Le Clan des Siciliens (1969)

Prachtige verfilming van het boek van Auguste Le Breton (Rififi), een meester in het schrijven van misdaadromans. Subliem acteerwerk van het gouden trio Jean Gabin (die stem erken je uit duizenden), Lino Ventura en Alain Delon en een opnieuw fraaie soundtrack van Ennio Morricone.

Tijdloos vermaak.

mooie aanbieding nu bij amazon de

The Sicilian Clan bluray

Franse audio en Engelse subs

Boven de 20E gratis verzending..

Drie grootheden in één film

Toen ik zowat interesse begon te krijgen in film, ongeveer rond dezelfde periode dat ik me inschreef op MovieMeter, zei mijn vader altijd dat Le Clan des Siciliens een must-buy was. Hij had de film ooit zelf als tiener gezien en was er bijzonder door gecharmeerd. Het duurde een tijdje vooraleer ik dit eigenlijk überhaupt wat betaalbaar op DVD vond, maar gisteren dan eindelijk toch eens opgezet. De verwachtingen waren groot in ieder geval, al moest ik wel bekennen dat ik tot nu toe nog niet zo'n fan was van Henri Verneuil.

Althans toch niet van de films die ik tot nu toe heb gezien. Cent Mille Dollars au Soleil, Mélodie en Sous-Sol en L'Ennemi Public No 1 zijn niet meteen slechte films, staan allemaal op 3*, maar klassiekers zijn het niet. Gelukkig is Le Clan des Siciliens een stuk beter dan het overige van dat ik tot nu toe van het oeuvre van de regisseur heb gezien. Het is echter toch ook geen Jean-Pierre Melville's Le Samouraï, om maar eens een soortgelijke film te noemen. Grootste stoorzender blijkt zowaar de soundtrack te zijn. Ondertussen al genoeg muziek van Ennio Morricone gehoord om vast te stellen dat het niet mijn favoriete componist is (geef mij maar Nino Rota) en dat continue springveertje (?) dat je doorheen de film hoort is gewoon belachelijk. Zonde, want voor de rest wel een degelijke muzikale score maar dit haalde me eigenlijk regelmatig uit de sfeer. Wat jammer is, want Verneuil maakt hier wel een interessante film. Een krachtmeting tussen drie legendes en daar neem je dan zelfs het ietwat kale verhaaltje voor lief bij.

Jean Gabin, Alain Delon en Lino Ventura dus. Een trio acteurs die een film met enkel één van hen al een aanschaf waard maakt en hier komen ze zowaar tezamen. Dat moet knetteren en dat doet het ook, al blijf ik het jammer vinden dat de interactie tussen Ventura en Delon niet zo aanwezig is. Gabin is de katalysator en die deelt dan ook een aantal geweldige scènes met beide acteurs. Sowieso zijn ze alledrie van een hoog genoeg niveau om eender welke scène naar omhoog te tillen. Zelfs in die mate dat je moeite hebt om te herinneren wie er nu eigenlijk nog in de film meespeelde. Amedeo Nazzari als de gladde Tony Nicosia, dat is ook nog een heerlijke figuur trouwens.

Sowieso wel het beste dat ik tot nu toe van Verneuil heb gezien, maar ik had misschien nog net iets te hoge verwachtingen. Een must-see vanwege de aanwezigheid van drie Franse legendes en verder oogt het soms narratief ietwat pover. Is dat erg? Neen, want dit is zo één van die films die iets anders uitstraalt. Iets dat je moeilijk kunt definiëren, maar boeien doet het in ieder geval wel.

4*

Vorige week de Franse blu ray/dvd combo ontvangen en deze is van zeer goede kwaliteit.

Zowel de originele Franse versie als de gelijktijdig opgenomen Engelse versie staan er op. Verder een interessante docu van een uur, alles met o.a. Engelse ondertitels. Uitgebracht in een hardcover boekje. Aanrader!

Klassieker die ik weer eens wilde zien om de cast en met name Alain Delon. Onmiskenbaar Ennio Morricone tijdens de intro, je waant je bijna dat je de verkeerde film hebt gestart, een western gaat door het hoofd. Niet elke film waarin Delon speelt vind ik goed, maar toch een fiks aantal van de gast wel. Deze prent mag niet gemist worden als je Delon's films af wilt werken.

Maar het is niet alleen maar Delon, nee een cast waar je van kunt smullen om hem heen. Oude style, kamertjes vol rook en geharde agenten en bandieten, koele blikken en droge taal. Een heerlijk begin met een gewaagde ontsnapping, je bent meteen verkocht. De oude goede Franse misdaadfilm, dat is wat het ademt en voor de liefhebber is dit een lekkere wegkijkert. Afstandelijk op een manier en toch kun je perfect inleven in de personages, een kwaliteit te noemen.

Mee eens, en de uiteindelijke roof lijkt me in praktijk volkomen onuitvoerbaar. Melville heeft ze sterker gemaakt.

Een topper in zijn genre en in zijn tijd, m.a.w. destijds een formidabel kassucces, niet vreemd aan de aanwezigheid van drie bijzonder populaire Franse sterren.

Het slot stelt een beetje teleur, maar het blijft in zijn geheel een knappe verfilming van een boeiend werk.

Gabin + Delon + Ventura + Muziek van Morricone = Must See!

Goede heistfilm maar voor geen van de drie Franse topacteurs hun beste film. Ik verwachtte me eerder aan een mafiafilm met deze titel. Delon speelt Sartet, een zware crimineel die aan de politie weet te ontsnappen en een juwelenroof organiseert met behulp van enkele Italiaanse mafiosi, de clan Manalese. De peetvader is alweer overtuigend gespeeld door een ijzige Gabin. Ventura is de politieagent Le Goff, die Sartet achterna zit. Leuk is dat zijn rookgedrag gebruikt wordt om zijn gemoedsstemming uit te drukken. Veel "poing" geluidjes in de soundtrack van Morricone die hier in zijn beste jaren zit. Het hele gedoe in de luchthaven en in het vliegtuig vond ik wat lang uitvallen, en het is zeker niet zo intens en onvergetelijk als een misdaadfilm van Melville. Toch vind ik deze Franse subtopper niet te missen.