Clean, Shaven (1993)

Is dit jouw review? Waarom staat de adoptiemoeder van Nicole beschreven als haar moeder?

Yup, dat is mijn recensie ik verspreid de link van mn blog altijd, in de hoop zo een groot publiek te kunnen bereiken

"De moeder van het dochtertje van Peter" (ik neem aan dat je op deze in doelt), hiermee verwijs ik naar Nicole's biologische moeder en niet haar adoptiemoeder

Ja dat klopt dus niet. De detective waar je op doelt heeft min of meer een "relatie" met de adoptiemoeder, aangezien haar biologische moeder dood is.

O! Mijn fout Bedankt voor je scherpe observatie, ik zal het zsm verbeteren!

Ik heb het bekijken van dit filmpje zeer lang uitgesteld maar vanwege de hoge waardering van enkele users dit nu eindelijk maar eens bekeken. Wel, ik kan er kort over zijn. Dit soort extreem depri films zijn duidelijk niet aan mij besteed. Het kijken hierna ervaarde ik als een kwelling en hoewel dit filmpje nog geen tachtig minuten duurde, duurde het voor mijn gevoel eindeloos lang. Om zo'n film te maken moet je volgens mij zelf ook in een zware depressie zitten, anders lukt dat volgens mij eenvoudigweg niet. Er was werkelijk niets positiefs te bespeuren in deze film. Lelijke fotografie, zwaar depressieve muziek, enkele zeer schokkende scènes die in een horrorfilm niet zouden misstaan, mensen waar geen enkele vrolijkheid van afstraalt. enz enz enz. Ik zou er zelf neerslachtig van worden. Vanavond toch maar iets vrolijks bekijken.

En dan wel Irréversible, Melancholia en Requiem for a dream in je top 10?

Ja inderdaad, niet dat je dan meteen deze film goed moet vinden als je die films in je top 10 hebt staan want de stijl kan je helemaal tegen staan maar de redeneringen dat deze film té depressief moet zijn vind ik dan wel weer raar.

Misschien totaal niet in de stemming of had je iets anders verwacht?

Achter die films zit voor mij een zeer duidelijke filosofische boodschap en bovendien vind ik de cinematografie en de soundtrack voor die films voortreffelijk. Dat kan ik absoluut niet zeggen van Clean, Shaven.

Ieder natuurlijk zijn heugje en zijn meugje. ik vond de geluidsband van Clean, shaven (van de onbekende Hahn Rowe) bij vlagen briljant en vernieuwend.

De cinematografie van Clean, shaven was rauw en onopgesmukt. Niet zo klef en gepolijst zoals bijvoorbeeld het inferieure A beautiful mind. Dus ook klasse eigenlijk.

Nee, bijna alles aan deze compromisloze en welhaast meedogenloze rolprent klopt.

Dat is krachtig gezegd, Mochizuki Rokuro, en hierom (beeldtaal, geluidsband, etc.) noem ik Clean, shaven dan ook graag in één adem met Sokurov's The Second circle (ook al zo opzichzelfstaand en beklemmend) en recentelijk ook met Grandrieux' Un Lac.

Voor de fijnproevers dus...

Inmiddels een paar dagen geleden gezien, en er blijven nog steeds flarden in m'n hoofd rondspoken. Angstaanjagend goed geacteerd ook. Het werkt alleen absoluut niet, wanneer je dit met de verkeerde mensen kijkt. Voor mij persoonlijk, de grootste teleurstelling sinds jaren.

Daar was het de makers zeker ook om te doen...

Halverwege deze productie deed acteur Peter Greene (er letterlijk tussendoor dus) de hoofdrol in het al even goede Laws of gravity. Ook al een American independent debuutfilm.

Sindsdien doet de veelzijdige Greene alleen nog maar zijn sleazy psycho-ding in obligate Hollywoodbijrollen (Pulp fiction, The usual suspects, Training day, etc.) . Kwestie van chronisch pijnlijke typecasting, vrees ik.

Clean, shaven blijft mijn nummer 1, al vecht ie wel vaak om de bokaal met Stranger than paradise. Dit even volledig terzijde...

Ga Laws of Gravity z.s.m. kijken. Staat op youtube, zie ik. Enig idee of er een andere optie is?

Nee, helaas, het is crimineel! Maar Laws of gravity is zeer moeilijk aan te komen, zelfs in USA - dus die youtube versie, daar moet je het maar mee doen....

Ik heb Laws gezien op MGM Movie Channel. Weet niet waar je die zender allemaal ontvangt, maar daar passeert hij dus wel eens.

Trailer @ youtube

Ik weet niet wat zo briljant aan deze film gevonden wordt. De rol van een geestesziek persoon kon ik wel pruimen maar verder vond ik de film ronduit saai

Clean, Shaven is een korte maar zeker bondige film. De 70 minuten razen voorbij en doen zelf denken dat je een kortfilm aan het kijken bent.

De film wordt gedragen door de duistere sfeer en de verontrustende acteerprestaties van Peter Greene.

Er zitten een paar harde scenes in die op het netvlies gebrand worden en een interessant, spannend verhaal.

Zeker eens de moeite waard om te kijken!

3.5*

Sterke film van Kerrigan wederom.

Vrij vergelijkbaar met Keane. Ook deze film volgt een tamelijk onsympathiek personage waar de kijker geen greintje medelijden mee krijgt. Een goor, schizofreen mannetje, erg sterk gespeeld door Greene, al vond ik Lewis in Keane toch ietsje beter.

Geweldig gebruik van soundtrack en distorted geluiden, draagt erg sterk bij aan het beklemmende sfeertje in de film, al had er visueel wel wat beter ingespeeld kunnen worden op Greene's waanzin. Niet dat de film het echt per se nodig heeft, want Kerrigan komt al een heel eind met het sounddesign, maar het had de film wellicht nog iets extra's gegeven.

Voor de rest een intrigerend en bij vlagen verontrustend portret. Sterke sounddesign, perfecte speelduur en sterk acteerwerk. Kleine 4,0*.

Beetje teleurgesteld.

Keane vond ik toen een erg leuke film. Wist voor het kijken niet dat dit van dezelfde regisseur was, maar kon de films tijdens het kijken wel aan elkaar linken. Verhaaltje komt ook wat overeen natuurlijk, alleen dan vanuit een ander standpunt gezien (en een andere afwikkeling).

Met het moraaltje op het eind heb ik niet veel, ook het verloop van deze film is redelijk simpel. Het is Kerrigan meer om de sfeer te doen en daar laat hij toch wat steekjes vallen. Ik moet jeroentjuhhhhh bijtreden en concluderen dat beeld en geluid niet geweldig bij elkaar aansluiten.

Visueel is het wel erg mager. Film als dit behoeft geen mooifilmerij, maar iets als Pop Skull had een stuk beter gewerkt. Of inderdaad Grandrieux. Die kunnen armoedige omgevingen toch veel krachtiger in beeld brengen. De geluidsband viel me uiteindelijk ook wat tegen. Kerrigan probeert wel maar het is allemaal nog flets en simpel. Vond het dan ook nergens beklemmend of duister worden.

Greene helpt ook niet echt mee, hij blijft teveel hangen in geforceerde maniertjes. Kwam niet echt naturel over. En dan heeft een film als deze toch een probleem. Want als de acteur én de stilering niet meewil, en het plotje toch al niet zo heel veel voorstelt, dan blijft er ook niet veel over.

Gelukkig is Kerrigan wel beter geworden. Wil de rest nog wel eens zien, maar dit was toch een redelijk mager debuutje.

1.5*

Na lang geleden Keane gezien te hebben, maar eens het debuut van Kerrigan aanschouwd.

Ik kreeg het toch enigszins wel al benauwd bij de begintiteling... de benauwende soundtrack en de claustrophobische geluiden. De uitwerking is ook tamelijk goed, al valt het qua budget wel weer wat tegen. We krijgen hier te maken met Peter Winter, een man die gewoonweg erg ziek is en waarvan je al vanaf het begin weet dat er een flinke steek los zit. Wat de film verder zo benauwend maakt is het feit dat hij continu wordt geplaagd met geluiden uit het verleden, van de slachtoffers die hij heeft gemaakt. Is het wroeging? Wie zal het zeggen.... alhoewel, het einde...

Ja, het einde was vrij goed, maar dat schizofrenie hebben we al wel vaker mogen zien als uitwerking. Het komt niet echt meer verrassend binnen.

Die wederzien met zijn dochter vond ik wel een sterk stuk.

Al met al is dit een prima probeerseltje.

3,5*

Bepaalde scene kwam me erg bekend voor......

The Big Shave (1968) - IMDb

Peter Greene is voortreffelijk als Peter Winter, een schizofreen die het instituut waar hij jarenlang is behandeld verlaat. Hij keert terug bij zijn moeder in de hoop via haar op het spoor te komen van zijn dochter, die zijn moeder via een adoptiebureau heeft laten adopteren. Maar Peters geestelijke instabiliteit veroorzaakt impulsief gedrag (zelfmutilatie, geweldsexplosies) waardoor hij verdacht wordt van een ongewone moord die in de buurt is gepleegd.

Greenes fenomenale vertolking wordt versterkt door de inventieve regie van Kerrigan, die door middel van intelligente camerastandpunten en een neurotische soundtrack de ernstige verwarring van de hoofdpersoon voelbaar weet te maken zonder de aandacht af te leiden van zijn hoofdpersoon. Het verhaal is complex, de film uitdagend, maar vooral intrigerend. Een uiterst intelligent psychologisch drama die er op unieke wijze in slaagt schizofrenie zowel inzichtelijk als voelbaar te maken.

Intense film die geen gemakkelijke kijkbeurt is. In Clean, Shaven volgen we de schizofrene Peter, en zijn mentale toestand komt ook terug in de manier waarop alles gefilmd is. Ongemakkelijke overgangen, shots uit vreemde hoeken, en Peter die ook geregeld vreemd gedrag vertoont. Het verhaal is verder niet heel gecompliceerd al heeft het wel een open einde, maar wordt door de vertelwijze een stuk interessanter, en uiteindelijk gaat het hier niet zozeer om plot, maar meer om de psychische toestand van Peter en hoe hij de werkelijkheid meemaakt. En dat geeft misschien geen vrolijkmakende film, maar intrigerend is het wel.