J. Kessels (2015)

Lammers proat perfect Brabants, vond alleen die Bredase frikandellenhandelaar iets te overdreven.
Het vage verhaal stelt misschien niet zo heel veel voor, maar vermakelijk was het wel.
Mooi camerawerk ook.

Hoop gedoe over niets, niet mijn ding. Kan best leuk zijn, zo'n roadmovie met absurde humor, maar ik kwam er nooit in. Het net iets te overdreven spel van Van Huêt en Van der Meer werkt ook al niet mee.Las ergens in een recensie dat het boek eigenlijk niet is te verfilmen, en hier word bewezen dat dit juist is. Iedereen krijgt een ruime voldoende voor vlijt en inzet, maar ik ben hem vooral vlug vergeten.

Ik was van plan om deze film te gaan kijken, maar als ik nu de score zie dan sla ik hem even over.

Want wat ik nu wel doorheb dat heel veel Nederlandse films, boeken, theatervoorstellingen , en noem het maar op, zo ontzettend gehypet worden op T.V. zoals in DWDD. En dan ga ik die film kijken of dat boek lezen en maar daarna voel ik mij zo bekocht, dus nu denk ik het zal wel. Maar zoals nu was ik er bijna ingestonken.

Eigenlijk heeft hij de rollen uit zijn beginjaren Karakter | Wilde Mossels | AmnesiA nooit meer geëvenaard, nee tegenwoordig heeft het meer weg van een karikatuur.

George Jones (en nog wat andere Country hits),Sankt Pauli en Frank Lammers waren de enige lichtpuntjes van deze in het begin nog wel aardige maar verder erg matige film.

Dat is wel erg negatief zeg. Ik ben het er ook totaal niet mee eens. Hij acteert erg goed in deze film.

Waar heb ik zojuist naar zitten kijken?

Waar sloeg dit op?

Het boek is al niet veel soeps en ook de film weet niet te bekoren. Het verhaal op een rijtje zettend denk je van nou dat kan best wel lollig zijn, maar het werkt gewoon niet. Ook veel goedkoop ogende scenes gezien zoals die in het voetbalstadion. Het budget zal dan ook wel navenant zijn geweest.

Heerlijke film met een hoge cultstatus... Cult kan je als excuses gebruiken als de logica niet altijd even klopt.

En wederom ook weer een soort films in Nederland die ik graag zie. Frank Lammers en Fredja van Huet vormen hier een fantastisch duet, met de betweterige zeurende Belgische Bertje op de achtergrond. Fredja van Huet is de schrijver Tomése terwijl Frank Lammers de onverschillige kluizenaar J Kessels mag spelen... de man die indruk maakt op Tomese en die wel gebruikt kan worden om Boontje op te zoeken in Hamburg... De man die Tomese een jeugdtrauma heeft bezorgd of iets dergelijks. In een oude Amerikaan maken de heren een absurde roadtrip naar Hamburg waar de zekere Boontje zich zou bevinden. Natuurlijk moet daarbij de Reeperbahn even onder de loep genomen worden en voor dat de heren het weten zitten ze opgescheept met een dode pooier in hun kofferbak... en dan treffen ze uiteindelijk Boontje.

Waarbij het in het laatste kwart van de film helemaal los gaat van de absurditeit. Heerlijk. Ruben van der Meer weet hier ook op een magistrale wijze een rol neer te zetten van de zekere Boontje. Zijn geforceerde Brabantse accent... zijn lompheid... om over zijn vrouw en dochter nog maar te zwijgen.

Ook toepasselijk dat de Bruyn in een desolaat sfeertje heeft laten gieten.

Ja, alles kan en niks is te gek is in J. Kessels. Genieten...
Tip: bak een paar frikandellen voor bij deze film.

4,5*

Speciaal filmpje met mooie muziek van o.a. E.Morricone

Literatuur over literatuur is toch iets anders dan film over literatuur. Erik de Bruyn heeft te rigide vast willen houden aan dezelfde vormtrucjes waarmee de auteur en het fictiepersonage in 'J.Kessels: The Novel' (2009) op zoek zijn naar hun eigen verhaal. Die zoektocht is in het medium cinema ook minder zinvol of interessant, omdat het hier op een visuele en technische manier ideeën overbrengt op de kijker, terwijl het teruggrijpen naar stilistische middelen uit geschreven teksten hier geforceerd en misplaatst voelt. De ingeblikte voice-over, die soms trouwens slordig wegvalt omdat de omgevingsgeluiden er te luid doorheen klinken, of de onverwacht hoogdravende mijmeringen over de aard van literatuur, die in deze setting helemaal ‘out of the blue’ komen en verder eigenlijk niks wezenlijks toevoegen aan het medium film. P.F. Thomése is nu ook niet meer de interne verteller en J. Kessels ‘zijn’ personage, maar de twee personages zijn allebei verworden tot cabareteske typetjes in hetzelfde verhaal.

En toch heeft 'J. Kessels' (2015) iets waar het veel commerciëlere Nederlandse producties aan ontbreekt: een risico nemen met een productie die hoge en lage cultuur expliciet met elkaar verenigt. De titelsong (De Weg) waarin Frank Lammers zijn smarten kweelt als een imaginaire levensliedzanger, die eigenlijk net iets te veel biertjes achter de kiezen heeft voor die karaoke in zijn plaatselijke stamkroeg. De vals nostalgische Americana van Danny Vera (Gentle On My Mind en Hot Burrito No. 1) en Eric de Bruyn (Chug-A-Lug en Honky Tonk Song). Of Willy Berrevoets (If Drinkin’ Don’t Kill Me) als de archetypische getergde Texaan die zijn alcoholverslaving zowel bejubelt als van zich af zingt. En al die andere country-klassiekers die op de soundtrack klinken. Het is nep, het is smakeloze kitsch, maar het is ergens toch een plezierig warm bad om in te verzuipen. Van Huêt en Lammers zijn leuk op elkaar ingespeeld als elkaars tegenpolen. De droomsequenties ogen plezant (niet in de laatste plaats omdat de Vlaamse Livia Matthes er meestentijds een centrale rol in heeft). Eric de Bruyn heeft van een onverfilmbaar boek toch een feestje weten te maken.

Originele, leuke film. Niet helemaal mijn smaak, maar een 0.5 puntje hoger voor de originaliteit.
Best vaak zitten glimlachen op de bank en leuke vorm.

De twee hoofdpersonages zijn top, ook fijn gespeeld. Alleen jammer van vd Meer die de (overdreven) frikandellenkoning speelt, hij kan echt geen Brabants.

2 rokende mannen op weg naar Duitsland. Ik kan er niet koud of warm van worden. Als je in de juiste stemming bent en een borrel op hebt is het misschien nog te pruimen.....

Grappige film, goed acteerwerk op van de Meer na dan.

bij het lezen van het boek heb ik regelmatig jankend van het lachen op de vloer gelegen. bij deze film gejankt van slechtheid..

Leuk dat ze de voetbalscene bij het RBC stadion hebben opgenomen, toch een beetje mijn cluppie. Verder vond ik de film wat tegenvallen, had gehoopt meer te kunnen lachen, maar dat viel toch wat tegen.

Herzien het haalt het echt niet bij t boek. veel onsamenhangender en je komt niet in de personages. jammer.

Fear and loathing goes Holland?....... Ik ben benieuwd, ga hem zo bekijken....

Heerlijke post-moderne roadmovie die 'volkse' cultuur vanuit een literair perspectief behandelt en in samenhang met het verhaal gebruik gemaakt van fijne stijlfiguren en wijsheden die nooit te wijsneuziger worden. Er zitten leuke kwinkslagen in naar onder andere religie, het schrijverschap en managementtaal. Als kers op de taart is er de gelaagdheid, waarbij de verteller zich zowel in het verhaal als buiten het verhaal bevindt, op basis waarvan er een vrijheid ontstaat die optimaal benut wordt (hierover kun je uren met elkaar in gesprek gaan). Het oermotief van seksueel verlangen is een leidraad door de film, maar gaat nergens irriteren. Uiteraard is de film in bijna al deze zaken schatplichtig aan de onderliggende roman van P.F. Thomése.

Frank Lammers, waar ik normaal gesproken moeite mee heb, is hier volledig in zijn element als no nonsense J. Kessels - het romanpersonage van P.F. Thomése - liefhebber van countrymuziek, benzineslurpende auto's, snacks, bier, sigaretten, voetbal en het nachtleven. Fedja van Huet, vertolkt op overtuigende wijze P.F. Thomése alias Franske de romantisch ingestelde kompaan van J. Kessels in het verhaal, maar tevens auteur van J. Kessels en het verhaal. Enerzijds is P.F. Thomése hoogdravend, maar anderzijds neemt hij zichzelf op de hak met name door wat anderen over hem vertellen en het uit de doeken doen van zijn verlangens naar de billen van een pubermeisje . Ondanks de verschillende verschijningsvorm heeft P.F. Thomése veel gemeen met J. Kessels, waardoor het voor de hand ligt dat J. Kessels het volksere alter ego is van Thomése. Marc Lauwrys als Bertje speelt een mooie bijrol net als Romi van Renterghem als de jonge Brigitte. De chemie tussen Lammers en Van Huet zowel als acteurs als de personages die ze spelen is perfect. Het camerawerk is ruim voldoende, de dialogen, muziek en sfeer gaan hand in hand met het overkoepelende narratief.

De film had naar ongekende hoogte toe kunnen stijgen als de lijn van het eerste uur vastgehouden zou worden. De verhaallijn in het huis van de zus van Bertje is echter iets minder (het klikt onder meer niet helemaal tussen Van Huet en Annick Christiaens en wat meer J. Kessels zou zijn gewenst) en het subplot met bijbehorende handelingen rondom het lijk had net iets interessanter gemogen. Ten slotte overstemd de achtergrondmuziek soms de dialogen. Toch hebben we hier te maken met een van de beste Nederlandse, Nederlandstalige films ooit geproduceerd (waarbij aangetekend dat dit wel een nadrukkelijk mannelijk perspectief is op een mannenfilm). Dit, nogmaals, mede mogelijk gemaakt door het fijn in elkaar gestoken 'script' van P.F. Thomése.

Einde van dit gedrocht niet gehaald

Inderdaad best een gedrocht dit.

Ben niet bekend met het boek. Het filmscript vond ik in ieder geval allesbehalve scherp en vaak nogal kinderachtig. Qua sfeer zit het wel goed met de film, die mij ook aan Fear and Loathing in Las Vegas (1998) deed denken.

Had ik ook moeten doen, want Jezus wat was dit slecht zeg. Man man man.
Waar heb ik in gódsnaam naar zitten kijken?! Bijna 2 uur weggegooid, om te janken. Aan de acteurs lag het niet, maar deze film sloeg nergens op en ging echt hélemaal nergens over.