Wat te doen tegen verveling?

Vervelen? Ik zou het soms wensen.....ik kom tijd tekort voor alles wat ik wil/moet doen.

Ik erger me ook een beetje aan de reacties van sommige hier. Al kan ik me ergens ook wel voorstellen dat als je eenmaal op een bepaalde leeftijd zit waarin je oa een vaste baan hebt, vriendin/vrouw kinderen, dat soort dingen...) je echt tijd tekort komt voor jezelf/de dingen die je leuk vind en je je dus ook kan ergeren aan dit soort berichten. Maar kom op, wie heeft zich nou niet verveelt in zijn tienertijd? Zelfs nu ik in mijn twintiger-fase (of hoe zeg je dat correct?) zit komt het nog vaak genoeg voor dat ik niet weet wat ik met mijn tijd aan moet. Daar wil ik niet mee zeggen dat een gebrek aan hobby's heb. Film, muziek, lezen, internetten, chatten, dagboek bijhouden, series volgen, reviews schrijven, (dag)dromen, instrument leren bespelen, fotograferen, biossen, musea tot kringloopwinkels bezoeken, wandelen, fietsen, sporten, treinen, stedentripjes maken, vriendin, concerten, festivals, vrienden, koken etc. Als je dat eenmaal zo op een rijtje ziet staan zou je denken dat er nooit een moment is dat ik stil zit en de verveling toeslaat. Bij mij is het echter zo dat ik al die dingen heb maar ze simpelweg niet kan combineren. Als in, ik kan maar 1 ding tegelijk en zo blijf ik vaak, te lang, in 1 ding hangen en vergeet ik dat er ook nog genoeg andere dingen zijn om te doen... (er was een tijd dat ik aan film alleen genoeg had, maar dat is nu niet meer zo helaas) En zo gebeurt het vaak genoeg dat ik weer een avondje/weekend loseren'd achter m'n computertje zit, mezelf stom vindend/balend van mezelf dat ik niet weet wat ik moet doen en beseffend hoeveel ''kostbare'' tijd ik daar wel niet mee verspil. Maar goed als ik terug kijk naar mijn 16 jaar of jongere zelf heb ik toch wel flink vooruitgang geboekt, al zeg ik het zelf. Al ben ik wel blij dat ik me nog kan inleven in die leeftijdcategorie en niet als een oude opa hoef te beweren dat er zoiets als ''verveling'' niet bestaat. Je moet ook maar het geluk hebben dat je naast de standaard dingen als werk/school etc de juiste hobby/passie vind, zonder dat kan ik er heel goed inkomen dat je af en toe flink gek kan worden van jezelf en je omgeving...

Mijn tip, naast ''probeer creatief te zijn'' (want echt, dat is belangrijk!!!) is, vooral als je nog zo jong bent: vind uit wie je precies bent, waar je voor staat, wat je wensen/dromen zijn (als je je verveeld heb je daar genoeg tijd voor...) en vind mensen/gelijkgestemde (of het nou in het echt of via een forum is, maakt niet uit) om daarover mee te praten. Als dat je niet lukt (wat helemaal niet raar is) schrijf diezelfde gedachte dan op papier. Later ga je dat tof vinden om terug te lezen, vooral omdat je dan merkt dat je als persoon (onbewust) gegroeid bent. Al verschild dat natuurlijk per mens (de een groeit immers sneller als de ander) En mocht je hoofd volledig leeg zijn (wat ook wel eens gebeurt) noteer dan gewoon de nutteloze dagelijkse dingen (de deurklink die los zit en je vader die er maar niets aan wil doen ofzo en daar dan een verhaaltje omheen verzinnen) Klinkt misschien lame en geloof me: ik ben de laatste persoon op aarde die levenslessen zou moeten geven aangezien mijn leven ook nog vaak genoeg 1 grote puinhoop is, maar het is het proberen waard. Oja, wat ik ook vaak doe als het probleem zich voordoet is films kijken over verveling (jaja) vaak kan het daarin allemaal nog veel erger dan het bij jou is, al is de herkenning daarnaast vooral fijn. Waag je eens aan het genre mumblecore (Mutual Appreciation, Tiny Furniture en dat soort titels) zou ik zeggen. Daar komt dat vaak in terug...

Op andere dagen werken dialoog-films (Woody Allen, Richard Linklater etc) weer perfect. Als in: luisteren naar een ander zijn sorres en warrige mind om die van jezelf even te vergeten. Lezen kan ook echt een openbaring zijn (je zegt dat je er niet van houd, dat deed ik ook nooit) maar toen ik eenmaal mijn eerste interessante boek had opengeslagen was ik meteen verslaafd (helaas zorgt een concentratie probleem er dan weer voor dat ik het minder doe dan ik zelf wil, maar dat even terzijde) dus echt, probeer het eens en begin met een Murakami ofzo, lekker dik en vol opgekropte gedachten kronkels... Mja goed, nogmaals, dat is persoonlijk. Gewoon een beetje aankloten kan ook geen kwaad, uiteindelijk vind je vanzelf wel iets wat je bezig houd...

Woody Allen is nooit een oplossing

@t niethie: Mooi omschreven en bedankt voor het delen van jouw visie. Vooral jouw 2e alinea sprak mij erg aan.

Ik ga zelf volgende week 3 maanden naar Spanje om daar aan mijzelf te gaan werken en veel te schrijven en na te denken. Hoe wil ik in het leven verder? heb ik zin om verder te gaan in de Catering? Wil ik iets gaan beginnen op ons Landgoed daar? Zijn mijn vrienden wel echte vrienden of gewoon kennissen en profiteurs? etc...etc...

Gewoon om even tot mijzelf weer te komen, en geconfronteerd te worden met de stilte en prachtige omgeving om mij heen. Ik weet dat ik het na 2 weken echt moeilijk ga krijgen. Waarom? omdat je raakt gewent aan je omgeving, de stilte om je heen word je zat, je hebt geen mensen om je heen, je gaat gewoon opzoek. Koffie drinken in een café, je Spaanse taal opschroeven, in je eentje naar een discotheek daar, kortom de mens moet wat om handen hebben om niet gek te worden van de verveling of de standaard routine.

Voor mij is het een hele uitdaging en ik zal daar ook echt door moet zetten. Dit om na die 3 maanden weer als herboren terug te komen met "hopelijk" een nieuw doel in het leven en een duidelijk beeld te hebben van waar het nou werkelijk in het leven om draait.

Er wordt vaak gezegd van waar je ook naar toe gaat, je neemt altijd jezelf mee. Dat is waar. Maar om even 3 maanden weg te zijn uit je huidige (werk) omgeving, je familie, je filmverslaving, de soms negatieve invloeden van buitenaf, de luxe om je heen etc...etc... is niets mis mee! (denk ik) Je mag het zelf invullen. Is het meer "vluchtgedrag" of gewoon een groot "avontuur" ? ik ga voor het tweede. Én positief zal ik ook zeker proberen te blijven.

Lijkt me heerlijk hoor.. beetje omgeving verkennen, uitrusten, sporten, etc etc. Ik zou me 3 maanden zonder enig probleem kunnen vermaken.

@t kos: Met zo een insteek ga ik daar ook heen En vooral veel sporten, wandelen, hiken, de hele omgeving van Tortosa uitkammen you call it. Maar 3 maanden is wel erg lang in je eentje... Mijn besluit is ook al genomen. Aan een maand heb ik niets, en lijkt het net als een vakantie in het buitenland. Twee maanden: mwah is wel lang, maar net te doen (denk ik). 3 maanden is heavy en confronterend. En dat heb ik nodig!

Ach, we komen gerust met zn allen even langs hoor.

Zet de bbq, een bedje en de drank maar klaar. Ik ga even ticket boeken

Ik wacht nog steeds op de dag waarop ik mij verveel en het lef heb om mijn tas in te pakken, iedereen een fijne vakantie te wensen en zonder enige voorbereiding richting de Belgische Ardennen te vertrekken. Ik zeg al zo lang dat ik een keer op mezelf een lange tijd weg wil. Waarom de Ardennen? Geen idee.

Weet niet wanneer deze dag komt, maar hij zal er komen

De mooiste acties van een mens zijn de impulsieve vind ik altijd

Moet je doen joh, ben ook weleens zonder voorbereiding in een miljoenenstad geweest en ter plekke nog een slaapplaats vinden. Of vrijwel onvoorbereid een fietstocht maken. Ik kende alleen de plek waar je fietsen kon huren, de rest allemaal ter plekke kopen zoals een gasstel en een pan. Had enkel kleren, een tent en een slaapzak mee zo ongeveer.

Geobsedeerd raken door iets. Lekker tijdrovend.

En duur? Ticket naar Florida.

Dat ook, maar was makkelijk te combineren met USA-fiel zijn .

Al is het probleem dat obsessies alleen jou vinden, niet andersom . Maar zonder gekkigheid, als je geen hobby's hebt, ze zoeken, daar moet toch je tijdverdrijf in gaan zitten. Gelukkig zijn de opties eindeloos. Niets zo erg als verveling, heb het gelukkig nooit vaak meegemaakt. Behalve op verjaardagen.