Zurich (2015)

Filmdistributeur Cinéart zal Zurich in 2015 uitbrengen in de Benelux.

ZURICH - exclusieve clip - YouTube

Behoorlijk gitzwarte film die mij niet overtuigde. Het thema is zelf behoorlijk simpel en dan moet je qua verhaallijn of gebeurtenissen dus wel origineel uit de hoek komen of heel overtuigend, en beiden is niet het geval. De conventioneel onconventionele chronologie is wel even leuk, maar die puzzel valt ook gauw genoeg in elkaar en is dan niet meer indrukwekkend.

Wende Snijders hoeft niet met een enorm arsenaal acteerprestaties op de proppen te komen, dus het voornamelijk verdrietig en verdoofd kijken gaat haar goed af, net als een paar emotionele uitbarstingen. Geen probleem voor een theatervrouw van de kleinkunstacademie.

In de karige gesprekken is het geluid weer Hollands muf en dof, alsof je het door een laag dekens hoort (ik snap dat nooit hoor), maar het camerawerk is bij vlagen mooi dynamisch en meestal goed dicht op de huid gefilmd en zorgt voor de krachtigste factor in de film.

Al met al best te doen hoor, maar het steekt niet boven de middenmoot uit, ondanks dat het door de zwaarmoedigheid een beklemmende indruk op menig kijker zal maken.

Alweer de derde film die ik zie van Sacha Polak en opnieuw niet overtuigend. Niet qua structuur, niet qua plot en niet qua acteerwerk. Het 'drama' van de hoofdpersoon voel ik gewoon niet. Doe mij maar het 'soortelijke' Cherry Pie.

Wel het soort film dat me normaliter ligt, maar op de een of andere manier kwam het niet lekker uit de verf. Kan er niet helemaal de vinger op leggen waar het exact aan schort. Het geluid was in ieder geval wel nogal matig, en dat lag denk ik niet aan de zaal, want daar heb ik geweldige geluidservaringen beleefd. In een film als deze moet ik eigenlijk via het sounddesgin de film worden ingezogen. Platte mix blijkbaar? Een wereld van verschil met bijvoorbeeld Cherry Pie (inderdaad, al vanwege andere redenen wellicht), waar het geluid juist overweldigend was.

Ik ook niet, het raakte me niet en het deed niet meeleven.

H'm, had hier toch wel verwachtingen van, maar die worden wel wat lager nu.

Mooi drama. Er wordt vooral met beelden gewerkt waarbij Wende Snijders een -vind ik- overtuigende rol neer zet.

Een matige drama film...

Redelijk verhaal...

Redelijk acteerwerk...

Prima achtergrond geluid/muziek

(Dolby Digital)...

Mooi HD kwaliteit breedbeeld...

(geen bekende regie Sacha Polak)...

Inktzwart drama, dat nog wel een poosje in je hoofd blijft spoken. Bij mij althans. En mij raakte het wel. Al is het misschien wel een beetje zwaar aangezet. De structuur is op zich wel bijzonder: je begint met deel twee en daarna volgt deel een. Het slot van de film is dus niet het slot van het verhaal. Dat is wel goed om in de gaten te houden. Bovendien krijg je maar terloops wat brokjes informatie, waarmee je zelf maar moet invullen wat er zich rondom de hoofdpersoon afspeelt. Vond het daarom aanvankelijk nogal fragmentarisch..

Een roadmovie is het natuurlijk niet, zoals hier en daar wel wordt gesuggereerd. Vind dat Wende Snijders hier tekort wordt gedaan. Vond haar spel geloofwaardig, en eigenlijk ook wel indrukwekkend. Ze heeft ook voor lief genomen dat ze niet op haar voordeligst in beeld wordt gebracht. Moet je ook maar willen. Wat ik wel een minpunt vond is het geklooi met die taal: Duits, dan weer Nederlands, dan weer Engels, en zonder ondertitels niet te volgen. Terwijl het toch gewoon een Nederlandse film is. Zal wel met geld te maken hebben.

Een terughoudende Wende Snijders, met lege holle blik in de ogen, droeg deze mysterieuze, complexe, maar verder vrij zwakke treurroadfilm, over een bedrogen weduwe die volledig uit het lood geslagen werd. Het verhaal werd in omgekeerde volgorde, als een soort legpuzzel verteld, maar uiteindelijk viel er weinig te ontdekken.

Grauwe film, zoals er zo veel zijn tegenwoordig, neem daarbij een moeilijk en treurigkijkend hoofdpersonage en je hebt een film. De film is te traag naar mijn mening en op het randje van saai. Toch wilde ik graag de clou weten, waardoor ik bleef kijken, maar helaas vond ik deze ook teleurstellend.

Ik vond het wel een indringende film, origineel en mooi geschoten. Knappe acteerprestatie ook van Wende Snijders. Qua drama wel iets over the top waardoor ik een beetje een zelfde gevoel krijg als bij Susanne Bier.

Na het belabberde Hemel (2012) eigenlijk tegen beter weten in Sacha Polak toch maar een tweede kans gegeven. Ik had me de moeite kunnen besparen. Het is een donkere, bijzonder sombere film, die voorbij glijdt zonder je te raken.

Moest bij Silent Ones (2013) aan deze Zurich denken. Dat die alles is wat deze van Polak niet is...

Wende Sneiders doet het echt uitstekend.

Hoop meer van haar te gaan zien!

Wat zijn die laatste vijf minuten en het gebruik van muziek daar een afknapper zeg.

Aardige film met een grauw sfeertje. Jammer dat het nogal afstandelijk over komt.

Allereerst, ik dacht dat ik al die tijd naar Hadewych Minis had zitten kijken. Bizar hoe ze op elkaar lijken. Wende had zo het brunette zusje van Minis kunnen zijn.

Over de film.. Tja.. Ik weet niet of ik hem wel heb begrepen. Dus haar man krijgt een ongeluk en dan komt ze erachter dat hij vreemdging? Hoe kwam ze daar eigenlijk achter? Dat stuk heb ik namelijk gemist. Vervolgens geeft ze haar dochter af bij wie? En waarom? Dat snapte ik ook niet. En daarna verliest ze haar dochter bij een ongeluk? Of was dat niet het verhaal waar die nieuwe vriend van haar het over had? Tot slot neemt ze zijn hond mee, die wordt aangereden en komt te overlijden. En dat is het?

Ik vond het dus erg chaotisch. En ik stoorde me vreselijk aan die 3 talen: Engels Duits en Nederlands. Hou er gewoon 1 aan!

En dan nog te zwijgen over het volume, daarmee ben ik het volledig eens met Richardus en McSavah het was niet te verstaan! Ze praten alsof ze op de gang staan met de deur dicht. En dan komt er ineens een liedje en is het meteen te hard.

Rare film. Toch een voldoende nog.

waarom gemakkelijk doen als het ook moeilijk kan? eerst deel 2 en dan deel 1, yeah right ...

mooi camerawerk, wende acteert goed, alleen het verhaal word iets te rommelig in elkaar gezet en bouwt te weinig aandacht in het verhaal op. Het is het net niet.

Weergaloos saai en vooral clichématig, maar filmhuisdrama dus dan wordt dat wat sneller geaccepteerd.

De woede-aanvallen, de gitaarriedels op de geluidsband, het losse camerawerk, de lege seks, de grauwe beelden in desolate omgevingen - het is zo vaak eerder gedaan. Wende Snijders is zangeres en een publiek gewend dus een klein beetje acteren kan ze wel, met de nadruk op een klein beetje. Niet dat ze écht veel hoeft te doen natuurlijk.

En de toegevoegde waarde van het niet-chronologisch vertellen ontging me ook. Ik zou zeggen dat het is om te verhullen dat het verhaal weinig om het lijf heeft, maar ik ga graag uit van de goede trouw van de makers.

Goede trouw of niet, het blijft een saaie bedoening. Bah.

1,0*