Jersey Boys (2014)

Jammer dat Eastwood niet weer eens een film a la Mystic River maakt.

Kan 't alleen maar toejuichen; volgens mij heeft ie niet eerder dit genre onder handen genomen.

Vanaf 19 juni in de bioscoop (Warner Bros)

Clint Eastwood is een legende, zowel als acteur als regisseur heeft de man fantastisch werk geleverd. Maar ook hij leek wat over zijn top te zijn geraakt, Jersey Boys is hier het levende bewijs van. De verfilming van de Broadway hit over het leven van Frankie Valli & The Four Seasons die tal van herkenbare hits hebben afgeleverd, helaas is de film net zo herkenbaar geworden als iedere biopic die we al zo vaak voorbij hebben zien komen. Eastwood kan helaas niets toevoegen aan het nogal saaie verhaal en de matige vertelstructuur.

‘Jersey Boys’ Review | Filmtakers

Onderwerpenfilm.

Typisch zo'n film die mensen met een voorliefde voor de Four Seasons zullen appreciëren, maar daarbuiten niet heel veel punten heeft om te scoren. Eastwood's aanpak is braaf en solide, wat leidt tot een aardige film, maar filmisch swingen doet het niet.

Acteerwerk vond ik wel goed. Ken de Four Seasons verder niet maar het kwam best authentiek over. Niet zo heel vreemd gezien aangezien 3 van de 4 ook al de hele musical voor zich hadden genomen. Verder ook wat kleine details die voor een glimlach zorgden. Een Eastwood film in de achtergrond of de Pesci - DeVito link die in de verf gezet wordt.

Eerder fragmentarische film maar moet dan ook doorheen 30 jaar historie. Make-up naar het einde toe kon wel iets beter, blijft toch moeilijk om jonge mensen er oud te laten uitzien. Verder goed uitgekozen segmenten die een aardig schets geven van de carriere van de vier, al houdt Eastwood wel aan het typische rise/fall structuurtje.

Spannend is het allemaal niet, interessant vooral als het onderwerp boeit. Het ziet er best allemaal solide uit, maar als niet-fan kan je je daar moeilijk aan warmen.

1.5*

Een goede film over the 4 seasons.Zeker een film die je al muziek liefhebber gezien moet hebben.Immers je krijgt een goede indruk van de muziek jaren 60.Tot het einde (aftiteling), bleef iedereen zitten,gewoon genieten van de beelden en muziek,en natuurlijk het verhaal.

Heel geslaagd als musicalfilm. Muziek is dik in orde, op één onzuiver a capella stukje na. Acteerwerk is redelijk maar een enkele keer tenenkrommend slecht, omdat de acteurs op het zangwerk lijkt gecast te zijn.

Wat is Jersey Boys eigenlijk precies? Ik kan mijn vinger daar niet helemaal op leggen. Het is niet echt een musical, maar voelt ook niet altijd aan als een echte speelfilm. In zijn geheel is het een mengsel tussen vermakelijke maar ook uiterst saaie momenten. Doordat het verhaal regelmatig van de hak op de tak springt krijg je soms het gevoel naar een tv-serie te kijken waarvan men een aantal afleveringen heeft verknipt en vervolgens samengevoegd tot een bioscoopfilm. Dat is jammer aangezien de film erg veel interessante elementen bevat, waaronder aanstekelijke liedjes en een maffia-thema. Eigenlijk had het allemaal een stuk korter gekund of misschien zelfs gemoeten. Het is natuurlijk riskant om belangrijke hoofdstukken uit iemands biografie volledig te verwijderen, maar het verhaal moet ook door kunnen vloeien. Van één ding ben ik na het zien van Jersey Boys in ieder geval wel zeker: dit is toch echt een van Clint Eastwoods zwakkere werken.

Recensie Jersey Boys

Vooropgesteld ben ik een bewonderaar van Clint Eastwood, zowel als regisseur als acteur. Helaas was deze zogenaamde biopic over het leven van The Four Seasons zonder twijfel goedbedoeld, maar werkte ie clichématig, was niet boeiend en opwindend genoeg en bij de personages miste ik diepgang. Ook plopte je als het ware van het ene in het andere voorval. Gelukkig werkte de nostalgische muziek nog wel aanstekelijk.

Deze biografische musical drama film geregisseerd door Clint Eastwood viel mij een beetje tegen. Laat voorop staan dat het publiek van deze tijd niet in grote getalen is opgegroeid met The 4 Seasons. Als je dan zo een weinig energierijk verhaal krijgt voorgeschoteld, met bij iedere scene tien minuten aan onnodig geklets, dan haak je als leek snel af. Ik had niet het gevoel dat het aan diepgang van de personages ontbrak, maar eerder dat het reilen en zeilen de revue passeerde als verplichte stukjes van een geheel. De bandleden hebben zoals ik kon begrijpen behoorlijk wat beren op hun pad gekend, maar op de een of andere manier pakte het mij niet.

De muziek van de Four Seasons is het voornaamste pluspunt van deze film. Het verhaal is niet bijster interessant, zit nogal springerig in elkaar en is allicht mede daardoor verre van compleet. Zo verloor Frankie Valli een half jaar vóór de dood van dochter Francine zijn oudste stiefdochter Celia door een val van een brandtrap bij haar appartement in New York.
Clint Eastwood heeft als regisseur een aantal erg mooie films gemaakt, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er langzamerhand was sleet op komt.

Het is niet Eastwood's beste film deze, maar iedereen weet dat Clint Eastwood iets heeft met muziek, en deze biografie over The Four Seasons is lang niet slecht.
Je moet natuurlijk een beetje voor de muziek zijn, maar er komen wel enkele klassiekers aan bod die iedereen wel kent en die ervoor hebben gezorgd dat The Four Seasons en vooral leadzanger Frankie Valli wereldberoemd werden.
Niet echt Eastwood zijn beste film zei ik al, de muziek is prima het acteren daarentegen niet altijd even goed.
En ook de manier waarop het verhaal wordt verteld, door de verschillende personages uit hun rol te late stappen en dan een deel van het verhaal te doen als een 'verteller', vond ik niet erg geslaagd en zorgde soms voor verwarring.
Maar ik hou wel van dit soort biografische films en zodoende heb ik toch iets opgestoken van de geschiedenis van The Four Seasons.

Misschien vinden de mede stemmers mijn 4 overdreven,maar ik heb genoten van deze docu musical film.
Hier even een mening van een (Rock And Roll gek)en nog steeds.
Denk dat het aan de leeftijd ligt,(zie mijn nick en avatar)had soms kippenvel met bepaalde songs.
Ook doo woob liefhebber je houd er van of niet.
Waarschijnlijk omdat ik het bewust de jaren 50 heb mee gemaakt en er in ben opgegroeid.
Vond alles goed er in zoals het gegaan is,zelfs de opname studio was jaren 50 schuifpanelen en buizen versterkers,en vooral de oldtimers auto's,zuiver met emotie bekeken the good old day's.
Acteren vond ik niet slecht was leuk gedaan.
Heb ook in de jukebox van Frankie valli en the 4 seasons en meer rock and roll van de jaren 50.
Vandaar mijn mening.

De overgangen in de film lopen niet. Het rammelt. De dialogen zijn niet sterk.
Het acteerwerk valt tegen. Ook door het script. Het doet soms aan als een toneelstuk.
Als je deze film vergelijkt met "Walk the line" (Johnny Cash) is dit kleuterschool.
De muziek blijft geweldig.
Maar dan heb ik aan een cd genoeg.
Jammer voor Clint.

Aardige verfilmde musical.
Sfeervol gebracht.
Irritant is steeds de verteller, voor het grootste gedeelte is dat "Tommy".
Het haalt de vaart uit de film.
Verder leuk muzikaal tussendoortje.
3*

film reviews in 100 woorden: Jersey Boys (in 100 woorden) - filmreviewsin100woorden.blogspot.be

Jersey Boys is een musicalbiografie zoals we er al 13 in een dozijn gezien hebben. Behalve John Lloyd Young (Frankie Valli) is niemand echt symphatiek genoeg om naar te kijken. Het verhaal is redelijk cliché voor een biografiefilm waardoor Jersey Boys redelijk afgezaagd en soms zelfs saai wordt. De stijl in deze film is toch prachtig om naar te kijken maar heel de film voelt wat flets, eentonig en kleurloos aan. Zoals we zien in de laatste 5 minuten kon dit uiteindelijk toch een heel opwekkend en plezierige prent worden. Uiteindelijk is de muziek de echte ster van deze film.

3.0*

Goeie film over vier jongens die een bandje beginnen en naam maken als The Four Seasons. Een vrij standaard biopic met een rise and fall-verhaaltje. Ook wat fragmentarisch van opzet. Maar de scenes zijn goed, de liedjes zijn lekker en de film ziet er goed uit en is onderhoudend over de volle lengte.

Tegenvaller van Eastwood, die mij normaal wel weet te vermaken. Echter mist deze film diepgang.

Erg veel muziek in deze film.

Wat kan je over deze muziek zeggen.

Doe mij maar Alvin en de Chipmunks.

Een matige drama/muziek/biopic en musical film...
Saai verhaal, biopic en musical zijn mijn smaak niet...
Matige acteerwerk...
Bekende acteur Christopher Walken...
Mooi HD kwaliteit breedbeeld...
Goed achtergrond geluid/muziek
(Dolby Digital)...
Wist het niet dat deze film gemaakt door regie Eastwood...
Niet te moeite waard...

Frankie Valli, The Four Seasons, de pre-Beatle tijd, oldtimers, ik heb het allemaal meegemaakt. Clint Eastwood die een musical maakt, dat was nieuw voor mij. Waarom over Frankie Valli? Ik ging het begrijpen tijdens de film.
Het eerste half uur moest ik me er doorheen worstelen, wilde hem bijna uitzetten, van de recorder halen want ik kijk vrijwel altijd via de recorder, maar toen begon het te leven, de herinneringen kwamen terug, dankzij de muziek die voor altijd in mijn hoofd blijft zitten.
Muziek is de verbinding met vroeger, met eind jaren vijftig, met de zestiger jaren. Ik heb het allemaal mee mogen maken, Buddy Holly, Ritchie Valens, de opkomst van The Everly Brothers, van Elvis Presley, Roy Orbison, Paul Anka, Neil Sedaka en noem maar op.
Eén ding hadden zij gemeen: ze konden allemaal echt zingen, hun stemmen hadden iets bijzonders.
Eigenlijk hield ik niet zo van de stem van Frankie, maar dankzij deze film heb ik hem leren waarderen. Frankie is inmiddels 83 en zingt nog steeds, treedt nog steeds op, heel bijzonder.
Eastwood is erin geslaagd de carrière van Frankie in een speelfilm, een soort musical, samen te vatten en is daar uiteindelijk uitstekend in geslaagd.
Ik dacht The Four Seasons gekend te hebben, maar was het allemaal kwijt, totdat ik hun tophits opnieuw hoorde ... toen kwam die tijd weer tot leven, die prachtige muziektijd van na de 2e wereldoorlog, waarmee de moderne pop- en rockmuziek haar intrede deed.
Nee Fred 1946, een 4 op 5 score voor Jersey Boys is niet overdreven, ikzelf ben van 1949, wij kunnen er daarom veel beter over oordelen dan degenen die later geboren zijn, en zij die niet van dit genre houden moeten gewoon niet kijken en zeker niet oordelen.
Nogmaals, Eastwood heeft uitstekend werk verricht, zoals ik van hem gewend ben.

Na een moeilijke aanloop (eerste half uur) en de neiging onderdrukkende de DVD speler uit te zetten bij het horen van de stem van John Loyd Young tijdens het zingen van de eerste songs, werd de film toch een stuk beter verteerbaar.
De stem van Loyd had aanvankelijk veel weg van Jerry Lewis in een van zijn Donald-Duck-achtige zang escapades.
Ik vond het vreselijk om aan te horen.
Mocht de echte Valli destijds zo geklonken hebben dan had hij het beslist nooit ver geschopt als zanger.
Later in de film werd dat gelukkig wat minder nadrukkelijk komisch, al leek het nauwelijks op de stem van Valli.
Het was dan ook een verademing om tijdens de aftiteling de echte Four Seasons te horen.
Zo ken ik die muziek.
Ik ben ermee opgegroeid, al was ik nooit een fan van de groep (maar had er ook niets tegen)
Wel een hemelsbreed verschil qua zang met die van de acteurs.
Die verdienen desondanks wel een compliment voor hun inzet.

Op het acteerwerk heb ik weinig aan te merken, ze doen wat er binnen dit geheel mogelijk is.
Christopher Walken als Gyp DeCarlo vond ik eigenlijk het leukst.

Grappig om regisseur Eastwood zelf ook even te zien opduiken, via TV, in een scène uit de westernserie Rawhide.

Leuk genoeg voor een (1) kijkbeurt.

Standaard biopic, stijlvol geschoten. Het belachelijk zangstemmetje van de acteur die Frankie Valli speelt, is te irritant voor woorden en dat maakt de film uitkijken helaas een vrij onaangename zit. Totaal ongeloofwaardig dat je met dat stemgeluid - waarmee je niet eens door de preselecties van een talentenjacht zou mogen geraken - wereldberoemd zou kunnen worden. Hadden ze die zang niet beter kunnen dubben of een beter geschikte acteur kunnen zoeken? Jongens toch.

Wat ik meest zal hebben onthouden van deze film is de onvoorstelbare kraakstem van Frankie Valli in een film die, al speelt hij zich af in jaren die ik goed heb gekend, niet bepaald boeiend uitvalt. Sommige scènes zijn veel te lang uitgesponnen en brengen niets bijzonders.
Terloops ook nog bespottelijk grimeerwerk bij de Seasons uit 1990.
En Christopher Walken. Wel die was stokoud in 1951 en 40 jaar later precies hetzelfde.
Clint, toch.

Een redelijke standaard-biopic met als voornaamste invalshoek de problemen die Tommy DeVito met zich meebrengt – onbegrijpelijk dat die jongen niet al veel eerder tot de orde werd geroepen of zelfs gewoon uit de band gezet, alleen al zijn alledaagse haantjesgedrag is feitelijk onverdraaglijk, maar ja, ik ben dan ook niet opgegroeid op de straten van Jersey. Wèl met de muziek van de Four Seasons, en bij Let's hang on en Tell it to the rain smelt ik nog altijd, dus dat levert een half sterretje extra op, maar uiteindelijk is dit niet de sprankelende film waar ik eigenlijk toch wel op hoopte.