages meermaals over en weer gooien en het vlotte dialoog. Het is een fijne afwisseling om tussendoor weer even bij te komen, gelet op sommige zaken die iets te eng zijn voor de jeugdigen onder ons. De leuke humor en het spektakel maken het geheel af.

Al met al is 'The House with a Clock in Its Walls' een vermakelijke familiefilm geworden die enkele goede horrorelementen weet te gebruiken.

3,0 Sterren.

Een aardige jeugdfilm, al vind ik dat het voor de echt jonge kijkers niet geschikt is. De film is erg duister en kent weinig leuke kinderhumor. Het gekibbel tussen Blanchett en Black komt niet echt lekker over en de poepgrappen zijn gewoon niet leuk. Zelden dat ik zoiets zeg, maar hier zijn ze echt nutteloos en dom. Als het plot iets meer gefinetuned zou zijn was de film beter geweest. Het voelt meer als een tussendoortje. Als je bedenkt dat hier een hele reeks boeken aan vast zit beginbik toch te twijfelen, daarvoor ontbreekt een goede uitdieping van de personages.

Krappe 3,0* voor de visuele pracht en de vlotheid.

Geforceerde dialogen en het verhaal loopt ook niet lekker vlot. De film ziet er wel fraai uit.

Niet helemaal geworden waar ik stiekem een beetje op hoopte, maar vermakelijk is het allemaal nog wel.
Jack Black had zichtbaar erg veel plezier in zijn rol en draagt daarbij een groot gedeelte van de feel-good sfeer.
Tegelijkertijd blijft het plot het redelijk veilig spelen, zelfs voor een familiefilm.

Grappig is wel dat de jongen die hij op school tegenkomt wel erg veel gelijkenissen heeft met Corey Feldman, toeval?

de twist op het einde vond ik wel geslaagd en zag ik zelfs niet aankomen, en Jack Black met een babylichaampje werkt ook wel.

De moeite nog steeds wel waard.
3*

Jack Black en Cate Blanchett zijn goed gecast als Jonathan Barnavelt en Florence Zimmerman, het tovenaarsechtpaar dat het huis uit de titel bewoont en naarstig op zoek is naar een klok die verborgen is door de duivelse Isaac Izard [Kyle MacLachlan]. Net wanneer de klok op het punt staat om het einde der tijden in te luiden, krijgen ze hulp van Jonathans neefje Lewis [Owen Vaccaro], die een zekere aanleg voor tovenarij blijkt te hebben.
Vaccaro wordt volledig weggespeeld door Black en Blanchett in een film die al snel ontspoord in een overdaad aan bombastische special effects en daardoor veel van zijn potentiële charme en mysterie verliest. Het feit dat de running gag in deze film te maken heeft met scheten geeft al aan dat de makers meer kozen voor goedkoop (en platvloers) effectbejag en niet voor iets wat doet denken aan intelligente humor. Black en Blanchett hebben het wél naar hun zin, maar menig kijker zal hun enthousiasme niet delen.

Redelijk vermakelijk filmpje.
Het huis ziet er best sfeervol uit en Jack Black, maar vooral Cate Blanchett zijn goed gecast voor hun rollen.
Owen Vaccaro kon mij minder bekoren als het vreemde neefje van Black zijn karakter.
Het is verder een leuke fantasie familiefilm voor een druilerige zondagmiddag in oktober, maar niet eentje die je nog lang zal herinneren.

Deze afgelopen zaterdagmiddag in Antwerpen gaan zien.

Had er aanvankelijk niet zoveel zin in, je moet immers ook wel eens naar een film om een ander een plezier te doen, maar... wat was dit een geinige filmervaring.

Ontzettend maf, ietwat rommelig en fragmentarisch werkje, maar -eerlijk is eerlijk- het was uiterst vermakelijk.

Black als vreemde oom annex tovenaar was opdreef, want volledig in zijn element en werd subliem terzijde gestaan door Blanchett als zijn nog weirdere buurvrouw annex heks, die hem goed weerwoord gaf en die ik voor een keer niet een eng wijf vond, maar eens sympathiek en eigenlijk best een prachtige dame. Als heksenduo en kibbelend stel waren ze vaak hilarisch en gelukkig alles behalve politiek correct.

De SFX waren erg goed en de hele art direction van met name natuurlijk het oude landhuis was prachtig.

De film is uitermate geschikt voor het hele gezin, met een beetje griezelen, wat spanning en avontuur, veel humor en het nodige spektakel. Aanrader!

Een dikke zeven, ofwel 3,5 ster.

Njah.

Op het eerste zicht een enorm maf project, Roth die een kinderfilm maakt. Anderzijds, hij treedt ook maar gewoon in de voetsporen van Papa Rodriguez. Jammer genoeg op zo'n manier dat eigenlijk eender wie deze film had kunnen maken.

De handtekening van Roth is compleet afwezig. Het is een ubertypische Amerikaanse kinderfilm. Mooi set design en fijn production design, maar daar houdt het dan ook wel een beetje op. En zelfs dat ligt allemaal binnen de verwachte lijntjes.

Het voelde vooral aan als een levenloze film. Steeds weer diezelfde typetjes, nogal vervelende plot hooks en een erg saai en voorspelbaar verloop, zelfs voor wat kleinere kinderen lijkt me. Het voelt alsof je deze film al 10 keer eerder hebt gezien, de casting maakt het er niet beter op. En niet eens zozeer omdat Black & Blanchett het slecht doen, gewoon omdat het zo ongelooflijk bekend aanvoelt.

Wat Roth dan gedaan heeft? Beetje project management denk ik, want veel regisseur valt er in een film als deze niet te herkennen. Studio werk met wat geld achter en gericht op erg jonge kijkertjes.

2.0*

Sympathieke jeugd/fantasy film. Origineel verhaal en leuke personages. Ik vond het wel een film die past bij de donkere dagen voor de kerst, had een fijn misterieus sfeertje. Dat de film zich afspeelde in de jaren 50 kwam ook wel goed naar voren. Helaas sloeg de film in sommige dingen nogal door, zoals de betoverde stoel die ik vooral erg irritant vond, en de tuinleeuw met de flauwe poep grap die steeds weer terug kwam. Hadden ze van mij wel weg mogen laten. Met name Jack Black en Cate Blanchett stelen de show en zetten goede personages neer. Leuke film om eens een keertje te bekijken.

Redelijke kinderfilm, kleine voldoende van deze volwassen vent . Met Roth, Black en Blanchett aan boord krijg je meteen hoge verwachtingen, die niet helemaal worden waargemaakt. Met name de regisseur, waarschijnlijk ingehuurd om het wat excentrieker en griezeliger dan gebruikelijk te maken, krijgt of pakt de ruimte niet om zijn eigen stempel te drukken, waardoor deze productie voor een ieder boven de vijftien behoorlijk kan tegenvallen. Jack en Cate doen het echter best goed in de hoofdrollen en het kereltje Vaccaro is goed gekozen. Jammer dat de climax, waar anderhalf uur nadrukkelijk na toe wordt gewerkt, wat al te snel is afgerafeld, niet zo spectaculair als gehoopt. Uiteindelijk allemaal toch wel braaf. Geen absolute topper dus, maar als je eens wat anders zoekt voor de naderende kerstdagen dan alweer zo een voorgekauwde animatiefilm, kan dit best werken.

Fijne film waar een mogelijke catastrofe, fantasy, spanning en vriendschap een grote rol spelen tussen verscheidene generaties. Grappig is dat de kloof tussen de generatie vrijwel afwezig is. Fantasy is een belangrijk ingrediënt in deze film en dien je zelf ook te hebben want er gebeuren voorvallen die wij (helaas?) nooit mee zullen maken.
Dat zal ook een rol spelen in dit soort films, de afwezigheid van realiteit en waar de kijker zich in kan verlustigen. Wij hebben van deze luitjes genoten en het verhaal waarin ze een rol speelden. De jongeman Lewis komt inwonen bij zijn oom Jonathan in een krakende oude huis. Natuurlijk is het geen gewoon huis, het is in eerste instantie een oud huis met een interieur waarin ik gelijk graag wilde intrekken. Alles kan tot leven komen, in de film speelt een oude leunstoel een 'hoofd'rol en soms behoorlijk op zijn "poten" getrapt. En dan het uiterlijk van het huis, 'glas in lood' en een vrij donkere kleur van alles om de bewoner heen. Prachtig voor een griezelfilm. En dat is deze film ook een beetje voor de kinderen. De allerjongsten zou je beter hier nog niet naar laten kijken.
En dan nog het 'cadeautje' wat één van de vorige bewoners heeft achtergelaten. Dit is iets wat een destructieve uitwerking kan hebben op de wereld en zijn bewoners.
Nu is het aan Lewis, zijn oom Jonathan en vriendin Florence om er voor te zorgen dat dit voorkomen wordt. Een 7+.

Leuke familie horror film voor niet al te jonge kinderen. Het verhaal is niet heel erg origineel en voorspelbaar, maar wordt wel goed uitgewerkt door Roth. De opbouw is goed en de spanning wordt langzaam opgebouwd tot een aardige climax waarbij alle remmen los gaan. Black en Blanchett zijn goed op elkaar ingespeeld. De special effects zijn goed en het huis met alles erop en er aan ziet er visueel prachtig uit. Prima vermaak.

Echte horrorfilms voor kinderen zie je niet zo vaak (of bijna helemaal niet) Daarom is het fijn dat filmregisseur Eli Roth aan kinderen (pre)tieners) laat zien hoe leuk enge films kunnen zijn. En dan bedoel ik het eng van het goede soort niet dat R.L. Stine-spul wat voor eng moet doorgaan. Dit is dan ook een prima aanwinst voor de familie-horror-films.

Het huis zit vol met magische en mooie details, waardoor de sfeer van de film goed is. Zoals valt te verwachten bij een film die zich richt op jongeren is er een duidelijk en goed te volgen verhaal. Alles zit logisch in elkaar en is begrijpelijk, qua wat er gebeurt en hoe de personages handelen. Kinderen kunnen tegenwoordig ook best wat hebben en deze film slaagt er dan ook in om op een zeer goede manier nooit zo eng te worden dat ze niet meer slapen. Al zijn de herrezen zombie-tovenaar Isaac Izard, levende poppen of tot leven komende pompoenen alles behalve voor tere zieltjes.

Jack Black zal voor mij nooit één van mijn favorieten acteurs worden maar deed het hier zo gek nog niet. En zorgde door het constante gekissebis met Cate Blanchett dat de film lekker luchtig bleef. Door de sfeer van een beetje griezelen en een beetje lachen, ontstaat er dan ook ideale griezeligheid voor minder-jarige. Al kunnen ouders er ook zeker van genieten! En als Eli Roth iets goed doet dan is het wel dat naar het zien van deze film er aardig wat negen tot twaalf-jarigen een passie voor horror eraan zullen overhouden. Missie geslaagd kan ik dus wel zeggen!

You can eat cookies till you throw up, for all I care.
You'll see... things are...quite different here.

Als je “Goosebumps” hebt gezien, waar Jack Black ook al de hoofdrol opeiste, dan kan je eigenlijk identiek hetzelfde verwachten. Een op kindermaat gemaakte griezelfilm waar ik na bepaalde tijd met hetzelfde gevoel naar keek. Het is allemaal een beetje teveel van het goede. Aanvankelijk was het waarschijnlijk de bedoeling dat het niet al te eng zou zijn. Het magische en mysterieuze zou moeten overheersen. Dat was het ook de eerste helft. En ik moet toegeven dat ik een zwak heb voor zulk type films. Deze “The House with a clock in its walls” deed me terugdenken aan de wonderbaarlijke films van “Harry Potter”. Ook hier gaat het over een weesjongetje dat in een pleeggezin terechtkomt en blijkbaar magie in zijn DNA heeft zitten. Zelf ziet Lewis (Owen Vaccaro) er uit als Henry uit “The book of Henry”. Ook zo’n buitenbeentje met een vliegeniersbrilletje op. Maar halfweg ontspoorde het een beetje en zag het nogal overdreven, absurd en grotesk uit.

Zoals ik al aanhaalde, is het eerste deel hoogst vermakelijk. Lewis wordt geïntroduceerd en maakt vervolgens kennis met oom Jonathan Barnavelt (Jack Black) en diens buurvrouw Florence Zimmerman (Cate Blanchett). En vanzelfsprekend is er dan het reusachtig Victoriaans uitziend huis met zijn spookachtige contouren. Als toeschouwer merk je dat het er niet echt pluis is en dat er te pas en te onpas bepaalde zaken tot leven komen. Iets dat Lewis pas naderhand ontdekt. Vervolgens zien we hoe het Lewis vergaat op zijn nieuwe school en hoe hij bevriend raakt met Tarby (Sunny Suljic), de populaire jongen die kortstondig de populariteit van Lewis omhoog krikt. Dit alles wordt met de nodige humor gebracht en is hoogst entertainend voor jong en oud. Zelfs de aanwezigheid van Jack Black was nog te pruimen. Ik ben niet echt een grote fan van Black’s humor. Meestal is het flauw en belachelijk overdreven. Daarom dat een gelijksoortige scene met de struikachtige leeuw die zijn darmflora niet onder controle heeft, wel drie keer werd opgevoerd. Flauw en overdreven.

Maar over het algemeen was het toch genieten. En hetgeen me het meest amuseerde was het constant gekibbel tussen oom Barnavelt en Mevrouw Zimmerman. Dat verveelde nu eens echt nooit. En dan waren er plotsklaps brakende pompoenen, creepy marionetten en de verrijzenis van de kwaadaardige Warlock Isaac (Kyle MacLachlan) en zijn illustere vrouw Selena (Renée Elise Goldsberry). En alles draait uiteindelijk rond een uiterst goed verborgen klok ergens in het huis van oom Barnavelt. Ondanks dat er een talentrijke tovenaar en tovenares aanwezig is, lijkt het vinden van deze klok een onmogelijke taak en is oom Barnavelt genoodzaakt om andere hulpmiddelen te gebruiken. Zoals een stevig houweel bijvoorbeeld waarmee hij muren begint te slopen in het midden van de nacht. En de manier waarop het probleem werd aangepakt, vond ik ook een gemakkelijkheidsoplossing. Blijkbaar was de fantasie van de scriptschrijvers uitgeput.

Nee, echt onder de indruk was ik niet. Het zag er misschien wel visueel piekfijn en uiterst verzorgd uit, maar zo betoverend als pakweg “Harry Potter” werd het nooit. Cate Blanchett was misschien wel het enige hoogtepunt in deze kinder-fantasyfilm. Ze had precies zo’n Mary Poppins uitstraling. De film is wel perfect om de fantasie van 8-jarigen te stimuleren. Ze moeten dan wel het hyperactieve gedoe van Jack Black erbij nemen. Is het door de onhandige manier waarmee horror-regisseur Eli Roth dit project heeft aangepakt? Of is het door de drukdoenerij en flauwe humor van Jack Black? Of was het de laserstraal-schietende-paraplu Cate Blanchett die het vergalde? Mijn interesse verdween in ieder geval en maakte plaats voor ergernis en regelmatig hoofdschudden. Het enige waar ik op hoopte was dat die verdomde klok die een bedreiging vormde voor ons universum zo snel mogelijk gevonden werd. En nog belangrijker. Dat de andere boekdelen, geschreven door John Bellairs, niet ook worden verfilmd. Na “A wrinkle in Time” en deze film, ga ik toch eventjes fantasyfilms voor kinderen mijden. ’t Is goed geweest.

2*

Vermakelijke maar niet heel bijzondere griezelige familiefilm, een beetje in het straatje van een film als Goosebumps, toevallig (?) ook met Jack Black. Qua opbouw had het allemaal wat meer mysterieus en spannender mogen zijn; er wordt nu weinig aan de verbeelding overgelaten. Eenmaal op stoom is de film verder gelukkig best leuk. De grootste verrassing is eigenlijk nog dat de regie in handen is van Eli Roth, doorgaans bekend van nare werkjes als Hostel en Green Inferno. Roth heeft hier overigens ook een grappige cameo.

Een film die je eerder van Tim Burton zou verwachten dan van Eli Roth die meer thuis is in het horrorgenre. Maar het resultaat is naar behoren en sommige special effects vond ik wel leuk .. de kotsende pompoenen . Duidelijk met een redelijk hoog Harry Potter gehalte maar zonder grote pretenties. Leuk fantasietje om eens te zien, die toch vooral mikt op een jong publiek. Met een Jack Black die ook eens meevalt na zijn ettelijke lullige komedierollen. Wie Colleen Camp kent weet dat dit in de jaren '70 en '80 een lekker snoepje was. Nu krijg ik toch eerder braakneigingen als ik haar hier zie

Onderhoudend leuk filmpje waarbij de fantasie en de mooie effecten de pluspunten zijn van deze film.
Verrassend werkje van Eli Roth. 6/10

Net zo irritant als de trailer die ik telkens in de bioscoop zag al vond. Enig pluspunt; Jack Black. Die stelt eigenlijk nooit teleur. Maar verder is dit gewoon flauw, langdradig en geforceerd sentimenteel. Een mixje van avontuur, humor en een vleugje spanning had zo leuk kunnen zijn, maar dan moet je betere scriptschrijvers op dit zetten. Ik heb overigens geen moeite met het familievriendelijke-sausje over de film, zo'n film als Goosebumps een paar jaar terug was namelijk wel leuk. Maar hier zit gewoon helemaal niks in. En dat was zelfs niet zo erg geweest, als dit lekker weg had gekeken. Ook daarin hebben ze gefaald.

2*

Goeie film waarin een jongen wiens moeder is overleden bij zijn oom komt te wonen in een magisch huis. Een fantasievol verhaal dat zich afspeelt in 1955 en waarbij het huis prachtig is aangekleed. Eli Roth weet de juiste toon te vinden en de film is dan ook spannend genoeg voor de jeugd. Prima special effects en Jack Black en Cate Blanchett zijn leuk gecast samen.

The House with a Clock in Its Walls is een vrij aardige fantasie film waarbij me toch eigenlijk niet helemaal duidelijk was, tot welke doelgroep deze behoort? Voor volwassenen was het plot wat te simpel uitgewerkt en laat ondanks de fraaie setting aardig te wensen na. Voor kinderen was het mijns inziens soms wat te heftig en lijkt het mij voor hen geen aanbeveling. Enfin, Jack Black en Cate Blanchett hebben samen een uitstekende chemie en ze zijn allebei beladen met humor. De doelgroep kritisch buiten beschouwing gelaten was het voor mij toch best een aangename film. Geen hoogvlieger maar wel kostelijk genoten van.

Niet geheel verrassend is het Jack Black die deze verder veilige, maar (zeker voor een film bedoelt voor jeugdige kijkers) zeer degelijk geregisseerde fantasy de nodige glans geeft. Blijft een heerlijke acteur in dit soort rollen. Goosebumps (2015) past wat dat betreft ook zeker in dat rijtje. Vinkt verder iets teveel clichés af om de semi-kritische kijker ook volledig mee te krijgen, maar kan mij voorstellen dat iedereen wel zo'n oom zoals Jonathan had willen hebben... of Cate Blanchett als tante, trouwens.

Niet slecht, maar ik ben ook niet onder de indruk. Het acteerwerk vind ik goed, Cate Blanchett vind ik sowieso een topactrice, en het verhaal en de special effects vind ik goed, maar de humor vind ik soms best flauw. Ook vind ik het eind te druk, te chaotisch, en het is gewoon niet helemaal mijn ding. Ik houd van een magische sfeer, maar ik vind het in deze film niet helemaal goed uit de verf komen, vermengt met de soort humor die erin voorkomt en de acteerwijze, en de emoties voelden niet oprecht (genoeg). Wel een voldoende. 3*

Ik had het moeten weten dat een “kinderhorrorfilm” nu niet bepaald tot mijn favoriete genre behoort. Bijzonder flauwe film en naar verluidt dus gebaseerd op de boeken van John Bellairs. Ongetwijfeld zijn de boeken een stuk beter al vrees ik dat het einde van de filmreeks nog niet in zicht is met in het achterhoofd houdende dat de auteur 12 stuks heeft geschreven.

De humor bvb is erg flauw. Op kindermaat als het ware met een griffioen die zijn boodschap doet. Het wordt er niet beter op wanneer je dat meer dan één keer loet aanschouwen. De film is amper vernieuwend en oogt saai en voorspelbaar met alle nodige clichés. Het enige boeiende is sowieso het uitgangspunt van een klok en de mindsetting rond het begrip tijd. Alleen is het allemaal nogal flauw uitgewerkt. Voor de doelgroep misschien een “OK” film waarbij vooral de visuele aspecten in het oog springen, voor de rest is het maar flauwtjes.

“There's a clock in the walls. We don't know what it does, except... Something horrible.”

Aardige film die een soort van coming of age verhaal combineert met fantasie elementen. Vooral Black en Blanchett hebben zichtbaar plezier in het spelen van hun rollen, en hun gezamenlijke scenes zorgen voor de sterkste momenten in The House with a Clock in Its Walls. De jonge Vaccaro doet het goed en weet zich knap staande te houden tussen Black en Blanchett. Het probleem van de film is dat het script en de regie steken laten vallen. Het is niet spannend en interessant genoeg voor volwassenen, maar het is net iets te eng voor kinderen. De bad guy maakt ook weinig indruk, en met MacLachlan in de rol is dat toch best knap.

Bij deze had ik geen grote verwachtingen, maar daarom heeft hij me wel aangenaam verrast. Nog eens een leuke, magische jeugdfilm. De special effects waren goed gedaan, zonder dat het een overkill werd.
De cast was wel leuk.
Toffe film.