Eden Lake (2008)

Inderdaad! Mijn toenmalige (slechts bescheiden horrorminnende) vriendin vond dit het ergste, afschuwelijkste soort horror, juist omdát dit zo realistisch was.

eens!

Een leuk weekeindje weg eindigt voor een jong stel in een horror vakantie. Pesterijen van de plaatselijke jeugd eindigen in gruwelijke daden. Eigenlijk is Eden Lake een erg realistische en maatschappij kritische film.
Ook in Nederland zijn er helaas in grote mate plaatsen en wijken te vinden waar de bevolking uit hersenloze individuen bestaat die er vaak bijzondere normen en waarden op na houden, een voetbalstadion is er snel mee gevuld.
Het oeuvre van regiseur James Watkins is nog niet enorm groot maar telt een aantal interessante films. Eden Lake in het horror genre plaatsen is ongepast. Het is een ijzersterke thriller. De speelduur is precies goed, de acteurs goed gecast. Kelly Reilly is bijzonder prettig om naar te kijken. De kracht van dit soort films is dat de hoofdrol spelers sympathie opwekken, prima gelukt! Ook de kinderen passen perfect in het plaatje van ogenschijnlijk normale jeugd, die door hun opvoeding en sociale achtergrond wel nooit een universiteit zullen bezoeken.
Technisch zit de film goed in elkaar met een hogeschool cameravoering. De spanning is enorm beklemmend en het verhaal loopt voor het charmante stelletje erg slecht af. Juist alles wat de camera niet laat zien, de suggestie laat ons de pijn en ellende voelen. Het kijken meer dan waard deze film.

over the top

wel spannend

open einde !!

Film afgelopen week gekeken. Het verhaal is realistisch maar de uitvoering stuit op een aantal scenes die er voor zorgen dat het bijna lachwekkend en ongoofwaardig word. 3voorbeelden die er wel heel erg uitsprongen: met een gat in je voet zo groot als een bezemsteel kunnen rennen, vastgebonden zitten aan een brandstapel terwijl je vent in de fik staat en zonder veel moeite en letsel los weten te komen, de bijna aanrijding met een andere auto terwijl ze vlucht en zelf ergens opbotst met hoop lawaai en schade terwijl de tegenpartij helemaal niet meer in het verhaal voorkomt. Dit verhaal had veel beter uitgewerkt kunnen worden.

Compleet ongeloofwaardige waardeloze film, die vooral oproept en uitdaagt tot het plegen van geweld.

Dat is misschien het meest onzinnige dat ik deze maand heb gelezen.

Maar: er waren ook reviewers destijds die in Fight Club een fascistisch/militaristisch manifest zagen, dus u bent niet alleen.

bam geen gezever in deze film. Toont wel aan dat preventief veroordelen van rapaille geen kwaad kan.

Bloed irritante knullen Waarom moest dr vriend nou haar naam roepen terwijl hij vastgebonden zat aan een paal. Zij dan meteen rechtop staan. Joehoe. & waarom loop je een vreemd huis binnen. En waarom ga je in hemelsnaam kamperen in zo’n uitgestrekt middle of nowhere - gebied. Lekker romantisch. maar al met al, toen ze erachter kwam dat hij een verlovingsring in zijn zak had raakte dit mij... verder wist deze film mij een heel misselijk gevoel te geven en spanning. Bravo.

En haar borsten zijn duidelijk gephotoshopt op de post.

Spannend tot het einde. Horror van de bovenste plank. Horror zonder vampiers, boze geesten en wat dies meer zij. Wel een stel rot-tieners, pestkoppen die een steeds sadistischer karakter tonen. Met een duidelijk alpha-mannetje als leider, die alles uit de kast trekt om de leider te blijven.Met gedweeë volgers en volgers tegen wil en dank. Hier en daar iets te bloederig naar mijn smaak.

Een extra punt geef ik voor het slot: tegen alle klassieke regels in beslist geen happy end. Het is dan ook een Britse film en geen Hollywoodproductie.

''Intense filmervaring.''

E. L. trakteert de kijker op: goede acteurs/actrices, acteerprestaties die uitermate geloofwaardig zijn, geweldige opbouw van spanning, brute moorden en een beklemmende sfeer die je pas loslaat als de film afgelopen is.

Geen vuiltje aan de lucht dus! 4 welverdiende sterren van mijn kant voor 'Eden Lake (2008)'.

Het was allemaal niet heel origineel , maar wel spannend en goed geacteerd.

Een brute (psychologische) thriller die je 90 minuten lang in een beklemmende houdgreep neemt.
De oorzaken: het compromisloze verloop van de film, de compromisloze personages en het immer smeulende en uiteindelijk losbrekende geweld afgerond met een absoluut nihilistisch en desperaat slotakkoord. De film slaagt erin om alle positieve gevoelens die normaliter altijd wel ergens de kop opsteken in dergelijke revenge films heel effectief te onderdrukken.
Aan het eind blijf je zitten met een behoorlijke kater. De film geeft hoofdrolspeelster Kelly Reilly slechts ten dele de kans om haar wraak te volvoeren. Na afloop realiseer je je dat de film niet voldoet aan het algemene concept met een clichématig verloop en een soort van happy end. Nee, de film geeft in het verloop vooral valse hoop en blijkt zich uiteindelijk slechts ten dele aan het basisprincipe te houden dat voorschrijft dat de kijker hoopvol de film verlaat. De kijker moet het in ieder geval zonder gelukzalig einde doen.
In de film is het geweld heftig en zinloos. De plotlijn van de film, die een groep jongeren zonder verantwoordelijkheidsgevoel en een gebrek aan normbesef een ander mens tot op bot laat treiteren en mishandelen, legt de wankele verhoudingen in de Britse klassenmaatschappij genadeloos bloot. Een geslaagd stukje maatschappijkritiek dat, hoewel het een overtrokken weergave van de realiteit is (hoop ik), de maatschappelijke onvrede scherp in beeld brengt en onthutsend werkt. In de film wordt het grootste deel van het geweld gepleegd door kinderen. Dat feit maakt dat je als kijker soms wat ongemakkelijk en onpasselijk toekijkt.
Gelijk maar even wat achtergrondinformatie opgezocht. Jeugdcriminaliteit is in Groot-Brittannië en met name in Londen een alledaags voorkomend probleem. Berichten over in brand gestoken auto’s, over geweldplegingen op straat en op scholen en over plunderingen zijn allesbehalve incidenteel. Als je dat zo leest dan lijkt de realiteit de filmfictie al te hebben achterhaald. Een somber beeld.
In Eden Lake wordt het geweld niet verheerlijkt ook al zien sommige scènes er behoorlijk exploitatie gericht uit. Dat mag ook. Het blijft natuurlijk film en een film dient ook een bepaalde amusementswaarde te bezitten. Ik stel dat tenminste zeer op prijs. Ik wil best doen aan bewustwording door film, maar dan wel het liefst door een film met een hoge vermakelijkheidsgraad. En die bezit Eden Lake.
Daarom tot slot nog wat zinnen die zich puur richten op de filmbeleving. Eden Lake is vooral een film met een hoge amusementswaarde. Vanuit een rustige opbouw worden doorlopend dreigende elementen ingevoegd, die de film op den duur voorzien van een fijne dosis beklemmende spanning. De personages zijn geloofwaardig en het verhaal is goed invoelbaar.
Eden Lake kijkt soms wat ongemakkelijk. Het leverde mij een intense kijkbeleving van 90 minuten op. En het klinkt misschien wat vreemd, maar ik vond het toch vooral een fijne film.

Ga jij dan een confrontatie aangaan met zo een uitschot? Ik weet wel beter hoor. Ik had mijn biezen gepakt en was meteen naar een leukere plaats vertrokken. Film bevat verder ook teveel toevalligheden en rare beslissingen om van veel realisme te kunnen spreken.

Na jaren herzien.

De naarste heftigste horror OOIT.

Open eind??

Nou, dat einde is HEEL erg duidelijk hoor .

Dat gegil zal ik nooit vergeten, brrrrrr....

Ronduit domme film die vooral op gruwel en de nodige spanning draait, maar verder vooral onrealistisch en ronduit stupide is qua keuzes en gebeurtenissen.

Uiteraard valt er iets te zeggen over een weinig zelfkritische maatschappij die emoties de boventoon laat voeren. Doch wordt dit wel heel erg op de spits gedreven over een stel jongeren die een stuk slimmer en doortastender overkomen dan twee volwassenen.

De film is absoluut qua setting realistisch te noemen, doet zelfs denken aan de cultuurbotsing in Deliverance, maar hangt verder aan elkaar van domme keuzes, gebeurtenissen die alleen effectbejag hebben, ongeloofwaardig aanvoelen en teveel van toeval en geluk samenhangen. Om een paar dingen te noemen, de keuzes om het ene moment wel op te treden en een ander moment wanneer je leven er van afhangt niet, vind ik persoonlijk heel raar, het vast komen te zitten met de auto en de botsing vlak daarna is effectbejag, mevrouw krijgt een immens stuk metaal door haar voet wat al bijzonder is, dat zou technisch gezien door middenvoetsbeentjes moet zitten, drukt ze eruit zonder flauw te vallen en ervolgens kan ze er op lopen terwijl je zou zeggen dat ze op zijn minst doodbloed. Echt...nee, dat kan niet! Dan het grote toeval bij wie ze in de auto geraakt, maar nog bijzonderder, bij wie ze in de huis terecht komt. Het is allemaal bijzonder voorspelbaar vanwege een soort van Murphy's law. En eigenlijk is dit nog maar een fractie van wat er maar mijn inziens aan mankeert.

Nee, Eden Lake is wat mij betreft bijzonder mager en bezit geen verhaal. Een flinterdunne toevallige ontmoeting is de grondslag van alle ellende en hoewel niet ondenkbaar is het mij veel te gekunsteld. Enige pluspunt is dan nog de innemende Kelly Reilly. Verder, wat mij betreft een film om heel snel te vergeten. Niet mijn genre.

Vandaag weer eens herbekeken,

Vrij harde film, hij begint rustig over een stel dat vakantie gaat vieren maar te maken krijgen met brute Engelse jongeren, de film begint met wat pesterijen, maar word steeds erger.

en op het einde ontmoet ze ook nog eens de ouders van de kinderen, vond het ook wel jammer dat de leider van de groep niet werd afgemaakt door de vrouw en ook jammer dat de vrouw niet haar werk heeft afgemaakt door alle jongens te vermoorden...

Van mij had de film nog wel een half uur langer mogen duren, vooral het einde had verder kunnen gaan want de film hield ineens op!

Jammer van het beetje vage einde, had het liever anders zien aflopen.
Misschien een deel 2 ?
Zaten wel wat onsmakelijke stukjes tussen, maar heb wel eens erger gezien.

Deze film deed me ook een beetje denken aan de film: 'Wilderness'' ook met een stel brute Britse jongeren in het bos die op strafkamp gaan en worden aangevallen door honden.

Best wel een fijne thriller over ontspoorde hangjongeren die een jong koppel terroriseren. Hoe idyllisch het allemaal begint, hoe snel de droom nachtmerrie wordt. Een film met de nodige toevalligheden en een aantal zaken die onlogisch lijken en niet altijd kloppen met de werkelijkheid. Toch ben ik erg tevreden over de algemene aanpak en het plotverloop van de film.

Geen totale metamorfose van een lieftallige dame tot wraaklustige femme fatale. Geen I Spit on Your Grave (2010) dus. Haar angsten en morele kompas slaan niet door. Of toch niet helemaal. Alles staat in het teken van overleven en het zoeken van hulp in de bewoonde wereld.

De gruwel viel best mee. Hoewel ik de man snapte dat hij niet met zich liet sollen, al zou dit nooit bij me opkomen. Toch niet bij onvoorspelbare lui die je niet kent of kunt inschatten. Het einde was eveneens interessant. Toevallig opnieuw weliswaar, maar dergelijke rauwe films hoeven nu eenmaal geen happy end.

Ik ben bezig om goed gewaardeerde horrortitels uit deze eeuw opnieuw te bekijken en dit weekend heb ik mezelf er toe gezet om Eden Lake een tweede kijkbeurt te geven. Destijds toen ik de film zag vond ik het bijzonder matig en had ik er ook maar twee sterren voor over. Het was zó onrealistisch en vergezocht in mijn ogen. Daar kwam overigens best wel wat commentaar op van mensen die dit wel een erg sterke film vonden.

Nou kijk ik geregeld films opnieuw, maar meestal titels die ik leuk vond in het verleden, maar ook af en toe een film die een tweede kans hoort te krijgen en daar valt Eden Lake wel onder. Het concept is natuurlijk gewoon goed. Een koppeltje die aan het kamperen is en wordt geterroriseerd door een bende jongeren. Wat me wel bevalt aan de film is de sfeer. Die is rauw, beklemmend en best wel ongemakkelijk. De groep jongeren is echt tuig van de richel en behoorlijk intimiderend. Maar heel eerlijk, ik kan nog steeds niet leven met het vervolg van het verhaal. Hoe asociaal en kansloos die lui ook zijn, ze gaan wel heel snel van treiteren over tot keiharde intimidatie, martelingen, moord en klopjachten. En waarom? Geen idee. Het slaat nergens op hoe ze reageren en handelen.

Je krijgt wel enige achtergrondinformatie als je bijvoorbeeld die tokkie-vader thuis ziet komen terwijl Steve in het huis zit en helemaal op het einde merk je ook dat het een ronduit nare familie is, maar dan nog. En waar ik ook nog steeds veel moeite mee heb is dat ze van situatie in situatie belanden. Het is een groot bos, maar telkens vinden ze hen en op het einde slaat het helemaal door als Jenny eerst in een busje met een broer beland, daarna vlucht en dan crasht bij het huis van de terreurfamilie. Ik was op dat moment de aandacht al kwijt, al kan ik het wél waarderen dat de film een heel naar einde kent. Vaak ontsnapt er in dit soort films toch altijd wel iemand, maar nu dus niet.

Maar ik heb er voor nu dit keer wel een voldoende voor over, al is het een hele krappe. Die voldoende is puur voor de sfeer, de locatie en de gore. Scènes in het water of de strontkar waren best spannend, al zijn ze behoorlijk voorspelbaar. Ook mag het acteerwerk van de twee hoofdrolspelers er wel zijn. De bende deed me weer teveel aan overacting. Overigens was het wel bevredigend dat Jenny die meid op het einde nog overhoop reed, al had ze er uiteindelijk niks aan.

3* (was 2*)

Wel grappig om mijn oude bericht van 11 jaar geleden weer te lezen. Want de vragen die ik toen had, die had ik nu opnieuw tijdens het kijken.

Het is inderdaad één van de beste horrorfilms die gemaakt is, samen met Orphan. Als een horrorfilm boven de 3,4 krijgt hier dan is het meestal een goede film.

Ik ben heel wat gewend wat dit genre betreft, maar dit blijft toch een van de betere. Deze Eden Lake, eerder al eens gezien direct na de release, deed me terugdenken aan I Spit on Your Grave (2010) die ik nog net iets beter vond. Onwaarschijnlijkheden en 'over-the-top' momenten zitten in veel films dus dar val ik niet meer over alhoewel Steve het wel heel lang vol hield. De omgeving vormde een prima setting voor dit verhaal en de cast was ook goed gekozen. Mijn waardering voor het geheel is trouwens hoger dan toen ik hem voor het eerst zag. Toen was het 3,5*; inmiddels meer van dit soort films gezien om mee te vergelijken.

Ziek.

Scores zijn m.i. te hoog voor deze film. Moeilijk te beoordelen, het verhaal stelt weinig voor. Een motief voor de pesterijen is er nauwelijks. Komt bij momenten zeer rauw over, ik was wel nieuwsgierig naar de afloop maar bleef met een onbehaaglijk gevoel zitten.

Goeie spannende film.

De film heeft een wat langzame opbouw maar als de shit mis gaat, dan is de shit mis. Wat een power woman onze Jenny, en wat een k*t kinders.

Verrassend einde ook.

Deze thriller komt heel hard aan, juist omdat het gegeven heel realistisch is. Als je naar die ouders kijkt dan besef je dat het geen wonder is dat zulke nozems van kinderen bestaan. De wraakactie van Jenny is heel bevredigend, maar een happy end blijft toch uit.

Een "stel kinderen van 12/13" kunnen wel gevaarlijk zijn voor een volwassen man, vooral als ze met velen zijn, wapens (een mes) hebben en bovendien een Rottweiler aan hun zijde. Ik vind trouwens dat die jongelui er ouder uitzien, eerder 14/15 jaar.

Hier hou ik wel van.geweldadig en bloederig.spannend en boeiend tot het eind.wat een fantastische rol speelt die kelly reilly.klasse horror.

Jezus wat een gruwelijke klotefilm.
Goed geacteerd, dat wel, maar wat een k*tkinderen. En ze komen er nog mee weg ook. De ergste dan. Geen happy end en dat vies vuil klotejong leeft nog. Sorry voor mijn taalgebruik. Jezus mina. Even bijkomen. Ik weet niet goed wat voor cijfer ik de film moet geven, want het was heel realistisch, en ik vond het verschrikkelijk, maar aan de andere kant was het heel realistisch. (Snap je het nog).