Brother Bear (2003)

Toch een mindere Disney. Na de avontuurlijke films Atlantis en Treasure Planet (en tussendoortje Lilo & Stitch) gaat Disney terug op safe. 't Is te zeggen, een moraliserende roadmovie met dieren en melige muziek die dit keer van Phil Collins komt. De digitale tekeningen zijn met momenten te afgeborsteld en dan weer slecht uitgewerkt. Het mist de nodige charme. Ik mis de creativiteit in deze animatie. Het is misschien wel goed onderhouden, maar wil niet echt los komen.

Ik had ooit de film gezien met de commentaartrack, heel de film door gesproken door die twee elanden. Die commentaar zit vol humor en kan de film wel goed maken. 2* dus voor de film zelf, die met commentaartrack verdient er meer.

Een erg matige Disney, waarbij vooral de fletse kleuren in negatieve zin opvallen, en niet dat warme gevoel uitstralen, wat de film wel wil. Het verhaaltje is erg moraliserend, maar op zich is dat geen storende factor.

Wat vooral ook tegenvalt zijn de personages. Meestal is er wel een leuk of grappig personage, maar in Brother Bear valt die helaas niet te ontdekken. De animatie zelf is ook niet bijzonder. De beren ogen soms wat slordig getekend, en de effecten zijn niet altijd even mooi.

Het verhaaltje zelf deed me ook niet zo heel erg veel. Richting het einde wordt het allemaal wel erg sentimenteel. Zo erg, dat het mij juist weer enigszins ging tegenstaan. Tenslotte vond ik ook de stemmen niet al te best. Ik weet niet precies waarom, maar hier viel het me gewoon op. Als iets niet lekker is om naar te kijken, ga je blijkbaar ook meer op andere zaken letten.

Brother Bear behoort helaas tot de allerminste Disneyfilms. Het is helaas niet anders.

1,5*

Zwak.

Het begint al met het openingsnummer dat de plank danig misslaat. Er wordt geprobeerd een soort epische Lion Kingsfeer te creeëren, maar dat lukt niet. Het lied is te opdringerig, de graphics zijn lelijk. Je denkt, jaja, introduceer nu eerst maar eens een degelijk verhaal voordat je op m'n emoties gaat spelen.

Dat verhaal is vanaf de eerste minuten al wel aan te voelen. Het is een samenraapsel van scènes, liedjes, sentimenten en gebeurtenissen die we in vrijwel alle andere Disneys weleens voorbij hebben zien komen. Het mystieke element raakte ook kant noch wal. Heel lui uitgewerkt.
Er zitten sporadisch dingen in die wel voor een glimlach of een halve traan zorgen, maar dat komt omdat het toch Disney blijft, het zal nooit écht wanstaltig saai of kut worden.

De film is verder vrij lelijk. De animatie is vooral de eerste helft (gek genoeg) nogal houterig, en ook de computeranimatie was vaak niet om aan te zien.

Echt een tussendoorDisney die net zo goed niet gemaakt had hoeven worden.

2*

Hm, de laatste Disneys (Treasure Planet + Lilo & Stitch) waren niet best. Helaas voegt deze Brother Bear zich bij die groep. Wat een uitgekauwd verhaal zeg. 0,0 originaliteit, geen sfeer en vrij eentonig om te bekijken. Nou was de eerste helft van de film nog enigzins redelijk, maar vanaf de beer-fase was het helemaal slaapverwekkend. Het valt me ook op dat de laatste films vrij kinderlijk zijn. Jammer, want van een hoop oudere Disneyfilms kan je als oudere kijker ook nog genieten. Die films hebben veelal mooie verhalen en en prachtige beelden. Deze Brother Bear ziet er vrij goedkoop geanimeerd uit. Weinig detail, weinig mooie kleuren en vrij oninteressante locaties. De mensen zien er ook saai geanimeerd uit. Ik geef toch de voorkeur aan getekende Disneyfilms. Ik ben er onderhand wel klaar mee. Home of the Brave wordt gelukkig de laatste titel die ik nog ga kijken uit de Disneystal.

1,5*

Disney neemt ruim de tijd om een verhaal te vertellen - het duurt toch een goede 20 minuten eer meneer in een beer verandert- en dat valt te prijzen. Veel andere Disneys hadden echt soms een gebrek aan inhoud. Alleen jammer dat deze inhoud zo dodelijk vervelend is.

Het begint dan nog wel aardig. De personages krijgen een redelijke uitwerking, al zijn ze verder niet bepaald boeiend en hangen van de cliché's aan elkaar. Als eenmaal Kenai zelf in een beer verandert is de film totaal niet interessant meer. Dat kleine beertje is vooral vervelend, de overige beesten zijn niet grappig en de hele moralistische toon ging me nogal de keel uithangen. De rest kennen we wel, zoals muzikale intermezzo's waarin je mensen of dieren naar elkaar ziet groeien of sterker worden. Gruwel! En dan ook nog eens allemaal aangevuld met die ongelooflijke kutmuziek van Collins.

Wel waren enkele beelden en natuurplaatjes mooi, vooral als de gloed van de zon of het noorderlicht werd gebruikt. Verder vooral vergeten. 1,0*.

Ik ga me bij de negatieve kritieken die bovenvermelde posters hebben gegeven aansluiten. Ik vond deze tekenfilm erg saai en helemaal niet leuk. Het was veel te standaard moraliserend zoals mjk87 eerder opmerkte. En dat hangt inderdaad ook mijn keel uit.

Er is maar één grotere nachtmerrie denkbaar dan Phil Collins die zingt en dat is Phil Collins die vijf keer zingt... Helaas is dat niet het enige dat deze film onverteerbaar slecht maakt.Wat Disney tien jaar eerder eigenlijk al inzette met Aladdin en Lion King komt hier tot volle wasdom. Een etnisch-ecologisch moraalverhaal van het allerslechtste soort, dit is er eentje in een onafzienbare trits met Mulan, Pocahontas en weet ik niet allemaal.

Het ziet er bovendien erg matig uit, hoewel het redelijk natuurgetrouwe Alaska-biotoop en de redelijk natuurgetrouw aandoende beren (met name in het begin - die beren vergadering ergens op 2/3 is verschrikkelijk stompzinnig) de film nog net van de allerlaagste score afhouden. Niet rond Black Couldron/Fox&Hound waren de donkere dagen van Disney zoals ik ergens schreef. Nee, rond de millennium wisseling was het nog veel, veel erger. Ik zag vorige week 101 Dalmatiërs, toen Disney ook zichzelf opnieuw uitvond. Toen leidde het tot bijna de beste Disney die ik ken, alleen was dat ruim 40 jaar voor deze ellende.

Those monsters are real scary. Especially with their sticks.

Brother Bear is een speciale film. Duidelijk gemaakt door het succes van Ice Age, maar zoveel malen beter gedaan. De film... wow. Gewoon wow.

Toen ik Brother Bear voor het eerst zag, in 2004 bij de DVD-release, was ik niet echt onder de indruk. Ik was pas 5, en zag het als weer een typische Disney-film en ik vond hem vrij saai. Dat is nu totaal veranderd. De personages, de animatie...

Het verhaal gaat dus over Kenai, een jongen die samen met zijn broer Danagi en Sitka op beren jaagt. Als zijn oudste broer Sitka door toedoen van een beer om het leven komt, wil Kenai, die als teken ''de liefdesbeer'' heeft gekregen, wraak nemen op de beer. Hij leeft zijn totem niet na en daarom wordt hij door geest Sitka in een beer veranderd. Samen met een kleine beer Koda leert hij hoe het echt zit tussen mens en beer. Nogal wat, hè? Deze verhaallijn is perfect in elkaar gestoken met fantastische animatie, een prima voicecast en leuke karakters.

De animatie is traditioneel, met een vleugje CGI ertussendoor. Deze CGI steekt veel beter af bij de traditionele animatie dan ''Treasure Planet''. Nog steeds zag je wat CGI was en wat traditioneel, maar nog steeds ben ik erg onder de indruk van het effect.

De karakters: Je leeft erg met Kenai mee en ziet zijn problemen. Het mooiste is nog wel dat als Kenai in een beer veranderd is, zijn broer Danagi Kenai wil wreken (hij denkt dat Kenai dood is) en wil een beer vermoorden. Dat wordt Kenai. Danagi is hier niet echt de slechterik, en Kenai evenmin. Dit was weer prachtig in beeld gebracht. Koda is zeker mijn lievelingskarakter: hij is schattig en Jeremy Suarez doet het prima. Als hij op het einde hoort hoe hij zijn moeder echt is verloren, braken bij mij de tranen open.... Prachtig gewoon!

Dus al met al een 5*. Een van de beste Disneyfilms ooit gemaakt, vind ik persoonlijk. Zeker een van de beste uit deze area.

Disney Classic #47

Brother Bear is in geen enkel opzicht een baanbrekende Disney maar weet mij toch wel te bekoren. De tekeningen zijn vrij verzorgd en hoewel het verhaal voorspelbaar en rechtlijnig is wordt het wel prima uitgewerkt. Er zijn maar een paar hoofdpersonen en allen krijgen voldoende screentime om empathie op te wekken. Dat gebeurt wel allemaal ontzettend clichématig maar op de een of andere manier voelt deze film toch vrij warm aan.

Beren zijn nooit echt een speerpunt geweest in animatieland maar in vergelijking met het wat anonieme Bongo doet deze film het zeker niet slecht. Vooruit, we hebben Winnie the Pooh nog maar die is zo aaibaar dat ik die nauwelijks mee kan rekenen. De sfeer in deze film is namelijk veel volwassener en serieuzer. Nipte voldoende.

3*

Al heel lang heb ik deze film in mijn kast liggen. Heb deze gekregen voor mijn verjaardag als ik nog een klein manneke was. Uiteindelijk deze film bekeken en kon me toch niet volledig boeien. Disney en animatie/tekenfilms zijn sowieso niet mij favoriete genre. Heb ook maar weinig ervaring met dit soort films. Maar deze film viel wel mee om is te bekijken al ga ik hem waarschijnlijk niet meer herbekijken. Het verhaal is op zich wel nog interessant en ontroerend, maar leuke stukken worden afgewisseld door veel mindere. Ook de liedjes duurden wel lang, misschien vond ik het leuker als er altijd maar een stukje werd gespeeld. Humor kon wel veel beter in deze film, vond bijvoorbeeld die elanden niet zo grappig. Iedereen heeft het ook over de fletse kleuren en dat klopt inderdaad wel. Ik leefde wel niet echt mee met de film, laat staan dat ik een traan zou wegpinken. Einde was natuurlijk te verwachten. Nee, geef mij maar andere filmgenres.

2.5/5

Na een aantal financiële missers zoals The Emperor's New Groove, Atlantis en Treasure Planet probeerde Disney haar tanende reputatie op het gebied van animatie weer op te vijzelen met Brother Bear. De eerste animatiefilm van Disney sinds The Lion King die zich weer voornamelijk in het dierenrijk afspeelt. Maar dit keer wordt het majestueuze Afrika ingeruild voor een bosgebied ten tijde van de Prehistorie.

Op animatiegebied ziet de film er wederom prachtig uit, met uitstekende animatie en prachtige achtergronden. Het verhaal is echter wat minder spannend en bovendien erg voorspelbaar. Maar ook bij The Lion King lag de kracht niet in het verhaal maar in de komische bijfiguren en de opzwepende muziek van Tim Rice en Elton John. Wat dat eerste betreft is ook Brother Bear geslaagd met grappige figuren als twee oliedomme Elanden en twee nog dommere Rammen. Voor de muziek werd wederom de hulp ingeroepen van Phil Collins, die eerder Tarzan voorzag van diverse geslaagde liedjes. De muziek van Brother Bear weet echter nauwelijk te imponeren.

Brother Bear was de laatste 2D-animatiefilm die werd vervaardigd in Disney-MGM animatiestudio in Florida. De film was een redelijk succes in de bioscopen, maar het succes van The Lion King werd in geen mijlen bereikt.

In Nederland werd de film onder zijn oor-spronkelijke titel uitgebracht, wat opmerkelijk is, want normaal krijgen Disney-films altijd een Nederlands klinkende titel.

Niet de beste graphics of het beste (beren)verhaal, maar een zeer verdienstelijke poging.

Naast The Lion King mijn favoriete animatie film met mooie muziek van Phil Collins. Nogal verrast over hoeveel kritiek er is op deze Disney. Als kind vond ik het een fantastische film, en daar beoordeel ik hem ook op. Het is een kinderfilm, maar wel met prachtige scenes! De film raakte me, vooral door die beer zowel met een lach als een traantje.

Een dikke 4,5!

Ik had van deze disney film nooit echt veel verwacht, maar na dertien jaar toch besloten deze aan te schaffen en Brother Bear een eerlijke kans te geven. Ik ben gelukkig tevreden uit mijn bank gekropen.

Brother Bear heeft een mooi drama gehalte wat een disney film nodig heeft, en net als Tarzan staat Phill Collins hier als kapitein voor de film soundtrack. Daarnaast is er ook Mark Macina dat een puike soundtrack heeft afgewerkt. Waar ik wel eventjes verbaasd door was om dat ik hem ken als componist van actiefilms als: Bad Boys, Speed, en Money Train.

Het verhaaltje op zich is zeker boeiend, en ook is de magie hier helemaal aanwezig waar ik aan twijfelde door dat de film is uitgebracht de tijd het wat minder ging met Disney na al de mindere Disney films, maar ben meer dan aangenaam verrast.

4,0

Clichés zijn Disneyfilms natuurlijk niet vreemd maar deze film is ze zo rijk dat het bijna een parodie op de Disneyfilm lijkt te zijn (met de liedjes van Phil Collins als overtreffende trap - oew, wat ben ik allergisch voor die vent). Dankzij sidekicks Rutt en Tuke en ook de rammen nog wel gelachen. Verder vooral saai met een tegenvallende finale.