Allegro Non Troppo (1976)

Geweldige animatiefilm die in zijn opzet natuurlijk direct aan Fantasia doet denken. Maar met de dikke knipoog die ze zelf al geven mag dat best. Ze worden in het begin namelijk al door Disney gebeld die hen vertelt dat het concept al een ‘paar’ jaar (23 om precies te zijn..) eerder gedaan is. Maar the show must go on!

Ook hier dus bewerkingen van klassieke stukken in animatie. Maar waar Fantasia lief en braaf was, is het hier veel artistieker, veelal een doorstromende en vloeiende vorm van animatie, waarbij figuren steeds weer in iets anders veranderen of juist de omgevingen steeds transformeren. Maar altijd wel binnen een bepaalde context, en hoewel zeer abstract deed het me nooit echt surrealistisch aan. (De termen zijn eigenlijk te beladen om er duidelijk over te kunnen spreken) Fijn is dat de sfeer veel donkerder, grimmiger en vooral meer volwassen is dan Fantasia. Niet zozeer in expliciet geweld of naakt, wat doorgaans als ‘volwassen’ animatie bestempeld wordt, maar in gedurfde combinaties en achterliggende gedachten.

En hoewel tussen de animatiesequenties er een hoop onderbroekenlol is, is het geheel toch wel ontzettend goed uitgedacht en, misschien belangrijker, lopen de animaties tenminste wel synchroon met de muziek (in tegenstelling tot Fantasia.)

Een kleine aanrader dus voor de animatiefans onder ons.

Heeft iemand deze film ooit in Nederland te koop gezien?

Geweldige parodie op Disney's Fantasia.

Oeps Italiaanse humor ai dat gaat al helemaal fout hier ... en eerlijk gezegd vind ik de meeste geanimeerde luikjes ook niet echt mooi, een beetje soort van typisch jaren zeventig animatie. Wat mij betreft eigenlijk een grote knoeiboel, maar ja dat tweede luik met Ravel's Bolero is wel fantastisch, een soort parade van het ontstaan van de soorten, ja dat vind ik nou wel erg mooi gedaan.

Het Europese antwoord op Disney’s Fantasia (1940), al was het 36 jaar later. Bozetto’s film probeert geen remake te zijn en de film hoewel het concept gelijk is, toch een eigen stijl te geven. Artistieker en niet specifiek gericht op kinderen om te beginnen, maar nu en dan ook een tikkeltje psychedelisch. De live action stukjes zijn afwisselend strontvervelend (gillende Italianen) of afleidend, en intermezzo’s die niet snel genoeg voorbij kunnen gaan.

De tekenstijl zal niet iedereen liggen, maar de animatie is wel degelijk goed. Ward Kimball (een van Disney’s befaamde Nine Old Men) noemde de Bolero sequence zelfs een van de beste stukken animatie die hij ooit had gezien. No small praise. Wel grappig om te zien dat een van de segmenten later in de film op de muziek van Stravinsky’s Firebird is, wat Disney op zijn beurt ook weer zou doen in Fantasia/2000 (1999).

3,5*