French Connection II (1975)

Ohnee... oh nee... wat een belachelijk slecht vervolg op de The French Connection. Super saai, geen spanning, hier en daar actie. Ik hou wel van actie, maar zelfs actie kon deze film niet meer opfleuren.

Het enige positieve aan deze film is dat Gene Hackman acteertalent heeft. Het verhaal is op zich ook wel goed, maar is heel saai uitgewerkt.

2 uur duurt dit vervolg ook nog wel, te lang voor deze film.

Helaas geen geslaagd vervolg op een origineel. 1,5 , omdat Gene Hackman goed is in acteren.

Nounou, zo slecht is ie nou ook weer niet! Vergeet die prachtige afkickscène niet.. Hij is gewoon niet zo goed als deel 1, maar het is nog steeds een zeer behoorlijke film.

helemaal mee eens

Erg goed acteerwerk, maar de film zelf is toch wel te saai vind ik.

Beduidend minder dan zijn voorganger op zowat ieder vlak. Hackmam acteert sterk, maar het verhaal, de spanning en de sfeer zijn stukken minder. Ook is de film soms wat langdradig.

6,6 uit 10 (3,5*)

Was beter dan ik had gehoopt! de eerste was natuurlijk véél beter! maar dit is wel een goed vervolg vindt ik.

Prima vervolg op deel 1, weliswaar met minder actie, maar naar mijn mening een beter scenario dan deel 1.

Vooral de snènes waarin Popeye aan de drugs wordt gebracht en de daaropvolgende afkickperiode zijn wel zeer sterk, en prima geacteerd door Gene Hackman.

Net als het eerste deel is het einde van deze film ook weer abrupt, maar het is tenminste wel duidelijk dat de film hier eindigt.

Eén tip nog, kijk eerst naar de eerste film alvorens deze te bekijken, anders ben je niet mee in het ganse verhaal.

Helaas iets meer langdradig dan zijn voorganger. Maar nog altijd een plezier om te bekijken!

De tagline geeft de film precies weer: de climax van The French Connection.

Inderdaad is deze wat meer langdradig dan de voorganger, wat vooral komt door een uitgerekte middenstuk. Maar verder doet ie er weinig onder als je 't mij vraagt. Dit vervolg is bij vlagen zelfs veel naargeestiger en spannender. De issue is ook compleet anders, in tegenstelling tot de voorganger liggen de problemen hier wat persoonlijker, waardoor dit minder een copthriller is.

De ontvoering van Hackman plus afkickscene's en het laatste half uur zijn het best. Begin (eerste half uur) is nogal saaiig en pretendeert onbewust grappig te zijn ofzo, erg storend. Gelukkig slaat de film al gauw om in wat het hoort te zijn: een smerig spelletje tussen de politie & Doyle en een drugsbaas.

Als geheel minder dan de voorganger, maar als misdaadfilm met vlag en wimpel geslaagd, en 't is bovenal dik boven verwachtingen uitgepakt. 4 sterren.

PS: ook hier maar even een waarschuwing aan iedereen, verwacht geen actiefilm!!

Deze film heeft niets toe te voegen aan het briljante origineel. Daarnaast gebeurt er niets. Zelfs na 1 uur en 15 minuten zit je naar een cold turkey van Hackman te kijken. Vervolgens meent de film dat er toch nog iets moet gebeuren zodat de kijker met haast/vliegwerk wordt geconfronteerd! Hetgeen weer resulteert in flauwe achtervolgingen, schietpartijtjes en een totaal onterecht einde.

De bad guy is trouwens nauwelijks behandeld zodat de kijker zich af en toe inderdaad afvraagt: yeah, why don't you go home yankee.

Aardig vervolg.

Sowieso is de omgeving/setting weer lekker achterbuurt achtig. De film is wel iets minder dan de eerste klassieker. Komt mede doordat het verhaal erg is toegespitst op de drugsverslaving van Popeye. Ook heeft de film langdradige en zeikerige momenten. Het acteerwerk vond ik wel erg goed en zo slecht is deze film eigenlijk ook weer niet. Dus geef ik een 3,0.

Een van de betere vervolgfilms, als je het mij vraagt. Waardige opvolger die daadwerkelijk wat toevoegt. Stilistisch geen spat verouderd of achterhaald: kun je morgen zo weer maken.

Geweldig acteerwerk van Hackman als hij aan de heroïne wordt gezet inclusief cold turkey. Van de achtervolgingsscène aan het einde werd ik behoorlijk moe. En da's een compliment.

Een vervolg wat zo slecht nog niet is, maar toch nergens het niveau van zijn voorganger haalt. Hackman zit wel weer als gegoten in zijn rol. Verder is het verhaal ook wel goed, maar zit er te weinig vaart in. 3 Sterren.

Net zo goed als "French Connection" van 1971. Verdere commentaar overbodig. 4*.

Eigenlijk ietsjes beter dan het 1e deel volgens mijn beleving. Ik vind dat het psychologische in dit deel een veel grotere rol heeft. Doyle aan de heroine, wie had dat gedacht. Ook gewoon leuk om te zien hoe de botte Doyle zich handhaaft in een vreemd land waar maar een paar mensen Engels (willen) praten. Wederom een paar sterke achtervolgingsscenes waar die op einde het sterkst is. Charnier!

Tot slot HET moment v/d film:

- Doyle zoekt een kroegje op om daar na veel gebarentaal helemaal bezopen te worden samen met de barman/eigenaar

Narratief een merkwaardig vervolg, maar dat zit de film verder niet in de weg. Gek genoeg heb ik dat vooral met de prijsscène, wanneer Micky Mantle ter sprake komt. Hackman staat absoluut te hengsten, maar het ritme heeft er wel wat onder te lijden. Hoe dan ook, Popeye Doyle blijft natuurlijk een heerlijke maniak om de film aan op te hangen.

Met het ontbreken van ondertiteling van de Fransen is het gemakkelijk meegaan in zijn verblijf in Marseille. Wat dat perspectief betreft vond ik de meesprintende camera en het gehijg over de speakers ook wel een aardige toevoeging. Verder lekker korzelig allemaal, typisch sfeertje van toen en geweldig afgesloten. Niet zeuren, maar aftitelen.

Prima vervolg op het vermakelijke deel 1. Gene Hackman doet wederom zijn best en zijn karakter is dan ook boeiend om naar te kijken. Vond alleen de scene waar ze met Cold Turkey bezig waren iets te lang duren. De film kende niet echt een hoogtepunt maar keek lekker weg net als het eerste deel. Een 7

We prijzen ons gelukkig dat Gene Hackman deze film draagt, zoniet hadden we een klassieke zaterdagavond TV-actieaflevering gekregen

Helaas, zelfs met deze sterke Hackman erbij, blijft deze nummer II toch ver onder het niveau van zijn voorganger.

Eigenlijk was het meeste plezier nog te beleven met de Amerikaans-Franse tegenstellingen en misverstanden.

Vooral interessant tijdsbeeld (1975) van havenstad Marseille: draaischijf van internationale drugshandel en gevaarlijke bidonvilles. 2013: nog altijd één van de gevaarlijkste steden van Eruopa, tientallen moorden jaarlijks, niks is veranderd.

Hey, Miletto! Come on, get up here! I want you to ask this fuck somethin'. Ask him if he ever picked his feet in Poughkeepsie.

Deze 2e FC film van John Frankenheimer is zeker niet slechter als de 1e, maar haalt het net niet bij zijn voorganger...

Wel goed gedaan is dat het verhaal verder gaat na de afloop in New York en dat alles verplaatst wordt naar Marseille,komt wederom de sfeer en setting ten goede in deze film...

Gene Hackman is weer lekker op dreef en acteert weer sterk en natuurlijk Fernando Rey als Alain Charnier (zijn blik als hij Doyle ziet staan in Marseille )....

French Connection Deel 2 is zo´n film die superieur is aan zijn voorganger .... underrated

Vrijdag 13 juli te zien in EYE in het kader van Cinema Egzotik.

Heb de film voor een appel en een ei op de kop kunnen tikken en dus opnieuw bekeken.

Is en blijft een puike film, een klassieker samen met de eerste film.

Mijn God wat een slap aftreksel van "deel een".

Hier wil men gewoon teveel... werkt niet.

mooi vervolg op deel 1, bijna historische film voor Marseille, autos, boten

Sfeervoller kan je het bijna niet schieten. Fantastische film.

Minder dan de eerste film. Nochtans was actiefilmregisseur Frankenheimer een goede opvolger voor Friedkin. De film kwam deze week langs op Arte dus gedubd, maar hemellief wat 'n slechte dub. Mijn frans is OK maar van sommige personages snapte ik geen snars omdat ze de woorden precies afkapten en doorslikten. Gelukkig is dit geen moeilijk verhaal om volgen. Popeye Doyle zit in Marseille en maakt samen met de Franse politie jacht op Charnier, de mastermind achter de French Connection die in de eerste film kon ontglippen. De bende weet op een bepaald moment Doyle te ontvoeren, waarna ze hem platspuiten met heroïne . De daaropvolgende afkickperiode vond ik veel te lang doorgaan en maakte de film zeurderig. Het gebeurt zelden dat ik doorspoel maar wanneer Doyle maar bleef doorlullen over baseball had ik het wel gehad. De rauwe misdaadsfeer van de jaren '70 zit wel goed en de film kent een aantal prima actiescènes, vandaar nog net een 3*, maar het maakt de film niet sterker dan zijn voorganger.

French Connection : 3,5*
French Connection II : 3*

Dit mindere vervolg, dat evengoed de moeite waard is, geeft een schokkend beeld weer van de narcostad Marseilles (inmiddels nog meer verloederd naar het schijnt). Het sterke van het verhaal is de lastige situatie waarin Popeye nu wordt geplaatst: hij spreekt geen woord Frans en de Franse politie moet hem niet. De gevangenname van Popeye (en zijn kennismaking met die heroine-oma) maakten wel indruk door hun grimmigheid. Het afkicken duurde veel te lang maar geeft de hel van een cold turkey wel redelijk effectief weer. Het einde is dan weer te snel afgeraffeld in een poging de film toch weer wat vaart te verschaffen. En anno 1975 mag filmbloed er toch wel anders uitzien dan oranje verf...

De eerste film was al niet top, maar door het New Yorkse sfeertje nog best wel leuk. Deel 2 heeft dat helaas niet meer. Andere setting en er blijft meteen weinig over dan een standaard middelmatig misdaadfilmpje. De twee uur duurden me echt veel te lang en memorabele momenten ontbreken, maar het is ook weer geen rommel. Daarvoor is er genoeg moeite in de film gestopt.

2,5*

Was even vergeten hoe goed Hackman kan zijn. Jammer dat de film zo plots eindigt alleen, echt heel lomp.

Is dit een slechte film? NIet echt. Komt het in de buurt van de eerste? Geen moment. Waar de eerste vooral een erg pessimistische film was die optimaal wist te profiteren van lekker ranzige new yorkse seventies locaties, in deze tweede hebben we ranzig Marseille, ook leuk, maaar toch niet hetzelfde. De film mist het ritme van de eerste en heeft nogal een slepend middenstuk met het afkicken, maar het grootste issue is het script. Doyle is hier niet het karakter uit de eerste en de film is een stuk minder geloofwaardig. Van een man die tegen allerlei systemen vecht is hij veranderd in een wrekende agent. Kan en mag, maar het boeit stukken minder. Dit is niet onaardig '70s amusement, maar de eerste was wel wat meer wat mij betreft.

Met het uitstekende 1ste deel in gedachten hoefde ik niet lang na te denken toen ik deze tegenkwam bij de kringloop, vooral omdat Hackman ook aanwezig is in deze, toch wel 9 van de 10 keer een garantie voor een sterke film, dus draaien met die hap!

De aankomst van Popeye is tenminste nog bij daglicht, wat in combinatie met de op het eerste oog vismarkt, een bepaald beeld geeft van de Franse Rivièra. Toch is al snel duidelijk dat het niet pluis is in Marseille en de Franse politie eigenlijk helemaal niet op een rauwdauwer als Popeye zit te wachten. De film vervolgt zich daarna met een schimmige en vooral duistere sfeer, waar vriend en vijand gemakkelijk te verwaren zijn en dat het vooral na zonsondergang optilt van de sinistere figuren, heroïne en undercover agenten, een ondoorgrondelijke wereld in die zin waar Popeye met zijn dadendrang als snel in verstrikt raakt met ernstige gevolgen.

Het sfeertje met de duister straten is regelmatig om van te smullen, net als de soundtrack van Don Ellis die haarfijn aansluit. Geweldig is de charme en humor van Hackman als hij de Franse crimineel bedreigd die er niets van begrijpt. Net zo sterk is het beeld van de New Yorker die op geheel eigen wijze door het ondoorgrondelijke Marseille banjert en daar mee een heuse cultuurclash vormt. De opbouw rond de heroïne verslaving en Cold Turkey is net zo verbijsterend als goed geacteerd door Hackman waarop naar een sterke wraakactie en net zo goede climax/ontknoping wordt toegewerkt. En zo komt deel 2 voor de dag als een prima soort misdaad/thriller waar met zorg aan gewerkt is en die geen moment verveeld. Duidelijk is dat de eerste film iets subtieler is en een soberder beeld schetst van het politieleven, deel 2 staat daar en tegen garant voor meer tempo, actie en een vuige sfeer. En vooruit, ik geef hem hetzelfde aantal sterren als de eerste.