Wer Wenn Nicht Wir (2011)

Vandaag naar Aken gereisd om deze film te zien. Wat een prachtige film. Heel mooi en ingetogen acteerwerk, prachtige art-direction met een mooi en (lijkt me) realistisch tijdsbeeld. Enkele zwart-wit beelden met "original footage" (maar gelukkig niet overdreven veel) helpen mee je in die tijd te verplaatsen. De persoonlijke wortels van de het Duitse terrorisme worden hier getoond. De film houdt eigenlijk op (toch nog vrij abrupt, al heb je dan al 2 uur film zitten kijken) als de gewelddadigheid begint. De verknoping - om het met een germanisme te zeggen - van het linkse terrorisme met de nawerking van de Nazitijd in de naoorlogse gezinnen waarin de activisten opgroeiden wordt invoelbaar in beeld gebracht.

Deze film verdient een plek in de Nederlandse bioscopen!

Prima vertolking van een van de beste acteurs van Duitsland namelijk August Diehl.

Gezien in Mexico-Stad! Toe maar.

Film met een realistisch tijdsbeeld, die mij bleef boeien. August Diehl een goed acteur zoals hier al vermeld is maar Lena Lauzemis deed zeker niet voor hem onder.

Denk niet voor iedereen weggelegd maar misschien dat ik deze periode als klein kind heb meegemaakt zeker voor mij een aanrader.

Een vergelijking met de film der Baader Meinhof komplex werd bij mij snel gemaakt en die beviel mij ook goed!!

Dus voor mij een mooie 7....

Een eerlijk gemaakte realistische psychologische documentairachtige geschied(enis)film over de RAF die niet beklijfd omdat de ziel ontbreekt. In de kern een liefdesverhaal tussen twee mensen, die meegezogen worden in de politieke turbulentie van die tijd en er uiteindelijk aan onderdoor gaan. De relatie tussen Gudrun Ensslin en Bernwald Vesper wordt gevolgd aan de hand van politieke gebeurtenissen (archiefmateriaal). Deze zijn echter teveel aaneengeregen en de beweegredenen van de hoofdpersonen, los van uit welk (nazi)nest ze komen, worden er daardoor niet duidelijker op. Het merendeel van de scènes speelt zich binnenkamers af en daar worden nieuwe personen geïntroduceerd, terwijl je als kijker in het ongewisse blijft waar het zich afspeelt. Will Vesper is de tragische hoofdpersoon: zijn relatie met Gudrun Ensslin wordt door Andreas Baader danig in de war geschopt, zijn droom om een eigen uitgeverij te beginnen mislukt en de zorg voor het kind van hem en Gudrun is teveel voor hem.

De regiseur is erin geslaagd om met een interessant thema, een volledig nietszeggende film te maken.

De film is natuurlijk meer waard dan de 6,3 op IMDB en de magere 3,37 sterren die het op dit moment hier heeft.

Politiek gezien is de Duitse geschiedenis altijd wel interessant.

Dit geldt dus ook voor het Duitsland van vlak na de tweede wereldoorlog tot ver in de jaren zeventig.

Voor het gevoel wordt die periode goed in beeld gebracht door de juiste: Acteurs, locaties,muziek,kleding,haardracht en archiefbeelden,

Je waant je werkelijk in het Duitsland van die tijd bij het volgen van deze film.

Ik zou deze film zeker kijken als je de kans krijgt.

Overtuigend stukje West-Duitse geschiedenis dat zich concentreert op de relatie tussen Bernward Vesper en Gudrun Ensslin. Ze beginnen samen ook een uitgeverij die in een moeilijke spagaat zit tussen het publiceren van revolutionair werk en het heruitbrengen van het werk van nazi-auteur Will Vesper (inderdaad de vader van).

Relatie komt echt tot ontploffen als dan ook Andreas Baader opduikt eind jaren zestig en we aan het begin komen te zitten van de RAF.

Op de aftiteling zien we ook dat de regisseur de zoon van Bernward en Ensslin bedankt.

Film neemt verder geen stelling in zijn al dan niet sympathie voor de RAF, al laat die wel het autoritaire gedrag van Baader zien en wordt er op de aftiteling gemeld dat Baader en Ensslin zelfmoord pleegden hetgeen op z'n minst tussen aanhalingstekens had gemogen.

Verder zitten er geweldige archiefbeelden in de film over een aantal historische gebeurtenissen.

In de tweede helft van de jaren 60 kwamen op diverse plaatsen in de wereld vertegenwoordigers van de merendeels goedopgeleide naoorlogse generatie in verzet tegen politieke machtsbolwerken. Naast o.a. studentenleiders als Daniel Cohn-Bendit (Frankrijk) en Rudi Dutschke (West-Duitsland) was Gudrun Ensslin een van de mensen van het eerste uur.

Regisseur Andres Veiel schetst in deze film enerzijds haar turbulente relatie met haar studie- en echtgenoot Bernward Vesper (bij het grote publiek nauwelijks bekend volgens mij) en anderzijds de teloorgang van die relatie naarmate Ensslin steeds meer radicaliseert. Op zich een heel interessante proloog van Der Baader Meinhof Komplex (2008). Goed acteerwerk van August Diehl en de verrassend sterke Lena Lauzemis.