Pelle Erobreren (1987)

Ik dacht eerst dat dit een soort van Witte van Sichem ging worden, maar dan ook een Zweedse manier. Pelle heeft misschien wel wat streken soms maar natuurlijke lang niet zoals de Witte. De film gaat meer over de uitzichtloosheid van sommige mensen. Eenmaal je oud bent, wordt het moeilijker om nog iets te ondernemen. Pelle is nog jong en zijn vader houdt hem ergens tegen. Het feit dat hij en zijn vader gemigreerd zijn vanuit Zweden naar Denemarken, zorgt ook voor hier en daar denigrerende blikken.

Max von Sydow is recentelijk overleden en hoewel ik hem al bij naam kende, was dat nog niet zolang. Meestal zit hij niet in mainstream films en dat is waar de meeste mensen het bij houden. Ik kijk soms al wel eens Europese cinema maar ik sta nog maar aan de beginfase denk ik dan. Als mensen zeggen dat ik al veel films gezien heb dan denk ik: dat klopt helemaal niet, er is nog zo ontzettend veel te ontdekken.

Zo dus oa. von Sydow zijn oeuvre. Een man met een gezicht dat je niet snel vergeet en zeker een getalenteerd acteur.

Dit is mijn 10e film van Bille August maar het is bijlange niet zijn beste (vind ik). Daarvoor bevat de film te weinig memorabele momenten. Het blijft heel alledaags (pesten, uitbuiting, liefdesperikelen, enz).

Moeizaam.

Ik wil de film graag goed vinden, maar ik kan enkel concluderen dat dit gewoon niet mijn soort film is. Enkel en alleen meegepakt omdat de gids er vijf sterren voor geeft. Maar de cijfers van de gids zijn wel vaker wat vreemd, en ook hier kan ik de gids er niet in ondersteunen.

De film brengt in ieder geval de landschappen en locaties magisch in beeld. Erg rauwe beelden, maar ook erg mooie beelden. Zeker tijdens de winter krijgen we enkele mooie scenes. De film kiest er vaak ook de perfecte camerastandpunten voor uit, dus dat draagt daar dan ook bij.

Acteerwerk is uiteraard goed, maar de manier van acteren is niet mijn ding. De theatrale houding van Von Sydow zorgt er in mijn geval voor dat ik nooit met hem meeleef. Ook de dialogen die hij uitspreekt zijn wel heel erg duidelijk uit het boek gekomen. Hvenegaard schreeuwt vaak de boel kort en klein wat niet aan mij besteed is, maar acteert wel overtuigend.

Qua verhaal is er maar weinig dat impact op me heeft. De beelden van de kinderschool en schepen boeien me altijd wel, maar de scenes op de boerderij, affaires en verhalen van de bijpersonages liggen me minder. De personages boeien me allen ook gewoon niet, ik vind het in geen enkel opzicht bijzondere personages.

De camera wordt altijd juist geplaatst bij de natuurbeelden en landschappen, maar het verhaal zelf wordt dan weer heel afstandelijk en saai in beeld gebracht. De aankleding vond ik ook weinig overtuigend en het drama maakt weinig impact op me. Vooral omdat geen enkel personage mijn sympathie op kan wekken.

Wel een mooie finale, en enkele briljante beelden van het landschap. Maar de film is niet mijn ding, vooral omdat ik geen binding krijg met een personage. Dan duurt een speelduur van 157 minuten al snel erg lang.

Pelle Erobreren, een jongen die met zijn zichtbaar oudere vader Lasse emigreert van Zweden naar Denemarken en door de verhalen van vader verwacht dat in Denemarken de straten van goud zijn, het eten en onderdak een recht is en waar je niets voor hoeft te doen. Het enige wat er van jou verwacht wordt is dat men weet dat je er bent want dan kunnen ze dagelijks in de bakkerij een brood extra bakken voor jou.

En zo gaat het altijd met immigranten in de hele geschiedenis, men denkt dat alles blinkt en kan in hun nieuwe vaderland. De Ieren die de aardappels ontvluchten, de boeren uit Nederland die meenden dat de grond gratis was in Noordelijk Amerika en de huidige economische vluchtelingen uit Marokko en Tunesië.

Het zal waarschijnlijk altijd zo blijven, de mens is een opportunist en blijft zolang hij er niet is geweest, fantaseren hoe goed het elders is!

Al snel komt onze Pelle erachter dat het hard leven en werken is in zijn nieuwe onderkomen bij hun werkgever boer Kongstrup, een norse en onvriendelijke boer. Iemand die zelfs met de kerstdagen zijn arbeiders hetzelfde voorzet als door het hele jaar; haring!

Persoonlijk waardeer ik dit soort filmverhalen wel, het laat ons een kijkje nemen in een tijd die veel van ons gelukkig niet meer kennen; hard werken en afzien terwijl er altijd een vonk van hoop is op een beter leven. Ook Pelle fantaseert met zijn nieuwe vriend Erik een betere toekomst, ze zullen naar Amerika, vervolgens naar Australië en de fantasie omvat als laatste land China. Zouden ze werkelijk gaan?

Een leuke film met mensen uit een "simpel" milieu die goed gespeeld worden door de crew en het een en ander meemaken in hun zware leven maar toch ook hun gelukkige momenten kennen.

Van mij krijgt "Pelle Erobreren" een 8!

Het leven in de 19e eeuw moet voor de pachters, loonboeren en havelozen geen pretje geweest zijn. En de taferelen zijn in alle (Europese) landen zowat gelijkaardig. In dat opzicht verrast de film zeker niet. Blijkbaar moet er toen een ruime migratie geweest zijn tussen Zweden en Denemarken omdat er vele malen toch denigrerende opmerkingen werden geslingerd naar de Zweedse (gast)arbeiders.

Ik las het hier ook al ergens, maar ik had een iets actievere, meer guitige versie, van Pelle verwacht. Om hem als filmtitel te vereren, had ik meer van hem verwacht in het plot. Hij ondergaat veel, maar de aandacht wordt ook verdeeld onder de vele andere personages. De vader in de eerste plaats, maar ook Erik of het zwangere meisje.

Het harde boerenleven komt wel naar voren. Ook de erbarmelijke leefomstandigheden als slaapplaats bij de kippen of de koeien. En de vliegen vliegen maar rond ... Mooie karakterschets wel, zeker van de vader, gespeeld door Max von Sydow.