Star Trek IV: The Voyage Home (1986)

Admiral, there be whales here!

Er wordt vaak gezegd dat deel 2, 3 en 4 van de Star Trek films een trilogie vormen. De eerste twee sluiten inderdaad naadloos aan elkaar aan, maar na het zien van The Search for Spock had ik het gevoel dat het verhaal wel was afgerond. Wat overbleef was, zoals de titel al deed vermoeden, de terugkeer naar Starfleet. Gelukkig bleek de titel ook nog op een andere gebeurtenis te slagen, want er kwam eindelijk nog eens tijdreizen aan te pas! Het is nu niet dat dat nooit is voorgekomen bij Star Trek, maar de kunde die de reeks met The City on the Edge of Forever bracht zorgde ervoor dat ik hier erg benieuwd naar was.

Bij het derde deel roemde ik Nimoy nog als de perfecte man om een Star Trek film te maken doordat hij de vibe duidelijk in zijn vingers heeft zitten, maar dan besluit hij opeens om een komedie te gaan maken. Een wat vreemde keuze en ook één waar ik als sci-fi fan niet echt op zat te wachten. Al moet ik bekennen dat het op zich nog wel vrij goed werkt. Spock die leert vloeken, het aan de stok krijgt met een punk op een bus, en vooral de scènes met de Russische Chekov (we have found the 'wessel') zijn leuk. Toch maakt Nimoy als regisseur niet altijd de correcte keuze (dat slapstick muziekje bij de achtervolging in het ziekenhuis onder andere) en ligt de ecologische boodschap me er iets te dik op. Hoewel dit deel inderdaad als slotstuk van een trilogie kan worden gezien (Spock die eindelijk terug helemaal de oude is), is dit toch een vreemde eend in de bijt. De filosofische aanpak wordt nu compleet overboord gegooid en het duistere tintje uit de vorige delen wordt nooit echt meer bereikt. Hoewel het vierde deel voor mij tot nu toe het minste deel in de franchise is, is hier gelukkig voor de rest nog wel wat leuks te beleven.

Al komt dat voornamelijk ook door de uitmuntende cast die het geheel naar een hoger niveau weten te tillen. Vind het sowieso al een prestatie dat de hoofdrollen nog altijd aanwezig zijn, maar Kirk en co lijken ook gewoon erg veel plezier te hebben in het spelen van hun alter ego's. Ook praktisch alle bijrollen worden weer ingevuld door de originele acteurs (zo is Mark Lenard weer van de partij als Sarek en is er zelfs een cameo van Christine Chapel en Janice Rand die gespeeld worden door respectievelijk Majel Barrett en Grace Lee Whitney) waardoor dit altijd wel genieten is. Deze keer maar één echte nieuwkomer en dit in de vorm van Catherine Hicks die als Gillian redelijk veel scènes deelt met Spock en Kirk. Geen fantastische actrice, maar ze zorgt voor een leuke combinatie met haar twee tegenspelers.

Moeilijk te beoordelen eigenlijk. Als echte Star Trek film is The Voyage Home niet zo geslaagd, maar Nimoy weet een leuke sfeer op het scherm te toveren en als komedie is het er een aantal keer boenk erop. Dit in combinatie met de originele cast maken het toch weer een vermakelijke zit, al genieten de andere delen mijn voorkeur.

3.5*

Dit is misschien wel de meest luchtige Star Trek film die er gemaakt is en hij bevat ook regelmatig leuke humor. Een goed voorbeeld hiervan is de scene in de tram/bus met Mister Spock en de punkers en Mister Spock in het bassin met de walvissen. Het leuke van deze film is ook dat het hoofdzakelijk op de aarde afspeelt (en dan terug in de tijd), wat natuurlijk leuke situaties oplevert. Het verhaal zit ook weer goed en leuk in elkaar en weet ook te boeien. Wel zit er veel minder actie in t.o.v. de vorige twee delen. Maar deze film moet het dan ook vooral hebben van het verhaal (soms wel wat langdradig). De cast deed het natuurlijk ook weer goed en leuk.

Deze zojuist bekeken.

Het werkt zowel verfrissend als bevreemdend om de bekende Star Trek crew in het heden te plaatsen, maar op de een of andere manier werkt het en in tegen stelling tot de vorige delen krijgt ook eindelijk de rest van de bemanning daadwerkelijk wat te doen.

Het blijft leuk om vooral Spock in onze wereld rond te zien lopen en een poging te doen om zo alledaags mogelijk over te komen door in zijn zinnen iedere keer een vloekwoord (op de verkeerde plaats en op het verkeerde moment) aan te brengen. Ook de rest was op sommige momenten hilarisch, vooral Scotty was op dreef.

Geen ruimtegevechten en laserstralen schieten, dus de F/X vielen dit keer mee en was er niet veel op aan te merken.

De ecologische boodschap, sta ik helemaal achter, dus geen probleem mee.

Alles bij elkaar behoorlijk amusant, hoewel niet echt een Star Trek gevoel opwekkend.

Een zeventje, ofwel 3,5 ster.

Zo hoort een Star Trek film te zijn w.m.b. Ze moeten van die brug af en dat levert in dit geval een leuke en kleurrijke film op, die zichzelf tenminste niet zo serieus neemt. Zelfs het ridicule verhaal over walvissen die de aarde moeten redden helpt de fun op weg. De beste van de oude reeks. 3,5 sterren.

De aarde wordt benaderd door een vreemde probe met signalen die niet begrepen worden en de probe zorgt voor stampij op aarde! Geen nood, Spock (wat een irriterend personage is dat trouwens!) weet al gauw dat het om walvissen gaan, die met hen willen communiceren. Alleen dat gaat niet, want de walvis is allang uitgestorven in de 23ste eeuw. Afijn, er zit niks anders op dan dat Kirk en zijn vriendjes zich terugwerpen naar het jaar 1986 en daar walvissen kapen om weer in de 23ste eeuw de probe op andere gedachten te brengen.

Op zich wel leuk dat dat saaie ruimtegeneuzel in dit Star Trek-deel achterwege blijft, maar dat gedoe op aarde is niet veel beter. De crew komt nogal onvoorbereid terecht in San Francisco en dat levert allerlei awkward situaties van het niveau 'hihi', die weinig origineel, laat staan komisch zijn. Uiteraard komt Chekhov in de problemen met zijn missie rond een nucleaire onderzeeër. En het wordt nog op het eind erger met een slapstickerige ziekenhuis-scene die Peppi en Kokki niet zou misstaan. Ook die onverholen agenda om de walvis te redden is te suf voor woorden. Niet best dus

De eerste Star Trek film vind ik behoorlijk geslaagd. De film had een spannende en mysterieuze sfeer die ik erg goed kon waarderen. De twee vervolgen waren wat betreft de sfeer voor groot deel vergelijkbaar. Toch waren de twee vervolgen wat minder geslaagd omdat ze probeerde spannend en mysterieus over te komen, maar daar wat mij betreft niet helemaal in slaagde. Bij Star Trek IV: The Voyage Home gooit men het over een andere boeg. Qua sfeer is dit vierde deel heel anders dan de vorige drie delen. De donkere toon die de vorige films hadden is nagenoeg verdwenen en de humor neemt een veel prominentere plaats in.

Ondanks de andere sfeer vind ik The Voyage Home een geslaagde film. Het idee om de Star Trek bemanning naar het eind van de 20 eeuw te sturen is erg geslaagd te noemen.Het idee levert een hoop hilarische situaties met de Strak Trek bemanning op. Echt spannend wordt de film nauwelijks, maar door de grappige situaties heb ik mij prima vermaakt.

Het acteerwerk is behoorlijk goed. Leonard Nimoy acteert het beste. Wie er ook tussen uit springt is de nieuwkomer Catherine Hicks die op een erg leuke manier haar personage vertolkt.

De ecologische boodschap ligt er iets te dik bovenop. Maar ik kan mij in de boodschap vinden en ik had er dan ook geen problemen mee.

De special effects zijn in deze film goed verzorgt. De muziek komt van Leonard Rosenman. Hij komt met redelijke goede muziek aanzetten.

Al met al vind ik Star Trek IV: The Voyage Home een geslaagde film. Geen echt meesterwerk, maar wel het kijken waard.

3,5*

Fijne film die de serie behoorlijk trouw is, in tegenstelling tot de meer recente Star Trek-films. Deze film kent een bijzonder uitgangspunt: wat als buitenaards leven niet mensachtig is maar uit een andere intelligente diersoort bestaat, zoals walvissen? En wat als die walvissen, die kilometers ver door het water kunnen communiceren, al eeuwen via het heelal in contact zijn met soortgenoten zonder dat we het weten? In deze film zijn walvissen in de 23ste eeuw uitgestorven, en sturen hun soortgenoten een sonde naar de aarde om hun lot te onderzoeken. Die sonde vormt een bedreiging voor de aarde waardoor de crew van Captain Kirk moet reageren. Met Arrival (2016) nog vers in mijn achterhoofd deed het communicatievraagstuk mij aan die film denken.

The Voyage Home is een boeiende Star Trek-film geworden die de fans van de diverse series moeilijk kan teleurstellen. Een van de betere, zoniet de beste, wat mij betreft. Ruim 3,5*. Met de recente Star Trek-films is er wel een groot verschil, als je zo'n (actie)film verwacht dan kan dit wel op een teleurstelling uitlopen.

Zowaar eindelijk eens een leuke Star Trek, na drie flinke teleurstellingen op rij. Dat melige sfeertje staat ze goed, want het ziet er natuurlijk allemaal veel te brak uit voor een serieuze insteek. Vooral Spock met z'n trash talk was prachtig. Interessant verhaal bovendien.

Hopelijk liggen V t/m X meer in het verlengde hiervan dan van de eerste delen.

Een van de betere zoals reeds gezegd in mijn eerste commentaar, maar ook een van de leukere.

Warm aanbevolen deze film!!

Deze viel me gewoon tegen, had hier wel wat meer van verwacht na de voorgaande delen, jammer.

Star Trek: The Voyage Home is de vierde Star Trek-film, en het derde deel van de Spock-trilogie die begon in 1982 met Star Trek: The Wrath of Khan.

Admiraal Kirk en zijn bemanning zijn op weg naar de aarde in hun Klingon-ruimteschip, wetend dat ze voor de krijgsraad zullen moeten verschijnen wegens het negeren van de Starfleetorders en de vernietiging van het ruimteschip Enterprise. Wanneer ze arriveren blijken ze op de aarde geheel andere problemen te hebben: een buitenaards ruimteschip zendt zeer sterke signalen uit en beïnvloedt daardoor alle communicatie, energiesystemen en zelfs het klimaat op aarde. Nadere bestudering leert dat het buitenaardse schip contact probeert te leggen met bultrugwalvissen, maar deze zijn al sinds de 21ste eeuw uitgestorven. Kirk en zijn bemanning besluiten terug in de tijd te reizen om in de 20ste eeuw een paar bultruggen op te halen. Ze arriveren in het jaar 1986 in San Francisco, en gaan vervolgens op zoek naar bultruggen.

De vierde Star Trek-film is de beste van de vier, als echte trekkie kan ik dat eigenlijk wel zeggen. In de film zit veel meer humor dan in de andere Star Trek-films; ondanks de superieure technologische kennis en apparatuur van de bemanning van de Enterprise zijn ze nogal onbeholpen in het San Francisco van de 20ste eeuw. Zo hebben ze geen idee hoe de maatschappij in elkaar steekt (geld is ze immers onbekend) en ze ergeren ze zich rot aan de middeleeuwse praktijken van de medische stand in de jaren '80 ('Snijden jullie nog in mensen? Wat is dit, de Spaanse Inquisitie?'). Ook erg grappig is het moment dat Scotty een computer ontdekt. Hij begint tegen het ding te praten, maar die geeft uiteraard geen antwoord. Geïrriteerd pakt hij het toetsenbord op, en begint vervolgens zijn opdrachten in te toetsen.

Een prima Star Trek-film dus, met ook nog eens een ecologische boodschap. Weinig aan te merken op deze film. Geen echt meesterwerk, maar zeker voor trekkies beslist het kijken waard. 3,5*

Uitstekende film waarin een sonde met walvisgeluiden die zich richting de aarde begeeft een bedreiging vormt. Een origineel verhaal waarbij de ecologische boodschap overduidelijk is, maar dit stoort verder niet. De bemanning van de Enterprise komt terecht in het huidige (lees: 1986) San Francisco en dit fish-out-of-water-gegeven levert veel grappige momenten op. Een zeer vermakelijk vierde deel en mijn persoonlijke favoriet.

Mee eens, ook mij favoriete Star Trek film

Zelfde niveau.

Spock keert voor dit vierde deel wederom terug als zowel de regisseur als Spock zelf. Persoonlijk vind ik hem ideaal passen in de reeks, iemand die er niet in slaagt de reeks eigenhandig veel verder te helpen dus. Net als de overige personages eigenlijk, want in principe volgt deze film een erg consistente lijn daarin.

Dit keer bevinden we ons in een omgeving die voor de verandering eens niet de ruimte is. Het is dit keer namelijk een hele bekende wereld die ik lekker veel op onze eigen wereld vond lijken. Enkele grappige stukjes van satire waar op eigenwijze manier de spot mee gedreven wordt. In dat opzicht kan ik deze film wat meer waarderen dan alle voorgaande delen in de reeks.

Verder is het eerder hetzelfde niveau alleen dit keer worden er ook wat belachelijke dingen bijgevoegd, zoals walvissen die gered moeten worden. Ik vraag me toch af hoe ze het verzonnen krijgen in het kader van Star Trek. Ik kan er niet bij. Overige personages zijn verder nog altijd relatief saai en komen nergens tot leven. Ik zeg het zowat elke keer, maar het zal me altijd ontgaan hoe deze mensen bekend blijven als iconische verschijningen.

Al bij al heb ik er net zoveel van kunnen genieten als dat ik hen gedaan bij voorgaande delen. Dat is dus zowat helemaal niets. Altijd leuk om wat elementen van die tijd mee te krijgen, maar ach. Verder kan ik er niet heel veel mee dus ik ga me ook niet inbeelden dat ik dat wel kan. Voor nu weer even een pauze in de reeks die ik ooit weer zal onderbreken door het vijfde deel op te zetten.

Een film waar het plezier vanaf straalt, de meest humorvolle en luchtige deel uit de reeks met de oude crew die met een dikke glimlach kan worden . Amper actie en weinig special effects maar die waren ook niet veel nodig.

Het tijdreizen, tsja dat is nogal wat, maar goed men heeft besloten dat het echt kon. Het zorgt in ieder geval voor de nodige komische situaties. Gelukkig is het niet te vaak gebruikt in latere Star Trek. De (overigens ook heel fijne) serie Enterprise maakte het misschien nog het meest bont met de temporal wars maar daar was ook wijselijk besloten dat niet teveel uit te melken omdat het nogal een bodemloze put kan worden.

Minpuntje: nergens wordt uitgelegd wat die sonde nu precies kwam doen. De ecologische boodschap blijft sober en is niet zo schreeuwerig als in Jamers Cameron's Avatar.