Regisseurs & Visuele stijl

Vind deze conclusie wel bevredigend. Met name de laatste opmerking kan ik goed begrijpen en Nolan heeft inderdaad wel een remake te veel gemaakt. Ik zie wel een wat sterkere auteursstempel dan alleen 'wat terugkerende raadsels', maar daarover verschillen we gewoon simpelweg van mening. Welterusten!

Nou nee, lijkt me nou net een van de dingen waar de nouvelle vague bijvoorbeeld heel stevig mee afrekende. Het kan ook andersom of door elkaar of de visuele stijl kan de inhoud zijn.

Ik vind Nolan eerlijk gezegd ook niet bepaald een regisseur met nadrukkelijk eigen stempel hoor. Wel een vakman.

Een vakman kleurt netjes binnen de vakjes en werkt volgens het boekje. Ik kan wel vrede hebben met Beitel zijn opvattingen over auteurschap, maar wanneer er gezegd wordt dat de visuele stijl in dienst moet staan van de boodschap, wordt die vrede finaal de grond ingeboord. Regisseurs die zich beperken tot het overbrengen van een boodschap zijn imo allesbehalve een kunstenaar, en film valt toch nog steeds onder de noemer 'kunst'.

Interessante discussie.

Aan de ene kant ben je geneigd de opmerking van Beitel te interpreteren alsof regisseurs de wetten (het boekje) van Eisenstein moeten volgen, maar neem bijvoorbeeld een visueel wat experimentelere film als Requiem for a Dream. Ik denk dat die visuele vorm de boodschap sterker overbrengt dan was het keurig binnen de vakjes en volgens de boekjes ingevuld.

Dus wellicht staat de opmerking:

voor een bredere interpretatie open.

Precies diezelfde boodschap had waarschijnlijk nooit zo sterk overgekomen bij een visueel registrerende film. Mooi voorbeeld dus dat het visuele imo veel belangrijker is dan het vertellende in een film. Natuurlijk kunnen ze niet zonder elkaar, maar 'in dienst staan van' klinkt erg ongelukkig en doet het visuele aspect tekort.

Ik had het ook niet al te best geformuleerd, want ik bedoelde het zeker veel breder dan de formulering deed vermoeden. Reinbo heeft het in ieder geval te pakken: de visuele stijl kán gewoon niet losstaan van de inhoud. Van datgene wat de filmmaker wil overbrengen. Iedere keuze die de regisseur maakt is met een bepaald doel dat samenhangt met de inhoud. Door de invloed van de nouvelle vague kan dat verband bijzonder zijn of lijkt het te ontbreken, maar het is er nog steeds.

En inderdaad, juist een film als Requiem for a Dream weet door middel van z'n stijl z'n boodschap gigantisch sterk over te brengen. Dat zijn ook de films waar ik van hou, kijk maar bij mijn vijfsterrenlijstje.

Maar Nolan is een uitzondering, een filmmaker waarbij het audiovisuele aspect wat naar de achtergrond gaat en het vooral gaat om het narratief. Bij hem komt montage vooral op de voorgrond te staan, waarschijnlijk de reden dat hij voor films heeft gekozen en niet voor boeken. Als ik me niet vergis is volgens Stanley Kubrick zelfs montage datgene wat film zich laat onderscheiden van andere media als fotografie en theater. Alhoewel je over deze uitspraak dan wel weer kunt discussiëren, maar het is ook juist het ritme van de beelden waarmee Requiem for a Dream zo overtuigd.

Dus ja, ik had het beter moeten formuleren, maar ik denk dat onze meningen uiteindelijk niet zo heel erg verschillen.

Ligt er aan hoe jij dat bedoel. Wat mij betreft kan niet omdat de visuele stijl ook inhoud is. Als je bedoeld dat de inhoud een bepaalde visuele stijl dicteert ben ik het er niet mee eens. Een verhaal kan volgens mij op diverse manieren goed verteld worden, vaak is het juist interessant om een niet voor de hand liggende visuele stijl te pakken (Bijv. Romeo+Julliet)

Auteurs zijn naar mijn mening (voor mij) mensen die een met eigen visuele stijl inhoud geven.

Het verlossende woordje is gevallen. Ritme.

Voor mij de grootste factor die een film maakt of verpest.

Ritme in de muziek en editing van de beelden. Volgens mij schrijf ik bij iedere recensie over deze 2 zaken. Als men dat niet beheerst dan moet hij iig beschikken over geweldige acteurs of een bizar verfrissend verhaal. Maar een meesterwerk wordt het dan niet meer.

Verder is het jammer als een film zoutloze kleuren gebruikt.

Bij grauwe films vind ik het dan wel weer passen zoals bij Naked.

Dit is wat ik bedoel, voor mij staan en vorm en inhoud vrijwel gelijk.

Je hebt er misschien wel redenen voor, maar eigenlijk hanteer je een begrip gewoonweg fout, of in ieder geval veel te beperkt. Je negeert de vele verschillende manieren waarop een filmmaker een eigen stempel kan drukken en maakt daarnaast communicatie lastig, omdat je een begrip heel anders gebruikt dan de rest. Vermeld het erbij of kom met een wat meer beperkt begrip. Bijvoorbeeld "Nolan laat op audiovisueel vlak geen auteursstempel zien" of "Nolan is geen audiovisueel auteur". Of iets in die richting.

Ik dacht ook niet dat iemand twijfelde dat Allen een auteur zou zijn door zijn inhoud. Maar mij viel juist ook de audio-visuele kant op. Qua audio heb je natuurlijk het vele gebruik van jazz en opera, dat ligt voor de hand. Wat de beelden betrefd valt het me op dat Allen bijna altijd de acteurs van een bepaalde hoogte schiet. Ergens vanaf de middel. Ook gewone beelden van landschappen en steden schiet hij op een kenmerkende manier, maar dat kan ik moeilijk uit leggen.

Natuurlijk is Allen niet de grote visuele vernieuwer van de cinema (hoewel Zelig wel eens teentje bijgedragen heeft in de combinatie van docubeelden en fictiebeelden), maar voor iemand wiens films juist nier draaien om de technische kant is het wel leuk om te zien dat hij een eigen stijl heeft.

Overigens vind ik toch dat een regisseur net zo goed een auteur kan zijn vanwege terugkerende thema's als om stijl, maar de meeste grote auteurs weten het te combineren, dus het levert niet vaak een probleem op.

Een van de regisseurs met een van de meest herkenbare visuele stijlen is toch wel Wes Anderson: