Verdwijnen (2017)

Opmerkelijk; tweede achtereenvolgende film van Boudewijn Koole die zich afspeelt in Noorwegen.

Vanaf 2 maart 2017 in de bioscoop (September Film)

Kijk hier reikhalzend naar uit! Zeker nu Rifka Lodeizen wordt geregisseerd door iemand die het vak verstaat. Kan ze weer eens ouderwets schitteren.

Ligt het nou aan mij of zijn die twee honden en die man wel heel slecht in de poster geshopt?

"Ze heeft slecht nieuws", zo staat in de synopsis. Meer vertellen zou het eerste uur van de film volledig overbodig maken, want het duurt een half uur voordat ze het überhaupt aan iemand vertelt en pas in minuut 55 breekt ze het nieuws bij haar moeder en haar broertje. Tja, die vinden dat slechte nieuws natuurlijk niet zo leuk en een sentimenteel, voorspelbaar tranendal is het gevolg en leidt tot een melodramatisch einde met een knipoog naar Lawrence Of Arabia. Die vergelijking onderstreept echter alleen maar de abominabele kwaliteit van het scenario, want dit verhaal had gemakkelijk in 10 minuten afgewerkt kunnen worden. Helaas moeten we zien hoe Roos speelt in de sneeuw, bedenkelijk naar buiten kijkt tijdens een autorit, meegaat op de arreslee, piano speelt met haar moeder, vist in een wak, van gil gaat, een naakte duik neemt in een ander wak, en haar broertje in de sauna aan haar tieten laat zitten. Vervolgens gaat het gezin gezamenlijk huilen als een wolf en zijn er shots van een wolfshond wiens tong uit de bek hangt van het trekken van de arreslee.

Het bovenstaande zou je een spoiler kunnen noemen, omdat er verder werkelijk he-le-maal niets te beleven valt in dit tergend langzame, slaapverwekkende tranendal.

De NRC geeft vier sterren en vergelijkt de film met Höstsonaten. Een vergelijking die zo voor de hand ligt dat ik het idee heb dat daarom het personage Bengt in het leven geroepen is. Bengt is een jaar of 9 en we moeten geloven dat hij de halfbroer is van Roos (eind 30) en zoon van Louise (halverwege 60). Daar klopt iets niet.
Los hiervan wil de film iets te graag Bergman-achtig zijn. De metaforen liggen er te dik bovenop. De bevroren wereld, het samensmelten.
Pluspunten zijn het acteren van Elsie de Brauw en Rifka Lodeizen en het prachtige Noorse landschap. Na de uitleg van Louise's kilte ('jij wilde toch met papa mee?!' ) brak de broze spanningsboog en liet het verhaal me...koud!

2*

In jaren niet zo'n groots MEESTERWERK uit Nederland gezien!

Ik ben zojuist weggelopen uit de zaal. Kon het niet volhouden.

Saai en slap, Boudewijn Koole kan beter maar weer kinderfilms gaan maken, Kauwboy was geweldig, maar dit is ZZZzzzzzzzzzz.....

Een Ingmar Bergman wannabe met totaal ongeloofwaardige personages. Interessant doen zonder ook maar ergens een snaar te raken, daar had Boudewijn Koole met de verfilming van Nooit meer slapen ook al last van.

Mooi werkje uit ons eigen land.

prima acteerwerk, mooie beelden.

Als je alles wilt zeggen moet je niet teveel spreken. Koole begrijpt minimalisme: hij laat z'n acteurs (Lodeizen is weergaloos...) kleine stukjes informatie weggeven, maar legt de kern van de film in de dingen die je alleen kunt zien, opmerken. Kunt horen in het verbijsterende soundscape. Verdwijnen geeft je (letterlijk) film-ruimte en emotionele ruimte om precies die dingen te voelen die nu juist een keer niet in het script verpakt zitten.

Boudewijn Koole verschaft weinig uitleg, maar wat een lange aanloop leek naar het bekend maken van het slechte nieuws, zit toch vol met plaatjes van natuur en dier en metaforen, verwijzend naar het behoud of verlies van het leven. Ook de scènes met opnames van onwaarneembare geluiden lijken niet overbodig.

De harde relatie tussen moeder en dochter steunt vooral op de acteerprestaties van beide vrouwen met zonder twijfel Rifka Lodeizen in een prachtrol.

Innemend slot, dat zoals andere momenten uit de film, de kijker zelf tot besluiten noopt.

Ook visueel ideeënrijk en genietbaar.

Mooie plaatjes, goed acteerwerk, maar een zeer weinig opwindende film.

SLECHT! Oh wat een tijdsverspilling. Echt oersaai, slaapverwekkend en totaal geen actie of drama te bespeuren. Ik viel echt in slaap. Het enige moment dat er even wat gebeurde, was toen ze ruzie kreeg met d'r moeder en toen ze vertelde dat ze doodging. Maar zelfs dat wist geen gevoelde snaar te raken. Vreselijk. Ik ga ook niet beginnen aan Beyond Sleep, dat zal pas echt slapen zijn hahaha
Ps. het eind was super vaag. Begreep er niks van. Zij liep gewoon weg? En dan? En die moeder dan? Wat gebeurde daar mee, want waarom zoomden ze in op die honden? Zoals ik al zei, begreep er niks van. En ook haar allerlaatste zin die ze zegt, kan iemand (die het script kent) het voor mij herhalen? Haha ONVERSTAANBAAR slecht. Stom gemompel altijd met die NL films

Vanavond op Canvas

Laat je niet misleiden door het 'traag dus saai'-eskader

I won't

Zal eens kijken of ik me bij jou en Verhoeven kan voegen. Mijn smaak-overlap met hem was niet heel enorm, met jou is die volgens mij al een stuk groter.

Wij zijn dol op Noorwegen, komen er al lang en elk jaar, behalve in coronatijd, spreken de taal en deze film nu twee keer gezien.

Er zijn aspecten die me totaal niet overtuigen: Rifka Lodeizen die naakt in het ijswater duikt in de winter:

levensgevaarlijk en een kwelling, absoluut ongezond. Ze doet het zelf, geen stand-in vanaf een afstand, dat is niet te harden. Zelfs geoefende ijszwemmers doen het nooit zo, weten we uit goede bron.

Een moeder die als wondertalent als jong meisje alleen maar op internaten heeft gezeten (vandaar haar ijskoude, nare omgangsvormen, haar gevoelsleven alleen maar in die piano gestopt..) en zo meer.

Ze vertelt het haar dochter als was het de eerste keer, maar zoiets weet je toch van je moeder?!

Het uitstellen van het gesprek, de ziekte, duurt tergend lang.

De beelden zijn prachtig, waarschijnlijk in het zuiden of midden van het land gefilmd, vanwege het heldere licht in de winter. Het jongetje Bengt met zijn fascinatie voor geluiden, is een gouden vondst,

maar het geeft ook zijn isolement aan, want ook met hem heeft de moeder weinig contact.

De overeenkomst dus met grote halfzus.

De hangende ijspegels aan de rotswand, elk met zijn eigen toon, is van een ijle schoonheid.

Laat je ook niet verleiden door het 'traag dus elitaire arthouse-eskader'

Vind het een film over de meest elementaire menselijke relaties en emoties die daarbij horen, dus in die zin zou ik elitair eerder op heel andere favorieten van mezelf plakken, zoals (bijv.) deze

Pfoe, die Piu klinkt ondanks je ringing endorsement wel een beetje als een beproeving: 3,5 uur filosofie, religie en politiek. Ik weet niet of ik daar nu het gestel voor heb, Der Zauberberg, the movie

Verdwijnen is niet de film die het moet hebben van zijn ellenlange dialogen of gesprekken. De personages identificeren zich een beetje met de natuur: ondoorgrondelijk, afstandelijk, leeg en stil. Ook de relatie tussen moeder en dochter (Roos) is zoals de Noorse temperatuur: koud, ter hoogte van het vriespunt (en nog ver eronder).

Anders is de relatie tussen Roos en haar halfbroertje. Beetje bizar zelfs om vast te stellen dat naaktheid helemaal geen taboe blijkt. Hoewel er op emotioneel vlak ook daar weinig te verwachten valt, is de band tussen hen toch innig en er één van vertrouwen en begrip.

Het zijn dan ook de natuur en omgeving die extra cachette geven aan de film. De sneeuw, de bergen, het water en de ijspegels. Alleen dat is onvoldoende om een film te dragen. Het leed dat Roos draagt komt bijgevolg ook te weinig tot uiting. Niet slecht, goed voor mij, maar ik begrijp dat de film het gemiddelde van 3,0* niet haalt.

Ik ben steeds gefascineerd bij het bekijken van Europese films naar de nummerplaten. Vaak verwijzen deze naar de regio in het land zelf. Zo merkte ik op bij deze film dat er 2-3 auto's rondreden met een nummerplaat beginnend met de letters "ZK". Dit zou dan wijzen op de regio van Tromso, welk toch vrij noordelijk ligt.

@Fisico: de stad Tromsø ken ik alleen van de zomer: een mooie, kleurrijke stad.

In de winter komt de zon er tussen eind nov. en half januari niet meer boven de horizon uit en is het vanaf twee uur 's middags pikkedonker. Er kan dus later gefilmd zijn daar, door een sneeuwlaag wordt het gebied er lichter van kleur óf de gebruikte auto's in de film zijn slechts gehuurd in Tromsø, terwijl er in een ander gebied gefilmd is. Op Svalbard wordt dit kenteken ook gebruikt, Spitsbergen dus. Kan allemaal!

Slaapverwekkend slap

Dank voor de info!

Op het Belgische Een draait trouwens een programma over Vlamingen die België inruilen voor een nieuw leven in Noorwegen. Hammersfest is maar 1 van de plaatsen die wordt aangedaan. Fascinerend land alvast!

Het Hoge Noorden | één.be - een.be

Ook online via VRT NU nog te zien.

@Fisico:

Beeldschoon land, ik spreek ook de taal en het is er oogverblindend. Maar er zijn ook andere aspecten, die bizar, niet fraai zijn en daarom rustig in Nederland gebleven...

Die serie ken ik: helaas wordt er veel geleuterd over de omstandigheden van de Belgen die er wonen en veel te weinig natuur, cultuur. Lijkt wel een theekransje....Toch bedankt voor de tip!

Het programma beoogt inderdaad eerder de sociale interacties en de beweegreden om Vlaanderen achter te laten, maar dan in een setting van de Noorse pracht en cultuur. En ons Annemie moet je er dan maar bijnemen ...

Je maakt me nu wel nieuwsgierig welke aspecten minder fraai zijn in Noorwegen. Kan je dit wat toelichten? Nu niet dat ik een globetrotter ben om dergelijk avontuur te starten. Ook de afstanden zijn niet van de poes, maar het gaat wellicht dieper dan dat ...

@Fisico, daar kan ik een boek over schrijven, maar hier is er niet de ruimte voor...

Een vrouw keert terug naar Noorwegen. Naar haar moeder en broertje. En ze heeft wat ernstigs te vertellen. Rifka Lodeizen hoort inmiddels echt tot mijn favoriete actrices. En ook in deze film maakt ze dat weer helemaal waar. Erg mooi geacteerd en een verhaal dat ook mooi opbouwt. De entourage van het witte Noorwegen is niet echt belangrijk voor het verhaal, maar het geeft wel hele mooie plaatjes. En dat is mooi meegenomen. Gezien op tv.

Traag . Maar rifka is weer eens erg sterk. Een van de beste actrices die we hebben ,en ze gaat vaak niet voor veilige romcoms die in Nederland zo populair zijn .

Soms leek het heel eenvoudig . Maar daar door juist ook realistisch.

Net aan 3 * voor dit film huis project .

Hoi Fisico, dit bericht van jaren geleden kwam ik tegen. Wat heel naar is van de Scandin. landen, IJsland het minst vanwege geïsoleerde ligging, is wat men daar de "wet van Jante" noemt, zoals de mensen in het Noorden nog steeds worden opgevoed. Samengevat: je bent niks en je zult ook niks worden. Het z.g. maaiveld van onze streken lijkt er op. Op internet staat informatie over deze "wet van Jante". Nog steeds actueel.

Gedragscode van tien regels, die heel kleinerend en vernederend is en nog steeds van generatie op generatie wordt doorgegeven. Of men nu wel of geen lid is van de Lutherse Kerk, staatsgodsdienst daar.

In Scandinavische films kom je dit geestelijke harnas nog steeds tegen en soms "ruim voldoende alcohol" om deze remmingen even los te laten. Vaak in het echt drank in Finland ingekocht, veel goedkoper of illegaal gestookt nog steeds. Schitterende landen, waar ik zo vaak als kan naar toe ga, maar op een bep. manier van het padje af! In landen zoals Noorwegen, Zweden en Denemarken, in mindere mate Finland. Daarom ook zoveel problemen op het mentale vlak daar. Groet!