Aus dem Nichts (2017)

Ieder zijn mening over het opsplitsen in 3 delen van de film, maar ik vond het op zich wel werken. Het meest storende eraan vond ik dat het ook letterlijk getoond werd dat het 3 delen waren. Persoonlijk had ik de ruwe overgangen ook zo wel gesnapt en de film is rustig genoeg dat je niet constant je hoofd moet breken over wat er nu aan de hand is.

Zoals ook al aangehaald is het eigenlijk allemaal eerder eenvoudig qua verhaal en voel je al duidelijk waar het einde naartoe gaat.

De kwaliteit van de film ligt hem vooral in de acteurs en die spelen de planken kapot. Zeker Diane laat je gewoon geloven wat daar aan het gebeuren is.

Al met al een fijne zit. Niet het beste dat ik al gezien heb maar als je een keer "gewoon een film" wilt zien is dit perfect.

Nogal emotionele film, zowel qua regie als acteerwerk. Niet heel subtiel dus ook, en als er op het einde wordt verwezen naar de NSU voelt het zelfs wat pamflettistisch.

Niettemin solide gemaakt, met een immer aantrekkelijke Kruger in de hoofdrol. Kan mij eigenlijk ook niet herinneren dat ik haar in een film uit eigen land heb gezien.

Voor eigen rechter spelen

Prima Duits misdaaddrama waarbij je wel rekening moet houden dat ongeveer 1/3 deel een rechtbankdrama beslaat. Niet iedere kijker zal vermoedelijk goed door dit gedeelte heen kunnen komen. Het contrast is namelijk groot tussen dit klinisch opgezette stuk en de scènes die zich hiervoor en erna afspelen, maar het blijkt een essentieel onderdeel van het verhaal te zijn. Buiten het gebrek aan uitvraag van direct (gefingeerd) tegenbewijs door het gerechtshof aan de extremisten die verantwoordelijk worden gehouden voor de bomexplosie, draagt dit onderdeel bij aan de impactvolle finale. Ik vond het fascinerend om te zien hoe je afkomst en je verleden je positie in een rechtszaak kunnen beïnvloeden, ook al ben je zelf het slachtoffer. Dit legt de regisseur sterk en overtuigend vast.

Minstens net zo overtuigend is het fantastisch neergezette personage door Diane Kruger die ervoor zorgen dat bepaalde gedragingen van het personage niet al te cliché overkomen, doordat ze zo overtuigend worden neergezet. Al komen sommige gedragingen (denk o.a. het vergrijpen aan drugs) nogal abrupt over.

In the Fade heeft ondanks zijn compacte speelduur soms wat momenten die langdradig aan kunnen voelen, maar de positieve kant hiervan is dat de pijn en het verdriet van het hoofdpersonage beter voelbaar worden. Wat ik wel mistte was iets meer inzage in het leven van de daders en meer achtergrond bij hun monsterlijke beweegredenen, maar ik begrijp ook dat dit er door de regisseur uitgelaten is om een focus op Nuri en haar gezin te houden. Al met al zeker een aanrader.

3,5*

Het was wel een mooie film. Alleen het einde? Dom!
al had ik het heft die Katja in eigen handen nam, toch sterker verwacht. En het einde? Hmmm... Wie is er dood, wie is er niet dood,... Hebben dat koppel het wel degelijk gedaan????

Vandaag na 6 jaar opnieuw bekeken. En moet mijn mening van toen toch wel nuanceren.

Jammer van het laatste deel, daar had veel meer in gezeten.