- Home
- TornadoEF5
- Meningen
Meningen
Hier kun je zien welke berichten TornadoEF5 als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
Anastasia (1997)
Dit werd mij ooit eens aangeraden, en wellicht op Moviemeter maar dat is al een tijd geleden en ben dat ook niet heel zeker. Heel eerlijk, dit is gewoon geen goede film. Het is aan de saaie kant en erg langdradig, te veel focus op een romance die niet werkt. Het einde is wel nog oké.
Maar ik heb meer problemen met het bronmateriaal. Als uw vijand een Jood is en dan de typische Joodse stereotiepen krijgt en de vloek als een "communistische vloek" wordt gepresenteerd, dan zit je niet ver van de anti-Judeo-Bolshevik complottheorieën die voor veel van het nazigeweld in wereldoorlog II gezorgd hebben. Ik vind het verheerlijken van de Russische tsaar gevaarlijk, omdat die revolutie er niet zomaar uit het niets kwam en de Tsaar ook zijn vele misdaden kent, inclusief genocides zoals de Circassische genocide. Als we vandaag zien dat er één iemand in Oost-Europa oorlog voert omdat hij heimwee heeft naar deze periode, dan walg ik van deze film en van het productieteam. Het is bovendien extreem inaccuraat. In het echt heeft Raspoetin het leven van de troonopvolger van Tsaar Nicolas gered (*) die aan een erfelijke vorm van hemofilie leed (een ziekte dat toen in meerdere koninklijke families zat door de inteelt) en had hij een enorm goede band met de familie van de de dochters en de Tsarin. Raspoetin is een deel v/d reden waarom de Tsaar gevallen is, omdat de Russische bevolking vonden dat hij te close was met de koninklijke familie en omdat het inderdaad om een nogal vreemde intrigerende figuur ging, zeker vanuit een outsiderperspectief.
Als je een prinsessenfilm wilt maken, hou het dan gewoon op fantasie. Dit is belachelijk en ruikt naar propaganda, en dat kan ik absoluut ook niet apprecieren. Ook in een kinderfilm. Ik wil gerust neutraal zijn en iets in zijn context bekijken, maar hier is het gewoon te storend. En het hoort niet in een kinderfilm die de kritische manier v. denken nog niet hebben ontwikkeld. Er is een reden waarom het verhaal van de prinses vaak plaatsvindt "in a land far, far away".
(*) althans toegeschreven, wat de reden is waarom hij zo een goede band had met vooral de tsarin als mysticus of persoonlijke spirituele beschermer v/d troonopvolger.
Black Cauldron, The (1985)
Alternatieve titel: Taran en de Toverketel
The Black Cauldron staat vooral gekend als een financiële flop, maar als film is dit zeker geen slechte film. Al is het ook verre van een perfecte film. Disney heeft wat nagelaten om de film na diens grote flop in de cinema verder te promoten in de jaren nadien waardoor deze film eigenlijk niet zo bekend is, en dat is spijtig. Ook denk ik dat we een heel andere Disney zouden gezien hebben in de jaren '90 mocht deze film geslaagd zijn. Uiteindelijk zou The Great Mouse Detective en het succes van Little Mermaid vorm geven aan het Disney van de jaren '90. Maar het had anders kunnen verlopen. Rond deze periode was zelfs het voortbestaan van de animatiesectie van Disney in gevaar.
Op papier heeft deze film heel veel ingrediënten in huis om er een echte topfilm van te maken, alleen werkt het niet helemaal. De magie ontbreekt een beetje, en ik kan niet echt met de vinger wijzen aan wat het ligt. Het lijkt mij gewoon niet voldoende te beklijven, of te chaotisch verteld. De hoofd- en zijpersonages lijken me ook wat te zwak uit te vallen, al is de kwade kant hier wel in topvorm. Score is goed, al speelt het gebrek aan liedjes misschien de film anderzijds wel parten. De animatie is met momenten echt schoon, zeker actiescènes en de scènes in het kasteel, eigenlijk de donkere scènes met name.
Voor mij persoonlijk is deze film niet op het niveau van later werk dat we zouden zien in met name de jaren '90, maar het is wel een stap vooruit tegenover de Disneyfilms uit de jaren '70. Ik zie dit niet als het dieptepunt van Disney uit deze periode, dat is voor mij de animatie uit Robin Hood of het verhaal van de Reddertjes. Het moet ook gezegd worden dat in deze periode het animatielandschap meer concurrentie kreeg vanuit alle hoeken, zowel intern (Don Bluth, Brad Bird -> later Pixar, Tim Burton) als uit het buitenland (zoals Tsjechoslowakije en Japanse anime met Svankmajer en Studio Ghibli). Al was iedereen nog min of meer zoekende in deze periode, en dat is soms aan de films te zien. Soms ook in positieve zin omdat de big studios niet altijd het gekende veilige recept volgen van vandaag, omdat dat recept nog in ontwikkeling was.
Burn after Reading (2008)
Zevende film van de gebroeders Coen. Erg goed, beter dan verwacht want de plotomschrijving vond ik niet zo super interessant. Maar goed, dat geeft niet altijd weer of je de film goed zal vinden of niet. Het is wel de reden waarom ik deze nog niet eerder had gezien. Beetje onderschat zelfs. Erg aangename film van de gebroeders Coen. Ik denk nu toch wel dat de regisseurs me (doorgaans) liggen. Maar ik moet nog vooral het meer drama-gerelateerd werk van hun ook kijken, en weet ook niet echt goed te verwachten.
Elemental (2023)
Niet heel speciaal, maar ook niet slecht. Pixar-middelmaat zoals we er de laatste tijd steeds meer te zien krijgen. Vooral het verhaal en uitwerking van het verhaal laat de wensen een beetje over, en ik denk ook dat het recept - ondertussen volledig uitgemelkt - gewoon aan de kant mag geschoven worden voor een tijdje en zelfs dan aan vernieuwing toe is. Het is zeer stereotiep en het doet wat soortgelijke films eerder deden gewoon minder goed.
De films worden steeds langer, ook binnen het animatiegenre, maar blijkbaar is de extra tijd ook niet genoeg om enkele u-turns in plotontwikkelingen niet te verhinderen. De personages konden ook wat meer extra diepgang gebruiken. Het is verder ook stereotiep dat het grootste deel v/d aandacht naar vuur en water gaat, maar dan andersom als in Avatar: The Last Airbender met water als dominantie en vuur als de onderdrukte groep. Dit is iets trouwens waar bijna elke film/setting met vier facties onder lijdt. In Harry Potter is dat bijvoorbeeld eigenlijk nog een stuk erger, en dat wordt dan wel weer bejubeld. Maar voor mij toont het gewoon aan dat het concept van "vier kampen" gewoon niet werkt. Verder ook heel wat plotgaten: "is het lek gedicht? Wat na de watersnoodramp en de film had ook een ander einde verdiend. Geef toe dat als Wade hier doodgaat, het toch een stuk meer zou beklijven en blijven hangen. En ik denk gezien kinderen in het echte leven soms ook iemand dierbaars verliezen dat het wel moet kunnen. Het leven kan soms hard zijn. Als je na zo een einde wat probeert te milderen (en op een goede noot probeert te eindigen na een "slecht einde"), zou het kunnen. Maar goed, blijkbaar wil men liever een dertien-in-een-dozijn film. Het is vooral jammer en ook ironisch dat een film die taboes probeert aan te kaarten zelf niet durft af te rekenen met een taboe.
Komt niet in de buurt van de Pixarhoogtepunten en wat mij betreft ook niet de beste van Pixar voor dit decennium. Soul, Turning Red en zelfs Luca waren dan toch een stukje beter. Maar ook niet de slechtste van Pixar, er zijn er wel wat die ik nog minder vind.
Falcon Lake (2022)
Ik was vergeten dat deze in de MM top 1000 stond, maar hij stond op mijn watchlijst en trok mijn aandacht. Ik had wel hoge verwachtingen van deze film. Zeer blij dan ook dat deze ingelost zijn. Wat een film!
Er zijn weinig films waar ik het gevoel heb dat ik in de film wil leven, of wil versmelten met de film, maar dit is er zo één van. Bijna elk aspect van de film ligt of raakt mij. De esthetiek, cinematografie, gebruik van geluid, muziekkeuze, sfeer/vibe. Het zit allemaal goed. Het is ook echt ervaringscinema waarbij er eigenlijk niet echt gek veel moet gebeuren om toch je aandacht vast te grijpen, en ook een film die op een natuurlijke wijze overkomt, niet geforceerd, gewoon het leven zoals het is, maar toch wel waarin je je kan verliezen of kan wegdromen. En dan ook met misschien een heel licht donker mysterieus surrealistisch randje. Maar niet overweldigend. Lekker dromerig.
Voor mij één van de hoogtepunten van het decennium zo ver, met misschien het - zeker in stijl - vrij gelijkaardige en iets meer bekende Aftersun (Film, 2022). Liefhebbers van die film zullen dit ook zeker kunnen smaken. En de mensen die dit de top 1000 hebben ingestemd, verdienen een standbeeld wat mij betreft. Of toch op zijn minst veel lof, waardering en respect.
Ghost World (2001)
Ghost world blijft een goeie film, maar ik mis toch de kracht die het vroeger uitstraalde. Misschien toch wat gedateerd ondertussen? Of gewoon een film van zijn tijd? Gewoon genieten, maar geen klassieker. Na het zien van deze film blijft vooral Birch nog hangen, een rol die ze nadien nooit meer zou evenaren.
Serieus gedateerd, geen idee waaraan het ligt.
Maar ik deel absoluut niet de positieve kritieken van de meerderheid op eender welke site. Geen idee waaraan het ligt, maar ik heb er een beetje moeite mee om te geloven dat dit een film is uit 2001, voelt eigenlijk ouder aan. Het is ook niet zo dat de muziek in die film aan die tijd doet denken, want in plaats om voor eigentijdse muziek te kiezen waar de jeugd van toen naar luisterde, gaan we gewoon wederom de blues-tour op.
Ik vind het gewoon niet geloofwaardig. Welk meisje zou nu oprecht interesse tonen voor een oude vent? Niemand. En het meisje voelt niet eens 'vreemd' aan. Luisteren naar bluesmuziek of omgaan met oude venten is niet iets wat ik vreemd vind. Het gebeurt gewoon niet.
Er is ook gewoon totaal geen chemie tussen Rebecca en Enid, geen enkele discussie tussen hen is interessant. Verder ook eerder het gevoel dat Rebecca snel naar de achtergrond verdwijnt en we amper iets over haar te weten komen, want de film focust zich op de iets interessantere verhouding tussen Seymour en Elid. Het enige interessante in de film, want al de rest is levenloos en voelt als een ongeloofwaardige plastieken versie van de wereld aan. Misschien is het Amerikaanse high school gebeuren ook raar, maar ik vind een verplichte art class in de zomer wanneer je toch niet meer verder studeert echt gewoon ook heel raar, maar natuurlijk geen expert op vlak van Amerikaans onderwijssysteem. Het is er blijkbaar toch heel anders.
Ik vind het gewoon echt niet goed. Ik begrijp de positieve kritieken niet, misschien goed voor een andere generatie mensen, maar niet voor de onze. Er moet dan ook wel bij gezegd worden dat de film misschien ook wel niet meer zo gekend is, en misschien met reden.
Misschien moet een vent van 50 of 60 jaar ook geen film regisseren over tieners. Dat zou al veel oplossen. Die kan toch totaal geen voeling gehad hebben met de leefwereld van tieners.
Great Mouse Detective, The (1986)
Alternatieve titel: De Speurneuzen
Onderschatte en een beetje vergeten Disneyfilm dit toch wel.
Ik vind deze al een breuk met de oudere Disneyfilms die ik zag. Misschien dat The Black Cauldron dat ik nog moet zien de definitieve stijlbreuk was. Maar dit voelt al meer Renaissance aan dan Disney classic aan, en heeft wel die 80's vibe die ik recent in films als Who Framed Roger Rabbit zag. De invloed van filmregisseurs op blockbusters zoals Spielberg zit hier al een beetje in. Alleen over de jaren heen een beetje ondersneeuwd, ook onder meer destijds door een andere animatiefilm over muizen die enkele maanden later werd gereleased. En ik denk dat je in de periode ook wel muizenmoeheid zou gehad hebben, want ik heb het gevoel dat veel animatiefilms over knaagdieren gaan in deze periode. Deze film lijkt mij ook een invloedsbron voor de blockbusterfranchise van Despicable Me / verschrikkelijke ikke geweest te zijn.
Maar qua stijl voelt het meer renaissance aan. De animatie vind ik wat minder magisch dan voorbije films, meer functioneel, maar qua plot zit er wat meer diepgang in, is het donkerder van toon, meer focus op entertainment en minder op moraliteit. Alleen vind ik het niet altijd even geslaagd uit de verf komen qua pacing enzovoort. Te chaotisch soms. Maar je ziet de bouwstenen van wat later de Renaissance zou worden hier al in terug, ook al wordt deze daar typisch gezien niet ingezet. Het regisseursduo Muskers & Clement zouden later The Little Mermaid, Aladdin, Hercules, Treasure Planet, The Princess and the Frog en Moana nog regisseren.
L.A. Confidential (1997)
Vrij goed, maar toch een beetje overschat. Ik vind de "klassieke status" wat overdreven, al heb ik het gevoel dat de laatste jaren de film ook een beetje uit de picture is verdwenen.
Oldeuboi (2003)
Alternatieve titel: Oldboy
Nog eens een kans gegeven, ben niet zeker of ik hem uitgekeken had de laatste keer. Maar goed, een rewatch was duidelijk wel nodig. Ik wist ook niets meer van het verhaal. Deze keer kon ik wel beter volgen.
Ik kan beter de goede kritieken begrijpen. Styllistisch mooi, gebruik muziek is erg goed, cinematografisch en set design is erg sterk. Maar het probleem dat ik met deze film heb en eigenlijk meer films van deze regisseur is de narratieve structuur en wellicht de editing. En daarnaast vind ik het moeilijk om erg in te leven in dit verhaal, wat ik toch in zekere zin nodig heb.
Zeker een prima film, dat zeker en vast. Maar ook niet echt een favoriet van mij, dat is bij deze niet veranderd, al heb ik de rating naar boven bijgesteld.
Onward (2020)
Toch wel een mindere Pixar dit hoor. Niet altijd erg geboeid geweest door de film, al is de finale wel nog oké. Het is allemaal vrij cliché en been there, done that. En de setting en achtergrond van de personages helpen niet echt mee om je dan door het verhaal te sleuren. Het is allemaal wel oké maar uitblinken doet deze zeker niet.
Papurika (2006)
Alternatieve titel: Paprika
Niet mijn ding, daarvoor mis ik gewoon 'emotionele binding' met het verhaal, wat er voor mij niet of onvoldoende is. Dat was ook zo bij Inception trouwens, dus in die discussie zal ik me ook niet mengen. En ook daar ben ik geen fan van. De animatiestijl ligt me ook niet zo, ik vind ze gewoon niet echt de mooiste. Ik denk dat het meer moet hebben van het verhaal of het experimentele verwarrende. Maar dat is gewoon - zeker het laatste - niets voor mij.
Ralph Breaks the Internet (2018)
Alternatieve titel: Wreck-It Ralph 2
Op zich vlot de film wel en verveel ik me niet, maar achteraf heb je toch een naar nagevoel bij het bekijken van deze film. Ik denk dat het woord pretentieus vaak valt bij een arthouse film, maar dit is een voorbeeld van een blockbuster die ik ook pretentieus vind. Alles aan deze film voelt zo aan. Het goochelen met de grote merken, het goochelen met hun eigen brand en subtiel even reclame maken in hun eigen film voor andere franchises wat ik misplaatst vind, het aanleren aan kinderen dat je met clickbait geld kan verdienen en het dubbelzinnige "laat je niet beinvloeden door negatieve commentaar want die mensen zijn het niet waard" kan ook gelezen worden als "wij hoeven geen rekening houden met het kritiek, want wij hebben het allemaal en u heeft niets". Of de subtiele referentie naar academy award best animated feature winner nog voor deze film is uitgebracht. Het neigt zelfs naar corporate propaganda.
Het is een sequel die niet als een sequel aanvoelt, want de setting lijkt het internet te zijn. En Ralph en Vanellope zijn er achteraf maar bijgestoken, maar van de kracht van het origineel wordt niet uitgegaan, dat kan je zien aan dat elk andere karakter in het origineel amper aandacht krijgt. Bovendien krijgen we op het internet alleen maar vervelende stukjes te zien zoals het lelijke online racegame (dat een beetje GTA-vibes heeft?), het hele ohmydisney.com en buzztube gedoe dat totaal niet interessant is, en het niet boeiende virusgedeelte. Hoe je het ook draait of keert qua subsettings en subplots is er ongelooflijk veel gemist potentieel. Men opteert voor een feest van herkenningen, maar niet van de kracht van het origineel of de franchise waar deze film een sequel hoort op te zijn.
De karakters maken tegenover het origineel ook geen geloofwaardige evolutie door. Ik heb soms het idee dat Vanellope en Ralph van persoon zijn gewisseld omdat ze totaal niet geloofwaardig overkomen. Als je het origineel hebt gezien, wat ik op de dag zelf ook nog gedaan heb, dan zijn het totaal andere persoonlijkheden van wie hun moraliteit plots niet meer dezelfde is. Ik dacht dat turbo gaan not done was? Maar Ralph gaat wel eerst Turbo overdag om een extra sidetrack in haar race te creeëren wat trouwens ook s'nachts gedaan had kunnen worden. Die les lijkt in de sequel nog steeds niet geleerd, vooral ook omdat dit niet als een sequel aanvoelt.
Een mindere Disney.
Ready Player One (2018)
Qua entertainment is de film wel oké, maar verder zeer clichè en toch tegelijkertijd ook weer pretentieus, ook qua moraliteit. Maar mijn grootste ergernis is dat alle referenties naar de jaren '80 ontzettend goedkoop zijn. Ja, meest herkenbare en populaire decennium qua popcultuurreferenties, maar hou er echt eens mee op met het uit te melken.
Rescuers, The (1977)
Alternatieve titel: De Reddertjes
Dit vond ik zeer zwak. Tot nu toe de slechtste niet-package Disney canon film die ik zag. Ik vond het nergens boeiend of interessant, en voor mij mist het de magische Disneyvibe. Animatie is oké, maar zeker niet baanbrekend voor zijn tijd. Dit is een film waar je goed ziet dat Disney stagneert. Robin Hood toont dat eigenlijk ook zeer goed aan, al is dat verhalend tenminste een beetje interessanter en had het een leukere villain. Onbegrijpelijk dat uitgerekend dit een sequel kreeg.
Sunrise: A Song of Two Humans (1927)
Alternatieve titel: Sunrise
Toch wel de beste zwijgende film die ik tot dusver heb gezien. Mooi en ontroerend romantisch verhaal, sfeervol en vooral visueel erg sterk met weerzinwekkende cinematografie die eigenlijk jarenlang of decennialang niet geëvenaard zou worden. Eentje die de tand des tijds heeft overleefd en terecht een klassieke status heeft.
Toy Story 4 (2019)
Zwak. Ik begrijp absoluut de goede kritieken niet. Op Cars 2 na de zwakste Pixarfilm die ik tot op heden heb gezien terwijl ik recent de Toy Story films herzien heb en me daar eigenlijk wel mee amuseerde en die me wederom overtuigden. Deze komt niet in de buurt.
Pacing is niet ideaal, einde is veel te lang uitgerekt, vervelende nieuwe zijpersonages en ongeloofwaardige evoluties v/h verhaal, inclusief personages. Er is vrij veel mis met deze film, structureel schort één en ander wel, en het is ook gewoon een stuk minder plezant, zeker ten opzichte van Toy Story 2 en Toy Story 3.
Het mag ondertussen wel gedaan zijn met deze serie uit te melken.
Turning Red (2022)
Alternatieve titel: Over de Rooie
Ik ben het echt niet eens met jullie. Zelden zo oneens geweest met de meerderheid van de reviews en inhoud ervan als bij deze film hier. Het is toch gewoon compleet gezever wat hier gezegd wordt. IMDb en Letterboxd hebben dan toch correctere ratings dan dit. Zaken als "Pixar maakt niet succesvol de stap van blockbuster naar meer creatieve films" zijn toch complete onware statements. Of dan zie je andere films dan ik zie (en ik heb er op 2 na ze allemaal gezien).
Ik vind dit een goede film. Ik vind dit beter dan verwacht. Ik weet dat er wat controverses in de film zijn, maar die heb ik nog niet echt gelezen omdat ik de film niet wou spoileren (en nu weet dat het toch meer dan waarschijnlijk quatsch zal zijn). Maar ik vond het wel een toffe en leuke film. Animatie is mooi, verhaal is origineel en de film voelt toch fris aan wat ik belangrijk vind omdat je soms riskeert altijd in de success tropes te vallen en daardoor voorspelbaar wordt.
Bovengemiddelde Pixarfilm.
Us (2019)
Ik vind het ook een zeer teleurstellende film. Als de naam van de regisseur anders was, dan denk ik dat men op verschillende sites ook minder lyrisch zou zijn over deze. Ik vind deze eigenlijk gewoon in de verste verte niet het niveau van Get Out halen. Misschien is het principe van de dubbelgangers te ver gezocht. De aanloop is te lang, en de ontknoping is niet subtiel/interessant genoeg. Flinke tegenvaller.
Vals im Bashir (2008)
Alternatieve titel: Waltz with Bashir
Ik heb verschillende problemen met deze film.
Ik vind het niet gepast om een kunstzinnige film te maken over een massamoord. Ik denk niet dat deze twee zaken samengaan en dat een film in dit geval meer rechttoe rechtaan zou moeten zijn, vooral voor gebeurtenissen die bij het internationale publiek niet bekend zijn of nog niet als zodanig worden veroordeeld.
Ten tweede voelt het vreemd om een film te kijken over oorlog of een massamoord vanuit het perspectief van de massamoordenaars. Palestijnen komen in dit geval alleen op de achtergrond voor, terwijl degenen die het meest lijden Palestijnen zijn, niet degenen die schuld voelen en uiten over deze gebeurtenissen.
Ik denk dat het uitgebreider uitleggen of benadrukken van de achtergrond van dit conflict zou hebben geholpen. Ik denk dat de reden om dit niet te doen is om de film zo neutraal mogelijk te laten lijken, maar natuurlijk weten zowel u als ik dat een neutrale film over dit nog steeds voortdurende conflict niet mogelijk is. Zwijgen + niet uitspreken en neutraal zijn, zijn twee heel verschillende dingen.
Zelfs met dit in gedachten, kreeg ik een "Waking Life"-gevoel vanuit artistiek oogpunt, een film die ik ook behoorlijk verafschuw. De stijl, muziek en sfeer voelen erg geïnspireerd door "Waking Life", en dat werkte helemaal niet voor mij. Hetzelfde geldt voor deze geanimeerde documentaire. Ik hou gewoon niet zo van de stijl, en in deze context helpt het ook echt niet en past het niet bij het thema.