Kinderen hebben normaal gesproken iets aandoenlijks. Ze zijn klein, onschuldig en zitten vaak vol levenslust. En juist die eigenschappen maken ze de perfecte antagonist in een goede horrorfilm. De normaal zo zachte karaktereigenschappen rijmen namelijk niet met de gruweldaden die ze in deze films verrichten. Hieronder vijf films over kwaadaardige kinderen.
Oskar is een 12-jarig jongetje, dat continu wordt geplaagd door twee bullebakken. Op een dag maakt Oskar kennis met zijn nieuwe buurmeisje en de twee worden vrienden. Sinds ze naast Oskar en zijn familie is komen wonen, sterven plotseling een hoop mensen, maar niemand weet waarom, behalve Oskar, die een geheim van zijn buurmeisje kent.
Oskar is een 12-jarig jongetje, dat continu wordt geplaagd door twee bullebakken. Op een dag maakt Oskar kennis met zijn nieuwe buurmeisje en de twee worden vrienden. Sinds ze naast Oskar en zijn familie is komen wonen, sterven plotseling een hoop mensen, maar niemand weet waarom, behalve Oskar, die een geheim van zijn buurmeisje kent.
Zeer fraaie vampierfilm, met een frisse benadering van een uitgekauwd gegeven. Vol originele vondsten en een heerlijk naargeestige wintersfeer. De setting begin jaren '80 is ook zeer doeltreffend. Akteerwerk, decors, kleding, muziek- alles is dik in orde. Het verhaal is mooi uitgewerkt en de film is spannend en bij vlagen zelfs ontroerend. Op de valreep nog een film die hoog in mijn top 10 van 2008 gaat eindigen. - james_cameron
Lerares Jenny en haar vriend Steve gaan er een weekendje tussenuit naar het idyllische Eden Lake. Hun rust wordt echter al snel verstoord door een groepje vervelende tieners. Kleine pesterijtjes monden al gauw uit in levensgevaarlijke situaties voor het stel.
Lerares Jenny en haar vriend Steve gaan er een weekendje tussenuit naar het idyllische Eden Lake. Hun rust wordt echter al snel verstoord door een groepje vervelende tieners. Kleine pesterijtjes monden al gauw uit in levensgevaarlijke situaties voor het stel.
Hoewel het begin natuurlijk gewoon typisch horror achtig is. Deed het me wel een beetje denken aan de recente horror films Ils en Strangers. Maar het brengt itt de laatst genoemde wel iets eigens naar de tafel. Namelijk wat meer realisme van de kinderen. De Britse cinema staat ook wel vrij bekend om de vaak troosteloze omgeving waar kinderen/jongeren opgroeien. En dat weet deze maker redelijk goed te vermengen met het horror genre. Jammer vond ik wel dat het tegen het einde een beetje een wegren show werd en de final showdown een beetje uitbleef. Maar gelukkig wel erg sterk eindigt. - Macmanus
Op 6 juni in Rome haast de Amerikaanse ambassadeur Robert zich naar het ziekenhuis omdat zijn vrouw Katherine moet bevallen. Helaas overlijdt het de baby. Maar in overleg met de priester - en zonder dat Katherine het weet - wordt een andere pasgeboren baby die geen ouders meer heeft, omgedoopt tot Roberts en Katherine's zoontje Damien. Tot zijn vijfde gaat alles voorspoedig, maar daarna begint een vreemde serie ongelukken die start met de zelfmoord van de oppas. Robert wordt door een priester en een fotograaf gewaarschuwd dat er iets vreemds aan de hand is.
Op 6 juni in Rome haast de Amerikaanse ambassadeur Robert zich naar het ziekenhuis omdat zijn vrouw Katherine moet bevallen. Helaas overlijdt het de baby. Maar in overleg met de priester - en zonder dat Katherine het weet - wordt een andere pasgeboren baby die geen ouders meer heeft, omgedoopt tot Roberts en Katherine's zoontje Damien. Tot zijn vijfde gaat alles voorspoedig, maar daarna begint een vreemde serie ongelukken die start met de zelfmoord van de oppas. Robert wordt door een priester en een fotograaf gewaarschuwd dat er iets vreemds aan de hand is.
Uitstekende film waarin een geadopteerde baby iets meer blijkt te zijn dan alleen een kind. Een spannend verhaal waarbij het theologische tintje goed werkt. Ook wordt het geheel geloofwaardig neergezet wat de onheilspellende sfeer alleen maar versterkt. Dat geld ook voor de muziek van Jerry Goldsmith. De film ziet er verder goed uit en ook het acteerwerk is prima. Mede door een aantal originele en memorabele dood-scenes een klassieker binnen het genre. - scorsese
Bij de geboorte van Kevin heeft Eva haar professionele leven en persoonlijke ambities op een laag pitje gezet. De communicatie tussen moeder en zoon verloopt moeizaam. Aan de vooravond van zijn 16de verjaardag pleegt Kevin een onherstelbare daad. Eva probeert erachter te komen of zij ervoor verantwoordelijk is. We Need to Talk about Kevin is de aangrijpende zoektocht van een moeder naar het antwoord op de vraag of het karakter van haar kind aangeboren of aangeleerd is.
Bij de geboorte van Kevin heeft Eva haar professionele leven en persoonlijke ambities op een laag pitje gezet. De communicatie tussen moeder en zoon verloopt moeizaam. Aan de vooravond van zijn 16de verjaardag pleegt Kevin een onherstelbare daad. Eva probeert erachter te komen of zij ervoor verantwoordelijk is. We Need to Talk about Kevin is de aangrijpende zoektocht van een moeder naar het antwoord op de vraag of het karakter van haar kind aangeboren of aangeleerd is.
We Need to Talk about Kevin komt moeiteloos in mijn top vijf van beste films uit 2011. Is het niet alleen omdat de uiterst precaire onderwerpkeuze (massamoorden op middelbare scholen) tactisch wordt besproken door het vanuit het gezichtspunt van ''de moeder'' te nemen, dan is het wel omdat Tilda Swinton één van haar meest gelaagde rollen tot nog toe neerzet. De film heeft een uitmuntende balans gevonden tussen ''luchtigheid'' (het klinkt wrang maar er valt best nog wel te lachen) en de inktzwarte tragedie die zich op het scherm voltrekt. Maar het meest geniale is dat de film nooit pasklare en bevredigende antwoorden geeft om de zinloosheid van de moorden te vergoelijken; het blijft voor zowel zijn moeder als de kijker gissen naar waarom Kevin zo ver heeft kunnen gaan. - Donkerwoud
De jonge Mark (Elijah Wood) belooft zijn zwaar zieke moeder dat hij haar niet zal laten sterven. Zijn moeder sterft toch en Mark wordt korte tijd later door zijn vader naar familie gebracht om enkele weken bij hen door te brengen. Hij kan er spelen met zijn neefje Henry (Macaulay Culkin), die van zijn eigen leeftijd is, en het jongere nichtje Connie. Henry sleept Mark mee in spelletjes die soms gevaarlijk maar altijd amusant zijn. Stilaan wordt het Mark duidelijk dat Henry pervers is en dat hij tot monsterlijke dingen in staat is. Voor de buitenwereld houdt Henry echter het masker van de voorbeeldige jongen op.
De jonge Mark (Elijah Wood) belooft zijn zwaar zieke moeder dat hij haar niet zal laten sterven. Zijn moeder sterft toch en Mark wordt korte tijd later door zijn vader naar familie gebracht om enkele weken bij hen door te brengen. Hij kan er spelen met zijn neefje Henry (Macaulay Culkin), die van zijn eigen leeftijd is, en het jongere nichtje Connie. Henry sleept Mark mee in spelletjes die soms gevaarlijk maar altijd amusant zijn. Stilaan wordt het Mark duidelijk dat Henry pervers is en dat hij tot monsterlijke dingen in staat is. Voor de buitenwereld houdt Henry echter het masker van de voorbeeldige jongen op.
Films als deze kom ik maar weinig tegen. Blijkbaar zit men in het algemeen niet echt te wachten op dit soort films. Als je verder wil kijken dan het typetje dat het brave kindje dat Culkin speelde in Home Alone en My Girl dan is de kans groter dat je dit wel een goede film vindt. Dat Henry er engelachtig uitziet is net goed. Daarmee is hij vergelijkbaar met bijvoorbeeld Rhoda uit "The Bad Seed". Beide denken ze enkel aan zichzelf, tonen nauwelijks emoties en kunnen liegen en manipuleren als de beste. Het grote pijnpunt van het verhaal is dat Henry geen motief lijkt te hebben voor zijn wandaden. Hij lijkt het gewoon uit puur leedvermaak te doen. Rhoda en andere bad kids zijn niet uit op gemene streken, enkel als iemand in hun ogen hinderlijk wordt. Het verhaal is hoewel simpel, goed opgebouwd. Het beging vrij braaf, maar escaleert al snel. De finale is wat overdreven maar toch bevredigend. Ik was aangenaam verrast van het karakter van Elijah Wood en ook de moeder. Zij zetten sterke emotionele rollen neer. - alexspyforever
Reacties (0)