Ci Ke Nie Yin Niang (2015)

Hier in Rotterdam draait ie dan weer in L/V èn Cinerama. Deze week maar liefst vijf keer per dag. Dat is ook weer wat veel. Moet 'm nog een keer gaan zien eigenlijk, Maar Hou-retro en een paar films die ik nog niet zag (Francofonia, An) gaan voor.

In dat kleine zaaltje zeker? Dan laat ik hem schieten. Influenza A kwam helaas tussen onze date met Hou in Eye... Overigens had ik dat sowieso niet gered met werk, wat een rottijd.

John Milton, inmiddels is Zaal 1 van t Hoogt vanaf morgen weer open en draait The Assassin nu daar. Wel op allerlei verschillende tijden per dag. Check de website: Filmtheater 't Hoogt :: Home - Agenda

Voordeel: een hele fijne zaal met een prima doek!

Zelf denk ik dat ik vrijdag uitwijk naar Rotterdam op een tussenstop tussen Breda (werk) en Amsterdam (Hou in EYE)

ik weet niet zo goed wat ik hiermee moet. Het is fijn om all hofcultuur in de film te aanschouwen. Veel detaillering in de gebruiken, voorwerpen en aankleding. en er zijn ook veel mooie plaatjes te zien. Dit geldt niet voor alles overigens, enkele shots waren dusdanig korrelig dat ze me aan een exploitationfilm deden denken.Door de lange shots is alles ook wel erg traag. Hierbij opgeteld dat verschillende scenes niet coherent lijken te zijn met het overkoepelende verhaal, door de lange duur raakte ik de draad kwijt. op het begin vond ik het mooi dat er bijna geen muziek te horen was, en de achtergrondgeluiden voor zich spraken. Echter begon ik later wel iets te missen, door die lang durende scenes. Overigens wordt er later wel een flinke stijlbreuk gemaakt door ineens elektrische muziek onder een gevecht te plaatsen. Beetje raar. Ook opvallend dat in de realistisch neergezette film geen enkel druppeltje bloed te bespeuren is. Ik hoor graag de reden waarom deze film dan zo groots is, en hoe het kan dat deze zo succesvol was in Cannes.

Oef, wat duurde dit lang. De mooie plaatjes soms ten spijt, dit was me allemaal iets te kabbelend, vooral omdat er voor mij niets interessants gebeurde. Een film als Café Lumière is net zo traag, maar wel boeiend (en fantastisch). Misschien is dit Chinese hofleven uit die tijd toch net te ondoorgrondelijk is, zonder enige emoties en veel stille blikken. Halverwege als de film naar buiten gaat krijgt het geheel een opleving, met mooie natuur die wordt getoond (voelt ook allemaal erg authentiek aan, vooral dat dorp in de ochtendmist) of een fraaie scène bij die witte bomen. Maar dat en de mooie slotscène kunnen het geheel niet naar een voldoende slepen, daarvoor is het kijkplezier te laag. Zelfs de normaal prima spelende en gevoelige Qi Shu kon me niet bereiken. 2,0*.

Waarom vinden mensen films van Robert Bresson goed ?
Deze film doet me vooral denken aan diens werk ( o.a. Au hasard Balthazar ) , maar ook aan de jaren '80 GODard .

Dit meesterwerk is niet enkel sober & minimalistisch , maar ook zeer nihilistisch van toon . Een Bresson waardig meesterwerk ...

Schoonheid die niet dóórdringt.

Visueel om door een ringetje te halen, natuurlijk; nagenoeg elke scène , elk shot, is van grote kwaliteit. De stilte na de bliksemsnelle aanslag, die als het ware opengescheurd wordt door de harde klap waarmee de prefect ter aarde stort, in de sublieme zwartwit-openingssequentie. De als een ongrijpbare geest verschijnende en verdwijnende Yinniang, tussen de bomen, dan wel de gordijnen. Een boerenhoeve in de mist. Het adembenemende landschap. De opkomende wolken tijdens de laatste confrontatie met de non (al schijnt dat wel een mazzeltje te zijn geweest).

De afgemeten, formalistische sfeer in dialoog en aankleding is een passend raamwerk voor deze hoogstaande esthetiek, maar ik ben dan zo iemand die hoopt dat dit raamwerk, al is het maar af en toe, doorbroken wordt, en een emotionele kern zichtbaar, dan wel voelbaar wordt.

Ongetwijfeld heb ik last van onbekendheid met de historische setting, en het genre waarmee gespeeld wordt, waardoor ik alleen van een afstandje met bewondering hier naar kan kijken. Dat heeft ook tot gevolg dat ik in dit geval niet aan een half woord (of misschien waren het eigenlijk teveel woorden) genoeg heb, en af en toe behoorlijk verdwaalde in het woud van familiale, persoonlijke en politieke verhoudingen. Met wie hebben we nu weer het genoegen, vroeg ik me regelmatig af.

Het gevoel dat ik hier en daar een afslag heb gemist, wordt nog onderstreept door het voor mij raadselachtige duel met de gemaskerde dame. Misschien heeft dat iets te maken met dat – kennelijk cruciale – verhaal van de feniks voor de spiegel; ik weet het niet.

Mijn eerste indruk is al met al dat we hier te maken hebben met een grandioze stijloefening, een demonstratie van Hou’s kunnen, waarin ik vooralsnog het hart en de ziel niet heb kunnen ontdekken.

Wie weet vindt het wonder alsnog plaats bij een herziening. De film is er fascinerend genoeg voor.

Goede film om mee te starten van deze regisseur, of zou ik beter met een andere film beginnen?

Zou toch eerder iets anders kiezen om te starten....... Zui Hao De Shi Guang (2005), Kôhî Jikô (2003) of Qian Xi Man Po (2001) lijken me iets toegankelijker. Al blijft het kwestie van smaak natuurlijk.

Na geklaag krijgt The Assassin alsnog een BR-release in Nederland!

Als ik even mag klagen: wanneer brengen ze weer eens een vrachie Aziatische horror/misdaadfilms uit ipv 100.000 van die zwaardvechtshit per jaar?

Geen idee...

The assassin wordt voor mij van de ondergang gered halverwege de fillm. De buiten opnames zijn af en toe heel erg mooi gestileerd.
Het blijft allemaal afstandelijk.

Zoek en gij zult vinden, die komen ook nog steeds gewoon uit.

Ik bedoelde als nl release.

Prachtige beelden en het tempo heeft soms wel iets aangenaams. Toch werd hoor mij bij gebrek aan inleving met de karakters een bij vlagen taaie zit, en daarmee een film die ik moeilijk vind om te beoordelen. Verhalen als deze zijn voor mij vaak moeilijk om in mee te gaan, en dat doet zeker wat met je beleving en waardering. Ik ben geen wuxia fan, en deze (atypische heb ik begrepen) Hou Hsiao Hsien weet dat ook niet echt te veranderen.

Ik ben benieuwd trouwens hoe de film in een wijdere aspect ratio zou zijn overgekomen. Ik kan me de meerwaarde van deze beeldverhouding niet direct voorstellen. Afgerond naar boven kom ik alsnog wel op een zeven uit, maar het meesterwerk wat de gebruikers op de eerste pagina erin zien, was voor mij niet te ontdekken.

3,5

Een mooie film, waar dan ook alles mee gezegd is. De film kent weinig verhaal (wat niet altijd moet), maar kan ook niet echt sfeer opbouwen. Het is vooral... mooi om te zien. Het is wel raar om Shu Qi hier te zien die ik eerder alleen kende van The Transporter. Een hele andere rol, en hier past ze wel beter.

De film blijft vooral braaf en ook al is het mooi, kan de film weinig bieden. Daardoor zal het snel in de vergeethoek geraken. Wat meer sfeer, actief of een origineel verhaal zou al veel doen.

Ethiek geeft de wereld kleur – van het pad des verderfs zwerft Yinniang naar een bestaan als mens – geëngageerd, trouw, een moreel wezen.
Tegenover feodale intriges plaatst Hsiao-Hsien Hou de mystieke kracht en de etherische schoonheid van de natuur. In fenomenaal gecomponeerde tableaux schildert hij mensen van vlees en bloed, in mistige landschappen toont zich de ongrijpbare ziel van de film, met kleurfilters worden heden en verleden subtiel van elkaar gescheiden, enzovoort, etcetera.

Ah, genoeg bekijks in ‘The assassin’, maar de verhaallijn is te moeilijk doordringbaar. Wie is nu precies verwant aan wie (?), wie wil wie nu precies om het leven brengen (?) en waarom staat de een de ander naar het leven (?) – het is misschien bijzaak, context allicht, wie weet zelfs ballast, maar de toeschouwer moet er zich voor kunnen interesseren om ruim anderhalf uur geboeid te blijven kijken.

Kortweg: veelbelovend, weinigvervullend.

2,5*

De film kreeg maar liefst 5 sterren in de Filmkrant.
Wat mij betreft, als liefhebber van het genre, een enorme tegenvaller. Ik verwachtte iets in de trend van "Hero" of "House of Flying Daggers" of "The Banquet"
Nu dan de DVD versie, draaide te kort in de bioscoop.
Het verhaal komt niet op gang, verloopt erg traag, soms stilstaand water.
Verder ingewikkelde namedropping en vage (stamboom) familiebanden, waar je echt de aandacht bij moet houden. Weinig tot geen actie, en als die er al is, verlopen de gevechten afwijkend met wat je gewend bent en zijn ze vaak onaf. Vervreemdend soms, wel mooie fotografie.
Misschien nog eens herzien. Voor nu magere **

Three Times blijft het meesterwerk van Hou
Grappig is ook dat ik de onderstaande Hou nog in premiere zag gaan in 1984 (IFFR)
Dong Dong De Jia Qi (1984)

Uitstekend geregisseerd, schitterende beelden en verfijnd camerawerk. The Assassin kijkt bij vlagen weg als een verstillende natuurdocumentaire. Juist in dat verband valt de abrupte montage rondom de weinig overtuigende actiescènes wat uit de toon. Daarnaast doet het gebrek aan uitdieping van de belangrijkste personages zich voelen. De film blijft hierdoor te oppervlakkig op het narratieve vlak. Jammer, want de zweem van mysterie die met name the Assassin zelf (Qi Shu) omhulde deed hopen op meer. Een gemiste kans tenslotte, dat versmalde beeld/die kleinere aspect rate was niet nodig.

2.5*

Andermaal kan ik niet erg enthousiast worden over een Hsiao-hsien Hou film. Vanwege een gebrek aan actiescènes is de film de genreaanduiding martial arts nauwelijks waard. Dat vind ik op zich geen ramp, maar dat het in plaats daarvan veeleer een verzameling stil levens is geworden in harde, soms onnatuurlijke kleuren maakt de film er niet beter op. Welk doel het afwijkende beeldformaat dient, is mij bovendien een raadsel. Omdat er tenslotte amper verhaal zit in deze saaie, trage film kan ik het geheel maar matig waarderen.

Hou wilde blijkbaar een keer experimenteren met een beeldformaat dat hij altijd heeft gewaardeerd, vindt dat het beeldformaat de acteurs mooier uit laat komen en verder is Hou van mening dat het gekozen beeldformaat visueel beter past bij de periode die de film representeert (Tang Dynastie).

Jij bent normaal toch iemand die dit soort motivaties online opspeurt?

Ik ga wel eens op zoek naar achtergrondinformatie, maar vrijwel uitsluitend wanneer ik de film de moeite waard vind. Dat is deze keer niet het geval.

Herzien en dit meesterwerk staat nu definitief in mijn persoonlijke top 7 ! Religie , kunst en de oosterse filosofie komen in dit meesterwerk bijeen . Cìkè Niè Yinniáng (2015) is de oriëntaalse versie ( / een tegenpool ) van 'Je vous salue, Marie' (1985) van JLG !!!

Mooie omgevingen, maar het verhaal is zo subtiel aanwezig & tergend langzaam dat ik mijn aandacht er niet bij kan houden. Jammer van de DVD die ik gekocht heb; maar niet het herkijken waard...

Valt dit even tegen. Ik vond het allerminst betoverend en visueel knap gebracht. Het afwijkende beeldformaat biedt voor mij geen meerwaarde. Sommige beelden zijn niet scherp en zelfs korrelig. Het mooie kleurenpalet is vaag aanwezig. Ook op gebied van de mooie locaties valt het ook wat tegen. Ik heb al heel wat betere in dit genre gezien die verbluffend overkwamen. Hier had ik dat niet. Soms zelfs de indruk dat bepaalde scènes echt te gemaakt eruit zien. Ook op gebied van actiescènes blijf je hier op je honger zitten. Heel wat meer spektakel verwacht. Niet dat dit nu een ramp is, maar qua verhaal stelt de film ook teleur. Heel vaag allemaal en vooral heel saai aan de kijker gebracht. Het was soms zelfs een worsteling om er door te komen. Een onvoldoende wat ik helemaal niet had verwacht. 4/10

Door de poster en de film-titel ontstaat het vermoeden dat het hier om een martial arts film gaat. Echter hoe misleidend kan dit zijn? Nu zijn actievolle scenes geen must voor een goede film. En al past de film op zich wel in de Wuxia -traditie, valt de film op meerdere vlakken helaas ook tegen.

Regisseur Hou Hsiao-Hsien zijn opnames van deze film konden zo aan een museummuur hangen, waren het niet dat veel van de visuele schoonheid teniet gedaan werd door een rare keuze om op een afwijkende beeldformaat te filmen. Daarnaast lig de nadruk meer op schoonheid van de natuur en een soort Freud-geneuzel over de zinloosheid van menselijke conflicten. Dynastieën komen en dynastieën gaan, maar Moeder Natuur blijf bestaan. Vermoedelijk de reden dat veel critici over deze film jubelend zijn maar het maakt de film voor veel andere gewoon saai.

Andere kwestie is het verhaal. China van de negende eeuw, Nie Yinniang (Shu Qi) is een moordenaar die erop uitgestuurd wordt om sleutelfiguren van de Tang-dynastie uit te schakelen.Uiteindelijk krijgt ze de taak om Tian Ji'an (Chang Chen), haar vroegere geliefde, die nu de gouverneur van de provincie Weibo is, te elimineren. Alhoewel er dus een koelbloedige moordenaar aanwezig is, heb ik nog nooit zo weinig bloed zien vloeien. Oké, er zijn hier en daar korte uitbarstingen van actie, vaak komen ze uit het niets, en verdwijnen net zo snel. Om steeds maar plaats te maken voor emoties, de werking van de overheid en de rust van de natuur.

Zoals het gezegde luid: "hebben stille waters, diepe gronden" maar hier kwam ik niet verder dan een glanzende oppervlakte.

Wat Hou’s beweegredenen ook geweest mogen zijn, mijn indruk is - zeker na nadere beschouwing - dat het smalle kader zeer functioneel is.

Bij de buitenopnamen draagt het effectief bij aan de ‘diepte’ van het beeld, waarbij de kleinste details op de grootste afstand messcherp te onderscheiden blijven; en bij de binnenopnamen is het niet alleen een meerwaarde voor het scheppen van een intieme sfeer (bijvoorbeeld in de scène in de boerenhoeve waarin Nie Yinniang haar gewonde vader te drinken geeft), maar is er bovendien nog wat belangrijkers aan de hand.

Opvallend bij deze film is dat er qua narratief nogal wat ‘buiten beeld’ valt: veel is impliciet; of wordt als bekend voorondersteld.

Ik behoor tot degenen die daar bij de eerste kijkbeurt over struikelden: prima dat er zaken niet vermeld worden, maar ik wil wel graag ongeveer weten, of kunnen vermoeden, wát er dan weggelaten is.

De hele film ademt sowieso een bepaalde zorgvuldigheid uit, waarin als het ware geen blad van een boom valt zonder reden.

Tegen mijn gewoonte in ben ik daarom toch maar eens ‘buiten de film om’ mijn licht op gaan steken, en dat loonde in ieder geval de moeite voor wat betreft een aantal basisgegevens (de identiteit van de gemaskerde opponent van Nie Yinniang bijvoorbeeld).

Maar ik stuitte ook ergens op een opmerking over Hou’s gebruik van long takes en long shots waarmee hij de ‘omgeving’ van een locatie, dus wat buiten het kader valt, in aanmerking probeert te nemen, door de acteurs in één take afwisselend in en uit het beeld te laten bewegen, aldus de ervaring oproepend dat de camera - én daarmee de kijker - onderdeel zijn van die omgeving.

Ik heb niet alleen de indruk dat het beeldformaat dit effect versterkt (bijvoorbeeld in de sublieme scène waarin Nie Yinniang van achter de door de wind bewegende gordijnen Tian Ji’an en zijn concubine Huji gadeslaat), maar dat in deze film dit procedé niet alleen een kwestie van ‘cinematic style’ is. Ook de ‘inhoud’, de vertelling, is ‘not limited by the camera’s frame’.

“Huji is zwanger”.

In deze woorden (de enige in de hele film die Nie Yinniang tot Tian Ji’an richt), worden nogal wat politieke en persoonlijke implicaties samengebald.

Het is tekenend voor de introverte vertelstijl van deze film, die zich afspeelt in een ‘omgeving’ die de meeste westerlingen vreemd zal zijn, die zowel de heroïsche actie van het genre, als de politieke, persoonlijke en filosofische achtergronden daarvan, grotendeels in stilte naar binnen keert, laat verdwijnen achter (of juist tot uitdrukking poogt te brengen met ) een schitterende facade.