Coming to America (1988)

Modern sprookje. Voorspelbaar maar heerlijk uitgewerkt. Charmant, zonder smijt-en gooiwerk en met af en toe een sneer naar Westerse toestanden en Afrikaans presidentiële rijkdom. Tegen de verwachtingen in zeer genietbaar. Murphy op zijn best en eigenlijk ook knappe cinematografie.

Onbeschaamd jeugdsentiment die ik na járen weer eens heb gezien. En het goede nieuws: het is allemaal nóg leuker geworden! Kwinkslagen, kleine grapjes die ik vroeger niet zag vielen me nu wél op, plus alle grappen die ik nog van vroeger kende ("Goodmorning my neighbours!"). Origineel, gedurfd én ontzettend grappig. De ongeloofwaardige finale neem ik dan heel graag op de koop toe.

Stem omhoog naar 4,5*.

Typerende jaren tachtig komedie. Het verhaal van deze klassieker over een rijke prins die zich als arme sloeber uitgaf om zo een vrouw te krijgen was natuurlijk niet nieuw, maar deze romantische komedie was wel leuk en het verhaal werd fris en komisch verteld. De cast speelde goed en met name het samenspel tussen Eddie Murphy en Arsenio Hall is het vermelden waard.

Dit is gewoon een classic! Film moet je gezien hebben.

Interessante film om cultuurverschillen duidelijk te maken aan leerlingen (ik ben leerkracht). De acteerprestaties zijn soms overdreven en het is geen moderne film, maar om bijna 27 jaar oud te zijn toch een interessante film!

Coming to America

Coming to America is nog maar net toegevoegd op Netflix maar heb deze film al heel lang, heel graag willen zien. Tussen alle horror films door moet het wel even kunnen en ik heb me toch allemachtig hard zitten lachen zo af en toe door Eddie maar ook door de andere spelers. Het was echt een prima komedie film van Eddie in zijn vroege carrière en hij mag er zeker weten trots op zijn. En dan uitgerekend ook één van mijn lieveling stad waar ik toch nog wel eens in mijn leven naar toe wil, New York City.

Het verhaal van Coming to America was prima, heb me er prima mee vermaakt en kon er prima door komen het concept was ook geinig en vermakelijk. Acteerwerk van de meesten waren prima en ik had het al door dat Eddie drie rollen speelde, vond ze er al verdacht op hem lijken, en ik maar twijfelen, pff! Nee, prima film en gewoon goed vermaakt.. Dank je Netflix!

3.5*

Oef.

Vroeger vaak gezien, al heb ik nooit geweten dat het een John Landis films was. Horror? Njah, 25 jaar later zou je het zo kunnen noemen. Pijnlijk onleuk en érg flauw. En naar moderne maatstafen ook geweldig racistisch lijkt me zo.

Coming to America weet eigenlijk niet zo goed wat het wil zijn. Soms is het een doordeweekse romcom, op andere momenten leunt het meer aan bij Naked Gun-achtige taferelen. Het enige echte consistente is dat de humor geweldig onleuk is en het acteerwerk om te huilen.

Vervelende personages, ongrappige grappen, irritante situatiehumor en een vervelende poging tot een beetje drama op het eind. Mnee, dit is zo'n film die ik vroeger nog wel kon pruimen, maar nu het aanzien niet meer waard is. Snel vergeten.

1.0*

De anarchistische komedie en de comedy of manners van toen waren er inderdaad op gebrand wanstaltelijke grappen te maken over bv racisme. (Met de gangbare cliches over donkere mensen bv.) De bedoeling was om de kijker hiermee te confronteren. Het klopt dat met de 'kennis van nu' (lees onnodig politiek correctheid) dat niet meer kan.

Een heerlijke luchtige komedie weer met Eddy Murphy, die, in vergelijking met vele andere Amerikaanse komedie's, nergens flauw wilt worden. Van John Landis had ik jaren terug alleen nog maar An American Werewolf in London gezien, en hier maakt hij weer een leuk concept.

Het concept lijkt wel iets van een boodschap weg te willen geven of een middelvinger naar de machtige heertjes in Afrika, die ten koste van hun eigen volk, een lekker rijkeluis leventje lijden met alles erop en eraan. Alleen begint dat pamper-leventje Akeem, die inmiddels 21 is geworden, sierlijk te vervelen. Ook van zijn toekomstige bruid word hij niet wijzer, en daarom besluit hij het, samen met zijn broer hogerop te zoeken in Amerika. En laat het het liefst zo goedkoop, verpauperd en onaangenaam mogelijk zijn, want dat mag wel een keer gebeuren na een hele leven in de watten gelegd te worden. Ze verkiezen ook een smerige hostel in Queens boven een Luxieus hotel nabij Manhattan, en houden het lekker simpel. Naar een ding streven ze wel; een bruid vinden waar ze wel wat aan hebben en die voor derzelf opkomt, maar ook in Amerika lijken de vrouwen allemaal gek te zijn.

Dit ontpopt zich tot een heerlijke, scherpe, en knotsgekke komedie waarbij je elke seconde een luchtig gevoel bij krijgt. Uiteindelijk krijgen we ook te maken met een botsing van twee geloven... en... lijkt het er voor Akeem toch wel in te zitten dat hij iemand treft, de zeker niet onaantrekkelijke Lisa. Hier weet de film weer een erg mooi liefdesverhaal te schetsen, dat niet overkomt als een zoetige Sparks-gebeuren.

Die oude heren in de kapsalon waren ook om krom van te liggen.

Heerlijk vermaak, en soms wil het cynisme er nog wel eens van af druipen, maar zwaar word de film nergens.

PS: Die vliegtuig van British Airways naar New York en de talloze logo's van British Airways op de luchthaven van New York... is dat een anti-Amerika houding van Landis?

4,0*

Blijkbaar nog niet op gestemd. Heb deze al te vaak gezien waardoor de lol er een beetje af is. Blijft wel vermakelijk maar hoef hem eigenlijk niet nog een keer te zien en dat zegt ook wel iets.

“I want a woman that will arouse my intellect as well as my loins.”

Ontelbare keren gezien en vooral door de acteurs blijft het leuk. Vooral Murphy en Hall zijn geweldig en Murphy speelt hier voor zijn doen ingetogen. De chemie met Headley is er ook wel en Amos heeft een leuke rol als knorrige, op geldbeluste vader van Headley.

De film is wel te lang en vooral het begin is bijna niet door te komen. Wanneer het verhaal zich verplaatst naar New York word het wat beter. Sommige typetjes zijn best leuk maar echt grappig word het niet. Op de uitspattingen van Hall na dan. De romantiek krijgt de overhand en dat is zeker niet de sterkste troef van de film. Dat is het samenspel tussen Murphy en Hall. Meer van dit duo had de film goed gedaan.

Vind het als humoristische familie film geslaagd, Geeft mij een soort kerstsfeertje, of lange verregende zondagmiddag. Kun je kijken met iemand van 8 maanden tot 88 jaar en alles ertussen in. Leuk en lief. Kan geen kwaad. En zulke filmen hebben we ook af en toe voor bepaalde momenten nodig

Film uit mijn jeugd. Het blijft geweldig om terug te zien. Pure nostalgie de jaren 80

Volgend jaar is deze film alweer 30 jaar oud!! Of ik 'm ooit gezien heb weet ik eigenlijk niet. Meestal sloeg ik dit soort films toen over. Afijn gisteren maar eens opgezet op een heel acceptabele blu ray versie. Okay je ziet dat ie er gedateerd uitziet, maar verder ziet ie er nog fris uit. Alleen de Afrikaanse elementen in het begin ziet er nogal kartonachtig uit. Daar moeten we dan maar even doorheen kijken. Overigens is de opening van deze film erg geslaagd en niet alleen is Eddie Murphy leuk ook de andere doen hun best. Zo is inderdaad de kapper met al zijn grappen erg leuk om te zien. Racistische elementen die gewoon geslaagd zijn zonder dat Sylvana weer op de preekstoel moet zitten. Het kan in Coming to America allemaal. Het plot zit sowieso goed in elkaar en geeft zoals hierboven ook wordt gezegd een mooie boodschap mee.

In het begin zit al gelijk een leuke "grap" met dat knopsysteem aan tafel. Geniaal. Wat me wel weer eens opviel was hoe goor NY was in die tijd. Natuurlijk zijn bepaalde buurten nog steeds niet fris, maar zo goor als toen zul je ze denk ik nu niet meer zien.

Afijn Coming to America blijf toch wel een hele leuke film ondanks zijn leeftijd nog prima te doen. Aanrader voor deze donkere dagen voor kerst.

Wat is dat toch een vervelende trend aan het worden dat als er een grappen over donkere EN blanke mensen worden gemaakt dat dit meteen racistisch moet zijn. Wat een onzin. De film is notabene geschreven door Eddie zelf en daarnaast is 90% van de cast Afro-Amerikaan. Hij neemt gewoon de meeste vooroordelen en mega clichés gigantisch op de hak. Dat mag toch, dat is volgens mij de essentie van humor.

Kortom, ik vindt de film dus leuk en de humor mag er zijn. Vooral de typetjes gespeeld door Murphy en Hall zijn leuk en dan met name in de kapperszaak.
De film is inderdaad wat traag in het begin maar eenmaal in NY komt de vaart er wel in.
Fantastisch trouwens hoe er met de twee zwervers wordt verwezen naar Eddie’s film Trading Places.

Coming to America heb ik al ontelbare keren gezien. Een film uit mijn jeugdjaren. De perceptie vandaag is uiteraard al een pak anders, maar al bij al blijft het aangenaam om ernaar te kijken. Eddie Murphy is catchy met zijn aanstekelijke glimlach, hoewel soms wat geforceerd. Op zich stelt de film niet veel voor en zit het boordevol mierzoete elementen. De insteek van de film is prima om vanuit “wie” je bent je liefde te zoeken en niet vanuit “wat” je bent. Het contrast met het vriendje Daryll ligt er wat dik op natuurlijk.

Racisme bespeur ik er niet in. Jammer dat mensen dit wél zo zien. De politieke correctheid zal na 30 jaar wat gewijzigd zijn, neem ik aan. Leuk script, leuke scènes zoals in de kapperszaak. Fijne personages ook, kortom een leuk vertier voor een kleine twee uur. Hall doet het geweldig naast Murphy en ook Amos of James Earl Jones doen het goed. Het zusje daarentegen vond ik maar irritant. 3,0* misschien net wat veel, maar het wordt een nostaligische voldoende (3,0*) voor mij!

Geweldige film. Heel grappig!

Vooral door de rollen van Eddie Murphy erg vermakelijk geworden! De eerste helft vond ik duidelijk wel beter dan de 2de, vooral de scènes in het paleis zien er erg sfeervol en kleurrijk uit en hebben ook duidelijk mijn voorkeur. Helaas krijgen we daar niet al te veel scènes te zien, de film blijft vermaken tot het eind maar bewandeld wel iets te vaak de veilige en voorspelbare paden.

3*

Wat lekker om deze film in de bios gezien te hebben. So eighties druipt er vanaf in muziek en kleding. Ik kon de film bijna woordelijk volgen. Ik heb de film vaak op VHS gezien. Toch was de link met Trading Places me bijvoorbeeld ontgaan en de jonge Cuba Gooding Jr. óók. Een lekkere film met een flinke dosis jeugdsentiment.

Heerlijk om te kunnen lachen om stereotypen en flauwe grappen die kennelijk tegenwoordig in het huidige medialandschap geen plaats meer mogen hebben.

Vaak moeten dit soort films even opwarmen, maar Coming to America juist niet; de film begint erg leuk. Sterker nog; de film is op z'n leukst aan het begin, als we Eddie Murphy zien als verwende prins in een erg geestig wereldje met James Earl Jones en Madge Sinclair als zijn ouders. Vervolgens begint na een flinke introductie het échte verhaal, waarin de prins naar de wijk Queens gaat om een dame te vinden. Wie al eens een romantische komedie heeft gezien, zal weinig verrassingen te zien krijgen betreft het verloop van het verhaal, maar het - soms lekker overdreven en vaak smakelijk domme - gedoe rondom de rijke prins en zijn wens om arm te leven levert best wat geinige taferelen op.

Helaas is Coming to America ook de film waar Eddie Murphy begon met meerdere typetjes te spelen, ditmaal samen met Arsenio Hall. Het werk van Rick Baker mag dan genomineerd zijn voor een Oscar - en ziet er ook prima uit - maar de daadwerkelijke scènes met Hall en Murphy in andere rollen zijn tenenkrommend. En dat niet alleen; de film moet voor dit soort momenten ook steeds flink op de rem. Het verhaal staat bijvoorbeeld volledig stil als Hall en Murphy als predikant en slechte zanger op het podium komen voor een vervelende skit. Niet grappig en het neemt veel tijd in beslag. En dat in een film die sowieso al veel te lang duurt; meer dan anderhalf uur was zeker niet nodig geweest, maar Coming to America duurt twee uur. Sommige scènes lijken oneindig lang te duren en de film valt geregeld in herhaling, vooral omdat het script veelal bestaat uit platgetrapte paden en je vanaf de eerste minuut al weet waar het naar toe gaat.

3 sterren.

Tweede deel Coming to America in augustus 2020 in bioscopen | NU - Het laatste nieuws het eerst op NU.nl

Moet ik voor die tijd het origineel maar eens op gaan zetten.

Had wel verwacht dat je deze al kende Ajax&Litmanen1..

Laat ik dat net gedaan hebben om dezelfde reden. Heb misschien wel 18 jaar geleden voor get laatst gezien. Maar voor mij is ie een dikke 4 waard, meerdere keren gelachen. Ik kan niet wachten tot deel 2 uitkomt

Zo bijzonder vond ik deze romcom nu ook weer niet. Vaak iets te flauwe humor naar mijn smaak en te weinig memorabele scènes. Het wordt na anderhalf uur redelijk langdradig zelfs. Kan zeker niet tippen aan een film als Trading Places (ook van Landis, ook met Murphy). Wel grappig dat de twee oude vrekken Randolph en Mortimer uit Trading Places even voorbijwandelen ... Ook de kleine rol van Samuel Jackson als overvaller is mooi meegenomen en eerlijk gezegd had ik Eddie Murphy nooit herkend als de kapper. Voor het overige vond ik dit moderne sprookje redelijk origineel, over een Afrikaanse prins die de bloemetjes nog eens buiten wil zetten in New York, en "undercover" een baantje als opkuiser neemt in een fastfood. Hij wordt er verliefd op de dochter van zijn baas. Deze komedie kende een groot succes destijds, maar ik denk dat dit vooral te wijten was aan het succes van Beverly Hills Cop en de hoge verwachtingen die een Eddie Murphy film opriep in die tijd.

Vond het niet al te veel hebben.

Murphy is nu ook niet zo'n acteur waar ik doorgaans plat om lig, maar ik vind hem wel ok dus als een echte Murphy klassieker op TV komt wil ik die ook weleens meepakken. Alleen waren mijn neutrale verwachtingen wel waargemaakt, want waarom dit een klassieker status heeft is me een beetje onbekend.

Begint wel leuk in het paleis, en het verhaal is erg leuk bedacht. Alleen met een naam zoals Murphy kan je een hoop gekke bekken en schreeuwerige en flauwe grapjes verwachtten, alleen staan die niet erg hoog in mijn boekje, en hier heb ik dus toch minder om gelachen dan ik hoopte.

Wel een aantal keer kort moeten lachen en een aantal glimlachjes, en daarmee was het ook wel een beetje gezegd. De film moet het meer hebben van het verhaal, die ik wel leuk bedacht vond. Wel heel voorspelbaar uitgewerkt, maar de beelden in het paleis zijn oprecht leuk.

Zodra de irritante Headley haar entree maakt, hield ik even mijn hart vast. Waarom nu altijd zo'n type met een eigen willetje dat niets doet om het allemaal luchtig te houden en ook altijd weer een "goed doel" moet hebben, in dit geval de bouw van een park. Daarmee was de voorspelbaarheid gelijk aanwezig, want alles daarvoor had nog wel een eigen smoel.

Daarmee komen de grappen in het leuk verzonnen idee niet erg uit de verf, richting de slotfase dreigt de boodschap wel even door te dringen, maar dan zijn de laatste minuten weer zo flauw uitgewerkt waardoor de echte 'boodschap' de grond in geperst is. En daarmee slaat de film zijn doel dus hard mis.

Murphy maakt het allemaal wel luchtig, maar heel grappig vond ik hem ook weer niet. Je komt er wel snel doorheen, met een leuk verhaal maar hier had echt meer, veel meer ingezeten.

Deze film is eigenlijk altijd langs me heengegaan, maar toen een paar maanden terug het nieuws kwam dat er een vervolg aan zit te komen, kreeg ik er wel interesse in. En nu dus eindelijk gezien. Eddie Murphy was in de jaren 80 natuurlijk een gigantische ster en de meeste van zijn films uit die jaren tonen dat ook wel, want het werden veelal kaskrakers en vermakelijke titels om te bekijken. Het verhaal van de rijke en extreem in luxe opgegroeide prins die een arbeidersleven in New York zoekt pakt goed uit. Zeker dat eerste half uur vond ik erg leuk, als we Murphy overdreven in zijn luxe zien. Maar ook daarna blijft het allemaal vermakelijk, met zijn kennismaking met New York en het gewone leven en zijn pogingen om zijn geliefde te winnen.

Het is allemaal wat clichématig, maar tegelijkertijd ook sympathiek door het goede acteren van Murphy. Maar ook diverse bijrollen houden het leuk, zoals de interactie met zijn assistent of zijn verwaande vader. Grappig trouwens om Samuel L. Jackson met een cameo te zien als overvaller. Herkende hem meteen. Ik verheug me vanaf nu eigenlijk wel een klein beetje op Coming to America 2, al kan zoiets vermoedelijk alleen maar tegenvallen. Dit is wel echt zo'n typische 80's titel qua sfeer, muziek, looks en gevoel. Dikke voldoende.

3,5*

Je hebt gelijk Eddie had daar helemaal geen moeite mee. Nu is het allemaal not done. Het woord neger is als racistisch. Ik zag gisteren Trading Places die ook vol zit met foute grappen. Nou ja fout of niet het blijft leuk.