The French Connection (1971)

al begrijp ik wat je probeert te zeggen ben ik niet met je eens.
Bullitt met McQueen was toen wel de eerste maar deze is intussen beschouwd als veel beter, en zal te maken hebben met achtervolging binnen een grote stad terwijl in Bullitt komen ze op rustige wegen.

En ik ben ook een grote fan van de jaren 60 Bond films, maar er is een duidelijk verschil hier in dat iedereen, ook kinderen zo lang ze met hun ouders mee gaan, kan een Bond film in de bioscoop gaan kijken, maar deze film was een R-rated movie (nu moet je 16 zijn maar in de jaren 70 moest je 18 zijn in engels sprekende landen)

dus complete onzin is dat ook weer niet.

en trouwens, DAF kwam zelfs later uit dan deze film

Toch een halfje eraf gehaald. De film heeft zo zijn mankementen. Laat ik voorop stellen dat ik 3,5* echt zeker niet laag vind, maar een echte topfilm krijgt meer. De muziek, het geweldige camerawerk, het jaren '70-sfeertje, de rauwe beelden van New York: allemaal geweldig. Maar het verhaal is wat magertjes en dat kost de film gewoon wat punten. De karakters zijn bovendien (vind ik) niet goed genoeg uitgewerkt. Het bleef allemaal wat oppervlakkig en daardoor grijpt het mij niet bij de strot.

Desalniettemin een film die je gezien moet hebben. Ik heb 'm inmiddels al 3 keer gezien en zal 'm in de toekomst ongetwijfeld weer eens aanzetten.

Lang geleden weleens stukjes van gezien, want er zaten flink wat bekende momenten in de film. Maar ik moet zeggen dat deze film soms moeite heeft met het gevecht tegen de tand des tijds. Alhoewel ik hem zeer vermakelijk en redelijk spannend vond, zitten er scenes in die in een hedendaagse actie-misdaad-thriller als knullig neergezet zouden worden. De metro-scene bijvoorbeeld. Natuurlijk, ik kijk deze film met in het achterhoofd dat hij uit 1971 komt, maar ik zal nooit dezelfde ervaring hebben als de mensen die hem toendertijd in de bioscoop zagen. Desondanks goede soundtrack, goed acteerwerk (al ben ik nog even neutraal over de Oscar voor Hackman), genoeg suspense, prima camerawerk en er wordt een lekker sfeertje gecreeerd. Op naar deel 2 zou ik zeggen....

Tot slot HET moment v/d film:

- De beroemde achtervolgingsscene blijft HET wapenfeit van de film en ik ga daar gewoon in mee.

Vermakelijke misdaad film met sterk acteerwerk van Gene Hackman. Heerlijke rol speelt hij. Ook die 70's sfeer die het uit ademt is erg aangenaam. Wel is de film voor de begrippen van nu wat traagjes en de actie soms wat knullig. Ook het schaduwen van de badguys was best lachwekkend en niet bepaald realistisch maar wel erg vermakkelijk. Zoals al vaker gezegd de beroemde achtervolging was zeker in die tijd spannend om naar te kijken. Heb me verder niet gestoord aan de beeldkwaliteit (bluray). Past op 1 of andere manier wel bij de film. Op naar deel 2

Ik ben gek op films die zich afspelen in New York in de jaren 70 (denk aan Taxi Driver en Death Wish) en deze was ook weer zeer geslaagd. Het grauwe New York past perfect bij de film. Tof verhaal die zich langzaam opbouwt tot het spannende einde! De achtervolgingsscene met de metro en auto was inderdaad heel tof. Maar ook de achtervolging in de metro met het in en uitstappen was mooi. Toppertje

Prima film;
naargeestige sfeer en enkele onvergetelijke scènes (zwaaien in metro, achtervolging enz.)

deel 2 gaat mij iets te ver.

er zijn politiefilms en politiefilms, FC heeft muziek van Don Ellis, daarom maar even opgewaardeerd tot maximaal.
dus.

Een film die zich in het achterhoofd nestelt en daar niet meer weggaat totdat je besluit hem nogmaals te kijken. Om daarna weer terug te kruipen.

Mijn 600e film en zeker geen verkeerde! Heerlijke rol van vooral Hackman, je zit tot aan het einde in de film en dat zegt gewoon al dat de film top is. Af en toe rust maar aan het einde ook nog een super actiescene. Hackman blijft voor mij toch echt een geweldige acteur en dat bewijst hij hier maar weer eens!

Weinig op aan te merken, op deze 'French Connection'. Prima film, gezien op blu-ray; hoor nogal wat verschillende meningen over de kwaliteit. Het beeld zou niet goed zijn en de cameraman vind het ook maar niks. Het beviel mij wel; het beeld is goed, past bij de film; best scherp, maar wel met de gritty look en het geluid is ook prima. Heb dus ook weinig op de blu-ray uitgave aan te merken gelukkig.

Het verhaal, Hackman, Scheider, de sfeer, de muziek, de spanning.. vond het allemaal zeer goed. Vond het best meeslepend en zeer realistisch gebracht. De (zo vaak genoemde) achtervolgingsscène is één van de hoogtepunten uit de film; subliem. Lekker somber misdaadfilmpje. Dikke voldoende.

Damn, deze was matig zeg. Had veel meer verwacht.

enige positieve was de jaren 70' new york setting

En nog steeds geweldige film met Hackman en Scheider en Fernando Rey boosaardig brein achter de Franse Connectie.
Klassieke achtervolging te voet en dan nog eens overtroffen door de beroemde scene waarin Hackman per auto de metro achtervolgt.
Roy Scheider steekt een beetje bleekjes af bij alle screentime en klassieke scenes met Hackman, maar die heeft ook beduidend meer charme dan Roy.

Een degelijke misdaadfilm die erg langzaam op gang komt. Van de meeste personages kom je niet erg veel te weten en dat helpt niet om makkelijk in het verhaal te komen. De beste scenes zijn wat mij betreft dan ook de achtervolgingsscenes, zowel te voet als per auto. Verder een degelijk plot en goed acteerwerk van Gene Hackman, hij geeft de film wel iets extra's.

Bijzonder goede film van William Friedkin. Ik vond met name het nogal grove en duistere karakter van de film erg sterk. Verder is de film ook daadwerkelijk spannend, vooral door de naargeestige muziek en de sfeer omtrent de personages. Iets waar Friedkin in de toekomst ook veel patent op zal hebben. IJzersterke film; The French Connection.

Onvergetelijk, en nog altijd sterk bij herziening. Achtervolgingsscene nog steeds de beste omdat het realisme ervan afspat. Gene Hackman voor mij altijd nog één van de beste acteurs in dit genre. Een memorabel moment was het voor mij dat ik hem een keer zag in een Broadway theater in 1989 en slechts enkele stoelen naast mij zat. Hij ging kijken naar zijn collega Ellen Burnstyn die speelde in 'Shirley Valentine'

All right, Popeye's here! get your hands on your heads, get off the bar, and get on the wall!

Nog steeds een heerlijke film van William Friedkin...

Het verhaal is dik in orde en wordt ook zo gebracht dat de film boeiend blijft om naar te kijken, maar het is de setting (New York , 70's ) die deze film nog steeds dat extra's geven...

Gene Hackman speelt ook ijzersterk in deze film en wordt goed bijgestaan door Roy Scheider en Fernando Rey als Alain Charnier is ook zeker een groot pluspunt...

The French Connection vind ik een aardige film.

De film begint eigenlijk al meteen hard. Popeye" Doyle en "Cloudy" Russo ondervragen iemand op een hardhandige manier. Dit zet meteen de toon voor de rest van de film. Dit is namelijk een vrij harde en rauwe film. Toch vind ik wel dat de eerste helft van de film wel wat meer vaart mocht hebben. De film komt wat langzaam op gang. Pas vanaf de scene dat Popeye' Doyle die fransman achtervolgt in de metro begon ik pas echt goed in de film te komen. Dit was trouwens ook een erg goede scene. De spanning werd wel tot het uiterste gedreven in die scene. Hilarisch hoe Popeye' Doyle uiteindelijk in de maling word genomen.

Het duurt dus even voordat de film opgang komt. Meer eenmaal op gang gekomen vond ik de film wel spannend en interessant.

Midden in de film krijgen we een bloedstollende auto achtervolging. Popeye' Doyle achtervolgt de man ( Nicoli ) die net een aanslag op hem wilden plegen. Nicoli probeert via de metro te ontsnappen en Doyle gaat via de auto achter hem haan. Een erg spectaculair stuk.

Het einde van de film bij de verlaten fabriek vond ik een spannend stukje. Alleen vond ik de film hierna abrupt eindigen. Om nu eigenlijk letterlijk midden in actie te stoppen vind ik niet netjes. Het komt nu toch een beetje over alsof de filmmakers er geen zin meer in hadden en daarom het eind maar een beetje afraffelen.

Dan het acteerwerk. Dat is wel aardig. Vooral Gene Hackman acteert wel goed. Meesterlijk wil ik het acteerwerk van de cast niet noemen, maar het kan er wel mee door.

De muziek is van Don Ellis. Ellis weet wel een aardige jazz score neer te zetten. Al moet ik zeggen dat zijn muziek toch een beetje teleurstelde. De muziek mocht best wel wat sfeervoller zijn. De muziek miste iets sprankelends. Ik vind dan ook Lalo Schiffrin zijn muziek bij bijvoorbeeld Dirty Harry veel sterker.

Al met al vind ik dit wel een aardige film, geen topper wat mij betreft. Maar wel leuk om een keer gezien te hebben.

3 sterren voor deze film

Een klassieker. Een soort mix tussen The Conversation, Dirty Harry, Strangers On A Train, James Bond en vooral The Day Of The Jackal.

De film die het genre politie flic weer nieuw leven inblies, net zoals 25 jaar later Heat dat deed in het heist genre. Dit, vooral door de bijna documentaire stijl, het rauwe realisme, de vastlegging van het gruizige bestaan op straat. Geen eind goed-al goed, wat toen ook al behoorlijk revolutionair moet zijn geweest. Waardoor moraliteit achterwege blijft. Hackman maakt de film, met zijn verbeten jacht op de grote man achter de heroïnesmokkel. Fernando Rey laat zien dat een Fransman een Yank te slim af kan zijn. Roy Scheider prima match als partner van Popeye Doyle (Hackman).

Een herziening die mij alles behalve meeviel en meer gedateerd overkwam dan me lief was: het eerste uur verliep traag en was eigenlijk saai (hoe grauw en realistisch het in beeld werd gebracht, bij regelmaat leek het of je naar een documentaire zat te kijken). Pas daarna kwam het op feiten gebaseerde verhaal, over een drugstransport van Frankrijk naar Amerika, op stoom (inclusief de weergaloze auto achtervolgingsjacht dwars door New York) en veranderde in een adembenemende politieactiethriller.

Die docu stijl heeft Friedkin overgenomen van Z (1969).


Het stopt toch gewoon als het verhaal op is? Popeye schiet een collega (!) overhoop en de dader is foetsie. Einde film. Alhoewel, je krijgt zelfs nog een tekstje ter verduidelijking. Heel wat liever zo dan nog eens een zeurende nabrander die iedereen zelf wel kan bedenken. Ik zou echt niet weten wat de film nog meer zou moeten laten zien.

"Popeye. You still picking your feet in Poughkeepsie?"

Gene Hackman speelt de hoofdrol in deze misdaad-thriller van The Exorcist-regisseur William Friedkin. Iets minder als ik had verwacht maar zeker geen slechte film.

Het acteerwerk is prima, Hackman speelt een sterke hoofdrol. Wat ik ook kon waarderen was dat de fransozen in deze film echt Frans zijn en ook Frans spreken onderling in de film, meestal laat Hollywood ze gewoon met een accent tegen elkaar praten.

Het verhaal was prima al wist ik soms niet precies wat er gebeurde of wat ze nou precies aan het doen waren in de film. Toch werd de film nergens echt langdradig.

De cinematografie van de film is erg sterk. Die 70s-look geeft de film een mooi sfeertje mee. Ook moet de geweldige achtervolgingsscène vermeld worden.

Al met al is The French Connection een prima politiefilm, die vooral naar het einde toe erg vermakelijk is.

Iets met achtervolgingen.

Dat was het idee waarmee ik aan The French Connection begon. Maar tijdens het film kreeg ik sterk het idee dat ik me waarschijnlijk weer vergist had, want hoewel er wel wat achtervolgingen inzaten vond ik ze niet van een dermate geweldig niveau om er helemaal wild van te worden. Blijkt het uiteindelijk toch dié achtervolgingen film te zijn. Wat mij betreft ééntje die de tand des tijds niet al te best heeft doorstaan.

Grootste euvel voor mij blijft die 70s sfeer. Wat de ene gritty en realistisch noemt vind ik vooral erg kleurloos, zoutloos en lelijk. Vooral veel norse mensen, hobbelend camerawerk en hoe meer grijstinten per vierkante cm hoe beter. Het enige wat kleur bracht was het onrealistisch rode bloed (leek wel Shaw Bros materiaal), dat maakte het er ook niet echt beter op.

Vond de jonge Hackman als acteur niet echt geweldig, ook de rest acteert redelijk stroef. De film wil dan ook een eerder serieuze thriller zijn, maar zou wat mij betreft beter gewerkt hebben als een losser actiefilmpje. Gelukkig dat er op dat gebied wel genoeg actie is, dat maakt het nog enigszins kijkbaar, maar ik denk dat ik de 70s zowat het lelijkste filmdecennia vind wat er is, een stevige domper op het filmplezier.

Kan me verder wel inbeelden dat deze film in z'n tijd een trendsetter was, maar veel blijft er niet meer van over.

1.5*

ha! De kras op de plaat!

Ik zou Serpico hier nog aan toe willen voegen.

Sfeervolle film met een aardig verhaal en een goed op dreef zijnde Gene Hackman, bijgenaamd "Popeye" die de Franse politie komt versterken (denkt hij in eerste instantie) om een eerste klas smokkelaar in drugs op te sporen. Alles loopt zoals het niet moet lopen en je hebt hier een fijne 2 uur film aan!

Ik vond deze film heerlijk om te zien, grauwe sfeer new york begin jaren 70 .
Vond inderdaad de achtervolgings scene super gedaan en ook allemaal goed geacteerd.
geef hem 3.5 ster

Spannend en op sommige punten vrij origineel verhaal. Speelt aanvankelijk in Frankrijk en verplaatst zich dan naar New York. De sfeerbeelden van die stad, inclusief achterbuurten, helpen zeker om te zorgen dat de gebeurtenissen natuurlijk en realistisch overkomen. Hoofdrol voor Gene Hackman als de verbeten en fanatieke rechercheur.
Leuk om in het begin van de film het optreden van The Three Degrees te zien, die toentertijd (1971) nog redelijk onbekend waren.

Goede actie-film met een ruige Gene Hackman, rauwe beelden en zeker de stijl van William Friedkin te herkennen, voornamelijk qua montage- en kleurwerk. Het kleurwerk maakt dat de film zo rauw wordt, door de straten van New York. Het montagewerk niet altijd even goed, maar ook dat heeft weer zo'n zijn charme!

New York is werkelijk waar prachtig (gefilmd) in The French Connection en de spannende soundtrack maakt het audiovisuele aspect erg goed af.

Helaas is het script er toch wat karig bij. Het begin is veelbelovend door zowel de achtervolging ter voet en de best komische fouilleer-scène, de sniperscène is ook gaaf en de achtervolging die daar op volgt is zelfs geniaal. Helaas houdt het daar zo ongeveer mee op en zat ik naderhand met een gevoel van: oké, dit was het dus? 'De Franse connectie' vind ik gewoon oninteressant uitgevoerd, wat toch de rode draad van de film is.

Gene Hackman heb ik gek genoeg niet vaak zien spelen, zelfs niet één echt memorabele keer. Dat is nu wel anders, want deze rol die hem op het lijf geschreven staat speelt hij erg overtuigend. Ook de overige cast doet het prima.

Niet mijn film. Ik blijf misdaad een verdomd saai genre vinden, al vind je er soms wel heel goede films. The French Connection is 'm uiteindelijk ook niet voor mij. De jaren zeventigsfeer vind ik dan wel weer zalig overigens. In het begin heb ik nog wel kunnen lachen om de rennende Gene Hackman. Dat issie duidelijk niet gewend. Fijne agent speel je dan!

Het is verder ook vooral meer van hetzelfde. Blijft een euvel als je het genre niks vindt natuurlijk. Je ziet typische elementen en je blijft je er aan storen. Op den duur rennen en rijden ze zo vaak achter de badguys aan dat je langzaamaan in slaap valt. erg spectaculair is het allemaal niet meer. Klassieker of niet, ik vond het maar saai.

Lang dacht ik naar een (te) vage spionagefilm te kijken. Het duurde dus redelijk lang voor ik de film echt ging waarderen. De setting in New York, de grauwe beelden en het tijdsbeeld deden het goed in The French Connection. De spektacualiare finale moest de film wel redden voor mij. Tot halverwege had ik nog maar weinig op met de verschillende karakters, die eigenlijk nauwelijks tot leven komen.

Onversneden seventies nostalgia. Toen New York nog echt goor was. En die trompetjes met de dempers erop voor dat zooo typische, metalige geluid. Zeker geen klassieke film, nauwelijks dialogen, maar de camera die continu door een kouwe, kille, grauwe stad zwerft. Mooi toch?